Αύγουστος και διαβάζω τα κατορθώματα των Ικαριωτών σε σχέση με το πως αντιμετωπίζουν την ζωή και τους επισκέπτες του νησιού τους .
Στην Ικαρία μπορεί να μην πήγα, αλλά νωρίς την άνοιξη βρέθηκα να χτυπάω τις πεταλιές μου στην κοιλάδα του Elbe κάπου στην Sachsen-Anhalt.
Μια Κυριακή, μετά από 25 χιλιόμετρα περίπου σε χωματόδρομους και μονοπάτια πάνω στην σέλα και στα πετάλια, βγήκα από το δάσος και έφτασα στο Arnerburg, ένα μεσαιωνικό καστροχωριό πάνω σε ένα γύρισμα του Elbe.Τα μεσαιωνικά κτίρια, τα σπίτια και η εκκλησία ήταν πλημμυρισμένα με λουλούδια. Λίγο η άνοιξη (εκεί βέβαια δεν καλοείχε φτάσει ακόμα) και πολύ ότι οι κάτοικοι φαίνεται ότι τα αγαπούσαν , όλο το πέτρινο χωριό κολυμπούσε στα χρώματα των λουλουδιών. Στα δε λιθόστρωτα σοκάκια, περπατούσες και νόμιζες ότι θα ξεπεταχτεί από την γωνία κάποιος ιππότης.
Αφού περιηγήθηκα θαυμάζοντας το χωριό, την καθαριότητα και το συγύρισμα του, τα γυρίσματα του δρόμου με έβγαλαν ψηλά στο κάστρο .
Καταπληκτική θέα στο ποτάμι και σε όλη την κοιλάδα. Μάλιστα έχουν φτιάξει και ένα τεράστιο μεταλλικό μπαλκόνι για να απολαμβάνουν τη θέα οι επισκέπτες. Εκεί λοιπόν στη ρίζα του κάστρου υπήρχε το κλασικό Γερμανικό εστιατόριο. Ξεκαβάλησα, κλείδωσα και μπήκα μέσα να ζητήσω έναν καφέ. Τον ζητάω ευγενικότατα από τις δύο συμπεθερούλες που ήταν σερβιτόρες, αλλά απόκριση μηδέν. Την δεύτερη φορά που τον ζήτησα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, χασκογέλασαν, και μου είπαν ότι το μαγαζί δεν δίνει καφέ αλλά μόνο μπύρα, 10.30 το πρωί και άπλα δεν ξανά ασχολήθηκαν μαζί μου αφήνοντας με σύξυλο.
Χάζεψα λίγο τη θέα, πήρα τη στέγνα μου και άρχισα να κατεβαίνω. Ένα φιδογυριστό σοκάκι με πέρασε μπροστά από ένα θαυμάσιο Biergarden με θέα το κάστρο . Εντάξει είπα, μάλλον θα την πιω την μπύρα. Είχε και κάτι μαυροκόκκινες τοπικές, δεν έλεγε να φύγω χωρίς να τις γευτώ, Μπαίνω μέσα με το ποδήλατο ως είθισται και κάθομαι στη λιακάδα. Ένα ζευγάρι και μια άλλη παρέα τριών ατόμων, οι μοναδικοί πελάτες του μαγαζιού. Βγαίνει η συμπεθέρα-σερβιτόρα, της κάνω νόημα να με προσέξει και να έρθει, τίποτα. Απόκριση καμία! Δεύτερη κρυάδα και αρχίζω να υποψιάζομαι. Μετά από 5-6 φορές που βγήκε και εμένα είχε ξεραθεί το χέρι μου να το έχω ψηλά μήπως και με δει, έκανε πως με πρόσεξε! Έκανε, γιατί στην πραγματικότητα δεν μου έδωσε καμία σημασία. Πέρασε το μισάωρο και αφού ασχολήθηκα λίγο να γράψω και να φωτογραφήσω το πήρα απόφαση ότι σ' αυτό το χωριό δεν..
Σηκώθηκα πήρα τον χωματόδρομο, τους άφησα πίσω μου και τους καταράστηκα: Στην Ικαρία να πάτε διακοπές ρε κιαρατάδες και να μην σας δίνει σημασία κανένας.....στην Ικαρία.
Κουκ
Στην Ικαρία μπορεί να μην πήγα, αλλά νωρίς την άνοιξη βρέθηκα να χτυπάω τις πεταλιές μου στην κοιλάδα του Elbe κάπου στην Sachsen-Anhalt.
Αφού περιηγήθηκα θαυμάζοντας το χωριό, την καθαριότητα και το συγύρισμα του, τα γυρίσματα του δρόμου με έβγαλαν ψηλά στο κάστρο .
Χάζεψα λίγο τη θέα, πήρα τη στέγνα μου και άρχισα να κατεβαίνω. Ένα φιδογυριστό σοκάκι με πέρασε μπροστά από ένα θαυμάσιο Biergarden με θέα το κάστρο . Εντάξει είπα, μάλλον θα την πιω την μπύρα. Είχε και κάτι μαυροκόκκινες τοπικές, δεν έλεγε να φύγω χωρίς να τις γευτώ, Μπαίνω μέσα με το ποδήλατο ως είθισται και κάθομαι στη λιακάδα. Ένα ζευγάρι και μια άλλη παρέα τριών ατόμων, οι μοναδικοί πελάτες του μαγαζιού. Βγαίνει η συμπεθέρα-σερβιτόρα, της κάνω νόημα να με προσέξει και να έρθει, τίποτα. Απόκριση καμία! Δεύτερη κρυάδα και αρχίζω να υποψιάζομαι. Μετά από 5-6 φορές που βγήκε και εμένα είχε ξεραθεί το χέρι μου να το έχω ψηλά μήπως και με δει, έκανε πως με πρόσεξε! Έκανε, γιατί στην πραγματικότητα δεν μου έδωσε καμία σημασία. Πέρασε το μισάωρο και αφού ασχολήθηκα λίγο να γράψω και να φωτογραφήσω το πήρα απόφαση ότι σ' αυτό το χωριό δεν..
Σηκώθηκα πήρα τον χωματόδρομο, τους άφησα πίσω μου και τους καταράστηκα: Στην Ικαρία να πάτε διακοπές ρε κιαρατάδες και να μην σας δίνει σημασία κανένας.....στην Ικαρία.
Κουκ
