maditianos.blogspot.gr

 Αυτή είναι μια τυπική εβδομαδιαία επισκόπηση για την  επισκεψιμότητα του maditianos.blogspot.gr . Προφανώς όσοι μπαίνουν στον κόπο από τα πέρατα της γης να ανοίξουν το ιστολόγιο, έχουν μια κάποια σχέση με τη Μάδυτο. Γι' αυτό έχει "μαλλιάσει" το πληκτρολόγιό μου εδώ και περίπου δυο χρόνια. Κάποια στιγμή πρέπει να μπει στο παιχνίδι και το "επίσημο" χωριό. 

 Από πάντα με ενοχλούσε το γεγονός της ελλιπούς πληροφόρησης γι' αυτά που συνέβαιναν στο χωριό.Από κουβέντες του καφενείου και όπως μας τα μετέφερε ο γνωστός που τα μάθαινε από τρίτο χέρι, από κάποιον που ήταν κοντά σε ένα κοινοτικό-δημοτικό συμβούλιο ή μια απόφαση ενός συλλόγου. Αυτή είναι μέχρι και σήμερα η ενημέρωση του κόσμου.

Ή πρέπει να σηκωθεί ένα τοίχος γύρω γύρω από το χωριό και αυτά που συμβαίνουν εκεί να αφορούν μόνο τους μόνιμους κατοίκους ή επιτέλους στην εποχή της ταχύτατης και πάμφθηνης μετάδοσης της πληροφορίας, πρέπει να πληροφορεί. Ο κόσμος που δεν μένει μόνιμα στη Νέα Μάδυτο διψάει να μαθαίνει για τα τεκτενόμενά της, για τους ανθρώπους του και για την ζωή του· την πολιτική , την αθλητική, την κοινωνική και  την πολιτιστική. 

 Δεν μπορεί να σταθεί σαν δικαιολογία από καμιά κοινότητα και από κανένα σύλλογο ότι "εγώ δεν ασχολούμαι με το ίντερνετ  ή το f/b". Είναι πλέον υποχρέωση αυτών που κατέχουν τις θέσεις να ασχολούνται και με αυτό. 

Δεν μπορεί η κοινότητα να ζητάει την ψήφο όσων ακόμα είναι δημότες της αλλά όχι μόνιμοι κάτοικοι,αν δεν τους ενημερώνει εύκολα και ανέξοδα για τα πάντα. 

Δεν μπορεί κανένας σύλλογος να ζητάει τον οβολό των κατοίκων και επισκεπτών αν δεν τους ενημερώνει για το που πάει μέχρι και το τελευταίο ευρώ του ταμείου του.

 Και επιτέλους αν οι φορείς θέλουν τον κόσμο μαζί τους και συσπειρωμένο, η ξερή ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του πλατανιού και οι θυροκολημένες  Α4 φωτοτυπίες στα καφενεία , δεν φτάνουν . Πρέπει να ενημερώσουν τον κόσμο και για τις διεργασίες που οδήγησαν στην απόφαση που ανακοινώνεται.

                                                           Κουκ

συνέχεια »

Ελλήσποντος

"Σαν κατεβεί σαν κατεβεί στο γήπεδο
η άσπρη μπλε η άσπρη μπλε  φανέλα
όλους τους πιάνει πυρετός
και το Σταυρό ( κατά περίπτωση) η τρέλα"

 Αύριο είναι οι εκλογές όπως μας ανακοίνωσαν τα παιδιά που ασχολούνται  με την πιο παλιά συλλογικότητα της Νέας Μαδύτου· το αθλητικό σωματείο του χωριού, τον Ελλήσποντο.
 Από τότε που τον ίδρυσαν κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, η πορεία του είναι συνυφασμένη με τα "πάνω" και τα "κάτω" του χωριού.
 Σ΄αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες εποχές που η καθημερινότητα αναλώνεται στα της επιβίωσης, είναι λογικό η λάμψη του να έχει θολώσει λίγο.
  Δεν είναι η πρώτη φορά από όσο θυμάμαι που έχει μείνει έξω από τις διοργανώσεις τις Ε.Π.Σ.Μ. . Παρ' όλα αυτά ένα μεγάλο μπράβο σε όσους κρατάνε άσβεστη τη φλόγα του διατηρώντας με νύχια και με δόντια , με πολλή προσωπική εργασία και έξοδα, τα παιδικά του τμήματα.
 Παρ΄ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, αυτό είναι κάτι διαφορετικό· η αγωνία τους για την συνέχεια του συλλόγου φαίνεται στα μάτια τους. Ξανά μπράβο!

  Οι κάλπες στήνονται σε μια προσπάθεια να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον του κόσμου και να ξαναπλησιάσει το σύλλογο. Οι παλιές γεννιές των ποδοσφαιριστών καλούνται να μπερδευτούν μεταξύ τους για να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Περιμένουμε λοιπόν να στηρίξουμε  αυτούς που θα βάλουν το στήθος μπροστά .
 Περιμένουμε να βγάλουν τον Ελλήσποντο από την ποδοσφαιρική εσωστρέφεια που περιβάλει μέχρι τώρα τους περισσότερους συλλόγους στην Ελλάδα. Ας γίνει κάτι πιο κοινωνικό. Κάτι πιο μαζικό και  συμμετοχικό. Ας αλλάξει η εικόνα των ανθρώπων του συλλόγου που ζητάνε λεφτά σε κάθε μάζωξη του χωριού.
 Δημιουργήστε το ιντερνετικό προφίλ του Ελλησπόντου και ανακοινώστε μέσω αυτού στις "ομάδες" τα πάντα. Ποιοι ήταν οι υποψήφιοι, πόσοι ψήφισαν και πόσους ψήφους πήρε ο καθένας. Ποιοι εκλέγονται, τη συγκρότηση του Δ.Σ. , τις σκέψεις σας για το  "πως" του συλλόγου. Ανακοινώστε τα συμβούλια, τα πρακτικά τους, τον οικονομικό απολογισμό κάθε αγώνα και κάθε μήνα· τίποτα κρυφό. Τον αγώνα της επόμενης αγωνιστικής, την ενδεκάδα που έπαιξε.
 Βάλτε στο τζόγο όλο τον κόσμο που περνάει ατελείωτες ώρες στο f/b , να συζητάει για τον Ελλήσποντο. Βάλτε στο τζόγο τους Μαδυτιανούς σε Ελλάδα και όπου γης, να ενδιαφερθούν ξανά μανά για την ομάδα. Είναι η πιο ξεκούραστη και φθηνή υπηρεσία που θα προσφέρετε στο σύλλογο. Όταν  όλος ο κόσμος ξέρει για τα πεπραγμένα, θα ενδιαφερθεί να ανέβει στο γήπεδο όταν θα βγει από το σπίτι του ή θα βρεθεί στο χωριό . Είναι πολύ ψυχρό, ξερό και κρύο να ζητάς από τον κόσμο ή από κάποιους μεμονωμένα, να ενισχύσουν οικονομικά για κάτι που δεν ξέρουν προς τα πού βαδίζει.  Βγάλτε στο φως τον αγώνα που θα δίνεται κάθε μέρα για την συνέχεια του Ελλησπόντου και να είστε σίγουροι ότι θα βρεθούν άνθρωποι να αφήσουν κάτι τι την Κυριακή στο γήπεδο ή στο ταμείο του.
 Προβάλετε τον σύλλογο στο ίδιο το χωριό. Διοργανώστε αγώνες 5x5 μικρών ή μεγάλων στα γηπεδάκια την ημέρα των εκλογών (όταν γίνονται) Αντί απλά να στήνετε παγκάρι.
  Καλέστε παλαίμαχους με προσωπικές προσκλήσεις, συγκεκριμένων εποχών και γενεών και βάλτε τους να παίξουν με τις αντίστοιχες ομάδες του Σταυρού ή άλλων χωριών .
 Διοργανώστε επ' ευκαιρία των 60 χρόνων μια μεγάλη γιορτή για τον Ελλήσποντο, τις ημέρες του πανηγυριού. Καλέστε όλους όσους έχουν φορέσει την φανέλα του. Με προσωπικές προσκλήσεις στους εκτός χωριού. Βάλτε τους πιο παλιούς να πούνε δυο λόγια. Εκθέσατε ότι υλικό υπάρχει· φωτογραφίες, λάβαρα, κύπελλα, φανέλες, παλιά δελτία. Σε μια παλιότερη ανάλογη γιορτή είχα ακούσει τον Δήμο τον Παπάζογλου να λέει ότι ήταν διατεθειμένος να χαρίσει τις "σχάρες" του της δεκαετίας του '50. Κάντε τον κόσμο να συγκινηθεί που έπαιξε και να θέλει να ξανα-συμμετέχει. Κερδίστε τον κόσμο για να κερδίσει ο σύλλογος.
Για να ξαναγίνει το κοινωνικό φαινόμενο που ζωντάνευε το χωριό κάθε Κυριακή και το ( ποδοσφαιρικό ) φόβητρο των άλλων χωριών.

Υ.Γ. Η φωτογραφία καταδεικνύει το γεγονός ότι με μηδενικά μπάτζετ ( την τύφλα μας που θέλουμε και " μπάτζετ"), με ότι σορτσάκι είχε ο καθένας,  έπαιζε μπάλα και συμμετείχε στο κοινωνικό φαινόμενο  του Ελλησπόντου.
         
                                                                    Κουκ


Υ.Γ.     Αυτά που συμβαίνουν τώρα στον Ελλήσποντο τα ευχόμουν από τις 25/5/2013  που έγραψα το παραπάνω κείμενο.  Επιτέλους!  η ομάδα που τρέχει το project ( που λένε και στα μέρη μας) του Ελλησπόντου, κάνει καταπληκτική δουλειά. Μας έχει όλους κοντά του . Δεν έχω εικόνα για το ποιοι ακριβώς συμμετέχουν  σ' αυτήν την ομάδα που ξανά ανάστησε τον Ελλήσποντο και για να μην αδικήσω κανέναν, ένα μεγάλο μπράβο σε όλους!

Υ.Γ 1  Αλλά πιο πολύ γουστάρω τις περιγραφές του Antonis Tzou. Μας απογειώνεις κάθε Κυριακή!

συνέχεια »

Παρακράτος

« Έπεσε ο μέγας δρυς στη γης, σε μέγα αγώνα -

 πουλιά και φύλλα στάθηκαν στον ουρανό
η Ελλάδα τον εκράτησε στα δυο της γόνα,
στο βαθυπόρφυρο του Μάη εσπερινό
κι ενώ από τους πόρους της η οργή της αίμα ιδρώνει,
τινάζεται όλη ανάμεσα στον άγιο λαό,
κι ολόρθη τον υψώνει, μεσιανό καδρόνι,
ψηλά, στο θόλο, στης Ειρήνης το ναό».

 Με αυτό το ποίημα αποχαιρέτησε ο Γιάννης Ρίτσος, την 27η Μαΐου του 1963, τον Γρηγόρη Λαμπράκη, στο Α” Νεκροταφείο Αθηνών. 5 μέρες πριν, στις 22 του Μάη, ο Γρηγόρης Λαμπράκης έπεφτε βαριά τραυματισμένος στο δρόμο από τα χτυπήματα με κλομπ των ακροδεξιών Σπύρου Κοτζαμάνη και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδη.
 Έκτοτε όλα τα μικρά "εκτελούνται μεταφοραί " η πιάτσα τα ονόμασε "γκοτζαμάνηδες"
 Έκτοτε κανένας δεν ξανασήκωσε λάβαρο της ΕΛΛΑΣ  πάρεξ μόνο  κομμάτων και αθλητικών εταιρειών.
Έκτοτε κανένας δεν μίλησε για ΕΙΡΗΝΗ
 Η Θεσσαλονίκη πρόσθεσε ακόμα έναν κρίκο στην μακριά αλυσίδα των πολιτικών δολοφονιών  που πραγματοποίησαν τα τέκνα της και που στο μνημείο που έστησε δεν τόλμησε να βάλει το λάβαρο που σήκωνε ο δολοφονημένος. Δηλ. "ΕΛΛΑΣ"
 Το παρακράτος συνέχισε να ζει και να βασιλεύει με την εξύψωση μάλιστα ενός εκ των ηγετών του σε "Εθνάρχη" και σε βάθρο στην παραλία (το τελευταίο μάλιστα έργο του ισοβίτη).
 Ο Β. Βασιλικός έγραψε ένα καταπληκτικό βιβλίο, το "Ζ" , που πραγματεύεται την ιστορία της δολοφονίας. Ο Γαβράς το έκανε ταινία και βγάλαν πολλά λεφτά και οι δυο τους. Μάλιστα ο ατάλαντος Βασιλικός το εξαργύρωνε μέχρι προσφάτως στις δημόσιες  συχνότητες.
 Το παρακράτος τύπου "καρφίτσας" στην Άνω Τούμπα τσαλαπατήθηκε από του ιθύνοντες . Αλλά δημιουργήθηκαν άλλα.  Βουλή,  Κόμματα, Ελληνική Αστυνομία,  Χρυσή Αυγή, Ποδοσφαιρικές Εταιρείες, Ιδιωτική Τηλεόραση. Τέτοια . Που δεν σε υποψιάζουν!
                                                                                                                                              Κουκ

συνέχεια »

Ήθη, έθιμα και παραδόσεις ... μια προσέγγιση για την Ανάσταση στη Μάδυτο.

Κοιτώντας τη φωτιά έξω από τον ιερό ναό Τιμίου Ιωάννου του Προδρόμου, καθώς και τον “εβραίο” ή “οβριό” έτοιμο να καεί, λίγο πριν πει ο ιερέας το “Χριστός Ανέστη”, αναρωτήθηκα για τα σύμβολα αυτά.

Τι συμβολίζει άραγε; Γιατί το κάνουμε κάθε χρόνο; Πότε ξεκίνησε; Ως πότε θα υπάρχουν; Ξέρουμε όλοι οι Μαδυτιανοί τι συμβολίζουν ακριβώς; Ή έχει γίνει μια συνήθεια κενή περιεχομένου; Ή μήπως διαφορετικού περιεχομένου απ' ότι αρχικά; Υπάρχει αλήθεια ο κίνδυνος, σε λίγα χρόνια, όταν κάποιος Μαδυτιανός ερωτηθεί για το έθιμο αυτό από κάποιον, που το βλέπει για πρώτη φορά, να δώσει την εξήγηση ότι: “Ανάβουμε μια μεγάλη φωτιά, για να έχει όλο το χωριό κάρβουνα να ψήσει το κατσίκι, ε και τον εβραίο τον καίμε γιατί είναι κακός άνθρωπος”;;;!!!

Σε μια εποχή που οτιδήποτε το παραδοσιακό έφτασε στα μάτια των νέων ως γραφικό και απαξιώνεται συνεχώς από όλους, μήπως προσπαθούμε να εξοντώσουμε τις παραδόσεις μας; Την ίδια εποχή τα έθιμα χάνουν το περιεχόμενό τους, στρεβλώνονται, χρησιμοποιούνται για διάφορες σκοπιμότητες και ακολουθούν κι αυτά το δρόμο προς την απαξίωση, μέσω της γραφικότητας, της κενής τυπολατρείας.

Αυτή ακριβώς την εποχή, γιατί να απορούμε για το που πήγαν τα ήθη, οι ηθικές αξίες, οι αρχές, τα συν-ήθη πρότυπα, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη ζωή, τη ζωή μας, τη ζωή του συνανθρώπου μας;

Την εποχή που άλλοι λαοί, εθνότητες, κοινότητες ανά τον κόσμο ψάχνουν να βρουν ταυτότητα, εμείς που την έχουμε από παλιά, μας φαίνεται φθαρμένη και παλιομοδίτικη. Θέλουμε (κι αυτό διδάσκουμε στους νεότερους) να την απαρνηθούμε, να τη σκίσουμε, να την κάψουμε σε μια φωτιά εν προκειμένω και να είμαστε έτοιμοι να υιοθετήσουμε όποια ταυτότητα καινούρια και απαστράπτουσα μας δοθεί ή όποια μας αρέσει (ζηλέψουμε). Έχουμε ζηλέψει την ανωνυμία, την απρόσωπη παρουσία μας, την μίμηση όποιου προσωπείου μας κάνει τη δουλειά μας ή τη μόστρα μας. Κι έχουμε εκπαιδευτεί καλά σ' αυτό το καθημερινό μας καρναβάλι. Γι' αυτό όταν έρθει το κανονικό καρναβάλι, το σνομπάρουμε ως γιορτή. Εμείς το έχουμε κάνει καθημερινότητα, υπάρχει επαγγελματισμός, όχι αστεία.

Όπως και να 'χει, η δική μου ερμηνεία για το έθιμο της φωτιάς και του Ιούδα της “Ανάστασης στη Μάδυτο” είναι η εξής: Τον Ιούδα (κι όχι τον εβραίο) τον μαθητή που πρόδωσε τον Ιησού, δεν τον καίμε εμείς για να εκδικηθούμε. Κανείς στην Ορθόδοξη πίστη μας δεν παραγγέλνει να πάρουμε εκδίκηση για κάτι. Ο Ιησούς δίδαξε να γυρίζεις και το άλλο μάγουλο... Η φωτιά καίει απ' το πρωί. Σιγοκαίγοντας η χαμηλή φλόγα συμβολίζει το μεγάλο πάθος, την εσωτερική φωτιά και όλες τις μορφές της ψυχικής καταπίεσης από την εβδομάδα των παθών.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανάβει και το Άγιο Φώς (φωτιά κι αυτό, από την πηγή) και μεταδίδεται στις εκκλησίες. Φτάνει στην εκκλησία μας. Η ένταση της φωτιάς μεγαλώνει, για να ευθυγραμμιστεί με την ψυχική ένταση των πιστών που περιμένουν το χαρμόσυνο μήνυμα και τη λύτρωση. Ο Ιούδας καθώς βρίσκεται κοντά στη φωτιά, που δυναμώνει, θερμαίνεται όλο και περισσότερο (έχει περιλουστεί με πετρέλαιο, το οποίο αχνίζει όσο ζεσταίνεται) και προσδίδει στην εικόνα την αίσθηση ότι πλησιάζει στη κόλαση της φωτιάς.

Η φωτιά από εκείνη τη στιγμή προμηνύει κάτι το συνταρακτικό. Κάτι το κοσμογονικό. Η φωτιά ως κόλαση, αλλά και ως υπέρμετρη χαρά, εορτασμός που οδηγεί στην αναγέννηση από τη στάχτη. Η μεγάλη φλόγα, πρόσμιξη αέρα και φωτιάς συμβολίζει την πνευματική παρόρμηση. Η αποκορύφωση έρχεται όταν μεταδίδεται το χαρμόσυνο μήνυμα: Χριστός Ανέστη, μαζί με το Άγιο Φώς στις λαμπάδες των πιστών. Ενώ, μεταλαμπαδεύεται το Άγιο Φώς από λαμπάδα σε λαμπάδα, μεταλαμπαδεύεται και το χαρμόσυνο μήνυμα στις ψυχές.

Ακριβώς αυτή τη κορύφωση ακολουθεί και η φωτιά, η οποία σ' αυτό το σημείο από τη μία δείχνει την αποκορύφωση της χαράς, τη νίκη του πνευματισμού της ζωής επί του θανάτου, ενώ από την άλλη συμβολίζει τη φωτιά που καίει πια τον απαγχωνισμένο προδότη μαθητή Ιούδα και συμπληρώνει τη “κάθαρση” από την προδοσία (στα πλαίσια του εθιμικού δρώμενου). Η ακολουθία που έπεται εντός του ναού συμπληρώνει το πανηγυρικό κλίμα για τους πιστούς.

                                                                                                                 Γ.Χ.Κ

συνέχεια »

Στους δασκάλους μου.

 του Πιτσιρίκου (Εξαιρετικό!!!)

 

Σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα προχωρήσει η κυβέρνηση. 

(Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.)

Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα γίνει μόλις επιδοθεί η απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις, αν και υπήρξε η σκέψη να επιστρατευθούν οι καθηγητές πριν ανακοινώσουν την απεργία και να επιστρατευθούν και οι μαθητές και να δώσουν Πανελλαδικές σήμερα -όλα τα μαθήματα-, ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Εν τω μεταξύ, όλα τα καθεστωτικά ξεπουλημένα σκυλιά των ΜΜΕ επιτίθενται με λύσσα στους εκπαιδευτικούς και μιλάνε για το δικαίωμα των παιδιών να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν σε πανεπιστήμια που μοιράζουν χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρυσμα και να οδηγηθούν στην ανεργία ή στην σκλαβιά.

Φυσικά, τα δικά τους παιδιά πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν στο εξωτερικό γιατί δεν καταδέχονται να τα στείλουν μαζί με τα υπόλοιπα για τα οποία κόβουν φλέβες αυτές τις ημέρες, αν και στην πραγματικότητα τα έχουν γραμμένα στ’ αρχίδια τους.

Και όλοι μιλούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις -σαν οι εξετάσεις να είναι ο προορισμός της εκπαίδευσης και όχι η μόρφωση-, και κανείς δεν λέει πως όλο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι εντελώς για τον πούτσο , αφού κατάφεραν να μετατρέψουν τους δασκάλους σε υπαλληλάκους και τους μαθητές σε ζόμπι.

Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που χτίζουν μια ανθρώπινη κοινωνία, κάνουν το σημαντικότερο -μαζί με τους γιατρούς- λειτούργημα, αλλά τους έκαναν αξιολύπητα ανθρωπάκια που αναγκάζονται να γίνουν αρπακτικά για να επιβιώσουν, ενώ όσοι αρνούνται να υποταχθούν στα κελεύσματα των καιρών και τους νόμους της αγοράς, και προσπαθήσουν να παραμείνουν άνθρωποι και Δάσκαλοι, θα σαλτάρουν ή θα πεθάνουν πριν από την ώρα τους από τους καρκίνους.

Κι αντί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι στα κάγκελα και να στέκεται στο πλευρό των εκπαιδευτικών με τους οποίους τα παιδιά τους περνάνε περισσότερο χρόνο απ’ ότι με τους ίδιους -και, άρα, είναι προς το συμφέρον σου, φτωχέ μαλάκα, αυτοί οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς-, ακούς να αναπαράγονται σχεδόν από όλους οι απίστευτες μαλακίες των ξεπουλημένων τηλεδημοσιογράφων για τις λίγες ώρες που δουλεύουν οι καθηγητές, λες και δεν πήγαμε όλοι στο σχολείο και δεν ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία πως δάσκαλοι και καθηγητές δεν έχουν μόνο τις ώρες διδασκαλίας αλλά ένα σωρό άλλες εργασίες και υποχρεώσεις μέσα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι τους.

Και αυτοί που είναι άνεργοι είναι έξαλλοι με τους καθηγητές που τολμούν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ κι αυτοί που έχουν ακόμα δουλειά είναι επίσης έξαλλοι που οι καθηγητές τολμούν να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά δεν πειράζει, αφού,όταν θα είναι όλοι άνεργοι, δεν θα απεργεί κανείς και θα είναι όλοι οι Έλληνες ευχαριστημένοι.

Και η κάθε επαγγελματική και κοινωνική ομάδα παίζει το παιχνίδι του σάπιου συστήματος και στρέφεται κατά της άλλης και προσπαθεί να την τραβήξει κι αυτήν προς τα κάτω, αντί να ακολουθήσει αυτήν που δίνει τον αγώνα της για αξιοπρέπεια.

Αλλά εγώ, φτωχέ μαλάκα, που στη ζωή μου, εκτός από τους γονείς μου, δεν αγάπησα κανέναν όσο αγάπησα πέντε έξι Δασκάλους που με ξεστράβωσαν και μου άνοιξαν πόρτες και παράθυρα και προσπάθησαν να με πείσουν πως έχω κι εγώ κάποια αξία σε αυτή τη ζωή -και θα τους είμαι αιώνια ευγνώμων γι’ αυτό- έχω να σου πω πως, όταν σε έκαναν να πιστέψεις πως ένας Δάσκαλος είναι ένας ξεφτίλας και ένας τίποτα μπροστά στους οικονομικούς νταβατζήδες, τους Πρετεντέρηδες, τα ξέκωλα και τα λαμόγια που έχουν κατακλύσει τον τόπο, τελείωσες σαν άνθρωπος.

Οπότε, ζήσε τώρα μέσα στη σκλαβιά και στον βούρκο, και ρίξε εκεί και τα παιδιά σου που τόσο πολύ τα αγαπάς.

Εγώ θα είμαι πάντα με τους Δασκάλους γιατί μου έδειξαν τον ουρανό.

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ

Πηγή: Στους δασκάλους μου. του Πιτσιρίκου (Εξαιρετικό!!!) - RAMNOUSIA 

συνέχεια »

Απαγορεύστε επιτέλους τις απεργίες

 Οι λιμενεργάτες δεν πρέπει να απεργούν το καλοκαίρι. Οι φύλακες των μουσείων δεν πρέπει να απεργούν την τουριστική περίοδο. Οι οδοκαθαριστές και οι γιατροί του Ε.Σ.Υ. δεν πρέπει να απεργούν γενικώς. Οι καθηγητές δεν πρέπει να απεργούν στην αρχή, στο μέσο και στο τέλος της χρονιάς και σίγουρα όχι στις εξετάσεις. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας δεν μπορούν να απεργούν Χριστούγεννα και Πάσχα γιατί ενοχλούν τους ντόπιους και το καλοκαίρι γιατί ενοχλούν τους τουρίστες.
 Δεν έχει σημασία φυσικά αν οι λιμενεργάτες ή οι φύλακες πεινάνε. Το 67 τις εκατό της  ανεργίας στους νέους Έλληνες η καταραμένη απεργία των καθηγητών στις εξετάσεις την έφτασε. Και φυσικά τον τουρισμό τον καταστρέφουν οι απεργίες και όχι το πανάκριβο ευρώ.
 Να απεργήσουν λέει οι καθηγητές, αλλά όχι στις εξετάσεις.
 Μα  η απεργία που δεν ενοχλεί το κοινωνικό σύνολο και δεν ανατρέπει την καθημερινότητα τότε τί σόι απεργία είναι. Πώς δηλαδή θα ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση, βάζοντας περιβραχιόνιο;
 Αλλά έτσι κι αλλιώς  δεν έχει σημασία πλέον αφού για το κράτος οι απεργίες είναι παράνομες και καταχρηστικές  στο σύνολό τους. Όπως σε όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα από την δουλοκτητική Ρώμη μέχρι και την την προλεταριακή δήθεν ΕΣΣΔ.
                                                                                                                                            Κουκ

συνέχεια »

Στη δικιά μας κοινωνία (ξανά)ζούμε άλλη αγωνία, μην πας στη Γερμανία!

Το 'χω ξαναπεί. Το εργασιακό περιβάλλον των οικοδόμων και η συναδελφικότητα είναι κάτι που δεν συναντάς σε κανέναν άλλο  χώρο. Θες το πολύ δύσκολο της δουλειάς,  θες ότι δεν υπάρχει προϊστάμενος για να "γλύψεις" μιας και ότι καταφέρνεις το καταφέρνεις μόνος σου και με πολύ δουλειά, πάντως οι συμπεριφορές απέναντι σε συναδέλφους είναι οι πιο ντόμπρες όλων των εργασιακών χώρων.
 Ψιλοκουβεντούλα μπροστά στη βρύση στο τέλος μιας ακόμα δύσκολης μέρας:
 - Χρηστάρα πως τα ψιλοβολεύεις από δουλειές; Ο Χρήστος έκλεισε πριν ένα χρόνο μια μικρή εταιρεία κατασκευής προκατασκευασμένων σπιτιών.
 - Άσε ρε Κουκ. Πέρυσι άφησα πίσω την οικογένεια και τα παιδιά και πήγα πέντε μήνες στη Γερμανία σε ένα παλιό μου αφεντικό και μαύρισε η ψυχή μου. Εκμετάλλευση και μαυρίλα. Περιμένω μια απάντηση για μια δουλειά εδώ, αλλιώς θα σφίξω πάλι την καρδιά μου, θα χαιρετίσω την οικογένεια και θα φύγω στην Γερμανία.
 - Γιατί δεν παίρνεις και την οικογένεια πάνω, να βρει μια δουλειά η γυναίκα...
 - Ρε Κουκ δεν μπορώ άλλο. Οι παππούδες μου φύγαν με ένα βρακί από την Καππαδοκία  και πήγαν στο Σοχούμι. Δεν πρόλαβαν να καλοριζώσουν, τους πήρε ένα βράδυ ο Στάλιν και με τα ρούχα που φορούσαν, τους πέταξε στο Καζακστάν. Από 'κει ο πατέρας μου με το παντελόνι που φορούσε πέρασε στη Σιβηρία. Από 'κει μόλις ξεπετάχτηκα εγώ, έβαλα το σακάκι μου και ήρθα στην Ελλάδα δήθεν για να ριζώσω. Δεν μπορώ να πάρω τα παιδιά μου και να τα πάω αλλού. Πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή αυτό!

συνέχεια »

1η του Μάη ή το τέλος της κρίσης

  <<Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσω να είμαι με τον Σπάρτακο, ποτέ με τους Καίσαρες, και θα διατηρήσω, ακόμα και κόντρα στην ιστορία, την εμπιστοσύνη μου στην ικανότητα των εργαζόμενων μαζών να τινάξουν από πάνω τους τον ζυγό του καπιταλισμού, αφού όποιος έχει δει αυτές τις μάζες σε δράση, ξέρει πως είναι εφικτό.>>
      Από τον οπορτουνιστή Λ. Τρότσκι για όλους εμάς τους εργαζομένους. Μέρα που είναι!

Τρία χρόνια κλείσανε το μήνα που μας πέρασε, από τότε που ο πρωθυπουργός που εμείς είχαμε εκλέξει  ( δηλ. το 46 τοις εκατό) μας ανακοίνωνε με δακρύβρεχτο ύφος από το Καστελόριζο, ότι πλέον δεν θα ορίζουμε εμείς τις τύχες μας και ότι από 'δω και πέρα κουμάντο θα κάνουνε κάποιοι τύποι με γκρί κοστούμια*, που ούτε θα τους ψηφίζουμε, ούτε θα έχουν καμία σχέση με 'μας, αλλά και δεν θα κουμαντάρουν με γνώμονα το κοινό καλό ( λες και το έκανε κανένας μέχρι τώρα, αλλά τέλος πάντων) .
 Από 'κείνη τη μέρα και μέχρι σήμερα , αυτό που βιώσαμε το ονομάσαμε "κρίση". Γενικώς και αορίστως.
 Δεν ήταν κρίση που τα παιδιά του σχολείου και οι φοιτητές δεν μπορούσαν και δεν μπορούν  να γράψουν μία λέξη με Ελληνικά γράμματα στο πληκτρολόγιο ή στο χαρτί. Δεν είναι κρίση  οι γεμάτες σκουπίδια πόλεις και παραλίες. Επίσης δεν συνιστά κρίση η οδηγική μας συμπεριφορά, αλλά και η συνήθειά μας να στέλνουμε για χρόνια στη βουλή τον κάθε Γιακουμάτο και  Πρωτόπαπα. Κρίση ονομάσαμε την επιστροφή των δανεικών. Ας όψεται.
 Μέσα σ' αυτά τα τρία χρόνια, δοκιμάσανε πάνω μας την πολιτική του μαστιγίου και του καρότου. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του δόγματος του Σοκ πέρασε από πάνω μας σαν οδοστρωτήρας. " Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας" γράφει ο Τζ. Όργουελ στο προφητικό και ανεπανάληπτο  1984.
 Και ήρθε η στιγμή που έχουμε αδειάσει τελείως.
  Η κατάσταση πλέον δεν είναι "κρίσιμη". Τα πράγματα έχουν ηρεμήσει. Έχουμε μάθει να δουλεύουμε  (όσο δουλεύουμε ),  ανασφάλιστοι και για πενιχρές απολαβές. 'Έχουμε μάθει να διαβιούμε με τα ολίγιστα  και να  τα βγάζουμε πέρα. Σιγουρευτήκαμε  ότι δεν θα φύγουμε από το ευρώ  ( αυτή τη μεγάλη λαϊκή κατάκτηση )  και πλέον αρχίζουμε να σκεφτόμαστε σιγά σιγά ποιόν μαλάκα ( χαϊδευτικά αποκαλούμενο) θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές.
 Εδώ λοιπόν αρχίζουν και μας γεμίζουν με τους εαυτούς τους.  Το 2013 καταφέρανε να  ακυρώσουν μία επετειακή ημέρα μνήμης των εργαζομένων, μια δική μας μέρα, κατάδική μας, κάνοντάς την τσίρκο.  Και το κατάφεραν αυτό χωρίς  απολύτως καμία αντίδραση από μας.
 Οπότε σήμερα, 1η του Μάη,  ας ξεχάσουμε την κρίση.  Μ' αυτήν πλέον θα ασχοληθεί η ιστορία. Από σήμερα  και στο εξής θα ζούμε σε μία βατή κατάσταση που τα αφεντικά θα διατάζουν και εμείς θα υπακούμε. Καλό μήνα!

 * "Ανώτατος άρχοντας, είναι αυτός που αποφασίζει πότε υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης"
                                                                                                                              Paul Joseph Goebbels

                                                                         Κουκ

συνέχεια »