Δεν έχω χρόνο να γράψω κάτι. Μια σκέψη,μια εξυπνάδα, μια χαζομάρα, ρε παιδάκι μου.Κάτι που θα περιγράψει την απελπισία, για τη χειρολαβή που δεν βρίσκουμε πια για ν' ακουμπήσουμε, για να πιαστούμε και να κρατηθούμε.
Για τα νέα μέτρα που θα βυθίσουν κι άλλο τους ''πνιγμένους''.Για τους Πακιστανούς και τους κάθε λογής μετανάστες που συνεχίζουν να μας εξοργίζουν δικαίως και αδίκως.
Για τις γκόμενες που κόντρα στην κρίση, παλεύουν με το χρόνο και τα σημάδια του, κάνοντας bottox και άλλα συναφή.
Για τους τουρίστες που γυρνάνε με πέδιλα και κάλτσες και για τους gay που δείχνουν απροβλημάτιστοι και κατακλύζουν το νησί μας.
Για την Ολυμπιάδα των ντοπαρισμένων με τα καμένα σωθικά και με σπέρματα έτοιμα για τερατογενέσεις.
Για όλ' αυτά καλοί μου φίλοι δεν έχω χρόνο.Αφού και γι' αυτό εδώ το κειμενάκι, έχω σηκωθεί κι έχω ξανακαθίσει στον υπολογιστή 3-4 φορές, χάνοντας ολωσδιόλου τον ειρμό (φαίνεται;).
Παρ' όλ' αυτά το προσπαθώ, έχοντας στο μυαλό, πως αυτές εδώ οι γραμμούλες θα κάνουν τις αναγνώσεις του Maditianos πενταψήφιες (είμαστε προ των πυλών· 9980 αναγνώσεις).
Συγχαρητήρια και πάλι στο φιλαράκι μου τον Κουκ που είχε αυτήν την καταπληκτική ιδέα, αλλά και τη δύναμη να γράφει και να σκέφτεται.Τον ευχαριστώ και πάλι που μετά τόσα χρόνια μ' έβαλε στο ''λούκι'' να ξαναπιάσω χαρτί και μολύβι και να θυμηθώ πως γράφουν.
Ραντεβού τον Σεπτέμβρη, λοιπόν, πρώτα ο Θεός και καλά μπάνια στις ομορφότερες θάλασσες της Γης.
ΡΙΖΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου