ΦΡΟΫΝΤ.Ένα καφέ-θρύλος

   Κατ΄ αρχάς να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από τους μη Μαδυτιανούς αναγνώστες του μπλογκ μας. Η ιστορία σήμερα έχει πολύ-πολύ Μάδυτο, όμως διαβάζοντάς την μπορεί να θυμηθείτε το καφέ του δικού σας χωριού, της δικής σας γειτονιάς, των δικών σας εμπειριών.
   Εν αρχή, λοιπόν, είναι το όνομα. CAMEL τα τελευταία πολλά χρόνια, RAMONES, για κάποιο διάστημα παλαιότερα. Ματαιότις. Το όνομα από πάντα και για πάντα ήταν Φρόυντ. Ο διάσημος Αυστριακός ψυχαναλυτής, δια μέσω του Γιάννη, του συμπαθέστατου τρελού του χωριού μας, χάρισε το όνομά του στον ιδρυτή και επί χρόνια ιδιοκτήτη του καταστήματος Τιντώνη Χρήστο. Λεπτομέρειες για την ονοματοδοσία δεν ξέρω, μα θα ρισκάρω να υποθέσω πως ο Γιάννης αφιχθείς από σπουδές στη Γαλλία ενεπλάκη σε συζητήσεις επί συζητήσεων με τον νεαρό Χρήστο, ο οποίος πολύ ενθουσιασμένος από τα διαβάσματα του Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και κυρίως Φρόυντ έδωσε την αφορμή.
   Η ιστορία μας ξεκινά από πολύ μακριά. Το 1981 χρονιά αλλαγής στην Ελλάδα,ξεκινά την πορεία του το καφέ της αναφοράς μας. Άρτι εκπληρώσας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ο Φρόυντ μπαίνει στη ζωή μας, με ομολογουμένως ''περίεργη'' φάτσα, ψαγμένες ιδέες και ιδιαίτερο χαρακτήρα.
   Το μαγαζί, λίγο απ' όλα. Καφέ-πίτσα-ζαχαροπλαστείο στην αρχή, έγινε τα πάντα στα επόμενα χρόνια. Από σχεδόν εντευκτήριο και σκακιστική λέσχη, στις κρύες καθημερινές της δεκαετίας του '80, μέχρι μπαρ, φρουτάκια, χαρτοπαικτική λέσχη, σύγχρονο καφενείο και ''προσεχώς Βουλγάρες'' στην συνέχεια. Πάντα με στυλ. Πάντα με τη σφραγίδα του εμβληματικού Φρόυντ.
   Φυσικά βουτώντας στον βυθό των αναμνήσεών μου, πρέπει σίγουρα να διαχωρίσω τις δύο μεγάλες ενότητες του θέματος. Την κατά Χρήστον και την μετά Χρήστον εποχή.
    Η εποχή του μεγάλου μας μέντορα, που είναι και η μεγαλύτερη χρονικά, ξεκινάει με την έναρξη του μαγαζιού. Γυάλινα τραπέζια, στριφογυριστές καρέκλες, ταγκιασμένες πίτσες και γλυκά στο ψυγείο. Έτσι αρχίζει ο δρόμος του  μαγαζιού-θρύλος. Κάπως κρύα η κατάσταση ακόμη, εμείς λιγάκι πιτσιρικάδες και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο πολύ θα στιγματιζόμασταν απ' την όλη κατάσταση. Ένα-δυό χρόνια μετά, όλα αλλάζουν. Εμείς στο Λύκειο και ο πρωινός καφές στις 8 είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας (όταν ο καφές δεν διαρκούσε μέχρι το μεσημέρι!). Μετά το σχόλασμα οι καφέδες συντροφεύοταν ενίοτε κι από τους ''προχώ'' καθηγητές, ενώ πολλές φορές με ή χωρίς λόγο η ένταση της μουσικής ανέβαινε και το πάρτυ κατέληγε με χορό στο δρόμο. Το απόγευμα σκάκι, με την συνδρομή του Βασίλη-Τάλου και πάντα σύμφωνα με τα σόσιαλ πρότυπα της εποχής. Κουβέντα με τον άνθρωπό μας, ευφυέστατη κομμουνιστική προπαγάνδα και εκλεπτυσμένο χιούμορ συμπλήρωναν τη μέρα μας. Ο Ελλήσποντος (η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού, της οποίας τη φανέλα προς μεγάλη μου τιμή φόρεσα), ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Τα ποτήρια και τα φλυτζάνια στημένα αριστοτεχνικά από τον Δημητράκη παρίσταναν επιτιθέμενους και αμυνόμενους του Κυριακάτικου ματς. Θεωρία επιπέδου Ρεχάγκελ,φούντωμα και διαφωνίες χωρίς τέλος.
   Κάπου στα μέσα του '80, όταν ξεκινάει η Ελλάδα να τα πίνει στα μπαρ, αφήνοντας πίσω τα υπόγεια καπηλειά, δημιουργείται η πρώτη μπάρα στο μαγαζί. Ο Φρόυντ γίνεται μπάρμαν και οι συζητήσεις ''πλαταίνουν'' και πικοίλουν. Η μπάρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει θέση και μαζί της αλλάζουν τα θέματα συζήτησης, οι μουσικές και τα κέφια μας. Πάντα με στυλ. Πάντα με ενδιαφέρον. Καλά πληροφορημένος,με άποψη επί παντός επιστητού, γρήγορος στη σκέψη αλλά μέτριος ακροατής, ίσως γιατί ήθελε να ακούει επίσης γρήγορες και κοφτές σκέψεις. Χιούμορ που τσάκιζε κόκκαλα κι ένα υπομειδίαμα που αφόπλιζε.
    Συνεργάτες που πηγαίνανε κι ερχόντουσαν. Πιτσιρικάδες που ως επίδοξοι σερβιτόροι παίρνανε το βάπτισμα του πυρός,εργασιακό και κοινωνικό. Όσους κι αν θυμηθώ,άλλους τόσους θα ξεχάσω.
Ο Πουλημένος (με την κασέτα και το μαντρί στη Βενιζέλου!), το Πκαμσούδ, ο Αρτζυ, η Φωφώ, ο Κασκάβας, η Νικόλ και πολλοί-πολλοί άλλοι έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους στο χτίσιμο του θρύλου.
   Τρελές σούρες, απίθανες καταστάσεις, γκομενάκια και ατέλειωτα χαρτοπαίγνια μετά την απελευθέρωση από τα σταλινοκομουνιστικά σύνδρομα. Τέλος τ' αντάρτικα, η μπάρα μετακομίζει πιο κεντρικά κι οι χοροί καλά κρατούν. Όλοι χαλαρώνουμε κι αφήνουμε στην άκρη τα πολιτικά,με κάποιες ενοχές φυσικά. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός (τρομάρα του!) καταρρέει καταφέρνοντας ένα καίριο χτύπημα στη λογική και τη θεωρία μας. Όσο κι αν αρνείτο να παραδεχτεί το ''άδειασμα'', σε στιγμές βαθιάς περισυλλογής το εκδήλωνε με πικρία. Δεν ήταν και λίγο να γκρεμίζεται έτσι όλη σου η κοσμοθεωρία. Ακόμη και τ' όνομα ΦΡΟΥΝΤ, μ' αυτή την κοσμοθεωρία ήταν συνυφασμένο.
   Δεν πρέπει  να παραλείψω τα ανοιξιατικοκαλοκαιρινά απογεύματα με τον Πάριο να ζητάει ''να 'ρθεις'' και να δηλώνει σίγουρος πως ''θα με θυμηθείς''. Τα ηχεία στο τέρμα η καψούρα στο φουλ, για το αφεντικό κι εμάς τους υπόλοιπους. Ροκ καταστάσεις. Αντάρτικο το πρωί, ερωτοκαψούρα το απόγευμα.
   Πριν το ''μεγάλο ταξίδι''του Φρόυντ τα πράγματα είχαν αλλάξει άρδην. Σκοτάδι και φρουτάκια για να γεμίσουμε ''βιταμίνες''. Χαρτοπαίγνιο και παρακμή. Φλερτάρισμα με λούμπεν καταστάσεις. Τα ζήσαμε κι αυτά.Πλησιάζουμε πια στο 2000. Μillenium κι ελαφρύτητα στις μουσικές, μπιρίμπα-ευκολάκι αντί της βίδας-σπαζοκεφαλιάς,στα τραπέζια. Όλα εκεί. Όλα μαζί με τον ''ταγό'' μας. Μας αποπαίδιασε,''άνοιξε''τα μυαλά μας και την ''κοπάνησε''. Έφυγε απότομα και σκληρά (πολύ περισσότερο για τους δικούς του ανθρώπους σίγουρα).
   Έτσι ένα τεράστιο κενό παίρνει τη θέση του. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Χάθηκε ένας πολύ καλός φίλος, μα άλλαξε και ο τόπος αναψυχής μας. Έτσι μπήκαμε στην νέα εποχή.
   Η Πωλίνα και η Μαρία πίσω από τον πάγκο κι ο Φρόυντ στο πίσω μερος του μυαλού μας. Η ζωή μας εκ των πραγμάτων αλλάζει. Πατεράδες και σύζυγοι πια, ζούμε από άλλη οπτική τα γεγονότα αλλά και το μαγαζί. Τσιγάρο, κουβέντα κι επαναληπτικοί καφέδες το πρωί, μουσικές, ποτάκια και συζητήσεις τα βράδια.
   Το μαγαζί πάντα εκεί να προσπαθεί να μας πείσει πως λέγεται CAMEL, πράγμα που στους πιτσιρικάδες πετυχαίνει κάπως, αλλά σε μας αποτυχαίνει οικτρά. Φρόυν για τους αδιάβαστους, Φρόυντ για τους πιο διαβασμένους. Όμως μ' αυτό το όνομα,και με την σκιά του μεγάλου απώντος να πλανιέται πάνω απ' τα κεφάλια μας διασχίσαμε άλλα 10 χρόνια με πολλές κουβέντες, γέλια, στεναχώριες και γλέντια. Με την Μαρία (κόρη του Χρήστου) στα κουμπάκια ν' ακολουθεί τα μουσικά βήματα των τελευταίων χρόνων της ζωής του εκλιπόντος (μουσική για τη μάζα,με εμφανή όμως τη γνώση της καλής μουσικής) και την Πωλίνα στα υπόλοιπα.
    Άλλα 10χρόνια με πολλές εικόνες, βιώματα και καταστάσεις για όλους. Και ύστερα η κρίση σε μεγεθος XL για το χωριό. Με ένα από τα θύματά του το ΦΡΟΥΝΤ. Άλλη μια φορά βιώσαμε την απώλεια. Δεν θέλω να υποτιμήσω κανένα από τα μαγαζιά που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν στο χωριό μας. Το καθένα απ' αυτά έχει το στυλ του και αναμφισβήτητα έχει προσφέρει λιγότερα ή περισσότερα στη ζωή του χωριού. Για την δική μου γενιά όμως αυτό το μαγαζί ήταν τα πάντα.
  Θα μπορούσα με την συντροφιά πολλών από σας να γράψουμε την ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΚΑ με 82 τόμους,είμαι σίγουρος. Είναι τόσα πολλά αυτά που περάσαμε,που όσα κι αν θυμηθείς θα 'ναι πολύ περισσότερα αυτά που θα ξεχάσεις. Ας μην σας ''ταλαιπωρώ'' άλλο λοιπον. Ο καθένας σας με αφορμή το κείμενο ας ξεσκονίσει τις αναμνήσεις από τον άνθρωπο-ΦΡΟΥΝΤ κι απ' το μαγαζί-ΦΡΟΥΝΤ.
  ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ...
                                                                                                                                         C.R.