Σ' αεροπλάνο ήθελε ν' ανέβει ο Κώστας Χατζής με την πολύ ιδιαίτερη φωνή του, μερικές δεκαετίες πριν, με drone βολεύομαι εγώ. Και εξηγούμαι: από το αεροπλάνο δεν βλέπεις τίποτα. Λίγα σπίτια ή πολυκατοικίες, καμιά θάλασσα και κανένα ποταμάκι, όταν το επιτρέπει ο καιρός και πάντα από τέτοια απόσταση που δεν ξεχωρίζεις τίποτε. Όσες βόλτες κι αν κάνεις λοιπόν, πολύ λίγα θα καταλάβεις για τον τόπο που τριγυρνάς κι ελάχιστα συμπεράσματα θα βγάλεις για το πως ζουν και τι βιώνουν οι άνθρωποι-μυρμηγκάκια που θα βλέπεις από κει ψηλά. Γι' αυτό κι εγώ διαλέγω drone...
Δεν θα το αφήσω να πετάει ψηλα. Χαμηλά το θέλω, για να ξεχωρίζει τα χαμογελαστά πρόσωπα ή τις αγέλαστες φάτσες. Να δείξει σε 10 λεπτά την Ελλάδα του σήμερα. Τις αιτίες (ή τουλάχιστον κάποιες απ' αυτές) και τ' αποτελέσματα της κακόγουστης φάρσας που έγινε σκληρή πραγματικότητα. Μια βόλτα στην Τσιμισκή αρκεί. Αρκεί για να δείξει τις ξεβαμμένες λεωφορειογραμμές που κανείς δεν δίνει σημασία. Βιαστικοί οδηγοί, σταθμευμένα για λίγο ή πολύ Ι.Χ. και βαριεστημένοι ταξιτζήδες δίνουν το στίγμα μιας χώρας που δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα σοβαρό μέτρο,παρά προσπαθεί να συμβιβάσει κάστες και ομάδες επαγγελματιών ώστε να ισορροπήσει χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις. Στο συγκεκριμένο μέτρο που εφαρμόζεται για 20 και πλέον χρόνια ή φύλαξη αντί να ενταθεί, όλως παραδόξως ατόνησε τελείως.
Το ίδιο ξεβαμμένες κι ελάχιστα σημαντικές και οι διαβάσεις των πεζών. Παρά το ότι όλες βρίσκονται σε σηματοδότες, αν δεν είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός δεν θα πας πολύ μακρια. Κι αν οι οδηγοί είναι μια φορά απρόσεκτοι κι απείθαρχοι, σ' αυτήν την χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, οι πεζοί σπάζουν όλα τα ρεκόρ. Παιδιά, νέοι, λιγότερο νέοι αλλά και ηλικιωμένοι ξεχύνονται κυριολεκτικά μέσα στον πολυσύχναστο δρόμο έχοντας εμπιστοσύνη στην καλή τους τύχη. Τι κι αν υπάρχουν κάγκελα κι απ' τις δυο μεριές του δρόμου, προσπαθώντας να τιθασεύσουν το ατίθασο πλήθος? Βάρβαροι όλοι μας τρέχουμε και ελισσόμαστε σαν τις αντιλόπες του National Geographic, ταχύτατοι κι αέρινοι ανάμεσα στα αυτοκίνητα-λιοντάρια. Κι όταν η καλή τύχη κάποια στιγμή στερέψει, αρχίζουν τα κλάματα.
Γενικότερα, η παιδεία μας στους δρόμους είτε ως οδηγοί είτε ως πεζοί είναι ανύπαρκτη. Χειρότερη ίσως κι από χώρες του Τρίτου Κόσμου, κι αυτό φαίνεται στον κεντρικότερο δρόμο της συμπρωτεύουσας. Στην Τσιμισκή...
Εκεί που ο νεαρόκοσμος κάθε ηλικίας μπαινοβγαίνει κι ανακατεύει ρούχα στα Zara και τα συνεταιράκια του, εκεί που οι πιο ''ανεβασμένοι'' ακουμπάνε τις πιστωτικές τους σε πιο βαριά ονόματα κι εκεί που πολλοί περπατάνε άσκοπα ή για να νιώσουν τον αέρα της πόλης.
Αν πάλι το drone μας πετάξει Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, θα τρομάξει η Ευρώπη από το μεσονύκτιο και μεταμεσονύκτιο μποτιλιάρισμα της κεντρικότερης οδού στην περισσότερο ''κτυπημένη'' από την κρίση, πόλη της Ελλάδος. Εκατοντάδες αυτοκίνητα μικρού και μεγάλου κυβισμού γεμάτα με εντυπωσιακές κοπέλες και πανέτοιμα αγόρια τρέχουν, παρκάρουν, κορνάρουν ή παραδίδουν τα κλειδιά στους πααρκαδόρους των νυκτερινών κέντρων της Πολυτεχνείου (δεν αλλάξαμε δρόμο, απλά αλλάζει όνομα η Τσιμισκή). Πώς γίνεται με 400 ευρώ μηνιάτικό ή με 330 επίδομα ανεργίας να τα κάνουμε όλα αυτά, είναι το μυστήριο της Φυλής. Πάντως τις νύχτες (και ευτυχώς, και χίλια μπράβο μας!!!) εικόνα ρημαγμένης πόλης, σε μια ρημαγμένη χώρα, δεν παρουσιάζουμε. Άλλωστε το σκοτάδι όλα τα σκεπάζει, όλα τα κουκουλώνει. Την ημέρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς...
''Ο Λαός, ο Λαός στα πεζοδρόμια κουλούρια πουλάει και λαχεία, κοπάδια στα Υπουργεία αιτήσεις για τη Γερμανία...''. Το βλέπεις, το αισθάνεσαι την ημέρα. Η χώρα φαίνεται πως υποφέρει. Κουλούρια, λαχεία, κάστανα, εικονίτσες από επαίτες, προγράμματα ομορφιάς από κορίτσια, προγράμματα τηλεφώνου από φοιτητές και τσάντες μαϊμού από Αφρικανούς μετανάστες, όλα πωλούνται στο υπαίθριο παζάρι του δρόμου-βιτρίνα της πόλης μας. Την εικόνα συμπληρώνουν οι Τσιγγάνοι εκ Βουλγαρίας που ''βοηθούν'' στην ανακύκλωση τενεκεδένιων κουτιών πριν την ώρα τους, όταν δεν πέφτουν ξαπλωμένοι με την συνήθως ανορθόγραφη χαρτονένια επιγραφή:''Πεινάω''.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις λοιπόν πως τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί όπως πρέπει στην πόλη και στην χώρα. Απαίδευτος κόσμος, ελάχιστα ή στρεβλά μορφωμένος, έτοιμος να πιστέψει σε παγκόσμιες συνομωσίες, αεροψεκασμούς και ''ζουν ανάμεσά μας'' προκειμένου να βρει τον φταίχτη γι' αυτό που του συμβαίνει. Εκτός από ημιμαθείς, πάντα απείθαρχοι, ζαμανφουτίστες, ξερόλες και φωνακλάδες. Με σαφή και ξεκάθαρη την εντύπωση πως είμαστε χαρισματικοί και πανέξυπνοι, σε αντίθεση με τους Κουτόφραγκους που τους έχουμε για πρωινό.
Δεν μου το βγάζεις απ' το μυαλό πως ο Σόιμπλε κι αυτό που εκπροσωπεί, βρήκαν τον πιο ''αδύναμο κρίκο'' για να εφαρμόσουν όλα αυτά που υπαγορεύει η πολιτική τους, μα το να είμαστε εμείς ο πιο ''αδύναμος κρίκος'' είναι καθαρά ευθύνη δική μας. Με πράξεις και παραλείψεις μας, φροντίσαμε εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσουμε ένα αντιπαραγωγικό, πελατειακό κράτος που θεωρεί κορόιδα τους συνεπείς και μάγκες αυτούς που την ''βγάζουν στον αφρό'', καθαροί κι αφορολόγητοι.
Μα πόσο έξυπνο και πόση φαντασία μπορεί να 'χει αυτό το drone για να τα βλέπει όλα αυτά???
Ο.Κ. εντάξει...το drone που ξαμολήσαμε στην Τσιμισκή λίγα είδε κι εμείς πολλά καταλάβαμε!!! Εξάλλου τι Έλληνες είμαστε???
Και θα 'θελα να κλείσω με κάτι πιο αισιόδοξο. Το drone σαφώς και είδε σε αρκετές γωνίες τους πωλητές της ''Σχεδία'' με τα κόκκινα γιλέκα και τα υγρά μάτια. Όλοι τους με μια ιστορία, με δυσκολίες κι ένα ''ναυάγιο'', αλλά με πίστη και δύναμη. Νομίζω στ' αλήθεια πως είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει αυτήν την στιγμή στην Τσιμισκή...
Δεν θα το αφήσω να πετάει ψηλα. Χαμηλά το θέλω, για να ξεχωρίζει τα χαμογελαστά πρόσωπα ή τις αγέλαστες φάτσες. Να δείξει σε 10 λεπτά την Ελλάδα του σήμερα. Τις αιτίες (ή τουλάχιστον κάποιες απ' αυτές) και τ' αποτελέσματα της κακόγουστης φάρσας που έγινε σκληρή πραγματικότητα. Μια βόλτα στην Τσιμισκή αρκεί. Αρκεί για να δείξει τις ξεβαμμένες λεωφορειογραμμές που κανείς δεν δίνει σημασία. Βιαστικοί οδηγοί, σταθμευμένα για λίγο ή πολύ Ι.Χ. και βαριεστημένοι ταξιτζήδες δίνουν το στίγμα μιας χώρας που δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα σοβαρό μέτρο,παρά προσπαθεί να συμβιβάσει κάστες και ομάδες επαγγελματιών ώστε να ισορροπήσει χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις. Στο συγκεκριμένο μέτρο που εφαρμόζεται για 20 και πλέον χρόνια ή φύλαξη αντί να ενταθεί, όλως παραδόξως ατόνησε τελείως.
Το ίδιο ξεβαμμένες κι ελάχιστα σημαντικές και οι διαβάσεις των πεζών. Παρά το ότι όλες βρίσκονται σε σηματοδότες, αν δεν είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός δεν θα πας πολύ μακρια. Κι αν οι οδηγοί είναι μια φορά απρόσεκτοι κι απείθαρχοι, σ' αυτήν την χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, οι πεζοί σπάζουν όλα τα ρεκόρ. Παιδιά, νέοι, λιγότερο νέοι αλλά και ηλικιωμένοι ξεχύνονται κυριολεκτικά μέσα στον πολυσύχναστο δρόμο έχοντας εμπιστοσύνη στην καλή τους τύχη. Τι κι αν υπάρχουν κάγκελα κι απ' τις δυο μεριές του δρόμου, προσπαθώντας να τιθασεύσουν το ατίθασο πλήθος? Βάρβαροι όλοι μας τρέχουμε και ελισσόμαστε σαν τις αντιλόπες του National Geographic, ταχύτατοι κι αέρινοι ανάμεσα στα αυτοκίνητα-λιοντάρια. Κι όταν η καλή τύχη κάποια στιγμή στερέψει, αρχίζουν τα κλάματα.
Γενικότερα, η παιδεία μας στους δρόμους είτε ως οδηγοί είτε ως πεζοί είναι ανύπαρκτη. Χειρότερη ίσως κι από χώρες του Τρίτου Κόσμου, κι αυτό φαίνεται στον κεντρικότερο δρόμο της συμπρωτεύουσας. Στην Τσιμισκή...
Εκεί που ο νεαρόκοσμος κάθε ηλικίας μπαινοβγαίνει κι ανακατεύει ρούχα στα Zara και τα συνεταιράκια του, εκεί που οι πιο ''ανεβασμένοι'' ακουμπάνε τις πιστωτικές τους σε πιο βαριά ονόματα κι εκεί που πολλοί περπατάνε άσκοπα ή για να νιώσουν τον αέρα της πόλης.
Αν πάλι το drone μας πετάξει Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, θα τρομάξει η Ευρώπη από το μεσονύκτιο και μεταμεσονύκτιο μποτιλιάρισμα της κεντρικότερης οδού στην περισσότερο ''κτυπημένη'' από την κρίση, πόλη της Ελλάδος. Εκατοντάδες αυτοκίνητα μικρού και μεγάλου κυβισμού γεμάτα με εντυπωσιακές κοπέλες και πανέτοιμα αγόρια τρέχουν, παρκάρουν, κορνάρουν ή παραδίδουν τα κλειδιά στους πααρκαδόρους των νυκτερινών κέντρων της Πολυτεχνείου (δεν αλλάξαμε δρόμο, απλά αλλάζει όνομα η Τσιμισκή). Πώς γίνεται με 400 ευρώ μηνιάτικό ή με 330 επίδομα ανεργίας να τα κάνουμε όλα αυτά, είναι το μυστήριο της Φυλής. Πάντως τις νύχτες (και ευτυχώς, και χίλια μπράβο μας!!!) εικόνα ρημαγμένης πόλης, σε μια ρημαγμένη χώρα, δεν παρουσιάζουμε. Άλλωστε το σκοτάδι όλα τα σκεπάζει, όλα τα κουκουλώνει. Την ημέρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς...
''Ο Λαός, ο Λαός στα πεζοδρόμια κουλούρια πουλάει και λαχεία, κοπάδια στα Υπουργεία αιτήσεις για τη Γερμανία...''. Το βλέπεις, το αισθάνεσαι την ημέρα. Η χώρα φαίνεται πως υποφέρει. Κουλούρια, λαχεία, κάστανα, εικονίτσες από επαίτες, προγράμματα ομορφιάς από κορίτσια, προγράμματα τηλεφώνου από φοιτητές και τσάντες μαϊμού από Αφρικανούς μετανάστες, όλα πωλούνται στο υπαίθριο παζάρι του δρόμου-βιτρίνα της πόλης μας. Την εικόνα συμπληρώνουν οι Τσιγγάνοι εκ Βουλγαρίας που ''βοηθούν'' στην ανακύκλωση τενεκεδένιων κουτιών πριν την ώρα τους, όταν δεν πέφτουν ξαπλωμένοι με την συνήθως ανορθόγραφη χαρτονένια επιγραφή:''Πεινάω''.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις λοιπόν πως τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί όπως πρέπει στην πόλη και στην χώρα. Απαίδευτος κόσμος, ελάχιστα ή στρεβλά μορφωμένος, έτοιμος να πιστέψει σε παγκόσμιες συνομωσίες, αεροψεκασμούς και ''ζουν ανάμεσά μας'' προκειμένου να βρει τον φταίχτη γι' αυτό που του συμβαίνει. Εκτός από ημιμαθείς, πάντα απείθαρχοι, ζαμανφουτίστες, ξερόλες και φωνακλάδες. Με σαφή και ξεκάθαρη την εντύπωση πως είμαστε χαρισματικοί και πανέξυπνοι, σε αντίθεση με τους Κουτόφραγκους που τους έχουμε για πρωινό.
Δεν μου το βγάζεις απ' το μυαλό πως ο Σόιμπλε κι αυτό που εκπροσωπεί, βρήκαν τον πιο ''αδύναμο κρίκο'' για να εφαρμόσουν όλα αυτά που υπαγορεύει η πολιτική τους, μα το να είμαστε εμείς ο πιο ''αδύναμος κρίκος'' είναι καθαρά ευθύνη δική μας. Με πράξεις και παραλείψεις μας, φροντίσαμε εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσουμε ένα αντιπαραγωγικό, πελατειακό κράτος που θεωρεί κορόιδα τους συνεπείς και μάγκες αυτούς που την ''βγάζουν στον αφρό'', καθαροί κι αφορολόγητοι.
Μα πόσο έξυπνο και πόση φαντασία μπορεί να 'χει αυτό το drone για να τα βλέπει όλα αυτά???
Ο.Κ. εντάξει...το drone που ξαμολήσαμε στην Τσιμισκή λίγα είδε κι εμείς πολλά καταλάβαμε!!! Εξάλλου τι Έλληνες είμαστε???
Και θα 'θελα να κλείσω με κάτι πιο αισιόδοξο. Το drone σαφώς και είδε σε αρκετές γωνίες τους πωλητές της ''Σχεδία'' με τα κόκκινα γιλέκα και τα υγρά μάτια. Όλοι τους με μια ιστορία, με δυσκολίες κι ένα ''ναυάγιο'', αλλά με πίστη και δύναμη. Νομίζω στ' αλήθεια πως είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει αυτήν την στιγμή στην Τσιμισκή...
