Ηχήστε οι σάλπιγγες...

   Το 1943, τη μέρα που έβγαινε ο Φλεβάρης, μεσούντος του κατοχικού σκοταδιού που είχε περιβάλει την Ελλάδα, η Αθήνα κήδευε το μεγάλο τέκνο των γραμμάτων της, τον επιφανή ακαδημαϊκό, ποιητή, δημοσιογράφο, Κωστή Παλαμά." Χθες βράδυ μια ακατανόητη είδηση μας είρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο γέρο-Παλαμάς πέθανε. Ξεχάσαμε πως ήταν θνητός" γράφανε εκείνη την ημέρα οι λογοκριμένες κατοχικές εφημερίδες. Στην νεκρώσιμο ακολουθία μαζί με τις χιλιάδες απλών ανθρώπων και οι "αρχές". Ο δοτός Λογοθετόπουλος και η ανώτατη γερμανική εξουσία. Μετά τον επικήδειο, ο Άγγελος Σικελιανός με την βροντερή δωρική φωνή του,  απήγγειλε το ποίημα που είχε γράψει τα ξημερώματα, μόλις είχε μάθει για τον θάνατο του μεγάλου ποιητή:

                                                          ΠΑΛΑΜΑΣ

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η  δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
 

Άγγελος Σικελιανός

Ακολούθησε ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης που απήγγειλε το ποίημα του

 "Στον  Κωστή Παλαμά"

Μέσ' από τα κάγκελλα τ' αόρατα
της απέραντής μας φυλακής,
μέσα στο κελί το σκοτεινό μας,
δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής
κι έπεσες σα δρυς
από τα χτυπήματα
κάποιων μαύρων ξυλοκόπων
στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,
δίχως να προσμείνεις την αχτίδα
της καινούργιας Χαραυγής.

Κι έπεσες καθώς από σεισμό
πέφτει μια μαρμάρινη κολόνα
κάποιου πανάρχαιου ναού.
Σα ναός, οπού χτυπιέται
απ' τα βόλια των βαρβάρων.
Σαν τον Παρθενώνα,
ήρωα, ποιητή του Αιώνα.

Μάτια στερεμένα από τις τόσες
συμφορές,
δάκρυα δε θα χύσουνε για Σένα.

Θα σε κλάψουνε μια μέρα
οι ίδιοι αυτοί που μας σκοτώνουν
έναν - ένα,
σαν ξυπνήσουν απ' τη μέθη τους
κι αντικρύσουν τι ερημιές
εσκορπίσανε στο διάβα τους
σ' αναρίθμητες καρδιές.

Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου
το Αχερούσιο, το στερνό,
ω πρωτότοκε αδερφέ μας,
όμως κοίτα πώς ξοπίσω σου
οι Έλληνες σε χαιρετάνε.
Ο καθένας ένα στίχο σου
ψέλνοντας μελωδικό,
σε ξεπροβοδάνε
με τα μύρια σου τραγούδια,
που βουίζουν σα μελίσσια
πάνω απ' Απριλιού λουλούδια,
σα να προμηνάνε την Ανάσταση,
ω μεγάλε ραψωδέ μας

Όταν ο εκπρόσωπος της Γερμανικής εξουσίας κατέθετε στέφανο, ο λαός έψαλε τον Εθνικό ύμνο. 

 Πάνω από τον τάφο κάποιος φώναξε ζήτω η ελευθερία του πνεύματος. Το πλήθος όμως ήθελε απλά ελευθερία. Έτσι η ιαχή ζήτω η ελευθερία, δονούσε τον Αττικό ουρανό την στιγμή της ταφής.

                                                                                           Κουκ

   

συνέχεια »

Γύριζε

«Γύριζε, μη σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είν’ εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δε θάβρει.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ω κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

                                                                                                                          Κωστής Παλαμάς: 

συνέχεια »

Δουλεία

 Στην εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη, η δουλεία δεν είχε θέση. Στις πρώιμες  αυτοοργανωμένες αταξικές κοινωνίες  κομμούνες, η ισότητα όλων των μελών τους ήταν αδιαπραγμάτευτο αξίωμα. Τα τελευταία 5.000 χρόνια όταν πλέον η ανταλλακτική οικονομία κυριάρχησε παντού, μία από τις παράπλευρες απώλειες που δημιούργησε το οικονομικό πλεόνασμα ή η αναζήτησή του μέσω πολέμων, ήταν η υποδούλωση ανθρώπων.   Οι πόλεμοι και η οικονομική εξαθλίωση ήταν οι κύριες δεξαμενές όπου αντλούνταν παραδοσιακά οι δούλοι, οι οποίοι με το αίμα τους πρόσθεταν κι άλλο πλούτο στους κρατούντες.
 Οι χτίστες της Πυραμίδας, οι μεταλλωρύχοι του Λαυρίου και της Χαλκιδικής, οι κωπηλάτες στο κάτεργο της Ρωμαϊκής γαλέρας, οι καλφάδες της πρώιμης βιομηχανικής επανάστασης, οι αγρότες της Καραϊβικής και του Αμερικάνικου Νότου, οι δούλοι του Θεού, είναι μερικοί μόνο από τους σκλαβωμένους ανθρώπους, που με την σκληρή τους δουλειά δημιούργησαν ένα οικονομικό και πολιτιστικό πλεόνασμα ικανό να θρέψει την ανθρωπότητα για γενιές ολόκληρες. Όμως λόγω το ότι ήταν δούλοι, τον κόπο τους τον νέμονται  μια χούφτα ανθρώπων σε όλη τη γη, οι οποίοι τον χρησιμοποιούν για να σκλαβώσουν τους υπόλοιπους.
 Η Γαλλική επανάσταση με τις ουμανιστικές της θέσεις ήταν μια πρώτη απόπειρα για να επαναφέρει  τις κοινωνίες και να εξισώσει τα μέλη τους.
 Στα απόνερα αυτής της προσπάθειας, στις 25 Φεβρουαρίου του 1822 η πρώτη συντακτική συνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος, καταργεί επίσημα την δουλεία στα ασαφή μέχρι τότε  όρια του υπό σύσταση Ελληνικού κράτους.
 Στις 25 Φεβρουαρίου του 1973 επίσης, η πολιτιστική και  πνευματική δουλεία της αστυνομοκρατούμενης Ελληνικής κοινωνίας, όπλισαν το χέρι του Κοεμτζή για να δολοφονήσει τρεις ανθρώπους ( οι δύο αστυνομικοί ) οι οποίοι τον παρενόχλησαν στην παραγγελιά του χασικλίδικου τραγουδιού " Τη ζούλα μου ανακάλυψαν".
 Το 2013, 190 χρόνια μετά την πρώτη απαλλαγή όλων των Ελλαδιτών από την δουλεία, η κατάσταση μετά από μνημόνια και επενδύσεις, δεν είναι και πολύ  ξεκάθαρη. Που τελειώνει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μας και πού αρχίζει η οικονομική και πνευματική μας υποδούλωση, μένει να το ξεκαθαρίσουμε. Και άμεσα κιόλας!
                                                                                                                                          Κουκ

συνέχεια »

Το συνήθισες μαλάκα!!!

  Δεν μιλάω για τον φραπέ! Μη φοβάστε! Ο κατ' εξοχήν ελληνικός καφές (μοναδική ελληνική κατά λάθος πατέντα, στην Δ.Ε.Θ. πριν καμιά πενηνταριά χρόνια!) από μόνος του δεν φέρνει την καταστροφή. Το πολύ-πολύ να σου φέρει αϋπνία και κανένα στομαχόπονο. Και να τον συνηθίσεις δεν χάλασε ο κόσμος. Είναι και αντιοξειδωτικός, λένε τελευταία. Το θέμα είναι το ''πακέτο''. Ο φραπές, το τσιγαράκι, η παραλία στη Σαλονίκη ή η πλατεία Κολωνακίου στην Αθήνα, το γυαλί για τον ήλιο, το μανιτάρι για το κρύο. ''Μαζεύτηκε'' και κανένα ευράκι η εξωφρενική τιμή του, μπορούμε κουτσά-στραβά να τον πληρώνουμε, αλλάξαμε και τα τσιγαράκια μας σε στριφτά για οικονομία και προσαρμοστήκαμε στα δεδομένα της νέας εποχής.
  Οι εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων του Συντάγματος και της Παραλίας του καλοκαιριού του '11 υποπολλαπλασιαστήκανε στις διαδηλώσεις των πρώτων μηνών του '12 και καταλήξανε μερικές χιλιάδες γραφικών του Π.Α.Μ.Ε., στις μέρες μας. Σαν τον παλιό καλό καιρό. Τότε που όλα πήγαιναν (ή νομίζαμε πως πήγαιναν) ρολόι. Φωνάζουν οι ''περίεργοι'', μα εμείς τη φραπεδιά μας και τα πόδια στο κάγκελο σαν το Λαζόπουλο και τον Σταρόβα στο μπαλκόνι.
  Τι συνέβη? Ζούμε σε παράλληλο κόσμο? Μας ψεκάζουν? Μας ρίχνουν ναρκωτικά στο ποτό μας?(ένας μαλάκας δεν βρέθηκε τόσα χρόνια να ρίξει κάτι να μας φτιάξει!!!) Ανεξήγητο. Λουφάξαμε σαν τρομαγμένα σκυλάκια για να γλύψουμε τις πληγές μας. Η δουλειά έγινε σωστά κι οργανωμένα. Το Τρεμομάζωμα εκεί στο ΜΕΓΚΑ κι όλος ο υπόλοιπος συρφετός, πότε με απειλή και πότε με Σουλεϊμανική λήθη κατάφεραν να μας βγάλουν εκτός πορείας. Μας έκαναν χαζούς. Χαζούς και μαλάκες. Σαν τον Στυλιανόπουλο που 'φαγε την τρίπλα απ' τον μεγάλο Βάσια και γυρνούσε γύρω-γύρω μέχρι να καταλάβει τι έγινε (θυμούνται οι παλιότεροι).
   Έτσι ακριβώς. Ζαλιστήκαμε, γυρίσαμε, φωνάξαμε και τελικά το συνηθίσαμε. Συνηθίσαμε στο ότι πρέπει να βγάλουμε τη γριά απ' το γηροκομείο και να τη βάλουμε στη γυάλα γιατί μας τρέφει η σύνταξή της. Δεν μας ξενίζουν τα χάλια νοσοκομεία μας, που ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα καλά. Οι χίλιοι φόροι που μπήκαν στη ζωή μας και οι μισθοί που λιγοστέψαν φαίνονται σαν κάτι που συνέβη σε άλλους. Η ανεργία που έριξε βαριά σκια στα μισά σπίτια στη χώρα μας μοιάζει να συμβαίνει στα νησιά Μπαρμπάντος.
  Βλέπουμε τα θετικά της κρίσης (και καλά κανουμε) και προχωράμε. Ταληράκι κι εξαράκι το ποτάκι μπόμπα αλλά μας βόλεψε, γιατί με δεκαρικάκι πάλι μπόμπα πίναμε. Σημεία των καιρών. Των καιρών και των λαών. Όλη η Καραϊβική δονείται και λικνίζεται άφραγκη και χαρούμενη. Κακοπληρωμένη και χαμογελαστή. Εκεί το πάμε κι εμείς. Ήρθανε και οι καταιγίδες-μουσώνες και ''κούμπωσε'' το σκηνικό. Άνεργος και εξαθλιωμένος τη μέρα, κούκλος-α και trendy τη νύχτα. Να χορέψεις, να ξεδώσεις, να ξεχαστείς. Μόλις τελειώσουν τα Τουρκικά.
   Δεν σ' ενοχλεί πια τίποτα. Ή κι αν σ' ενοχλεί έχεις πειστεί πως δεν μπορεί τίποτε ν' αλλάξει. Λογικές που ''φυτεύτηκαν'' με τέχνη περισσή στο DNA μας και μας έκαναν αρνάκια. Αν όμως οι εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων του '11, είχαν υπερδιπλασιαστεί, σε συνδυασμό και με όλο το Νοτιοευρωπαϊκό γίγνεσθαι, θα είχαν προκαλέσει τρόμο στους πάντες. Μέσα κι έξω απ' τη χώρα μας.
   Διαλέξαμε τον δρόμο της λήθης και της υπομονής. Σαν άλλοι λωτοφάγοι προσπαθούμε να ξεχάσουμε τα βάσανά μας, μη ασχολούμενοι μ' αυτά. Ας ελπίσουμε πως πήραμε τον σωστό δρόμο. Ας ελπίσουμε πως θα μας δωρίσουν αυτά που μόνοι μας δεν καταφέραμε. Μόνο που η Ιστορία μας δίδαξε πως τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα κατακτούνται.

συνέχεια »

Βαλλόμεθα πανταχόθεν

 Πες ότι εμείς στο σπίτι μας είχαμε λυμένα όλα  τα προβλήματα, δεν απειλούμασταν από πουθενά και η προστατευτική μας κυβέρνηση μεριμνούσε για την ευζωία μας. Έλα όμως που δίπλα μας είναι  μια μαλθακή κυβέρνηση που δεν αντέχει ούτε δυο γκλοπιές να ρίξει η ίδια,  αλλά αδειοδοτεί τις κορπορέισον να μας εξοντώσουν;  
 Το Κρούμοβγκραντ είναι μια μικρή πόλη στη Βουλγαρική Ροδόπη που απέχει μόλις 40 χλμ από την Κομοτηνή σε ευθεία γραμμή. Το ποτάμι Κρουμοβίτσα που διασχίζει την πόλη χύνεται στον Άρδα, ο οποίος ενώνεται με τον Έβρο και ως εκ τούτου  τα νερά του Κρουμοβίτσα καταλήγουν στη θάλασσα έξω από την Αλεξανδρούπολη. Τα νερά αυτά και όλο το Θρακικό πέλαγος τα ανακατεύει και τα σπρώχνει προς το Στρυμονικό κόλπο, το πολύ ισχυρό θαλάσσιο ρεύμα που κατεβαίνει από την Μαύρη θάλασσα μέσω του Ελλησπόντου λόγω της υψομετρικής διαφοράς με την Μεσόγειο. Είναι γνωστό ότι σε περιόδους ισχυρών βροχοπτώσεων ο Έβρος δέχεται τεράστιες ποσότητες νερού από τον Άρδα . Πολλές φορές τα νερά του Έβρου ξεπερνούν τα επίπεδα επιφυλακής και οι αρχές σε Ελλάδα και Τουρκία αναγκάζονται να προβαίνουν σε ελεγχόμενες κατακλύσεις μεγάλων εκτάσεων για να αποφευχθούν τα χειρότερα.. Αυτά με την γεωγραφία... 
 Η καναδική Eldorado λοιπόν,  μέσω θυγατρικής της, σχεδιάζει τη λειτουργία χρυσωρυχείου με επιφανειακή εξόρυξη ακριβώς πάνω στις όχθες του Κρουμοβίτσα, ενώ η λίμνη τελμάτων θα δημιουργηθεί με αδρανή υλικά της περιοχής σε ένα παραπόταμο του. Κάτι μου θυμίζει αυτό...
 Είναι προφανές ότι μια διαρροή τοξικών μεταλλευτικών αποβλήτων στον Κρουμοβίτσα θα περάσει μέσα από το ποτάμιο σύστημα ( και εδώ υπάρχει σύστημα!)  και θα καταλήξει στο Θρακικό Πέλαγος.

 Τα ποτάμια  αλλά και θάλασα θα δηλητηριάζονται επί χρόνια, αργά αλλά σταθερά, από διαρροές τοξικών αποβλήτων, οι οποίες ούτε καν θα μας ανακοινώνονται, κατά τη συνήθη πρακτική των εταιριών εκμεταλλεύσεων, ενώ η λίμνη μεταλλευτικών τελμάτων θα μείνει για πάντα εκεί, στις όχθες του ποταμού Κρουμοβίτσα, ως ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη σε οποιαδήποτε περίπτωση αυξημένης νεροποντής, χιονόπτωσης, σεισμού ή άλλου φυσικού φαινομένου να εκραγεί και να σκορπίσει το θάνατο.

Η λειτουργία του ορυχείου δεν αποτελεί το μοναδικό στόχο της εταιρίας εκμετάλλευσης  καθόσον πρόκειται στην ουσία για την ίδια μεταλλοφόρο ζώνη της Ροδόπης, η οποία περιλαμβάνει επίσης στην Ελληνική πλευρά τα κοιτάσματα των Σαπών, του Περάματος και της Κίρκης.
 Γι' αυτό λίγο λίγο να ξυπνάμε!
                                                                                                                                         Κουκ
 .

συνέχεια »

El dorado gold

 Γιατί... να τα λέμε όλα πρέπει.
 40-50 κουκουλοφόροι λέει μπήκαν από την πίσω πόρτα  όχι από του σαλονιού την καλή, από την πύλη οχημάτων που λέγαμε και στο στρατό. Δηλαδή η πίσω πόρτα δεν φυλασσόταν από 'κείνες τις δίμετρες μαυροντυμένες ντουλάπες; Δηλαδή επειδή ήταν βράδυ οι "ντουλάπες" κοιμόταν; Άρα έχουν απολυθεί ήδη; Και αφού μπήκαν αυτοί οι εκπαιδευμένοι κομάντος  - γιατί μόνο εκπαιδευμένοι κομάντος θα μπορούσαν να πιάσουν στον ύπνο και να εξουδετερώσουν την σεκιούριτι του πιο αυστηρά φυλασσόμενου ιδιωτικού χώρου στην Ελλάδα- οι "ντουλάπες" τους παρακολουθούσαν απλά έντρομοι; Τα καημένα! Και αφού οι τρομοκράτες κάψανε τα φορτηγά και τα μηχανήματα των ΥΠΕΡΓΟΛΑΒΩΝ, φύγανε ανενόχλητοι σφυρίζοντας ανέμελα και κλέφτικα. Προφανώς με καμιά δεκαριά  αυτοκίνητα (50 άτομα γαρ) μέσα από συγκεκριμένους ορεινούς χωματόδρομους. Η διαφυγή με τα πόδια αποκλείεται γιατί όποιος έχει περπατήσει στο βουνό, ξέρει ότι νύχτα χωρίς φως, καταδιωκόμενος, ούτε στο Χόλιγουντ. Και η αστυνομία που επιχειρεί συνέχεια εκεί εδώ και χρόνια, δεν πρόλαβε να αποκλείσει λίγους συγκεκριμένους  χωματόδρομους, εν αντιθέσει με πριν από 15 μέρες που για να πιάσει τα πιτσιρίκια του Βεβλβεντού, απέκλεισε όλη την Δυτική Μακεδονία σε χρόνο ντε τε.
 Προβοκάτσια : (Λατιν. provocatio) η δράση, η ενέργεια του προβοκάτορα, η οργανωμένη υποκίνηση ενεργειών για την πρόκληση αντιποίνων.
 Με προβοκάτσια ξεκίνησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος με τον εμπρησμό του Ράιχστααγκ. Με προβοκάτσια μπήκε η Αμερική στον πόλεμο με το Περλ Χάρμπορ. Με προβοκάτσια ξεκίνησε ο πόλεμος του Βιετνάμ, με την βύθιση των Αμερικάνικων πλοίων στον κόλπο Τόνκιν  από Αμερικάνους.
 Για να μην νομίζουμε ότι μόνο το Χόλιγουντ επινοεί σενάρια...
                                                                                                                                              Κουκ

συνέχεια »

Απαγορευμένη λέξη: Μπόμπολας

 Κάπου εκεί στην δεκαετία του '90 ο ισχυρός ανήρ της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ενώ τα πάντα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο γυρνούσαν γύρω απ' αυτόν και από αυτόν, κανένας εκλεγμένος άρχοντας της εποχής δεν τολμούσε να αναφέρει το όνομά του. Σε τέτοιο επίπεδο μάλιστα είχε φτάσει ο φόβος τους, που αναγκάστηκε η παλιοκαραβάνα τότε της πολιτικής , ο Μητσοτάκης, να γίνει γλωσσοπλάστης προκειμένω να μην ειπωθεί το όνομα του Κόκκαλη. Κάπως έτσι λοιπόν οι Έλληνες ανακαλύψαμε ότι οι κεφαλαιοκράτες-καπιταλιστές, οι διαφθορείς, οι εκβιαστές και χρηματίζοντες  του πολιτικού συστήματος, δεν έχουν όνομα και είναι απλά  "τα διαπλεκόμενα συμφέροντα". Έτσι απρόσωπα και όμορφα. Και καθαρίσαμε!
 Στα '00 τώρα, η οικολογία στα ανώτερά της. Η φούσκα του θερμοκηπίου είχε θεριέψει και μας είχε συνεπάρει. Οι οικολόγοι ως δια μαγείας πάψανε να είναι οι γραφικοί και περιθωριακοί χίπις των προηγούμενων δεκαετιών, βάλανε κοστούμι και κάνανε μπίζνες δισεκατομμυρίων. Ο Αλ Γκορ πήρε Nobel ειρήνης πουλώντας οικολογία, άσχετα αν τα χρήματα του βραβείου επενδύθηκαν στις πιο "μαύρες" εταιρείες παραγωγής ενέργειας των Η.Π.Α. . Το βιβλίο με τα οικολογικά κατορθώματα του, έγινε παγκόσμιο  μπεστ σέλερ και στην Ελλάδα κάναμε ουρές να το πάρουμε από  την "Καθημερινή", του οικολόγου Αλαφούζου φυσικά! Επίσης στην Ελλάδα, τα Ευρωβαρόμετρα χτυπούσαν κόκκινο στις διάφορες μετρήσεις ανά την Ευρώπη για την οικολογική συνείδηση των πολιτών. Κάπου εδώ μπήκε και η πράσινη ανάπτυξη εκείνου του ζάπλουτου πλέον προδότη Παπανδρέου και έδεσε το γλυκό.
 Σήμερα λοιπόν, αυτοί που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν ζωντανό τον ζωτικό τους χώρο και την ζωή τους, λοιδορούνται ως "ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ". Ξαναγυρίσαμε πίσω κανά δυο δεκαετίες, που  ο υπερασπιστής του δικαιώματος να ζει, είναι ο γραφικός οικολόγος.
 Όλο αυτό το σκηνικό, λες και είναι βγαλμένο από τα doc του Αυγερόπουλου και του Δανέζη από την Λατινική Αμερική και την υποσαχάρια Αφρική, που ομάδες κατοίκων προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους και τον τόπο τους από τα γαμψά νύχια των πολυεθνικών και των ντόπιων εργολάβων.
 Δόξα και τιμή λοιπόν στους 30-40 κουκουλοφόρους που το κατόρθωμά τους δεν ήταν ο εμπρησμός και η ζημιά που προκάλεσαν στην εταιρεία· τί είναι άλλωστε μερικές χιλιάδες € ζημιά μπροστά στα 12.000.000.000 που θα ξεθάψουν από τη Χαλκιδικιώτικη γη. Το κατόρθωμά τους είναι που στρέψανε τα φώτα πάνω στο πρόβλημα. Πρόβλημα που αν δεν συνταχθούμε να παλέψουμε μαζί με τους "κουκουλοφόρους", θα το δούμε να παίζει με πολλά επεισόδια σε καθημερινή προβολή.
 Αν λοιπόν η μαλθακή ζωή μας, δεν μας επιτρέπει να βγούμε στον δρόμο και να διεκδικήσουμε την ζωή μας, ας κάνουμε κάτι πιο απλό. Όταν θα έρθει ο καιρός, ας αναγκάσουμε τον κάθε υποψήφιο πολιτευόμενο, κάθε υποψήφιου κόμματος συστημικού ή αντισυστημικού  που θα σταθεί στην πλατεία για να ζητήσει την ψήφο μας, να αναφωνήσει δις το όνομα του Μπόμπολα. Όποιος το τολμήσει την αξίζει!
                                                                                                                                          Κουκ

συνέχεια »

Επίθεση 40-50 ατόμων στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές- Προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές από τη φωτιά στις εγκαταστάσεις

Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις 00:40 της Κυριακής, στα Μεταλλεία Χρυσού με την επωνυμία "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε." στην περιοχή Σκουριές Μεγάλης Παναγιάς, του Δήμου Αριστοτέλη στο Νομό Χαλκιδικής. 

Στη περιοχή έφτασαν 8 πυροσβέστες με 4 οχήματα. Από τη φωτιά προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές σε κοντέϊνερ μέσα στα οποία υπήρχαν γραφεία και σε ...οχήματα της επιχείρησης.

Σύμφωνα με αξιωματικούς της ΕΛΑΣ ένας από τους φύλακες ενημέρωσε λίγο μετά τις 00:30 ότι μια ομάδα 40-50 ατόμων που φορούσαν κουκούλες φουλ φεις είχε εισβάλει στις εγκαταστάσεις και έριχνε εύφλεκτο υγρό σε διάφορα σημεία. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και τράπηκαν σε φυγή. 

Στο σημείο πήγαν αστυνομικές δυνάμεις που δεν εντόπισαν κάποιο ύποπτο άτομο. Παράλληλα ένας από τους φύλακες μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τραύμα στο πόδι και με αναπνεστικά προβλήματα.

Η Αστυνομία μέχρι στγμής έχει προχωρήσει σε πάνω από 30 προσαγωγές υπόπτων, χωρίς ωστόσο να έχει εντοπιστεί εμπλεκόμενος στο περιστατικό, όπως σημείωναν οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ.

Σύμφωνα με το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ:«Σήμερα περί ώρα 00:40 σημειώθηκε επίθεση από ομάδα περίπου 40 ατόμων, που είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώποη τους, με χρήση εύφλεκτου υλικού και βομβών μολότοφ σε εργοτάξιο προετοιμασίας εξόρυξης μεταλλευμάτων-χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Προκλήθηκαν εκταταμένες υλικές ζημιές σε μηχανήματα, κοντέϊνερ και οχήματα. Στο πλαίσιο των αστυνομικών ερευνών προσήχθησαν 27 άτομα. Η προανάκριση ενεργείται από το Τμήμα Ασφαλείας Πολυγύρου Χαλκιδικής σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκη». 

 http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/

συνέχεια »

Μετεωρίτες και Αστεροειδείς Vs Χοντρόπετσων

   Δεν μας ''έπιασε'' όπως καταλάβατε ούτε κι αυτός ο αστεροειδής. Πέρασε ΣΥΡΙΖΑ ίσα για να τρομάξουμε λιγάκι. Κάτι ψιλά πέσανε εκει στη Σιβηρία για το εθιμοτυπικό. Εκεί τα ρίχνει που και που τα σουτάκια του, αλλά πιο πέρα τίποτε.
   Ούτε η συντέλεια των Μάγιας, ούτε οι αστεροειδείς, ούτε οι Καλικάντζαροι κατάφεραν να καταστρέψουν τον πλανήτη μας. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει που λένε και στο χωριό μας. Είμαστε πιο χοντρόπετσοι κι απ' τους δεινόσαυρους, όπως καταλάβατε, γιατί αυτοί, όταν πριν 65 εκατομμύρια χρόνια (φαντάζομαι θα το θυμάται ο Μητσοτάκης) φάγανε τον μετεωρίτη τους, απεδήμησαν εις Κύριον και περισσότερο δεν μας ''ενόχλησαν'' με την παρουσία τους. Οι δικοί μας δεινόσαυροι, ντόπιοι και ξένοι, έχουν αλεξικέραυνο. Δεν τους πιάνει τίποτα.
  Όσα βρώμικα μυαλά κι αν έχουν μαζευτεί σ' αυτήν την φουκαριάρα τη Γη, δεν επηρρεάζονται από τίποτα. Κι αν έρχονται τίποτα καταστροφές σαν τα τσουνάμια και τους σεισμούς, τα φτωχαδάκια χτυπάν  αλύπητα. Οι άλλοι, οι πονηροί και δολοπλόκοι συνεχίζουν ακάθεκτοι. Κι εντάξει, δέχομαι πως δεν είναι προνόμιο της εποχής τα νοσηρά μυαλά. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.Η Ιστορία είναι γεμάτη από αιμοφιλικούς μισότρελους Ρωμαίους αυτοκρατόρες και από Μουζαχεντίν Σταυροφόρους. Γεμάτη Βυζαντινούς Βουλγαροκτόνους και απάνθρωπους Ιεροεξεταστές. Ακόμη κι ο άρτι αφιχθής Σουλεϊμάν, φαντάζομαι πως δεν ήταν άγιος. Πορφύρα και αίμα, μαθαίναμε παλιά και είναι δεδομένο πως, όπου υπάρχει εξουσία υπάρχει ίντριγκα, πόλεμος κι αίμα.
   Κι όπως είπαμε και πιο πάνω η Ιστορία του ανθρώπινου γένους είναι γεμάτη κολόπαιδα, μα αυτό το τωρινό παραπάει. Ποτέ άλλοτε δεν πιστεύω να υπήρχε τόσος πλούτος σε τόσα λίγα χέρια. Ποτέ άλλοτε δεν νομίζω να υπήρχε τόση πείνα. Χανόταν κόσμος από τύφους, χολέρες και πανούκλες, μα όχι από πείνα. Ή τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό. Έχουν ξεπεραστεί όλα τα όρια αναλγησίας, αδιαφορίας, συμφέροντος. Ποτέ άλλοτε, δεδομένης και της τεχνολογικής εξέλιξης, δεν ήταν τόσο εύκολο να δοθεί ένα τέλος στην τραγική μοίρα της μισής, πάνω-κάτω υφηλίου. Κι αυτά που θα περίσσευαν θα 'ταν αρκετά για να 'ναι πολύ-πολύ πλούσια κι επιτυχημένα όλα τα τραπεζικά κι Εβραϊκά λόμπυ, όλα τα κοντσόρτσιουμ, τα τραστ κι όλοι οι πετρελεάδες.
   Δεν έχω καμιά όρεξη να σας γεμίσω με κομμουνιστική ουτοπία βραδυάτικα. Άλλωστε εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε πως στην πράξη το θέμα δεν τσουλάει και στην τελική, ίσως είναι κι άδικο. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ την ασυδοσία και την υπερβολή, που οδηγεί χιλιάδες ανθρώπων, ακόμη και σε εξελιγμένες(?) χώρες στην εξαθλίωση και στο θάνατο.
  Είμαστε, δυστυχώς, το χειρότερο μα και το πιο προικισμένο είδος στον πλανήτη. Γι αυτό ίσως και πάμε με χίλια προς την καταστροφή του χωρίς να μας νοιάζει. Γι αυτό σκοτώνουμε για να παίξουμε. (Εμείς και οι γάτες, οι άλλοι μεγάλοι δολοφόνοι που σκοτώνουν περισσότερα από 100 είδη, όχι για να τραφούν αλλά για να παίξουν. Μόνο που ο εγκέφαλός τους δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος σαν τον ανθρώπινο).
  Δεν ξέρω αν πρίν τον Κατακλυσμό της Βίβλου και την Κιβωτό του Νώε οι άνθρωποι είχαν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ξεφτύλας. Πάντως αν υπάρχει όριο το οποίο όταν ξεπερνιέται ''τρως'' στο κεφάλι έναν αστεροειδή για να συνέρθεις, να ξέρετε πως είμαστε πολύ-πολύ κοντά...

συνέχεια »

Ημέρες ραδιοφώνου...

   Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον και μια εποχή που το ραδιόφωνο κατείχε περίοπτη θέση στο σπίτι και την καθημερινότητα. Στολισμένο πάνω σε μια εταζέρα με το καθιερωμένο σεμεδάκι πάνω του, ένα μεταπολεμικό BRAUN παγκόσμιας λήψης που δεν έπιανε φυσικά FM  αλλά έπιανε Μεσαία, Βραχέα και άλλες τρεις συχνότητες, έπαιζε  χωρίς σταματημό σχεδόν όλη την ημέρα. Πάνω στον πίνακα των συχνοτήτων  που αναγραφόταν οι πόλεις-σταθμοί που έπιανε έκανα τα πρώτα μαθήματα γεωγραφίας και τα πρώτα μου ταξίδια. Μπουένος Άιρες , Καλκούτα, Τόκιο , Λόντον, Μαδρίτη , Μόσχα· πήγαινα την βελόνα εκεί, άκουγα τον εκφωνητή και τις μουσικές που παίζανε και ταξίδευα. Ταξίδευα  με τα μέσα του ραδιοφώνου και τις ανέσεις της παιδικής φαντασίας  πλάθοντας κόσμους ολόκληρους· και μετά , έτρεχα στον παγκόσμιο άτλαντα και στην Χάρη Πάτση για να χαρτογραφήσω τους μακρινούς τόπους που είχα επισκεφθεί.
  Η θρυλική Λιλιπούπολη  του Χατζηδάκη και παραμύθια αναγνωσμένα από ηθοποιούς που τους ξέραν οι μεγαλύτεροι,  ήταν τα πρώτα παιδικά ακούσματα τις καθημερινές ( του Σαββάτου συμπεριλαμβανομένου) .  Θεία λειτουργία και η κλασική αναμετάδοση των  ποδοσφαιρικών αγώνων την Κυριακή . Η μύηση στον κόσμο της μουσικής έγινε από αυτό το ραδιόφωνο. Καζαντζίδης, Κυνούσης, Πόλη Πάνου, Δούκισα, Τσιτσάνης, δημοτικά και την μουσική από το τρίτο του Χατζηδάκη. Ότι έπαιζε το ράδιο τα ρουφούσα όλα. Στην παιδική ηλικία δεν έχεις ούτε φίλτρα ούτε κριτήρια, είσαι σφουγγάρι.
  Τα χρόνια περάσαν , τα fm μπήκαν στις καινούργιες πλέον συσκευές και στην ζωή μας και το "δεύτερο" καρφώθηκε στις καρδιές μας. Το top10 του billboard κάθε παρασκευή στις 14:00 μόλις σχολούσαμε από το σχολείο,  ήταν αιτία καβγά για το αν έπρεπε να καθίσω στο τραπέζι ή όχι. Τα τραγούδια της παρέας μας πήραν από το χέρι  παιδιά και μας στείλανε  φαντάρους. Εκεί, με τις ακροάσεις από το φορητό κόκκινο panasonic που ήταν κολλημένο στο αυτί, γινόταν η ζωή μας πιο εύκολη. Οι αφιερώσεις φίλων από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά στον σκοπό του 264Τ.Ε. στα καύσιμα , με κάναν και ανατρίχιαζα.  Έφη Μεταλλινού,  Ζωή Μπατσακούτσα , Ζέλια Σταύρου , Μαργαρίτα Μυτιληναίου, Λευτέρης Κονκαλίδης και οι αξεπέραστοι Πάνος Γεραμάνης και  Γιάννης Πετρίδης είναι μερικές από τις μαγικές φωνές που σκηνοθετούσαν την φαντασία του ακροατή.
 Οι πειρατές και τα αφιερωμένα εξαιρετικά καψουροτράγουδά τους δεν με συγκίνησαν ποτέ. Δεν είχανε να πούνε ποτέ τίποτα·βοήθησαν όμως στην απελευθέρωση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων και στην άνοιξη του ραδιοφώνου στην δεκαετία του '90. Εκεί μπήκε στη ζωή μας ο fm100 και 101 με τους Καπετανίδη , Πορτοκάλογλου, Κανάκη και Τσιτσόπουλο.
Ο  "Μύλος" στα 88μισό, που με τις εβδομαδιαίες του ραδιοζεύξεις -εκπομπές  από Νέα Υόρκη και Βερολίνο μας άνοιγε παράθυρα στον κόσμο.
 Ο Ανατολικός , "Όλη μέρα στη γαλέρα με το χτύπο του σφυριού και το βράδυ υγρασία στα μπουντρούμια του αμπαριού" ήταν αυτός που ανέδειξε και διέδωσε την μουσική "σχολή" της Θεσσαλονίκης. Στον Ανατολικό γνωρίσαμε τον Μάλαμα , τον Ζερβουδάκη , την Κανά , την Καλημέρη. Μέχρι που βούλιαξε η γαλέρα του ραδιοφώνου γυρίζοντας στις playlist  και ξαναγυρίσαμε στην δημόσια ραδιοφωνία με τις φωνές πλέον της Μπαλογιάνη, του Τούλα , της Καρκίτη, Του Τσολακίδη και του Τσάμπρα να μας ταξιδεύουν στα πελάγη των fm.
  Για όλον αυτόν τον θαυμαστό κόσμο του ραδιοφώνου που ο καθένας τον αντιλαμβάνεται και τον ακούει από διαφορετική συχνότητα, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 13η Φεβρουαρίου, την μέρα που βγήκε στον αέρα το ραδιόφωνο του Ο.Η.Ε. το 1946 δηλαδή,  ως παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου.

                                                                                                Εξαιρετικά αφιερωμένο από τον Κουκ

συνέχεια »

Ο βολεμένος πρέπει να βγάζει το σκασμό???

    Είναι καιρός που μ' απασχολεί το παραπάνω ερώτημα. Κάθε φορά καταλήγω στην ίδια απάντηση, μα κάτι καινούριο θα με κάνει ξανά ν' αναρωτηθώ. Ο βολεμένος πρέπει να βγάζει τον σκασμό? Πρέπει να κάθεται στ' αυγά του? Δεν πρέπει ν' ασχολείται μ' ό,τι συμβαίνει γύρω του, όταν δεν τον αγγίζει? Κι όταν δεν ασχολείται, είναι ένας φιλήσυχος πολίτης ή ένας άχρηστος κυρ-Φασουλής?
    Όπως μαντέψατε η απάντηση που δίνω είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ. Πάντα. Έχεις μυαλό και πρέπει να σκεφτείς, έχεις φωνή και πρέπει να φωνάξεις. Άσχετα αν πολλά παιχνίδια μοιάζουν στημένα κι εκ των προτέρων χαμένα. Άσχετα αν αγανακτείς καμιά φορά ακόμη και με τους συνοδοιπόρους σου, κι αν αμφιβάλλεις για την αποτελεσματικότητα των δράσεων σου.
  Ο πολύ μεγάλος άνθρωπος και συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις τόλμησε να υψώσει φωνή κόντρα στον φασισμό, στην απαξίωση και στον ρατσισμό κι ας είχε χρήματα για δυό ζωές. Κι ας τον αποκαλούσαν ''κίναιδο'' απ' το πρωί ως το βράδυ. Ξεκάθαρα δήλωνε πως ο επώνυμος δεν έχει το δικαίωμα να μείνει σιωπηλός σ' ό,τι συμβαίνει γύρω του.
  Η σιωπή και η αταραξία είναι συνενοχή. Συνενοχή στην πείνα και τις αρρώστιες τις Αφρικής, στο ξήλωμα των δασών του Αμαζονίου και του βουνού της Βαρβάρας (αν και η υπόθεση σηκώνει πολλή συζήτηση). Συνενοχή στη δημιουργία των ανθρώπων-πεινάω (που το είδαμε γραμμένο σε χαρτόνι) και των ανθρώπων-φοβάμαι (κι ας μην το είδαμε ακόμη γραμμένο σε χαρτόνι, παρά μόνο σε μάτια).
   Δεν μπορώ να μην θαυμάσω τους Γιατρούς χωρίς σύνορα ή τους Γιατρούς του κόσμου. Δεν μπορώ να μη θαυμάσω έναν γνωστό μου χειρουργό από τη Βόρεια Ιταλία, που κάθε χρόνο ''σπαταλάει'' την άδειά του χειρουργώντας δωρεάν παιδάκια στις φαβέλες του Σαο Πάολο.
   Μ' αρέσει πραγματικά η δράση της ActionAid κι ας έχουν ακουστεί τόσα για τις Μ.Κ.Ο. και τις δράσεις τους. Ακόμη και για τη δράση της Μπακογιάννη και την κοινωνική βιτρίνα του Μητσοτακέικου. Δεν είναι η δουλειά μου να ψάξω την καθαρότητά τους. Ας το ψάξουν αυτοί που πρέπει. Και την Action και τη Unicef θαυμάζω και δεν θα σταματήσω να παίρνω τετράδιά της, γιατί κάποιος αμφέβαλλε για το ποιόν κάποιων μελών της.
   Μόνο μπράβο θα πω στον καθένα, είτε λέγεται Αντζελίνα Ζολί, Μπραντ Πητ και Ντέιβιντ Μπέκαμ. Κι ας τους κατηγορούν ότι διαφημίζονται με τις πράξεις τους. Δεν με πειράζει καθόλου. Ας το κάνουν όλοι κι ας διαφημίζονται. Ας μην στάζουμε χολή στα πάντα.
   Και για να το προεκτείνω και στα καθημερινά μας και σ' αυτά που ζούμε στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, θ' αναφέρω τον σεβασμό μου σ' αυτούς που αλληλέγγυα στέκονται δίπλα σε συνανθρώπους μας που υποφέρουν. Στις νοικοκυρές που μαγειρεύουν στα συσσίτια και στους παπάδες που θυμήθηκαν πως η αποστολή τους δεν είναι να τσιμπάνε 50ρικα στα βαφτίσια.
  Κι ακόμη-ακόμη τον θαυμασμό μου σ' όλους αυτούς που ύψωσαν φωνή κι οργάνωσαν δράσεις κόντρα σ' αυτό που περνάμε, ενώ έχουν λυμένο το προσωπικό τους πρόβλημα. Φυσιολογικό να βγεις στον δρόμο να φωνάξεις και να διεκδικήσεις όταν δεν έχεις να φας και να ζεσταθείς. Επαινετέο το να διεκδικείς πράγματα για τους συνανθρώπους σου. Επαινετέο να 'χεις ιδανικά.
   Και μην ξεχνάμε πως αν οι βολεμένοι καθότανε στ' αυγά τους μπορεί να 'χαμε ακόμη Τουρκοκρατία ή ελέω Θεού βασιλιάδες. Ξεσηκώνεται ο λαός και κατακτά, σίγουρα, μα οι μπροστάρηδες συνήθως έχουν κάποια μόρφωση, που ιδίως σε άλλες εποχές, απαιτούσε οικονομική επιφάνεια.
   Και για να κλείσω, ένα θέμα που δεν κλείνει έτσι εύκολα, θα πω: ΔΡΑΣΗ.
Γιατί μόνο η δράση θα μας οδηγήσει στην από-δραση απ' αυτό που περνάμε.
  

συνέχεια »

Βιβλιοθήκης συνέχεια...

  Το παρελθόν λοιπόν της βιβλιοθήκης της Νέας Μαδύτου το είδαμε μέχρι τώρα.
   Τις φωτογραφίες από τα εγκαίνια με τους τότε προύχοντες ,  αλλά πάνω απ' όλα με τον μεγάλο δωρητή - ευεργέτη του χωριού μας τον κ. Βακούρα, που η μεγάλη του αγάπη για το χωριό και το όραμά του για την μόρφωση των κατοίκων του τον έκανε να χτίσει αυτή την βιβλιοθήκη.
   Την συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσαν οι φωτογραφίες στην σημερινή καθηγήτρια φιλολογίας Γεωργία Σπανούδη,  που τότε είχε εκφωνήσει τον λόγο των εγκαινίων εκπροσωπώντας προφανώς τους νέους του χωριού.
  Την ευαισθητοποίηση και το άρθρο του Γιώργου Καπόνια,  που με τις αναμνήσεις και την οπτική του  μας παρακίνησε να βάλουμε λίγο στο μυαλό μας ξανά την βιβλιοθήκη  και που προκάλεσε επίσης  την ιστορική αναδρομή για την λειτουργία και τα πεπραγμένα της από  από την Σουλτάνα Χατζηγαλήνη.  
  Μέλη της ομάδας και αναγνώστες του ιστολογίου με like και αναγνώσεις  δηλώσαμε παρών σε όλη αυτήν την αναδρομή. Τί κρίμα όμως που  από όλο αυτό απουσιάζουν οι αρχές του χωριού. Θέλουμε να μάθουμε από επίσημα χείλη το μέλλον αυτού του ιστορικού κτηρίου και της λειτουργίας του. Ανέφερε η Κατερίνα Leo  κάτι για επαναλειτουργία της υπό την αιγίδα του δήμου, αλλά δεν ξέρω αν ήταν επίσημο και για  το πότε είναι προγραμματισμένο. Ξέρουμε ότι η κοινότητα και ο καθ' ύλην αρμόδιος σύλλογος του χωριού  ο πολιτιστικός, δεν έχουν την αρμοδιότητα πολλώ δε μάλλον τα χρήματα για οτιδήποτε. Η βιβλιοθήκη γεννήθηκε και ξεκίνησε από την εθελοντική δωρεά κάποιου. Μπορεί και να δουλέψει με τον εθελοντισμό όπως δούλευαν παλιότερα αρκετά πράγματα όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες. Υπό την ηγεσία κοινότητας και  συλλόγου και με εργάτες όλους εμάς που θέλουμε να βοηθήσουμε , ο καθένας με τον τρόπο του και από το μετερίζι του  πρέπει να ξεκινήσει μία προσπάθεια ανασυγκρότησης της . Ας το ζητήσουμε από τον δήμο, του οποίου δεν θέλουμε τη βοήθεια απλά την έγκριση.Ίσως να μην υπάρχει δικαιολογία άρνησης όταν δεν ζητάμε χρήματα. Δεν είναι παράλογο το αίτημα. Ζητάμε ένα προϋπάρχον κτήριο με συγκεκριμένη λειτουργία  να επαναλειτουργήσει. Τα άλλα θα έρθουν, μπορούμε να τα βρούμε. Μπορούμε να βρούμε πολλά από τα παλιά βιβλία που βρίσκονται είτε σε σπίτια είτε σε αποθήκες. Μπορούμε να ξαναπιάσουμε από 'κει που έμεινε ή από την αρχή την ψηφιοποίηση του αρχείου με την βοήθεια παιδιών του χωριού σπουδαγμένα στην πληροφορική και στη βιβλιοθηκονομία. Να ξεκινήσουμε . Αν ξεκινήσουμε όλα τα άλλα θα έρθουν. Ιδέες , τρόποι και πόροι. Υπάρχουν δύο σύλλογοι Μαδυτίων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με ανενεργά κληροδοτήματα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ προορισμένα αυστηρά για να χρησιμοποιηθούν για τους νέους Μαδύτιους. Εάν η λειτουργία της βιβλιοθήκης δεν απευθύνετε στους νέους του χωριού τότε τί άλλο.  Έχουμε την τύχη σε ένα χωριό 1500-2000 κατοίκων να έχουμε βιβλιοθήκη. Πρέπει να την κάνουμε φάρο , ηγέτιδα και προστάτιδα κάθε πολιτιστικής κίνησης του χωριού. Εργασίες , εκπαιδευτικές δράσεις , επιμορφώσεις και εξορμήσεις. Πολιτιστικό σύμβουλο της κοινότητας, των συλλόγων και των σχολείων του χωριού.
 Όταν ξεκίνησε το ιστολόγιο , ο Δήμαρχος Βόλβης ήταν αναγνώστης του. Εάν συνεχίζει να είναι , του ζητούμε είτε να αρθρογραφήσει  , είτε να μας  στείλει  ένα δελτίο τύπου  με τις θέσεις και προθέσεις του δήμου για το ζήτημα . Δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Ζητάμε μια ομάδα 550 δημοτών- ψηφοφόρων , να επικοινωνήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις για ένα συγκεκριμένο θέμα με τον Δήμαρχο.
 Για την κοινότητα και τον σύλλογο,  θα επικοινωνήσω μαζί τους και είτε θα τους πείσω να εκφράσουν οι ίδιοι τις θέσεις τους επίσημα και διαδικτυακά , είτε θα σας τις μεταφέρω.

  Υ.Γ. Τα ονόματα όσων ασχολήθηκαν με το θέμα τα αναφέρω , γιατί σύμφωνα με την στατιστική επισκόπηση του ιστολογίου, οι αναγνώστες του είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Σιγκαπούρη, Αυστραλία, Γερμανία , Γαλλία , Αυστρία ,Κύπρος , Αγγλία , Η.Π.Α., και Καναδάς είναι κάποιες από τις χώρες που διαβάζεται , ίσως από κάποιους ανθρώπους με Μαϋτιανές καταβολές.Αν κάποιος παρ' ελπίδα δεν επιθυμεί την αναφορά στο όνομά του να επικοινωνήσει μαζί μου για να αλλάξω το κείμενο.

  

συνέχεια »

Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι...

... Λέει ο ποιητής του μεσοπολέμου. Δυστυχώς οι γενιές μας δεν αξιώθηκαν να  δουν την καθημερινότητά της  από  από καραβάκι συγκοινωνιών.  Η ζωή τα ΄φερε να ζήσουμε σε καιρούς που οι αγάδες της είναι λουλούδια αμύριστα.
 Ο Κούβελας ξεκίνησε να κάνει μετρό, την τεχνική μελέτη του οποίου την είχε εκπονήσει  το τεχνικό του γραφείο ( λες και επρόκειτο για συγκρότημα κατοικιών) και την χρηματοδότησή του την είχε αναθέσει στον νεόκοπο δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό.

 Ο Κοσμόπουλος ξεκίνησε από τα συλλαλητήρια που διαδήλωναν το αυτονόητο και κατέληξε στο μεγαλειώδες πάρτι της πολιτιστικής ( ντεμέκ ) πρωτεύουσας.
 Τώρα οι άλλοι δύο , οι επόμενοι, έστησαν τους παρακρατικούς μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να μοιράζουν και να μοιράζονται τα ταμεία της πόλης και του νομού κατά το δοκούν , για να εξαγοράζουν συνειδήσεις και ορεινά εξοχικά.Αυτοί και οι δυο φύγαν κυνηγημένοι από την δικαιοσύνη. Όχι ότι θα γυρίσει ένα φράγκο πίσω , αλλά να, για το γαμώτο. Τουλάχιστον τσαλακώθηκε η αξιοπρέπειά τους .
   Σήμερα  ήρθε ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο μας  έφερε έναν φρέσκο αέρα στην πόλη, τώρα αν είναι δηλητηριασμένος ή οξυγονούχος θα δείξει , έχουμε απέναντι τον υιό του μπαμπά.
  Γαλουχημένος μέσα στις παλαιοκομματικές πολιτικές του περιβάλλοντος   του πατέρα του, κουβαλάει μαζί του την άρνηση για οτιδήποτε έχει αποφασισθεί από αρχές που δεν έχουν προσκυνήσει και ευλογηθεί από την εθνική, θρησκευτική και οικογενειακή παράταξη που του έδωσε το σκήπτρο. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής του της άρνησης, θέλει να ξανά παραδώσει στα αυτοκίνητα το πρόχειρα πεζοδρομημένο κομμάτι της Αγίας Σοφίας. Ούτε η οριοθέτησή του με τα κάγκελα και τα ξύλινα ψευτοπαρτέρια είναι λύση ούτε ξανά- μανά οι κόρνες και τα διπλοπαρκαρισμένα είναι λύση.
 Γι' αυτό αύριο το μεσημέρι,  πάμε κάτω στην Αγιά-Σοφιά , ν΄ακούσουμε την Κρούση , ν' ακούσουμε το κρουστόφωνο ( να πιούμε και μπύρες), να δηλώσουμε παρών , να υπογράψουμε και να διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο.
                                                                                                                                                 Κουκ

συνέχεια »

Η παιδεία είναι δικαίωμά μας και ευθύνη μας (Η βιβλιοθήκη μας)

 Βρισκόμενος, πρόσφατα, με παρέα ξενιτεμένων Μαδυτιανών, η συζήτηση πήγε και στη παιδεία. Έτσι μας ήρθε στο μυαλό η Δημοτική βιβλιοθήκη της Νέας Μαδύτου. Πριν μερικά χρόνια λειτουργούσε. Τώρα αγνοείται η ύπαρξή της.

Θυμάμαι πολύ καλά, ότι αρκετοί μαθητές την επισκέπτονταν, όπως κι εγώ προσωπικά πέρασα πολλές ώρες σ`αυτή. Είτε για να δανειστώ κάποιο βιβλίο, είτε για να διαβάσω, είτε για να ψάξω πληροφορίες για σχολική εργασία, είτε επειδή έχω λόξα με τα βιβλία, είτε επειδή ένα φεγγαρί δούλευε και μητέρα μου εκεί. Ακόμα, ακόμα μαζευόμασταν για να παίξουμε επιτραπέζια, για να κάνουμε μάθημα μουσικής ή χορού. Είχαν γίνει εκδηλώσεις στους χώρους της, ενώ από τη βιβλιοθήκη ξεκινούσαν τα άρματα στις αποκριάτικες παρελάσεις. Ακόμα παλιότερα, έχω την εντύπωση ότι είχαν γίνει και μαθήματα σχεδίου ρούχων; (ήμουν πολύ μικρός, οι μεγαλύτεροί μου θα ξέρουν περισσότερα, απορώ που το θυμάμαι κιόλας). Τα συνδίαζε όλα αρμονικά, ως κέντρο πολιτισμού.

Η μαγεία του να καθήσεις στα τραπέζια της βιβλιοθήκης, λες και ήσουν στο κέντρο του κόσμου, δεν αντικαθίστανται από κανένα google... Όλος ο κόσμος ήταν γύρω σου, σε πλήρη ηρεμία. Διάλεγες σε ποιο σημείο να κάνεις “ζουμ” και αφοσιωνόσουν στη μελέτη του.

Να ρωτήσω αν πλέον λειτουργεί και αν λειτουργεί ποια η επισκεψιμότητά της, το θεωρώ ανέκδοτο. Απλά θα θυμίσω ότι όταν γίνονται ανασκαφές – ανακαλύπτεται μια αρχαία πόλη, όταν βρεθεί μια βιβλιοθήκη, συμπεραίνεται ότι στη περιοχή υπήρχε άνθιση των γραμμάτων και δινόταν βάση στη παιδεία και τη γνώση από τους διοικούντες την πόλη αυτή.

Οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος, όταν μετά από ανασκαφές βρούν την Νέα Μάδυτο – θα έχει καταστραφεί πιθανόν από πλημμύρες και κατολισθήσεις, που θα έχουν προκύψει από την αλλαγή της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος στη περιοχή, λόγω της έντονης εξόρυξης-μόλυνσης από μεταλλευτικές δραστηριότητες – θα υποθέσουν ότι οι Μαδυτιανοί έδιναν βάση στη γνώση και τη παιδεία...

Που να `ξεραν. Ας μην τους διαψεύσουμε. Και πού ξέρεις, μέσα από τη γνώση, μπορεί και να μην αφανιστεί το χωριό και να μη χρειαστεί ανασκαφή για να βρουν ότι υπήρξαμε εκεί κάποτε....

                                                                                                                   07 Φεβρουαρίου 2013

                                                                                                                       Καπόνιας Χ. Γεώργιος

συνέχεια »

Βία είναι το κράτος.

Το κείμενο το είχα γράψει παλαιότερα με άλλη αφορμή

" Μπορεί η βία να γέννησε την ιστορία και να δημιούργησε πολιτισμό ως ιέρεια του πολέμου. Εξ΄άλλου ο Καζαντζάκης έχει γράψει ότι ο πόλεμος είναι πατήρ των πάντων.Ίσως να είναι και συνυφασμένη με το φθαρτό του σώματος μας. Ενδέχεται ακόμα να είναι ακόμη η ίδια πηγή η ζωής.Αλλά δεν παύει να είναι ότι πιο αποκρουστικό κατά την εκδήλωσή της. Δεν είναι  τυχαίο  όμως ότι οι αρχαίοι Έλληνες την ήθελαν αδερφή του Κράτους. Θα έπρεπε και εμείς σήμερα την ταυτίζουμε με τις κυβερνήσεις ( έστω και δημοκρατικά εκλεγμένες...).
 Διότι δεν είναι βία να σπας ένα αυτοκίνητο ή να καις μια τράπεζα τόσο , όσο είναι βία να πεθαίνουν εκατομμύρια παιδιά από ασιτία σε όλον τον κόσμο. Αυτό είναι βία. Όπως επίσης βία είναι να εκπατρίζονται κατά χιλιάδες από τον τόπο τους ως θύματα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας . Βία επίσης είναι η αύξηση ανέγερσης τρελοκομείων και φυλακών. Οι αυτοκτονίες.
 Βία είναι το ρολόι που χτυπάει βάση κεκανονισμένου ωραρίου, όπως βία είναι η εξορία του έρωτα και η επικυριαρχία της εκχυδαϊσμένης μορφής του.
 Βία είναι η μοναξιά των ανέργων και το μεροκάματο του πόνου.
 Αυτό είναι βία, ως απότοκη των ενεργειών του κράτους , του βίαιου κράτους..."

 Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα.
                                                                                                                                               Κουκ

συνέχεια »

Τρομοκράτες...

  Δεν ξέρω γιατί αλλά ποτέ δεν με τρόμαζε αυτή η λέξη. Αν και τα δύο συνθετικά της: τρόμος και κράτος είναι πράγματι τρομακτικά, η λέξη δεν με τρόμαζε ποτέ.
   Ίσως γιατί μεγάλωσα με την 17 Νοέμβρη που στα εφηβικά μου χρόνια, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι μέσες-άκρες τα πράγματα, διέπραττε στυγερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σκοτώνοντας ατιμώρητους βασανιστές της χούντας και τοποτηρητές Αμερικανούς.
   Ίσως πάλι γιατί διαβάζοντας λιγάκι ιστορία βρήκα τον χαρακτηρισμό να συνοδεύει τον οποιονδήποτε πήγαινε κόντρα στην καθεστηκυία τάξη. Είτε λεγόταν Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος και Καραϊσκάκης, είτε λεγόταν Βελουχιώτης είτε ακόμη-ακόμη (για κάποια διαστήματα) λεγόταν Ζέρβας. Ό,τι πηγαίνει κόντρα στο στάτους κβο ανέκαθεν θεωρείται τρομοκρατικό.
  Οι κουρελήδες των Βαλκανίων που τάραζαν της ισορροπία της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έτσι χαρακτηριζόταν. Κλέφτες στα ελληνικά, Χάιντουκ στα σερβικά. Δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ήρωες, τουλάχιστον απ' αυτούς που τα συμφέροντά τους θιγότανε.
  Τα ίδια και στις άλλες μεγάλες μάχες άτακτου στρατού κόντρα σε κατακτητές. Στην Εθνική Αντίσταση. Τεράστια στρέβλωση, όπλο ισχυρό στα χέρια του δυνατού.
  Τρομοκράτες οι Παλαιστίνιοι που βρέθηκαν χωρίς πατρίδα και μεταμορφωνότανε σε ζωντανές βόμβες, τρομοκράτες κι οι κάθε λογής Παναγούληδες που δεν βολεύοταν με ''λιγότερο ουρανό'', στην επταετία.
  Λάστιχο η λέξη. Τρομεροί Ταλιμπάν και καμικάζι αεροπειρατές απ' τη μια, αμούστακοι πιτσιρικάδες με Καλάσνικωφ και μπλαβιασμένες φάτσες απ' την άλλη.
  Κι ας πιάσουμε τους τελευταίους. Τους πιτσιρικάδες των Βορείων προαστείων που ήταν φιλαράκια του Αλέξη του Γρηγορόπουλου. Αυθόρμητη συνεπαγωγή του ήσυχου νοικοκυραίου, πως κι ο Αλέξης εκεί θα 'ταν μπλεγμένος αν δεν τον έβρισκε η σφαίρα του οργάνου της τάξης(?). Ας προβληματιστούμε όμως και λιγάκι διαφορετικά. Πάρ' το αλλιώς, που λέμε! Μήπως το παλικαράκι βρέθηκε μ' ένα Καλάσνικωφ αγκαλιά στα 20, αφού έχασε τον φίλο του από σφαίρα αστυνομικου στα 15??? Όλα πιθανα..
  Κι ας αναλογιστεί ο καθένας από μας, πόσες φορές δεν σκέφτηκε πως χρειάζεται μια βόμβα που θ' ανατινάξει όλη τη σαπίλα. Τη Βουλή και τους διαδρόμους της. Τους δολοφόνους των ονείρων των πιτσιρικάδων.
   Είναι λιγότερο τρομοκράτες αυτοί που αφήνουν τρίτεκνους και πολύτεκνους άνεργους? Είναι λιγότερο τρομοκράτες αυτοί που αποφάσισαν να εξαθλιώσουν έναν ολόκληρο λαό? Είναι λιγότερο τρομοκράτες αυτοί που άφηναν  τους ημέτερους να αλωνίζουν τα πάντα, και τώρα μας φωνάξανε να βάλουμε ρεφενέ για τον λογαριασμό?
   Τρομοκρατία, φίλε μου, είναι να μην έχεις γάλα για το παιδί σου και πετρέλαιο για να ζεσταθείς. Αυτό το θεωρώ πολύ χειρότερο από μια Μολότωφ.
   Δεν ένιωσα ποτέ να μ' απειλούν ούτε η 17 Νοέμβρη (με μαύρη παρένθεση τον θάνατο του Αξαρλιάν), ούτε οι Πυρήνες της Φωτιάς και δεν ξέρω ποιοι άλλοι. Απειλείται πιθανώς ο Στουρνάρας που με τεχνοκρατικό παγωμένο ύφος (θυμίζει τον κρύο τον Γκάλη!!!), ανακοινώνει πως οι αριθμοί βελτιώνονται 0,5% και δεν ανακοινώνει πως οι αυτοκτονίες έγιναν καθημερινότητα. Κι αυτό είναι τρομοκρατία. Ν' αυτοκτονείς γιατί δεν μπορείς να επιβιώσεις.
   Στ' αλήθεια δεν με νοιάζει αν απειλείται ο Παπανδρέου, ο Στουρνάρας, ο Παπακωνσταντίνου, ο Σαμαράς κι όλος ο συρφετός. Για τον απλό αστυνομικό που μπαίνει στο στόχαστρο αυτών των ομάδων εκ των πραγμάτων, έχω σίγουρα πολλές ενστάσεις, αλλά για το λαμογιστάν που ζει και λυμαίνεται αυτή τη χώρα καμία. Ας νιώσουν κι αυτοί λιγάκι τον φόβο και την ανασφάλεια.
   Και για να κλείσω το θέμα, αν και θα μπορούσα να γράψω σελίδες ατέλειωτες, τα μπουνίδια και τα ρετουσαρίσματα για τη φωτογράφιση ανήκουν σε άλλες μαύρες εποχές ή σε άλλους κόσμους, τρίτους και τέταρτους.
   Προφανώς τα όργανα αισθάνονται πάλι πανίσχυρα ή εκτελούν άνωθεν εντολές.
ΝΤΡΟΠΗ !!!

συνέχεια »

Ο μπάρμπα Γιάννης ο λαχειοπώλης...

  Μια ωραία παρέα, μιας απλής καθημερινής μέρας, σε μια αξιοπρεπή ταβέρνα κοντά στη Μαρτίου είχε την τιμή να γνωρίσει έναν εκ πρώτης όψεως φυσιολογικό λαχειοπώλη, τον κυρ-Γιάννη.
  Τα λαϊκά και τα εθνικά του λαχεία, που τρεις στους τέσσερις κερδίζουν ήταν η αφορμή για την κουβέντα που ανοίξαμε. Αφού τον σταματήσαμε για να τσεκάρουμε τις παλιές πεντάδες, που ποτέ δεν κερδίζουν κι αγοράσαμε το δικαίωμα στο όνειρο (θερινής νυχτός, ασφαλώς!), δεν αργήσαμε ν' αρχίσουμε τα λόγια. Λίγο η αναδουλειά του (και λόγω του προχωρημένου της ώρας), λίγο το ότι έλειπε ο Κουκ που κάνει τις συζητήσεις να φουντώνουν με τις ''αιρετικές'' του απόψεις, βρήκαμε την ευκαιρία να πούμε τις γνωστές εξυπναδούλες που συνήθως λέγονται σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό ήταν! Πήρε την ευκαιρία που ζητούσε! Πήρε καρέκλα, βόλεψε το όχι και λίγο μπόι του και τα επίσης όχι λίγα κιλά του και ξεκίνησε το δικό του σώου.
  Σε κανένα δεκάλεπτο που κάθισε περιέγραψε τη ζωή του, μέσες-άκρες, κι όταν σε μια δεύτερη ''ανάγνωση'' θυμήθηκα την ιστορία του, βρήκα πολλές απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για το πώς και το γιατί αυτή η φυλή απείθαρχη και καταφερτζού (με την καλή και την κακή την έννοια) θα πλανιέται στους αιώνες αλύτρωτη και ταλαιπωρημένη.
 Τρεις συντάξεις ο μπάρμπα-Γιάννης. Μια σύνταξη απ' τη φίλη Γερμανία για τα δώδεκα χρόνια εργασίας του εκεί, και εκμεταλλευόμενος το δικαιότατο τεκμαρτό σύστημα συνταξιοδότησης- που με λαχτάρα περιμένουμε κι εδώ-τσέπωνε στην τσέπη ένα 450ράκι. Μια ακόμη σύνταξη από τη δουλειά του ως λιμενεργάτης με 24ωρη άδεια (υποθέτω Πασοκοδουλειά από τις πρώτες χρονικά) και μια τρίτη σύνταξη-αίνιγμα, που αν κρίνω απ' τον τρόπο που πορεύτηκε στη ζωή του, θα 'ταν καμιά αναπηρική-μαϊμού. Ούτε λίγο, ούτε πολύ 1500ευράκια μηνιαίως απόδοση του δύσκολου ομολογουμένως εργασιακού του βίου. Τα περίπου +2500ευράκια που έρχονται μηνιαίως και αφορολόγητα από την πώληση των λαχείων του (και μπράβο του) είναι το υπόλοιπο κομμάτι του παζλ των μηνιαίων εισοδημάτων του. Τρία σπίτια στο παλμαρέ του στην ανατολική Θεσσαλονίκη όλα, αρκετά για να μη δουλέψει ποτέ η κυρά. Αρκετά για να του δίνουν το δικαίωμα να γυρνά έξω μεσάνυχτα χωρίς γκρίνιες.
  Παλιός Πασοκτσής απογοητευμένος από τον μεγάλο αναγεννητή της αριστεράς, τον ΓΑΠ, ήξερε απλώς τα πάντα. Τα πάντα όμως, όχι μαλακείες. Ποιος θα κυβερνήσει, πού θα μας πάει και γιατί. Ήξερε για το Όσμιο(???) που υπάρχει στα Ίμια και ήξερε επίσης την χημική του σύσταση και την αμύθητή του αξία. Ήξερε για τα παιχνίδια των Αμερικανών, των Γερμανών και των Εβραίων. Για το ξύπνημα της Ρωσικής αρκούδας και τους τρύπιους αγωγούς. Για τα Φελαχίμ και τα Αφελίμ. Για τις βουλωμένες αρτηρίες του μπατζανάκη του και τις ρεμούλες των γιατρών που χάριν της εξυπνάδας του δεν πιάσανε τόπο. Να μη σας ζαλίζω, τα ήξερε όλα. Σε κανένα δεκάλεπτο τον βαρεθήκαμε. Ήταν ο τύπος που δεν κάνει διάλογο, απλά εξιστορεί τα κατορθώματά του. Τα αστειάκια του Γιάλεμ σιγά-σιγά του δώσανε να καταλάβει πως δεν είχε πια ενδιαφέρον ο μονόλογός του και ήταν ώρα να πηγαίνει· κι έτσι έγινε.
  Καταλάβατε πιστεύω πως ήδη είχαμε μετανοιώσει που αγοράσαμε λαχεία από κάποιον, που αν το πάρει λιγάκι σοβαρά, μας αγόραζε και τους πέντε της παρέας. Περισσότερο θα μ' άρεσε αν τα 4-5 ευρώ των ποσοστών των λαχείων μας πηγαίναν για κανένα παιδικό γάλα ή για κανένα ρούχο από κανένα πιτσιρικά λαχειοπώλη, που παλεύει για το μεροκάματο.
   Ο μπάπμπα-Γιάννης πολύ φοβάμαι πως θα ψωνίσει από Λιακόπουλο κι από Άδωνη το ''Καιρός γαρ εγγύς'' για να φορτώσει θεωρίες συνωμοσίας το στενό του κεφάλι. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που αυτά τα απίθανα βιβλία θα πουλούσαν έστω κι ένα αντίτυπο. Κι όμως σ' αυτήν την έρμη χώρα διαβάζουμε Λιακόπουλο και τον κάθε Λιακόπουλο, που μας δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε αλλού τα βάρη για την κατάντια μας.
  Θεωρίες συνωμοσίας παντού, όχι άδικα πάντα. Συνωμοσίες που συμμετείχαμε κι εμείς μπαρμπα-Γιάννη, αφού μας το επέτρεψαν, αν όχι επέβαλαν. Τρία σπιτάκια, αφορολόγητα, υποθέτω, αφού το ανάπηρο κράτος θυμήθηκε τώρα να φορολογήσει τους ξεζουμισμένους κι όχι αυτούς που χρονάκια κάνανε τα αφορολόγητα φραγκάκια τους ντουβάρια.
  Δεν είναι ο μπάρμπα-Γιάννης η μοναδική αιτία του κακού σίγουρα. Ήταν και είναι όμως ένα μεγάλο κομμάτι του. Γιατί είμαι σίγουρος πως χιλιάδες μπάρμπα-Γιάννηδες φέρναν την πράσινη και γαλάζια ισορροπία της ρεμούλας. Μπάρμπα-Γιάννηδες φέρνανε Παπαγεωργόπουλους και Ψωμιάδηδες σ' αυτήν την πόλη-φάντασμα. Γι' αυτούς τους μπάρμπα-Γιάννηδες ήταν το ''μαζί τα φάγαμε'' του αχαρακτήριστου.
  Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, λίγο ως πολύ μπάρμπα-Γιάννηδες υπήρξαμε όλοι.
   Δεν θα πεινάσει ο μπάρμπα-Γιάννης. Το αντίθετο μάλιστα. Θα τον ζορίσει λιγάκι ο φόρος στα ακίνητα και το μικροξεπλυματάκι που πρέπει να κάνει, μα θα τα καταφέρει, όπως χρόνια τώρα.
   Τον άλλον να κλαίς που έμεινε άνεργος με τρία παιδιά και δεν έχει τρία σπίτια. Και δεν έμαθε ούτε λαχεία να πουλάει. Τον πιτσιρικά να κλαις που θα γίνει όψιμος Λαζογερμανός, αν μάθει ποτέ τη γλώσσα.
  By the way αν κερδίσω κανένα φράγκο απ' την πεντάδα που μου πούλησε, δεν θα του δώσω ούτε σεντς...

συνέχεια »

Φλεβάρης...

Φλεβάρης ( φλέβα+ Άρης) το Ελληνικόν , Februare( εξαγνισμός) το Λατινικόν. Συμπίπτει με το δεύτερο 15ήμερο του αρχαίου Ελληνικού Γαμηλιώνα  που ήταν αφιερωμένος και πήρε το όνομά του από την γιορτή των Γαμηλίων ή τα Θεογάμια , τη σύζευξη δηλαδή του Δία και της Ήρας· και το πρώτο 15ήμερο του Ανθεστηριώνα  στα πλαίσια του οποίου γιορτάζονταν τα μεγάλα Ανθεστήρια. Γιορτή αφιερωμένη στην αναγέννηση της φύσης και στην ανάσταση των νεκρών.Στις γιορτές αυτές ανοίγονταν τα πιθάρια με το κρασί της χρονιάς και τότε μέσα σε κλίμα γενικής χαράς οι Αθηναίοι έπιναν τον φετινό κεκραμένο οίνο.
 Στα χρόνια μας ο μήνας μπαίνει γιορτάζοντας την μνήμη του Αγίου Τρύφωνα προστάτη των αμπελουργών , αφού στις αγιογραφίες του παρουσιάζετε να κρατά κλαδευτήρι. Φυσικά εμείς το κρασί τα ανοίξαμε νωρίτερα και το ήπιαμε άκρατο.
 Τον λέμε κουτσοβλέβαρο, κούντουρα (με κοντή ουρά) και  κουτζούκη (ελλειμματικό) .Ο Μάνος Ελευθερίου τον έκανε Άγιο και οι Κρήτες κλέφτες περιμένουν να Φλεβαρίσει για να κατέβουν από τα ορεινά μιτάτα τους  παίρνοντας το δρόμο του Μουσούρου να κάμουν μάνες δίχως γιους ..

                                                                                                                                           Δον Κουκ

συνέχεια »