Γιατί όχι ξανά...

 Θα μου πεις ρε φίλε ξανά μανά bloking το 2016; στην εποχή της πιασάρικης ατάκας των 15 λέξεων προς άγρα like; την εποχή που το συγκεκριμένο κοινωνικό δίκτυο φαντάζει παρωχημένο και αρχαίο;  Ε θα σου πω γιατί όχι; εδώ κάποιοι ρομαντικοί ακόμα κάθονται και γράφουν βιβλία, εμείς που θα γράψουμε πέντε αράδες;
 Μετά από 300 περίπου κείμενα και αναρτήσεις και 35.000 επισκέψεις, ο Μαδυτιανός είχε κλείσει έναν μεγάλο κύκλο. Ένας κύκλος που άρχισε το Φθινόπωρο το '11 μεσούσης της "κρίσης" όπως τη λέγαμε τότε.
 Μέσα από τα κείμενά του θυμηθήκαμε, προβληματιστήκαμε, αντιπαρατεθήκαμε και ίσως να ονειρευτήκαμε και λίγο. Συγκροτήσαμε την σκέψη μας και την κάναμε γραπτό λόγο. Τα ατελείωτα πήγαινε έλα στο πλακόστρωτο της παραλίας στην Θεσσαλονίκη και οι ατέρμονες διαφωνίες στα τραπέζια με την συνοδεία κρασιού, έδιναν την θεματολογία. Το χωριό και οι βίαιες καταστάσεις Σοκ στις οποίες υποβαλλόμαστε εκείνη την εποχή ήταν τα πηγάδια που αντλούσαμε.
 Τα πηγάδια αυτά εξαντλήθηκαν, φύραναν. Το Σοκ έγινε πλέον κατάσταση και το χωριό απομακρύνθηκε από την καθημερινότητά μας.
Σιγά σιγά αδειάσαμε κι εμείς. Μας πήρε μπάλα η καθημερινότητα και η εποχή. Η βιοπάλη και η ατάκα του fb. Έτσι έμεινε μετέωρος και ο Μαδυτιανός να αιωρείται στο cloud. Περάσανε κατά καιρούς σκέψεις να "κατέβει", αλλά τελικά επικράτησε η άποψη να μείνει ως αποθήκη και αρχείο των σκέψεών μας εκείνης της μαύρης εποχής.
  Αν όμως καταφέρεις και συγκροτήσεις την σκέψη σου έστω και μια φορά και την κάνεις κείμενο, είναι σίγουρο ότι θα θες μετά να το κάνεις συνέχεια.
 Γι' αυτό λοιπόν εγώ επανέρχομαι. Μετά από πρώτες σκέψεις να ενεργοποιήσω προσωπικό blog από το 2007 κρεμασμένο στο δίκτυο, ξαναγύρισα στον Μαδυτιανό.
Για να πάρω πάσες, για την βοήθεια που είχα στο στήσιμο από την Μεγαλόνησο και για να καταφέρω να ενεργοποιήσω ξανά τις υπόλοιπες πένες.
 Εδώ λοιπόν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του f/b. Εγώ ή κι εσύ αν είσαι πρόθυμος, που μπορούμε να γράψουμε παραπάνω από πέντε γραμμές.

                                                                                                                                              Κουκ

συνέχεια »

Το πλατάνι

Αχ αυτό το πλατάνι!
Πόσα δεν έγιναν και πόσα δεν ειπώθηκαν στον ίσκιο του . Όντας φυτεμένο στη μέση ακριβώς, έγινε το κέντρο της κοινωνικής ζωής ολόκληρου του χωριού..Ο ομφαλός του
Στα παγκάκια και στις πέτρινες πεζούλες που ήταν αραδιασμένες κάτω από τα κλαδιά του, οι σεβάσμιοι απόμαχοι του χωριού και της ζωής, έχουνε πει τις ιστορίες της ζωής τους και έχουν κουτσομπολέψει ασύστολα.
Τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις μας ως πιτσιρικάδες τις κάναμε στον ίσκιο του τρώγοντας παγωτό από το διπλανό μυθικό περίπτερο. Αργότερα όταν ήμουν φαντάρος στα 19 μου, τακίμιασα με κάποιον τότε 35 ετών που μου έλεγε μια ιστορία: ερχόμουν κάποιες Κυριακές στο χωριό σου με έναν οδηγό από τα εργατικά σας , τον Ναπολέων, πίναμε ούζα στο καφενείο στην πλατεία, εσύ έτρωγες παγωτό κάτω από το πλατάνι και σε έστειλα να με πάρεις τσιγάρα!
Το πλατάνι  ήταν το σημείο συνάντησης στις 4.45 τα ξημερώματα για να ανέβουμε στα Εργατικά. Εκείνη την άγρια πρωινή ώρα γίνονταν τα μεγαλύτερα καλαμπούρια και οι πιο χοντρές πλάκες που έγραψαν ιστορία.
Στον ίσκιο του  τα καλοκαιρινά απομεσήμερα δημιουργούνταν οι ομάδες για τις θαλάσσιες εξορμήσεις. Εκεί περιμέναμε ώρες το λεωφορείο ή οι πιο τυχεροί ή οι μεγαλύτεροι κάποιον με αυτοκίνητο.
Εκεί πλάσαμε με το μυαλό μας ή εξομολογηθήκαμε τους πρώτους μας έρωτες.
Κάτω από τον πλάτανο ήταν το σημείο συνάντησης τα ξημερώματα μετά από ξενύχτια στο παραθαλάσσιο μέτωπο. Πότε Marabu, πότε Make ap, πότε Dorian gray. Όπου κι αν ήμασταν εκεί γυρίζαμε για να συναντήσουμε άλλες παρέες και να σχολιάσουμε τα της νύχτας.
Στο πλατάνι πάνω καρφώνονταν όσοι κάναν μαγκιές με δίτροχους ή τετράτροχους πυραύλους.
Στο πλατάνι πάντα είχε ραντεβού ο Ελλήσποντος για να φύγει για τους αγώνες του στα γύρω χωριά.
Στα κλαδιά του ήταν στερεωμένο το μεγάφωνο-χωνί της κοινότητας που ο γραμματέας ανακοίνωνε τις διακοπές στην υδροδότηση και έβριζαν από κάτω οι "αντίθετοι".
Εκεί ήταν που γίνονταν οι ζυμώσεις και οι σχηματισμοί των συνδυασμών για τις τοπικές εκλογές.
Στον κορμό του αναρτούσε οι κοινότητα και οι σύλλογοι τις ανακοινώσεις τους.
Στον κορμό στα κλαδιά και στον ίσκιο του ήταν κρεμασμένη και απλωμένη όλη η ζωή του  χωριού.
Σ' αυτό το πλατάνι έχουμε δώσει τα μεγάλα ραντεβού εμείς τα πολιτάκια για όταν αποστρατευθούμε και επιστρέψουμε στο χωριό για να λέμε τα ψέματα και τις ιστορίες μας απ' αυτά που είδαμε στον κόσμο. Δεν θα είναι αυτό το πλατάνι, Θα είναι κάποιο άλλο πλατάνι ή κάποιο άλλο δέντρο ή οτιδήποτε άλλο. Ο συμβολισμός του όμως για μας που το ζήσαμε θα παραμένει στο μυαλό μας ο ίδιος και πάντα όταν δίνουμε τα ραντεβού μας θα λέμε στο Πλατάνι.

συνέχεια »