Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση (http://maditianos.blogspot.gr/2013/12/brave-new-world.html) και τις ερωτήσεις που (πολύ σωστά) αναμένει ο ΑΠΛΑ ΚΟΥΚ από τις επόμενες φουρνιές παιδιών, θα ήθελα να φέρω το θέμα περισσότερο κοντά μας χρονικά. Δηλαδή στους τωρινούς ενηλίκους και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την ιδιωτικότητά τους στα πλαίσια των κοινωνικών δικτύων και των τεχνολογικών ευκολιών που χρησιμοποιούν/με.
Οι παραπάνω ερωτήσεις μου έφεραν στο μυαλό ερωτήσεις των συγχρόνων μας ενηλίκων, όπως: Τι με νοιάζει αν λένε ότι με παρακολουθούν; Έχω να κρύψω κάτι; Εγκληματίας είμαι; Δεν κάνω κάτι κακό, απλά εκμεταλλεύομαι τις ευκολίες που μου παρέχει το τάδε δίκτυο/ λογισμικό/ gadget. Το δείνα @@@κι με βοηθάει να κερδίσω χρόνο, να αποφύγω τη γραφειοκρατεία, να επικοινωνώ πιο γρήγορα και πιο οικονομικά κλπ.
Δεν είναι οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης να κρίνεις πριν χρησιμοποιήσεις ένα τεχνολογικό μέσο τις ανάγκες που θα σου ικανοποιήσει. Δεν είναι στείρα καχυποψία να διαβάσεις τους όρους που θα αποδεχθείς όταν πατήσεις το μαγικό κουμπάκι “I Agree” ή “Συμφωνώ”, που θα σου δώσει πρόσβαση σε μια (δωρεάν συνήθως) ευκολία...
Το να χρησιμοποιείς τον ίδιο προσωπικό σου κωδικό σε ένα πλήθος εφαρμογών – λογαριασμών είναι το ίδιο με το να έχεις το ίδιο κλειδί σε κάθε πόρτα που χρησιμοποιείς στη πραγματική σου ζωή (σπίτι, αυτοκίνητο, δουλειά κ.α). Το να δώσεις έναν κωδικό σου σε κάποιον είναι σαν να δίνεις το κλειδί σου. Το να δίνεις τη δυνατότητα να κρατάει αποθηκευμένο κωδικό μια εφαρμογή, ούτως ώστε να μην τον πληκτρολογείς κάθε φορά, είναι σαν να αφήνεις τα κλειδιά στη πόρτα. Το να έχεις ενεργοποιημένα τα μπισκοτάκια (cookies) στον περιηγητή που χρησιμοποιείς, σημαίνει ότι κάθε Accept, Agree, Συμφωνώ, Like, Αρέσκω... που έχεις πατήσει, κάθε ιστοσελίδα που επισκέπτεσαι μπορεί να καταγράψει τις συνήθειές σου, για να σου προσφέρει μεγαλύτερη ευκολία και αποτελεσματικότητα στην περιήγησή σου.
Βέβαια τις “συνήθειές” σου αυτές μπορεί (το δικαίωμα πολλές φορές δίνεται με ή χωρίς την προειδοποίηση ότι αφού συνεχίσεις να χρησιμοποιείς την ιστοσελίδα – εφαρμογή – δίκτυο προσλαμβάνεται ως αποδοχή της παραχώρησης του δικαιώματος αυτού) να τις μεταβιβάσει ή να τις πουλήσει σε διαδικτυακή διαφημιστική εταιρεία, ώστε να σε ακολουθούν οι διαφημίσεις που αρμόζουν στο προφίλ σου. Αλλά αυτή είναι η ανώδυνη για σένα αγοραπωλησία. Υπάρχουν και πιο επώδυνες, που δεν μπορείς να φανταστείς...
Ένα ακόμα σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι οι προωθήσεις στην ηλεκτρονική αλληλογραφία σας. Όταν στέλνεται mail σε όλους τους φίλους σας ένα κείμενο για να “σώσετε τα παιδάκια στην Αιθιοπία που πεινάνε”, να ξέρετε ότι κανένας δεν θα δώσει ένα δολάριο για κάθε αποδέκτη σας. Απλά όλο αυτό το μακρινάρι με τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις αποδεκτών που δημιουργείται, μετά από μερικούς “ευαισθητοποιημένους παραλήπτες”, είναι η κοινωνική δικτύωσή τους και αποτελεί τη βάση για να διερευνηθεί τι είναι αυτό που τους συνδέει.
Όσον αφορά τα δίκτυα που συνδεόμαστε. Ειδικά μετά την διάδοση των smartphones, καλό είναι να ψάξετε λίγο τις ρυθμίσεις της δικτύωσης. Πότε να συνδέεται με ποια δίκτυα, με ποια κάρτα δικτύου – μέσο. Κι αυτό θα σας κάνει να αποφύγετε μόνο τις υπέρογκες εκ παραδρομής χρεώσεις. Το σημαντικότερο είναι το τι στοιχεία έχει δικαίωμα να συλλέγει κάθε εφαρμογή που χρησιμοποιείτε, όταν βρίσκεστε συνδεδεμένος στο διαδίκτυο και που τις συλλέγει.
Η σύνδεση σε ένα δημόσιο δίκτυο δεν είναι τόσο ασφαλής όσο η σύνδεση στο σπίτι σας. Για να γίνει αντιληπτός ο κίνδυνος έκθεσης, χωρίς να ζαλίσω με περισσότερη ανάλυση και όρους άχρηστους για τους χρήστες, φανταστείτε ότι όταν συνδέεστε στο διαδίκτυο η ασφάλειά σας ισοδυναμεί με το να βγείτε σε μια πλατεία, με κλειστά μάτια και δεμένα χέρια και να φωνάζετε ότι είστε διατεθειμένοι να κάνετε σεξ χωρίς προφυλάξεις με όποιον το επιθυμήσει και χωρίς να αντιδράσετε. Τόσο ασφαλές. Εφόσον έχετε ρυθμίσει ένα τείχος ασφαλείας και ένα antivirus, απλά ανοίξατε το ένα μάτι για να βλέπετε τι σας συμβαίνει. Η ασφάλειά σας έγκειται στο αν θελήσει κάποιος περαστικός να εκμεταλλευτεί την περίσταση.
Όσον αφορά τις ηλεκτρονικές φορολογικές δηλώσεις που κάνουμε τα τελευταία χρόνια από το σπίτι μας ή αναθέτουμε σε κάποιον λογιστή, να υπενθυμίσω ότι κι αυτό αποτελεί ένα προφίλ λογαριασμού. Οπότε χρειάζεται username, password για να εισέλθουμε. Για να αναθέσουμε σε άλλο πρόσωπο να κάνει τη δήλωση εκ μέρους μας, πρέπει να του δώσουμε ηλεκτρονική εξουσιοδότηση κι όχι το password. Αλλά τι να περιμένεις, από τη στιγμή που για ένα τόσο σοβαρό προφίλ, σου έδωσαν ένα φάκελο που περιείχε και τα δυο στοιχεία για την είσοδο σε αυτό, χωρίς να σε αναγκάζει να τα αλλάζεις σε τακτά χρονικά διαστήματα! Και μετά απορούμε πως υποκλάπηκαν τα πλήρη φορολογικά στοιχεία 9.000.000 ΑΦΜ!
Τέλος, ο δέκτης gps είναι ένα εργαλείο, οπότε για να παραμείνει εργαλείο δικό σας, αφού εσείς το αγοράσατε (ως συσκευή ή ως εξάρτημα άλλης συσκευής), πρέπει να είστε εξασφαλισμένος ότι χρησιμοποιείται μόνο εν γνώση σας και για δική σας χρήση.
Όσο γι αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, ούτε κάτι μεμπτό να φοβούνται, οπότε η παρακολούθηση του ηλεκτρονικού τους στίγματος ή του ηλεκτρονικού τους προφίλ δεν τους πειράζει και δεν παραβιάζει την ιδιωτικότητά τους, θα τους προέτρεπα να αφήνουν τα κλειδιά στη πόρτα του σπιτιού τους, να ξηλώσουν τα παντζούρια, να αφήνουν το αυτοκίνητό τους ανοιχτό και τα κλειδιά πάνω στη μηχανή (για ευκολία), να ζητήσουν από τους αποστολείς της έντυπης αλληλογραφίας τους να μην χρησιμοποιούν φάκελο (και οικολογική συνείδηση!), να μην ψηφίζουν σε παραβάν – κάλπη, αλλά σε μια κατάσταση αναρτημένη στη πλατεία να πηγαίνουν και να γράφουν το όνομά τους και την προτίμησή τους και να μη ξεχνάν κάθε μέρα να κάνουν αυτό που είπαμε με την πλατεία τα κλειστά μάτια και τα δεμένα χέρια....
Γ.Χ.Κ.
