Προβληματισμοί και Ερωτηματικά...

     Φίλε John,  είναι προς τιμήν σου που είσαι ο μόνος από τους 350 νοματαίους περίπου της ηλεκτροπαρέας μας  , που ασχολείσαι  με το θέμα του βιολογικού καθαρισμού , με τις συχνές αναφορές σου.

      Ίσως ο Δήμος  να νομιμοποιείται  να αδειάζει τα λύματα στον σταθμό βιολογικού καθαρισμού της Νέας Μαδύτου. Σταθμό τέτοιο , που οι όμοροι Δήμοι Ρεντίνας και Αγίου Γεωργίου ,  με τα τεράστια και πολυδιαφημισμένα έσοδά τους  δεν είχαν καταφέρει να φτιάξουν . Μπορεί να του δίνουν το δικαίωμα οι διατάξεις το νόμου-χάους , Καλλικράτη. Σαφώς όμως , το έκτρωμα του Καλλικράτη , θα ψελλίζει κάτι και για την συντήρηση των υποδομών. Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τώρα γιατί τα αδειάζουνε νύχτα; Εδώ αγγίζουμε την ηθική υποχρέωση του αντιδημάρχου- κοινότητας να μας ενημερώσουν. 

   Σίγουρα όμως , δεν νομιμοποιείται να αδειάζει τα σκουπίδια της Μαδύτου και των γύρω χωριών , στην από χρόνια κλειστή και παράνομη πλέον χωματερή σκουπιδιών της Ν. Μαδύτου. Εδώ John ,  έπρεπε να έρθουν οι δυναμικές αντιδράσεις  των κατοίκων και των φορέων του χωριού , με μπροστάρη την κοινότητα. Αντιδράσεις που θα δέσουν  χειροπόδαρα  ηθικά και πάνω απ 'όλα νομικά τον Δήμο. Η "κοινότητα" εκλέχθηκε, σε κόντρα μάλιστα του υπερισχύοντος  συνδυασμού του Δήμου , για να προστατεύει τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας και όχι να τα έχει καλά με τους Δημάρχους . Πολλές φορές τα συμφέροντα του χωριού έρχονται σε αντίθεση με αυτά της ευρύτερης περιοχής .  Εκεί  πρέπει να συγκρουστούμε  για να τα προστατέψουμε.
   Η μέχρι τώρα πολιτική του Δήμου, ακυρώνει τις τρεις μεγάλες κατακτήσεις του χωριού  των προηγούμενων ετών . Το κέντρο υγείας , τον σταθμό βιολογικού καθαρισμού λυμάτων και το κλείσιμο της από χρόνια παράνομης χωματερής , με τον συνεπαγόμενο δηλητηριασμό  του υδροφόρου ορίζοντα. Οι κινήσεις του Δήμου , είτε είναι σύννομες , είτε γίνονται για την οικονομική ευκολία των υπεργολάβων του (σκουπίδια -λύματα) . Η δημόσια υγεία των κατοίκων του χωριού όμως , πρέπει να είναι το αδιαπραγμάτευτο μέλημα των κοινοταρχών - αντιδημάρχων .
      Ας δημοσιοποιήσουν  η κοινότητα και ο αντιδήμαρχος , τους αγώνες και τις ενέργειές τους  ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές . Ας μας ενημερώσει κάποιος επιτέλους για την ποιότητα του νερού που πίνουμε , επίσημα όχι με φήμες. Όχι απ' αυτό το βήμα , αφού  κατ' αυτούς , παρατύπως φέρει το όνομα maditiamos και παρανόμως αρθρογραφεί. Να ενημερωθεί ο κόσμος , με φυλλάδια τυπωμένα ή ηλεκτρονικά , που θα μοιραστούν πόρτα πόρτα ή e-mail e-mail . Ο ενημερωμένος πολίτης γίνεται πολύ εύκολα ενεργός πολίτης( αν τον θέλουμε ενεργό) . Δεν φτάνει να ανακοινώνεται από τα μεγάφωνα ( αν λειτουργεί ο εξοπλισμός)μια συνέλευση των κατοίκων . Με τα σημερινά μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας είναι πολύ εύκολη η ενημέρωση . Μην κάνουμε σαν τους μεσαιωνικούς καλόγερους που σταυροκοπιόντουσαν ξορκίζοντας την εφεύρεση του Γουτεμβέργιου.
    Πρέπει να περάσουμε σε άλλα μοντέλα διοίκησης και διεκδίκησης . Δεν μας αρκεί πλέον η δικαιολογία ότι φταίει ο Δήμος, το κράτος , η τρόικα , η κρίση. Δεν θέλουμε άλλους τοποτηρητές της Ε.Ε. , της τρόικα , του κράτους , του Δήμου . Θέλουμε οι ηγέτες των κοινωνικών κυττάρων, που είναι οι κοινότητες, να έχουν όραμα . Να θέτουν στόχους , να μας εμπνέουν  και να παλεύουμε όλοι μαζί  για να τους πετύχουμε .
   Το ίδιο και με τους φορείς ,  και εν προκειμένω με τον πολιτιστικό σύλλογο . Πρέπει να περάσει από την φάση της διεκπεραίωσης των τετριμμένων εκδηλώσεων .
    Να δημιουργηθεί μια ηλεκτρονική πλατφόρμα , αφού προφανώς δεν κάνει η υπάρχουσα στο facebook  με 350 μέλη ,  για να επικοινωνεί με τα ενεργά μέλη ( όχι τους θείους ή τις γειτόνισσες που ψηφίσαν) .
      Να προσκαλούνται προσωπικώς όλοι στις συνεδριάσεις . Να καταθέτουν προτάσεις και να ηγούνται της υλοποίησης τους .
      Να φέρει γιατρούς να μιλήσουν στο Λύκειο για την αντισύλληψη και το AIDS, στη μέση και τρίτη ηλικία για  την πρόληψη και διαχείριση των ασθενειών .
      Να φέρει ειδικούς επιστήμονες ,  που ίσως και σε συνεργασία  με τον γεωργικό συνεταιρισμό , θα ξαναπροσανατολίσουν επαγγελματικά την παραγωγική τάξη του χωριού .
      Να ξαναβάλει τις μπλε ταμπελίτσες που υπήρχαν , με τα ονόματα των δρόμων και σε συνεργασία με τους δασκάλους να βάλουν τα παιδιά του Δημοτικού να κάνουν ιστορική έρευνα για το κάθε όνομα ( κάπως έτσι έμαθα για τον Άγιο Ευθύμιο σε αντίστοιχη εργασία που μας ανέθεσε ο Αγαμέμνονας στην έκτη τάξη).
Να βάλει τους εν ενεργεία Μαδυτιανούς φοιτητές,  να μεταφέρουν σε ελεύθερη απόδοση και στη Δημοτική , το βιβλίο " Η ΜΑΔΥΤΟΣ " του Σιταρά ( όχι μόνο στείρες βραβεύσεις ).
      Να κάνει ιστορική έρευνα , όσο ακόμα οι ηλικιωμένοι του χωριού θυμούνται κάτι , και να επαναφέρει τις Μαϋτιανές μουσικές , στο πανηγύρι και στις εκδηλώσεις . Η αείμνηστη πλέον Δόμνα Σαμίου , έλεγε ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι και τα χορευτικά τους , χορεύουν χορούς απ' όλη την Ελλάδα, εκτός από της περιοχής τους. Οι ζουρνάδες , τα νταούλια  και η πολίτικη λατέρνα ξεσήκωναν μουσικά τους Μαϋτιανούς και όχι τα βιολιά και τα λαγούτα . Μελιτζάνες με κρέας ήταν το φαγητό που έβραζε σε όλα τα τσουκάλια της πανηγυριώτικης κατασκήνωσης σε παλιά και Νέα Μάδυτο . Η μπουγάτσα ήταν αυτή που γλύκαινε τους πανηγυριώτες άμα τη έξόδου τους από την εκκλησία και όχι το κουρμπάνι , που παραπέμπει σε έθιμα ντόπιων." Παναγήρ χωρίς μπουγάτσα , δεν έχ(ει) καμιά νοστμάδα  " γράφει ο Σιταράς στο βιβλίο του. Μάλλινο παντελόνι ,άσπρο ζωνάρι ( πότε -πότε  λυμένο) , πουκάμισο χωρίς γιακά , γελέκι με φόδρα από πίσω , και γιεμενιά , ήταν τα φορέματα των Μαϋτιανών  .
     Να βρει και να αναδείξει το φωτογραφικό αρχείο του παλιού Δήμου. Να κοσμήσει όλα τα κοινοτικά κτήρια και τα σχολεία με φωτογραφίες απ΄αυτό . Να κάνει περιοδικές και θεματικές εκθέσεις και να το εκδώσει ηλεκτρονικά (φθηνά γαρ) τουλάχιστον .
     Να αναθέσει σε ομάδα εθελοντών να μαζέψουν στοιχεία από το χωριό , ώστε με την βοήθεια  κάποιου επιστήμονα , να γραφτεί ένα βιβλίο με την ιστορία της Νέας Μαδύτου .
   Να ιδρύσει ραδιοφωνικό σταθμό ( ιντερνετικό,  αν δεν υπάρχουν τα μέσα , οι γνώσεις , ή οι πόροι ) για άμεση ενημέρωση , ψυχαγωγία και τόνωση του ηθικού.
    Να κάνουν όλοι οι ηγήτορες φορείς του χωριού , πράξη  το κεντρικό σύνθημα  του Μάη του '68. Τώρα είμαστε μόνοι μας , μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε . Να βάλουμε την φαντασία στην εξουσία . Έτσι μόνο θα ξεπεράσουμε τα χίλια μύρια προβλήματα της καθημερινότητάς μας .
 
    Υ.Γ. Το ανωτέρω κείμενο απευθύνεται σε όσους έχουν τη διάθεση να προβληματιστούν και να προσπαθήσουν.
  

συνέχεια »

Στου φαρμακοτρίφτη....

   ΟΧΙ,ΟΧΙ,ΟΧΙ!!!Μην τρομάξτε!Καμιά διάθεση δεν έχω ν' ασχοληθώ με τα του Λοβέρδου και της τρόικας.Με τα γενόσημα(ρε τι λέξη έχουμε μάθει πάλι!!!),τα σπατόσημα και τα δωρόσημα!!!
   Ο Μαδυτιανός φαρμακοτρίφτης εκτός από συνταγές και φάρμακα,πιέσεις και υπογλυκαιμίες έχει καταπιαστεί με κάτι αρκετά χαλαρωτικό γι' αυτόν και αρκούντως διασκεδαστικό για τους λοιπούς.
Αντί να κυνηγάει λαγούς και να ταράζει την πανίδα μας ή να ψαρεύει και να μας τρελάνει στο παραμύθι,αποφάσισε ν' ακολουθήσει τη συμβουλή των προγόνων μας:''οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπων".
Βοηθούντων και των περιστάσεων εκεί στην διασταύρωση του χωριού,πριν απ' του Δούκα κι αρκετά πριν τη λίμνη Βόλβη,δημιούργησε ενα κελλάρι-ανάχωμα πραγματικό σ' αυτούς που απελπισμένοι αποφασίσουν να βουτήξουν στη λίμνη!!!(εεεε!!!πλάκα κάνω!!!).
   Σαν έτοιμοι από καιρό δεχθήκαμε την πρόσκληση-πρόκληση να επισκεφτούμε το όλο δημιούργημα και να ζήσουμε κι εμείς την ατμόσφαιρα αυτού του ''κάτι σαν κελλάρι'' ,''κάτι σαν μαγαζί''ή ''κάτι σαν οίκο υψηλών απαιτήσεων οίνου και μουσικής''.
  Ένας DJ υψηλών προδιαγραφών,άμεσα επηρρεασμένος από τα ''τραγούδια της παρέας''του Β' προγράμματος,μας ταξίδεψε σε χρόνια αλλοτινά χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα,μιας και τη μουσική εκεί δεν την πουλάς μα την προσφέρεις.Ο συμπαθέστατος μπακαλόγατος θα άγγιζε την τελειότητα αν δεν το παράκανε λιγάκι από το μικρόφωνο με την ''επεξηγηματική στιχουργική''(προσέξτε αυτόν τον στίχο,προσέξτε τον άλλο στίχο!!!ψιλοφοβήθηκα πως στο τέλος θα γράφαμε τεστ!!!).
  Το Μουγγρί που τον διαδέχθηκε θύμησε αρκετά τον τόπο γαλουχίας του.Μουσική CAMEL-ΦΡΟΫΝΤ,λίγο πιασάρικη στην αρχή,πολύ καλύτερη στη συνέχεια.
   Η ατμόσφαιρα καθαρά παρεϊστικη,οι αρμοδιότητες ιερά κρατημένες.Χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες φαντάζομαι πως όλοι οι συμμετέχοντες σ' αυτή την εξαίρετη έκφραση αλληλεγγύης,προσφέρουν το λίγο ή το πολύ τους στο να στηθεί αυτό το πανηγυράκι(με την καλή την έννοια!).
   Dejavu κανονικό με τον Καναρή(όχι τον μπουρλοτιέρη,για τους μη γνωρίζοντες) να φτιάχνει σαλάτες σαν να 'ρθε απ' τα '80ς και την πάλαι ποτέ ταβέρνα του,και τον Μεσαίο να φέρνει το κατσίκι(μέσα στη Σαρακοστή οι αθεόφοβοι!!)καλλιτεχνικά ψημένο και στημένο.
   Όλα στ' αλήθεια ήταν πολύ όμορφα,χωρίς το ''δήθεν''που φέρνει ο φόβος του κουτσομπολιού,χωρίς το σφίξιμο των μαγαζιών.Με χαμογελαστές(εως πολύ χαμογελαστές θα έλεγα!!)φάτσες καταμεσής στην κρίση.Κάθαρση κανονική από σκέψεις και στεναχώριες,που μ' ένα μαγικό τρόπο κρατιούνται έξω απ' την πόρτα του περίφημου για τα Μαδυτιανά δεδομένα κελλαριού.Υποθέτω πως σ' αυτό συντελούν σε μεγάλο βαθμό τα εξαιρετικά κρασιά και τσίπουρα του μερακλή παραγωγού.Θα 'θελα να 'μουν γευσιγνώστης,για να μπορούσα εμπεριστατωμένα να πω την άποψή μου για την ποιότητα της παραγωγής,αλλά από το λίγο που καταλαβαίνω έχω την εντύπωση πως ο φαρμακοτρίφτης και σ' αυτόν τον τομέα έκανε καλή δουλειά.
   Δεν θα πω περισσότερα,όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω πως μου μείνε μια πολύ-πολύ ευχάριστη θύμηση απ' όλο το μάζεμα.Κάτι που μου μοιάζει πως ήρθε από παλιά.Ίσως απ' το Ντάλια,το Πκαμσούδ και τον Καναρή.Ίσως απ' τα πάρτυ της Αυγούστας και του ΦΡΟΫΝΤ....
  

συνέχεια »

Χρόνια πολλά ...

Χρόνια πολλά λοιπόν . Ευχές για την διπλή γιορτή του Έθνους. Κλείστε τα αυτιά σας και τα μάτια σας στην καθεστωτική προπαγάνδα που ξερνάει ο οχετός των ΜΜΕ. Ξεχάστε παρελάσεις με εξέδρες επισήμων ( sic) ,  οργανωμένες ή μη αντιδράσεις , γιαουρτώματα, αστυνομοκρατία και κάθε είδους τρομοκρατία και προσαγωγές . Γιορτάστε με την ψυχή σας του αγώνες αλλοτινών καιρών . Γιορτάστε με την καρδιά σας και τιμήστε τους ανθρώπους που πάλεψαν, άλλος με το σπαθί , άλλος με την αγιαστούρα και άλλος με τον λόγο ,  για να αναστηθεί η Ελλάδα. Όταν το κατάφεραν , δεν υπήρχε κράτος για να τους σταθεί αρωγός στην προσπάθειά τους , εν αντιθέσει είχαν αντιπάλους, μεγαθήρια και αυτοκρατορίες
    .Ας παραδειγματιστούμε και ας σταματήσουμε να περιμένουμε βοήθεια από κόμματα και κυβερνήσεις . Ας σταματήσουμε να ρωτάμε τον διπλανό μας , τώρα τί να ψηφίσουμε;. Μόνοι μας θα βρούμε τις απαντήσεις και τις λύσεις για να αναστήσουμε τη χώρα  . Ίσως να μην προλάβουμε στην δικιά μας γενιά, να μην μας πει κανένας επόμενος όμως ότι δεν προσπαθήσαμε.
      Ας παραδειγματιστούμε από τους αγώνες που τιμάμε σήμερα  κι ας τους κάνουμε φάρο για τον δικό μας προσωπικό αγώνα . Αγώνα ενάντια στην κατάθλιψή μας και τον οικονομικό μας μαρασμό. Θα βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τα τεράστια εμπόδια που μας βάζει το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο , μέσω των εδώ τοποτηρητών - υπαλλήλων του, όπως βρήκαν τρόπο οι πρόγονοί μας και ξεπεράσανε εμπόδια Ιερών συμμαχιών, αυτοκρατοριών και μεγάλων δυνάμεων
   Ας τους μιμηθούμε , αλλιώς δεν έχει καμιά αξία να γιορτάζουμε την μνήμη τους

συνέχεια »

ΦΡΟΫΝΤ.Ένα καφέ-θρύλος

   Κατ΄ αρχάς να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από τους μη Μαδυτιανούς αναγνώστες του μπλογκ μας. Η ιστορία σήμερα έχει πολύ-πολύ Μάδυτο, όμως διαβάζοντάς την μπορεί να θυμηθείτε το καφέ του δικού σας χωριού, της δικής σας γειτονιάς, των δικών σας εμπειριών.
   Εν αρχή, λοιπόν, είναι το όνομα. CAMEL τα τελευταία πολλά χρόνια, RAMONES, για κάποιο διάστημα παλαιότερα. Ματαιότις. Το όνομα από πάντα και για πάντα ήταν Φρόυντ. Ο διάσημος Αυστριακός ψυχαναλυτής, δια μέσω του Γιάννη, του συμπαθέστατου τρελού του χωριού μας, χάρισε το όνομά του στον ιδρυτή και επί χρόνια ιδιοκτήτη του καταστήματος Τιντώνη Χρήστο. Λεπτομέρειες για την ονοματοδοσία δεν ξέρω, μα θα ρισκάρω να υποθέσω πως ο Γιάννης αφιχθείς από σπουδές στη Γαλλία ενεπλάκη σε συζητήσεις επί συζητήσεων με τον νεαρό Χρήστο, ο οποίος πολύ ενθουσιασμένος από τα διαβάσματα του Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και κυρίως Φρόυντ έδωσε την αφορμή.
   Η ιστορία μας ξεκινά από πολύ μακριά. Το 1981 χρονιά αλλαγής στην Ελλάδα,ξεκινά την πορεία του το καφέ της αναφοράς μας. Άρτι εκπληρώσας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ο Φρόυντ μπαίνει στη ζωή μας, με ομολογουμένως ''περίεργη'' φάτσα, ψαγμένες ιδέες και ιδιαίτερο χαρακτήρα.
   Το μαγαζί, λίγο απ' όλα. Καφέ-πίτσα-ζαχαροπλαστείο στην αρχή, έγινε τα πάντα στα επόμενα χρόνια. Από σχεδόν εντευκτήριο και σκακιστική λέσχη, στις κρύες καθημερινές της δεκαετίας του '80, μέχρι μπαρ, φρουτάκια, χαρτοπαικτική λέσχη, σύγχρονο καφενείο και ''προσεχώς Βουλγάρες'' στην συνέχεια. Πάντα με στυλ. Πάντα με τη σφραγίδα του εμβληματικού Φρόυντ.
   Φυσικά βουτώντας στον βυθό των αναμνήσεών μου, πρέπει σίγουρα να διαχωρίσω τις δύο μεγάλες ενότητες του θέματος. Την κατά Χρήστον και την μετά Χρήστον εποχή.
    Η εποχή του μεγάλου μας μέντορα, που είναι και η μεγαλύτερη χρονικά, ξεκινάει με την έναρξη του μαγαζιού. Γυάλινα τραπέζια, στριφογυριστές καρέκλες, ταγκιασμένες πίτσες και γλυκά στο ψυγείο. Έτσι αρχίζει ο δρόμος του  μαγαζιού-θρύλος. Κάπως κρύα η κατάσταση ακόμη, εμείς λιγάκι πιτσιρικάδες και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο πολύ θα στιγματιζόμασταν απ' την όλη κατάσταση. Ένα-δυό χρόνια μετά, όλα αλλάζουν. Εμείς στο Λύκειο και ο πρωινός καφές στις 8 είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας (όταν ο καφές δεν διαρκούσε μέχρι το μεσημέρι!). Μετά το σχόλασμα οι καφέδες συντροφεύοταν ενίοτε κι από τους ''προχώ'' καθηγητές, ενώ πολλές φορές με ή χωρίς λόγο η ένταση της μουσικής ανέβαινε και το πάρτυ κατέληγε με χορό στο δρόμο. Το απόγευμα σκάκι, με την συνδρομή του Βασίλη-Τάλου και πάντα σύμφωνα με τα σόσιαλ πρότυπα της εποχής. Κουβέντα με τον άνθρωπό μας, ευφυέστατη κομμουνιστική προπαγάνδα και εκλεπτυσμένο χιούμορ συμπλήρωναν τη μέρα μας. Ο Ελλήσποντος (η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού, της οποίας τη φανέλα προς μεγάλη μου τιμή φόρεσα), ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Τα ποτήρια και τα φλυτζάνια στημένα αριστοτεχνικά από τον Δημητράκη παρίσταναν επιτιθέμενους και αμυνόμενους του Κυριακάτικου ματς. Θεωρία επιπέδου Ρεχάγκελ,φούντωμα και διαφωνίες χωρίς τέλος.
   Κάπου στα μέσα του '80, όταν ξεκινάει η Ελλάδα να τα πίνει στα μπαρ, αφήνοντας πίσω τα υπόγεια καπηλειά, δημιουργείται η πρώτη μπάρα στο μαγαζί. Ο Φρόυντ γίνεται μπάρμαν και οι συζητήσεις ''πλαταίνουν'' και πικοίλουν. Η μπάρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει θέση και μαζί της αλλάζουν τα θέματα συζήτησης, οι μουσικές και τα κέφια μας. Πάντα με στυλ. Πάντα με ενδιαφέρον. Καλά πληροφορημένος,με άποψη επί παντός επιστητού, γρήγορος στη σκέψη αλλά μέτριος ακροατής, ίσως γιατί ήθελε να ακούει επίσης γρήγορες και κοφτές σκέψεις. Χιούμορ που τσάκιζε κόκκαλα κι ένα υπομειδίαμα που αφόπλιζε.
    Συνεργάτες που πηγαίνανε κι ερχόντουσαν. Πιτσιρικάδες που ως επίδοξοι σερβιτόροι παίρνανε το βάπτισμα του πυρός,εργασιακό και κοινωνικό. Όσους κι αν θυμηθώ,άλλους τόσους θα ξεχάσω.
Ο Πουλημένος (με την κασέτα και το μαντρί στη Βενιζέλου!), το Πκαμσούδ, ο Αρτζυ, η Φωφώ, ο Κασκάβας, η Νικόλ και πολλοί-πολλοί άλλοι έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους στο χτίσιμο του θρύλου.
   Τρελές σούρες, απίθανες καταστάσεις, γκομενάκια και ατέλειωτα χαρτοπαίγνια μετά την απελευθέρωση από τα σταλινοκομουνιστικά σύνδρομα. Τέλος τ' αντάρτικα, η μπάρα μετακομίζει πιο κεντρικά κι οι χοροί καλά κρατούν. Όλοι χαλαρώνουμε κι αφήνουμε στην άκρη τα πολιτικά,με κάποιες ενοχές φυσικά. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός (τρομάρα του!) καταρρέει καταφέρνοντας ένα καίριο χτύπημα στη λογική και τη θεωρία μας. Όσο κι αν αρνείτο να παραδεχτεί το ''άδειασμα'', σε στιγμές βαθιάς περισυλλογής το εκδήλωνε με πικρία. Δεν ήταν και λίγο να γκρεμίζεται έτσι όλη σου η κοσμοθεωρία. Ακόμη και τ' όνομα ΦΡΟΥΝΤ, μ' αυτή την κοσμοθεωρία ήταν συνυφασμένο.
   Δεν πρέπει  να παραλείψω τα ανοιξιατικοκαλοκαιρινά απογεύματα με τον Πάριο να ζητάει ''να 'ρθεις'' και να δηλώνει σίγουρος πως ''θα με θυμηθείς''. Τα ηχεία στο τέρμα η καψούρα στο φουλ, για το αφεντικό κι εμάς τους υπόλοιπους. Ροκ καταστάσεις. Αντάρτικο το πρωί, ερωτοκαψούρα το απόγευμα.
   Πριν το ''μεγάλο ταξίδι''του Φρόυντ τα πράγματα είχαν αλλάξει άρδην. Σκοτάδι και φρουτάκια για να γεμίσουμε ''βιταμίνες''. Χαρτοπαίγνιο και παρακμή. Φλερτάρισμα με λούμπεν καταστάσεις. Τα ζήσαμε κι αυτά.Πλησιάζουμε πια στο 2000. Μillenium κι ελαφρύτητα στις μουσικές, μπιρίμπα-ευκολάκι αντί της βίδας-σπαζοκεφαλιάς,στα τραπέζια. Όλα εκεί. Όλα μαζί με τον ''ταγό'' μας. Μας αποπαίδιασε,''άνοιξε''τα μυαλά μας και την ''κοπάνησε''. Έφυγε απότομα και σκληρά (πολύ περισσότερο για τους δικούς του ανθρώπους σίγουρα).
   Έτσι ένα τεράστιο κενό παίρνει τη θέση του. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Χάθηκε ένας πολύ καλός φίλος, μα άλλαξε και ο τόπος αναψυχής μας. Έτσι μπήκαμε στην νέα εποχή.
   Η Πωλίνα και η Μαρία πίσω από τον πάγκο κι ο Φρόυντ στο πίσω μερος του μυαλού μας. Η ζωή μας εκ των πραγμάτων αλλάζει. Πατεράδες και σύζυγοι πια, ζούμε από άλλη οπτική τα γεγονότα αλλά και το μαγαζί. Τσιγάρο, κουβέντα κι επαναληπτικοί καφέδες το πρωί, μουσικές, ποτάκια και συζητήσεις τα βράδια.
   Το μαγαζί πάντα εκεί να προσπαθεί να μας πείσει πως λέγεται CAMEL, πράγμα που στους πιτσιρικάδες πετυχαίνει κάπως, αλλά σε μας αποτυχαίνει οικτρά. Φρόυν για τους αδιάβαστους, Φρόυντ για τους πιο διαβασμένους. Όμως μ' αυτό το όνομα,και με την σκιά του μεγάλου απώντος να πλανιέται πάνω απ' τα κεφάλια μας διασχίσαμε άλλα 10 χρόνια με πολλές κουβέντες, γέλια, στεναχώριες και γλέντια. Με την Μαρία (κόρη του Χρήστου) στα κουμπάκια ν' ακολουθεί τα μουσικά βήματα των τελευταίων χρόνων της ζωής του εκλιπόντος (μουσική για τη μάζα,με εμφανή όμως τη γνώση της καλής μουσικής) και την Πωλίνα στα υπόλοιπα.
    Άλλα 10χρόνια με πολλές εικόνες, βιώματα και καταστάσεις για όλους. Και ύστερα η κρίση σε μεγεθος XL για το χωριό. Με ένα από τα θύματά του το ΦΡΟΥΝΤ. Άλλη μια φορά βιώσαμε την απώλεια. Δεν θέλω να υποτιμήσω κανένα από τα μαγαζιά που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν στο χωριό μας. Το καθένα απ' αυτά έχει το στυλ του και αναμφισβήτητα έχει προσφέρει λιγότερα ή περισσότερα στη ζωή του χωριού. Για την δική μου γενιά όμως αυτό το μαγαζί ήταν τα πάντα.
  Θα μπορούσα με την συντροφιά πολλών από σας να γράψουμε την ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΚΑ με 82 τόμους,είμαι σίγουρος. Είναι τόσα πολλά αυτά που περάσαμε,που όσα κι αν θυμηθείς θα 'ναι πολύ περισσότερα αυτά που θα ξεχάσεις. Ας μην σας ''ταλαιπωρώ'' άλλο λοιπον. Ο καθένας σας με αφορμή το κείμενο ας ξεσκονίσει τις αναμνήσεις από τον άνθρωπο-ΦΡΟΥΝΤ κι απ' το μαγαζί-ΦΡΟΥΝΤ.
  ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ...
                                                                                                                                         C.R.

συνέχεια »

Το τέλος του LIFESTYLE...

  Κυρίες και κύριοι τέλος.Πάει και τελείωσε.Όσο περίεργα και ύπουλα μπήκε στη ζωή μας,εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80 και ακολούθως εξελίχθηκε,τόσο βίαια,ξαφνικά και φορτωμένο κατάρες,φεύγει αυτό το περίφημο LIFESTYLE.Αυτός ο τρόπος ζωής,που τόσο πολύ τελευταία συζητιέται.
   Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Μετά την μεταπολίτευση, την νομιμοποίηση της ''ταλαιπωρημένης'' αριστεράς και τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία,με την αποκατάσταση των αδικιών του παρελθόντος(να ρε που έκανε και καλά ο λαοπρόβλητος!)το κύμα ενθουσιασμού και η διάθεση για αγώνα υποχωρεί(να και τα κακά του λαοπρόβλητου!).Το πρότυπο ''είμαι ο Τσε Γκουεβάρα,πάρκαρα τη μηχανή και κάνω επανάσταση'',πέρασε ανεπιστρεπτί.Τα μακριά μαλλιά χρειάζοταν το ζελεδάκι τους για να μην χαρακτηριστούν αφάνα-θάμνος!Τα μούσια θέλανε στυλάκι και σχέδιο για να μην χαρακτηριστείς ''άνθρωπος των σπηλαίων''.Ο ''άνθρωπος με το γαρύφαλλο''στο αρχείο και οι νεαροί Λαμπράκηδες κουράστηκαν να κάνουν πορείες.
    Κάπου εκεί καταφθάνει ο Πετράν(ο κατά κόσμον Πέτρος Κωστόπουλος)από τα Παρίσια,σπουδαγμένος και ψαγμένος, σε παρθένο έδαφος για ν' αλλάξει τα πάντα.Είναι μεγάλος ο πειρασμός να τον κατηγορήσω.Αυτόν κι άλλους που σε άλλα επίπεδα και μ' άλλους τρόπους χαρακτήρισαν την εποχή και το στυλ της.Σαν τον Νταλάρα ας πούμε.Είναι εύκολο να μαζευτούμε όλοι και να τους πετάμε γιαούρτια(κι ας έχουμε τον φόβο να τα πάρουν και να τα πουλήσουν,που λέει κι ο Τζιμάκος!)Εξάλλου το ''δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται"ήταν ανέκαθεν Ελληνικό σπορ.Δεν θα μπω σ' αυτήν τη διαδικασία.Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως ο Πετράν, τουλάχιστον τα πρώτα 10-12χρόνια του στην δημοσιογραφία,έφερε έναν νέο αέρα,δημιούργησε ένα πρότυπο πραγματικά έξυπνου άντρα,απαλλαγμένου σε μεγάλο βαθμό,από κόμπλεξ του παρελθόντος.Τέρμα το μακρύ αχτένιστο μαλλί(σε άνδρες και γυναίκες),τέρμα το τραγούδι-κιθάρα-τσε Γκουεβάρα!Τέρμα πια η ΚΝΕ!(που κι αυτή μπερδεύτηκε από το σταμάτημα του κυνηγητού της!).Φυσικά αυτό το πρότυπο έκρυβε λιγάκι ''δε γαμείς ΠΑΣΟΚ'',έβγαζε δηλαδή κάτι ''απολιτίκ''μεν,αλλά  μακριά από την τρισκατάρατη δεξιά δε,πράγμα που οδηγούσε απ' ευθείας στην αγκαλιά των πράσινων τιμητών των πάντων.
   Αλλάξαμε τα ρούχα μας,ως ένα σημείο,σωστά και με μέτρο.Αλλάξαμε τα αυτοκίνητά σχεδόν πάντα με μοναδικό μέτρο τη φιγούρα και τις γκόμενες.Αλλάξαμε τα τραγούδια μας,μα άλλαξαν κι αυτοί που τα τραγουδούσαν.
   Μότο μας έγινε το ''η ζωή είναι μικρή για να 'ναι θλιβερή''.Λωτοφάγοι κανονικοί!Βάλαμε μπροστά τα ''θέλω'' μας,υλικής φύσεως κυρίως και ξεχάσαμε τα ''πρέπει''.Τα ''θέλω'' και τα ''πρέπει'' είναι μεγάλη ιστορία.Νομίζω θέλουν ζυγαριά κι έμεις την έχουμε μόνιμα ξεχασμένη και σκονισμένη στην αποθήκη μας.Είπαμε ''μπρος εμείς και δε γαμείς'',''ζήσε το σήμερα'',ταξίδεψε,ξόδεψε!Το 2012,πολύ αργά πια,μας είπε ο Αγγέλακας,απαντώντας στον Κωστόπουλο,πως η ζωή είναι μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι!Τόσα χρόνια μας άφηνε να την κάνουμε καρναβάλι του Ρίο(ναι,ναι αυτό με τις σφιχτοκώλες τις Βραζιλιάνες!)
   Δεν θα πω ότι όλ' αυτά ήταν αρνητικά και μόνο.Απλά σε πολλά σημεία τους ήταν υπερβολικά,γνώρισμα της φυλής μας σε ότι καταπιάνεται.
  Γίναμε πρωτοπόροι πανευρωπαϊκα,ίσως μετά τους Ιταλούς,στην ένδυση,αφήνοντας πίσω λαούς προηγμένους,που ντύνονται απλά και μόνο για να μην κρυώνουν.Πρώτοι στο ουίσκι,στις MERSEDES, στα JEEP.Πρώτοι στην ξιπασιά.Πρώτοι στο τραπέζι-πίστα με το πόδι αραγμένο επί της πίστας.Και χωρίς άσπρη κάλτσα.Ακόμη και οι τυρέμποροι και οι λαϊκατζήδες.Οι εργάτες και οι άνεργοι.Όλοι είχαν δικαίωμα στο όνειρο.Δικαίωμα στη φιγούρα.Δικαίωμα στο να κυνηγήσεις την δική σου Φιλίππα Μάθιους,την δική σου Μπαλατσινού,την δική σου Μαστροκώστα και δεν ξέρω ακόμη ποιές άλλες.Πολλοί βρίσκαν την άκρη τελικά,αφού λεφτά υπήρχαν και τα κορίτσια ψάχνανε τσέπες που να τους ''λύνονται οι κλωστές".
   Ο λαός εξελλίσετο όλο και περισσότερο ''απολιτίκ'',μπήκε στην Αμερικανική λογική του ''δεν πάω ούτε να ψηφίσω''και στην Ιταλική λογική του  να προσέχει ντύσιμο,φέρσιμο,αέρα,μανικιουρ,
πεντικιούρ,ανταύγειες και σπα.Λιποαναρρόφηση,ανόρθωση στήθους και SOLARIUM.Τα μάθαμε όλα.Πληρώνοντας αδρά.Αδρά και χαζά,θα συμπληρώσω γιατί ο κύριος Πετράν και οι μιμητές του,που γέμισαν τηλεοράσεις και περιοδικά,μετά την πρώτη αλήθεια και πρωτοτυπία τους κατέληξαν ''κώνωπες ανωφελείς'',ένα περιφερόμενο τίποτα,στεγνό από εμπνεύσεις και φαντασία.
   Εκεί έκοψε η σάλτσα.Σε τέτοιο σημείο που δεν τη σώζει ούτε ο μάστερ-σεφ.ΧΑΛΙΑ.ΓΑΜΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ.
   Άφραγκοι οι μάγκες(έ!όχι και τελείως!),τσαλακωμένοι οι ατσαλάκωτοι,διαλυμένες οι αυτοκρατορίες.Μόνο ο Νταλάρας έμεινε με κάποια φράγκα,γιατί ήταν σφιχτός.Γι' αυτό φοβάται ο Τζιμάκος για τα γιαούρτια!(παρεμπιπτόντως ο Τζιμάκος γιατί τραγουδάει σε μαγαζιά με 150ρια μπουκάλια???).
   Φυσικά και θα γεννηθεί ένα καινούριο LIFE-STYLE.Δεν ξέρω αν κι αυτή τη φορά την αποκλειστική μετάδοση θα την έχει το STAR και τα πρωινο-μεσημεριανά κορίτσια.Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος πάντως.Τώρα που δεν μοιάζουν όλα τόσα μαγικά,τα αγόρια όχι τόσο φραγκάτα κι ατσαλάκωτα και τα κορίτσια όχι τόσο γυαλιστερά, ό,τι κι αν γίνει θα 'ναι πιο γήινο,πιο ισορροπημένο,λιγότερο υπερβολικό ίσως.
   Νομίζω πως μ' όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μπορεί να είμαστε πιο στεναχωρημένοι,λιγότερο γελαστοί και με πιο άδειες τσέπες,μα αν μη τι άλλο,έχουμε γίνει λιγάκι σοφότεροι για να καταλάβουμε πως ''ότι λάμπει δεν είναι χρυσός''.Ακόμη και στην ιλουστρασιόν έκδοσή του....

συνέχεια »

Υπερβόρειοι βάρβαροι και μαθήματα πολιτισμού ...

Τί σκωτσέζικο ντους ήταν αυτό που μας σέρβιρε χθες η κρατική ΝΕΤ; Στις βραδυνές ειδήσεις , με το πράο και δημοσιοϋπαλληλίστικο ύφος της Στάη ( που  όταν ρωτάει υπουργό μου θυμίζει τον Οραήλογλου όταν ρωτούσε το Παπαγεωργόπουλο) να δείχνει τον Βενιζέλο με το αιμοβόρικο ύφος , να κουνάει το δάχτυλο προς κάθε κατεύθυνση της βουλής και της Ελληνικής κοινωνίας , πανηγυρίζοντας για την μεγάλη επιτυχία του P.S.I.( άλλος ένας όρος που θα μπορούσε να προσθέσει στο "MP3" ο Δεληβοριάς ). Μια επιτυχία που μου φαντάζει τόσο ύποπτη , αφού πανηγυρίζουν και οι παγκόσμιοι τραπεζίτες . Τί κοινά συμφέροντα μπορεί να έχει ο Ελληνικός λαός με του τραπεζίτες , ώστε να πρέπει να πανηγυρίζουμε μαζί τους για την διευθέτηση ενός προβλήματος; Προφανώς κοινά συμφέροντα έχει ο Δωσίλογος αυτός μαζί τους , αλλά ... χιλιοειπωμένα...Το επεισόδιο αυτό δεν το είδα , όμως είναι τόσο χιλιοπαιγμένο ( κοντεύει να ξεπεράσει σε επαναλήψεις και τους "Απαράδεκτους") που είμαι σίγουρος ότι αυτό έπαιξε.
   Και αφού μας έχουν πρήξει  γεμίζοντας τις οθόνες και τα μυαλά  μας  μ' αυτούς τους δωσίλογους , Εφιάλτες , προδότες - διαλέξτε εσείς τον όρο που σας ταιριάζει -  μας πετάνε το doc του Αυγερόπουλου , τον  ΕΞΑΝΤΑ , και μας στέλνουν αδιάβαστους. Εκεί που έχει ζεσταθεί η ψυχούλα μας  και αρχίζουμε να  πιστεύουμε ότι η προδοσία ήταν αναγκαίο κακό , και δεν πειράζει θα το υποστούμε κι αυτό, τι να κάνουμε  μονόδρομος ήταν δεν γινόταν αλλιώς , μας πετάνε στην Υπερβορία , την αρχαία Θούλη, και μας λένε ότι εκεί ένας άλλος λαός , βάρβαρος , και χωρίς αρχαίες  πνευματικές περγαμηνές , με πολιτικούς με αρχίδια , αντιμετώπισε το πρόβλημα κάπως αλλιώς.  Οποία έκπληξης !!! Μα πώς , γίνεται αυτό ; Αφού οι δικοί μας αρχίδια πολιτικοί μας είπαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση!!!
   Κι όμως πάντα υπάρχουν πολλές λύσεις. Αυτήν πού ακολούθησαν οι δικοί μας προδότες ήταν η λύση που πρότειναν και συνέφερε τα αφεντικά τους , του τραπεζίτες . Η λύση που ακολούθησαν οι "βάρβαροι", ήταν αυτή που στο κέντρο της , είχε το Έθνος τους.
   Ο πρόεδρος της Ισλανδίας έλεγε ότι ο πολιτισμός της Ευρώπης είναι η δημοκρατία . Γιαυτό  ,στις μεγάλες αποφάσεις που κλειδώνουν το μέλλον του έθνους , πρέπει να το ρωτάμε και όχι να αφήνουμε τις οικονομικές ολιγαρχίες να πέρνουν αυτές τις αποφάσεις . Μόνο τέτοιου μεγέθους  πολιτικοί δικαιούνται να εκφέρουν την λέξη ΕΘΝΟΣ. Οι δικοί μας πρέπει να ντουφεκίζονται άμα τη εκστόμισή της  .
   Και ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις χειρότερααα!!!
 
   Υ.Γ.  Να μην ξεχαστούμε στις 18 παιδιά,  να βάλουμε το 2ευρω στην τσέπη και να τρέξουμε ωσάν πειθήνιο κοπάδι να πάμε στις κάλπες .
       Ε, να λέμε και κάνα χωρατό να γελάει το χειλάκι μας ...

συνέχεια »

Η μεγάλη Σαρακοστή και τα Πάθη...

    Εορταστικό , αποκριάτικο  και καρναβαλίστικο το τριήμερο που μας πέρασε , για όλη την Ελλάδα. Παγανιστικό ξεφάντωμα - δοξασία για την πολυπόθητη αναζωογόνηση της μάνας γης και τον κατακρημνισμό στα τάρταρα , του μαύρου χειμώνα  και της απραξίας του . Εξού και  ο Διονυσιακός χαρακτήρας της γιορτής , τα φαλλικά σύμβολα και οι συχνές   αναφορές στην γενετήσια πράξη .Στο ύπαιθρο  όπου το θρησκευτικό αίσθημα , θρησκοληψία , παραδόσεις και παγανιστικές δοξασίες συμβαδίζουν , συμβαίνουν παράξενα και ωραία πράγματα .

   Ένα μείγμα όλων των παραπάνω   είναι το έθιμο της ''Γκαμήλας'' , το οποίο στη Μάδυτο , έχουν αναλάβει την ιερή υποχρέωση της τήρησής του τα 18χρονα αγόρια  που την επόμενη χρονιά θα ντυθούν στο χακί. Η εξήγηση του εθίμου και η ιστορία του  χάνεται  Κύριος οίδε σε ποια χώρα Οθωμανών , βυζαντινών ή ακόμα ακόμα , των Θρακών . Ανεπίσημες λαογραφικές μελέτες το συνδέουν με τον ερχομό της άνοιξης . Το ξόανο της καμήλας φτιάχνεται με ότι υλικό υπάρχει πρόχειρο . Σε υπερφυσικό μέγεθος, κεφάλι από κρανίο κάποιου ζώου , κρέμασμα κουδούνα στον λαιμό , τα παλικάρια από κάτω να την σηκώνουν και να φαίνονται μόνο τα πόδια τους και ... '' γκιχ γκαμήλα'' . Μπροστά ο καμηλιέρης, είτε καβαλικεύοντας  κάποιο γαϊδούρι , είτε πεζή , την κρατάει από ένα σχοινί δεμένο στο λαιμό της και δίνει παραγγέλματα . Γύρω γύρω όλοι οι υπόλοιποι  ντυμένοι  "μτσούνες" , κάνοντας σαματά με παλιοντενεκέδες που χτυπούν , με σφυρίχτρες και φωνές .Αφού λοιπόν στηθεί το σκηνικό , ξεκινάει το καραβάνι να διασχίσει όλο το χωριό. Στο διάβα του και σαν ουρά σέρνει την ''μαρίδα" της κάθε γειτονιάς, η οποία το συνοδεύει μέχρι τα όριά της και μετά αναλαμβάνει η επόμενη .Η κάπως μεγαλούτσικη "μαρίδα", γιατί τα νήπια άμα τη εμφανίση του παράξενου και φασαριατζίδικου τούτου σιναφιού μπήγουν φωνή , που σηκώνει και την κατάκοιτη γιαγιά τους από το κρεβάτι. Σ'αυτήν την περιήγηση στους δρόμους του χωριού , οι ταμίες της υποθέσεως , με έναν κουβά στο χέρι , περνάνε από κάθε σπίτι και πέρνουν ρεγάλο τα πρώτα αυγά της άνοιξης,  τα οποία στο τέλος κατά το μεσημεράκι   τα πουλάνε στους μπακάληδες και τα μετατρέπουν σε κρασί και κοψίδια   . Είναι η πρώτη τους δημόσια εμφάνιση με κρασί , τελετή ενηλικίωσης και η ένταξή τους πλέον στους μεγάλους .
  Είναι ένα γνήσιο ζωντανό έθιμο που τηρείται άπαυτα χρόνια και χρόνια τώρα , που  ευτυχώς δεν το έχουν αναλάβει τίποτα "φορείς" να το στιλιζάρουν και να το κάνουν μουσειακού είδους δρώμενο.
  Αυτή η νότα φρεσκάδας και νεανικότητας όμως από μόνη της δεν σώζει το χωριό . Οι φωτογραφίες και η ειδησεογραφία από τα γύρω χωριά του δήμου , λένε ότι παρ' όλο τον ψυχολογικό και οικονομικό βιασμό που υφιστάμεθα  σε  Εθνικό επίπεδο , όταν δοθεί ευκαιρία για γλέντι , με καλούς μεζέδες , μπόλικο κρασί , με πολύ σκωπτική διάθεση  και δυο μούντζες προς το καθεστώς , καταφέρνει ο κόσμος να ξεχαστεί και να περάσει καλά . Όχι όμως οι Μαϋτιανοί .  Η Μάδυτος εδώ και πάρα πολύ καιρό βιώνει στο πετσί της την Μεγάλη Σαρακοστή και τη συνέχεια αυτής , τα "Πάθη", για να επανέλθουμε στην θρησκευτική διάσταση του απερχόμενου τριημέρου. Αυτός πρέπει να είναο ο τίτλος του αρχαϊκού δράματος , που εκτυλίσσεται και λαμβάνει χώρα στο χωριό. Το χωριό που είναι βυθισμένο στην ανεργία και στην κατάθλιψη .
  Μικρή η συμμετοχή στην χοροεσπερίδα του Ελλησπόντου , ευτυχώς με ικανοποιητικό ταμείο ελέω "μεγάλων" συμμετεχόντων .

   Αξιέπαινη και χειροκροτητέα η διοργάνωση του ΚαθαροΔευτεριάτικου εθίμου των κούλουμων από τον Δήμο; την αντιδημαρχία; ή την κοινότητα; και των ανθρώπων που δούλεψαν γι' αυτήν , αλλά η ατμόσφαιρα έμοιαζε περισσότερο με διανομή συσσιτίου παρά με γιορτή . Χωρίς διάθεση από κανέναν μας να έχει κάνει την προετοιμασία για να γυρίσουμε το κλικ(ι), χωρίς διάθεση και συμμετοχή από τα παιδιά για να γυρίσουν το γαϊτανάκι . Να το ξεπεράσουμε βαυκαλιζόμενοι ότι έφταιγε ο  άσχημος καιρός;
   Το εορταστικό  κλίμα των ημερών το έσωσαν οι παρέες με τα κατ' οίκον γλέντια . Στο μαστιζόμενο από την ανεργία χωριό μας τα δημόσια γλέντια δεν ευδοκιμούν πλέον...
   Αυτά είναι τα της Αποκριάς-Μεγάλης Σαρακοστής διαρκείας που βιώνει η Νέα Μάδυτος.
 Για τα "Πάθη" και την κορύφωση του δράματος που ακολουθεί , την "Σταύρωση", θα τα πούμε στα επόμενα...

συνέχεια »