«Ανάπτυξη» ενστίκτων και «ύφεση» πνεύματος

Γνώση πολεμική, που αποκτήσαμε μόνο από ταινίες, που έχουν παιχτεί στη τηλεόραση και από τους τελευταίους πολέμους που έχουμε παρακολουθήσει από τη τηλεόρασή μας επίσης, αποτελούν τα εξής δυο:

1. Ο εισβολέας σε μια χώρα, προκειμένου να επιτύχει καίρια πλήγματα στον αμυνόμενο, θέτει ως στόχους σημαντικά κτίρια, εγκαταστάσεις, οργανισμούς, εργοστάσια, αεροδρόμια, λιμάνια, γέφυρες, μεγάλους δρόμους – κύριους οδικούς άξονες, τηλεπικοινωνίες, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, πηγές ενέργειας. Βέβαια, όλα αυτά επειδή είμαστε αρκετά «πολιτισμένοι», αντί να βομβαρδιστούν ή να ανατιναχτούν, μπορούν και να αγοραστούν. Ακόμα καλύτερα να ανταλλαγούν, να παραχωρηθούν.

2. Ακόμα, κατά τη διάρκεια πολέμου δεν χτυπιούνται νοσοκομεία (κόκκινος σταυρός – διεθνές σύμβολο), δεν χτυπιέται άμαχος πληθυσμός, δεν χτυπιούνται σχολεία, δεν χτυπιούνται όσοι παραδίδονται ως αιχμάλωτοι.... και πολλά άλλα, απορρέοντα από το δίκαιο του πολέμου, το διεθνές δίκαιο, ακόμα και από τη λεγόμενη «ηθική» του πολέμου. Κι αν χτυπηθούν, υπάρχουν διαδικασίες – που καθορίζονται βέβαια από την έκβαση του πολέμου (βλέπε νικητής ή ΟΗΕ, Διεθνές Δικαστήριο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) – για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Ή κάποιο «συγγνώμη, λάθος» πολλές φορές και λίγο σπρώξιμο από ΜΜΕ, ώσπου συγχωρείται – ξεχνιέται.

Επισκεπτόμενος την ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ, μου γεννήθηκαν πολλοί συνειρμοί. Περίεργες σκέψεις. Άγρια ένστικτα. Ένστικτα επιβίωσης. Είναι πολύ ωραία ιστοσελίδα. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους Έλληνες φορολογούμενους, άλλωστε την έχουν πληρώσει. Είναι αρκετά «διαδραστική»... http://www.hradf.com/gr

Συνεχίζοντας τη πλοήγηση, στη προσπάθειά μου να ενημερωθώ, είδα νοσοκομεία να ερημώνουν, νοικοκυρές σε απόγνωση να παίρνουν φαγητό από συσσίτιο και να το βάζουν στη κατσαρόλα, σχολεία (συμπεριλαμβανομένων όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων) να υπολειτουργούν, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού «παραδομένο» μέσα στη κατάθλιψή του, που ενώ φωνάζει «παραδίδομαι» ακόμα χτυπιέται. (Σημ. Το ΕΣΡ απαγόρευσε, με οδηγία, σε τηλεοπτικούς σταθμούς να δείχνουν εικόνες εξαθλίωσης, γιατί προκαλούν... ).

Τότε αναίρεσα τις προηγούμενες σκέψεις μου. Δεν είναι πόλεμος αυτός. Κάτι άλλο πρέπει να είναι. Τα άγρια ένστικτά μου εξημερώθηκαν. Ξέχασα ότι η επιβίωσή μου είναι πρώτο μου μέλημα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δεν είναι έκτακτη ανάγκη. Είναι καθημερινότητα. Θα συνηθίσω. Υπομονή. Όλοι γύρω μου υπομονή κάνουν. Τα γαϊδούρια. Τα άλογα. Τα άλαλα. Τα μπάλαλα. Κι αυτό μου λένε: «Υπομονή, θα συνηθίσεις». Μόλις «πεθάνω» θα πουν: «κρίμα, πάνω που είχε συνηθίσει να ζει έτσι, σ` αυτή τη κατάσταση. Κρίμα, ατυχία!».

Και να θυμίσω σ' αυτό το σημείο, ότι θάνατος δεν είναι μόνο ο σωματικός. Ο πνευματικός θάνατος είναι εξίσου σημαντικός. Ο λήθαργος του πνεύματος κάνει τον άνθρωπο παθητικό. Κι ο παθητικός άνθρωπος θα συμβιβάζεται και θα βρίσκει πάντα τη βολή του στο πιο αντίξοο περιβάλλον.

Μπορούμε, λοιπόν, να συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, τη νοημοσύνη μας και τα ένστικτά μας, επαναλαμβάνοντας καθημερινά στον καθρέφτη (πολύ τον δουλεύουμε τον καθρέφτη τελευταία...) - εξάλλου χρόνο έχουμε αρκετό, ειδικά οι άνεργοι – ότι δεν ζούμε σε πόλεμο. Δεν μας τον έχει κηρύξει κανείς. Δεν έχουμε αλλάξει νοήματα στις λέξεις, δεν πεθαίνουμε, δεν σβήνουμε, δεν πρόκειται για γενοκτονία, δεν καταστρέφονται γενιές, δεν θα τη πληρώσουν οι νέοι και οι αγέννητοι ακόμα (δεν ξέρω αν θα έχουν το δικαίωμα ή την ελευθερία να λέγονται Έλληνες μόλις γεννηθούν ή θα γυρίζουν πάνω στη γη κρύβοντας τη καταγωγή τους για να επιβιώσουν).

Έδώ μπορείτε να πάρετε μια γεύση της στιγμιαίας αποτίμησης του χρέους της χώρας: http://www.nationaldebtclocks.org/debtclock/greece

Εδώ μπρορείτε να δείτε την περιουσία του δημοσίου που αξιοποιείται/ ή και πωλείται με όλα τα στοιχεία (σχεδόν):

http://www.hradf.com/gr

Και μετά από που θα έχει έσοδα το κράτος;;;! Φανταστείτε!

« Χρωστάμε σε όσους πέρασαν,

θα `ρθούνε, θα περάσουν,

κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί.» Κωστής Παλαμάς

                                                                                                                                           Γ.Χ.Κ

συνέχεια »

Είναι η ΕΡΤ, ηλίθιε

 Ένα απίστευτο μούδιασμα και μια ζαλάδα με έχουν κυριεύσει από τη μέρα που μας "άδειασε" το καθεστώς όταν "μαύρισε" την ΕΡΤ . Τα οικονομικά  "πλαγιοκοπήματα" που δεχόμαστε και ανεχόμαστε, έχουν πάρει το δρόμο τους και ρολάρουν απρόσκοπτα χωρίς προβλήματα. Τώρα ήρθε η ώρα να εμβολίσουν και  τον εθνικό κοινωνικό ιστό.
  Με τεράστιο οικονομικό κόστος που φυσικά θα πληρώσουμε πάλι εμείς. Να πούμε για τις αποζημιώσεις των υπαλλήλων που σε ένα χρόνο θα έχουν πάλι προσληφθεί στον καινούργιο φορέα; (εκτός φυσικά της ΔΗΜΑΡ) Να πούμε για τις τεράστιες ρήτρες που θα πληρώσει το Ελληνικό δημόσιο (εμείς δηλ)  στις διάφορες αθλητικές λίγκες εγχώριες και διεθνείς για την ακύρωση των μεταδόσεων ή τις ρήτρες για τον χαμένο διαφημιστικό χρόνο αυτών των μεταδόσεων ή  για τα χαμένα χρήματα των πληρωμών για τις διοργανώσεις που τρέχουν αλλά δεν αναμεταδίδονται ή για τα χαμένα δισεκατομμύρια € από τη μη διανομή του ψηφιακού σήματος που πλέον αναλαμβάνει κατ΄ αποκλειστικότητα το σύμπλεγμα Ψυχάρη, Μπόμπολα, Αλαφούζου, Κυριακού μέσω της Digea  .
  Όλα αυτά όμως "οπαδέ της ομάδας και του κόμματος σκύλε", μπορεί να τα γράφουν ή να μην τα γράφουν τα ιστολόγια που έχεις πρόσβαση και διαβάζεις. Μπορεί να τα λένε ή όχι  οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες που διαβάζεις.
 Όλα αυτά τα "μέσα" μαζί όμως, δεν μπορούν να κάνουν την ΕΡΤ:
 -Την δορυφορική ΕΡΤ που ήταν ο συνδετικός κρίκος της Ελλάδας και 5 εκατομμυρίων Ελλήνων διάσπαρτων στον κόσμο· εκτός κι αν πιστεύεις ότι αυτόν τον ρόλο μπορεί να τον αναλάβει η Μενεγάκη και ο Αντένα.
 - Τα αληθινά σενάρια της ΕΡΤ3 με το αξεπέραστο μουσικό σήμα των τίτλων, του Αμπλιανίτη.
 - Την πρωινή ραδιοφωνική ζώνη του 958
 - Τις  "ανιχνεύσεις" του Σαββίδη· την μόνη εκπομπή λόγου σε όλο το τηλεοπτικό στερέωμα που τα θέματα τα αναπτύσανε καθηγητές Ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και όχι πολιτικάντηδες της δεκάρας.
 - Το ραδιόφωνο που έκαναν σε πανελλήνια εμβέλεια ο Πετρίδης ο Κονκαλίδης και ο Παπαστεφάνου.
 - Το πανάκριβο "στην" υγειά μας του Παπαδόπουλου που μπροστά του στηνόταν οι μισές Ελληνικές οικογένειες και όλος ο απανταχού Ελληνισμός κάθε Σαββατόβραδο.
 - Τις "ιστορίες του μπουζουκιού" του Γιώργου Τσάμπρα.
 - Τις"ίληνες  τις μπίληνες τις αλαμαλακούσιες"  και τα "παραμύθια του λαού μας" της Αγνής Στρουμπούλη.
 - Τα βραχέα και μεσαία ερτζιανά, που μόνο η ΕΡΤ εξέπεμπε και που μας συνοδεύανε σε κάθε ταξίδι επαγγελματικό ή αναψυχής  στις άγονες γραμμές των θαλασσών και των βουνών μας, εκεί που δεν συμφέρει να εκπέμπει ο real και ο Σκάι.
 - Τις εκπομπές του Γιάννη Τσολακίδη.
  - Το "κάθε τραγούδι και την ιστορία του" του Δεύτερου
 - Τις αναγνώσεις του Τσιφόρου από τον Μποσταντζόγλου.
 - Τους "ανταποκριτές"
 - Το "Βάλκαν εξπρές"
 - Τις μουσικές του Χατζηδάκη που δεν θα τις ξανακούσουμε ποτέ από κανένα κοσμοράδιο.
 -  Το "αλάτι της γης" του κορυφαίου μουσικολόγου μας Λάμπρου Λιάβα.
 -  Τα "Ελλήνων δρώμενα" που μας μετέφεραν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
 -  Το "κάθε τόπος και το τραγούδι του" του Γιώργη Μελίκη.
 - Τον  Φέρη που μας δίδασκε ρεμπέτικο μέσα από τις εκπομπές του.
 - Το ραδιόφωνο του "κόσμος" που μας ταξίδευε στις μουσικές γειτονιές του πλανήτη .
  - Την μετάδοση της Κυριακάτικης λειτουργίας.
 -  Το "σαν σήμερα" από το αρχείο της ΕΡΤ , του Παπαδόπουλου.
 -  Την κλασσική μουσική παιδεία που μας δίδασκε το "Τρίτο"
  Όλα αυτά μαζί όμως μπορούν και κάνουν τον 'Ελληνισμό".  Η ΕΡΤ μέσω των παραπάνω, μέσω των εκατοντάδων εκπομπών και δράσεων, αναπαρήγαγε το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού. Ήταν ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών που συνθέτουν τον Ελληνισμό. Το μαύρο της ΕΡΤ , η ατιμωρησία της ανορθογραφίας ακόμα και στα γραπτά των εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια , τα greeklis των αγράμματων , διαρρηγνύουν την Ελληνική κοινωνική συνοχή και συνέχεια. Με ότι έχει αυτό σαν αποτέλεσμα.
 Αντίο λοιπόν  εποχή της Ελληνικής συνδεδεμένης κοινωνίας. Αντίο εποχή που μπορούσες να κατεβάσεις αγανακτισμένους στις πλατείες, να παλέψεις, να πάρεις αγκαζέ  τον  Θεοδωράκη και τον Γλέζο και να φας μαζί τους δακρυγόνα. Να απεργήσεις, να σε υποστηρίξουν άλλες εργατικές ομάδες και να κερδίσεις ή να χάσεις .
 Καλημέρα εποχή της πληθυσμιακής ομάδας αποτελούμενης από καταναλωτές που ο καθένας κοιτάει το τομάρι του και αναπαράγει αυτά που του φυτεύουν στο μυαλό οι νεοφιλελέδες αφεντικοί του.
 Καλημέρα εποχή του μαύρου . Γιατί να ξέρουμε πως οι μεταρρυθμίσεις που ευαγγελίζονται οι παπαγάλοι, συμβαίνουν σε κοινωνίες που βρίσκονται σε άνοδο και  δημιουργικό πυρετό.
 Στις κοινωνίες που βρίσκονται σε κάθετη και ελεύθερη πτώση, έρχονται οι χρυσές αυγές.

 * Ο τίτλος είναι δανεισμένος και παραφρασμένος από το bes tseller πλέον βιβλίο του Ν.Μπογιόπουλου <<Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε>>

                                                                                                                                                 Κουκ

 
  

συνέχεια »

Καλοκαίρι...

   Καλοκαίρι. Ζέστη. Άπνοια. Άδειασμα.
   Όλα μαζί μ' ένα παράξενο μπέρδεμα για το τι πραγματικά θέλουμε. Πόσα πράγματα θέλουμε για να 'μαστε καλά, και τι απ' αυτά είναι πραγματικά αναγκαίo για να 'μαστε καλά.
   ''Ξεφουσκώσαμε'' όσον αφορά τα επαναστατικά μας, ανεχόμαστε τον Μπουμπούκο για υπουργό και επανακάμπτουμε στις παραλίες VIP (τύπου Νάμμος-Ψαρρού και Καλό Λειβάδι) για να γιορτάσουμε την βαθειά εισπνοή. Την εντύπωση (σχεδόν βεβαιότητα) πως δεν έχει πιο κάτω από 'δω. Όπως έχω όμως ξαναγράψει, η φράση ''Πιάσαμε πάτο?'' παίρνει πάντα ερωτηματικό κι όχι τελεία. Κανείς και ποτέ δεν ξέρει που είναι ο πάτος.
   Λίγα πράγματα μοιάζουν σίγουρα, και συνάμα απογοητευτικά. Δεν αλλάζουμε με τίποτα. Ό,τι κι αν πάθουμε, ό,τι κι αν μας συμβεί. Για μια τζούρα χλιδής πολύς-πολύς κόσμος πουλάει τα πάντα. Για μια ξαπλώστρα-μούρη, για ένα τραπέζι-Παολοπαντελίδη και δυο δισκάκια με λουλούδια, για ένα Armani και για μια Vouitton πουλάμε την ψυχή μας.
  Οι Έλληνες (Αχιναίοι κατά την πλειοψηφία τους, μα όχι μόνο) που επανέκαμψαν μετά από τριετή  διακοπή, λόγω φόβου κυρίως, για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, μου το επιβεβαίωσαν  εμφατικά. Φιγούρα και λιγούρα, μούρη κι Άγιος ο Θεός. Θέλουμε τα ίδια, μας συναρπάζουν τα ίδια κενά και ανούσια (κατ' εμέ πάντα) που μας συνάρπαζανε και πριν. Απλά θέλουμε να τα κάνουμε όλα ξοδεύοντας λιγότερα, για να είμαστε και στο πνεύμα της εποχής.
  Παρ' όλα αυτά, είναι καλοκαίρι και φαίνεται. Χαθήκαμε λίγο-πολύ απ' τα πληκτρολόγια, λόγώ φόρτου εργασίας (φτου-φτου) και ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναπιάσουμε για να σχολιάσουμε τετριμμένα και μη. Ευτυχώς νέο αίμα έχει εμφανιστεί στα κουμπάκια του Μαδυτιανός για να δώσει ενδιαφέρον σ' αυτούς που το παρακολουθούν και ανάσες σ' αυτούς που ''αγραναπαύονται''.
  Μπράβο στα παιδιά που γράφουν, τους διαβάζω ανελλιπώς κι ελπίζω από Φθινόπωρο να γράφουμε παράλληλα σ' αυτό το παράλληλο σύμπαν που ζούμε....
  ΚΑΛΟ-ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ-ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!
 

συνέχεια »

Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.*

.. φτάσαμε να διανύουμε το καλοκαίρι του 2013. Της χρονιάς δηλαδή - σύμφωνα με τις προβλέψεις των πολιτικών αλλά και των οικονομολόγων που κυριαρχούσαν στα τηλεοπτικά παράθυρα το 2010- όπου η κρίση θα ήταν μια κακή ανάμνηση και στο σύνολο της θα ήταν περισσότερα τα ωφέλει παρά η ζημία που θα είχε επιφέρει.
Ναι. Εδώ είναι που γελάμε. Δυστυχώς όμως με την σημερινή κατάντια δεν αρμόζει το γέλιο διότι είμαστε για κλάματα. Εμείς. Όχι οι πολιτικοί. Αυτοί απλά κάνουν την δουλειά τους και όπως έχουμε καταλάβει όλοι, σίγουρα, η δουλειά τους δεν είναι να προστατεύσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και των  πολιτών της. Καθώς γράφω αυτές τις λέξεις όμως, συνειδητοποιώ ότι κάνω ένα μεγάλο λάθος. Όχι, δεν καταλάβαμε ‘’όλοι’’ ότι αυτοί που κυβερνούν μας θέλουν δούλους. Για κακή μας τύχη, στην σημερινή Ελλάδα, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα καφενεία, στις παραλίες, νέοι άνθρωποι – οι αυριανοί πολιτικοί? – και μη, είναι υπέρμαχοι των παρατάξεων που έφεραν αυτό το χάλι. Μερικοί προσπαθούν να σε πείσουν μάλιστα με το εξής καταπληκτικό επιχείρημα
‘’ Ε και ποιον να ψηφίσω τον Τσίπρα; Είναι επικίνδυνος, θα μας καταστρέψει. Το ΚΚΕ όλο όχι λέει. Ο Καμένος μόνο λόγια είναι’’
Όλα αυτά που ζούμε σήμερα**, αν διαδραματίζονταν σε μια κινηματογραφική ταινία το έτος 2004 -σε μια φαινομενικά ‘’χρυσή’’ περίοδο για την Ελλάδα-  άραγε τι θα σκεφτόμασταν καθώς θα την παρακολουθούσαμε;
Θα είχαμε την υπομονή να δούμε στην οθόνη την εξαθλίωση ενός λαού χωρίς την αντίδρασή του ή μήπως θα θεωρούσαμε άκρως υπερβολική την τόσο εμφανή αδράνεια;
Έχω την εντύπωση πως θα βγαίναμε από τις αίθουσες αρκετά απογοητευμένοι και μετανιωμένοι που πληρώσαμε για να δούμε κάτι τόσο ακατανόητο, χαρακτηρίζοντάς την  μάλιστα ως  χειρότερη ταινία της χρονιάς.
Κι όμως, χωρίς ακόμη να το έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι, πρωταγωνιστούμε στο πιο κακογραμμένο σενάριο. Η διαφορά μας με τους πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ότι αυτοί θα συμμετείχαν σε αυτό, παρά μόνο με την θέληση τους. Και για να κάνω και την αυτοκριτική μου, εντάξει, ωραία όλα αυτά. Ωραίες οι σκέψεις, ωραίοι οι προβληματισμοί αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι πολύ λίγο. Είναι αργά για να μένουμε μόνο στις αναφορές. Οι καταστάσεις επιβάλλουν δράσεις. Επιβάλλεται η ανταλλαγή απόψεων με σκοπό την εξεύρεση λύσεων. Και όσο για τους καταστροφολόγους, όχι, δεν μπορούμε να λύσουμε εμείς το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Μπορούμε όμως να συμβάλουμε ώστε να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα του τόπου μας  με αποτέλεσμα να γίνει η ζωή μας καλύτερη. Ας ξυπνήσουμε απ τον λήθαργο, ας γίνει αυτός ο ιστότοπος η αρχή για να ξεμουδιάσουμε. Εσύ που αυτή τη στιγμή διαβάζεις αυτό το κείμενο, πάρε το πληκτρολόγιο και γράψε τι σε ενοχλεί στην Μάδυτο(και όχι μόνο). Πώς νομίζεις ότι μπορεί να λυθεί αυτό?
Τι προτείνεις ώστε να ανασάνει οικονομικά το χωριό? Θα μπορούσε για παράδειγμα να λειτουργήσει ένας συνεταιρισμός με τοπικά προϊόντα(κους-κους,γιουφκάδες κτλ);
Πως νομίζεις ότι θα λυθεί η παράνομη κοπή και πούληση ξύλων από τα βουνά της Μαδύτου;
Με ποιον τρόπο θεωρείς ότι θα έπρεπε να ξυλεύεται το βουνό μας έτσι ώστε να μην καταστρέφεται;
Ποιος θα ήθελες να είναι ο ρόλος του αγροτικού συνεταιρισμού;
Τι προσδοκείς από τον πολιτιστικό σύλλογο;
Με ποιο τρόπο κατά την γνώμη σου θα ξαναζωντανέψει το χωριό;
Σου αρέσει ο πεζόδρομος; Η πλατεία; Η λίμνη; Πως θα ήθελες να ήταν;
Κεφάλαιο βιβλιοθήκη; Έθιμα; Βιολογικός καθαρισμός; Σκουπίδια;
Οι πολιτικοί μας έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν όραμα, δίψα για καρέκλα μόνο έχουν. Ας τους δείξουμε πως εμείς έχουμε..
Καν’ το  χθες. Το σήμερα είναι αργά..



* Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τις 10 αρχές του Μαχάτμα Γκάντι.

**http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7_%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82_2010-2013 (εδώ αναλυτικά, για όσους θέλουν να δουν τι επιπτώσεις είχαμε ως σήμερα)


                                                                                                                            Καπόνιας Δήμος

συνέχεια »

Ποιός ΔΑΤΗΔΙΡ πρώτος;

Όλοι τη δέρνουν, όλοι τη χτυπούν απ' τη πλευρά που βρίσκονται και προς τα εκεί που θέλουν να τη πάνε και μετά ερωτοτροπούν μαζί της. Ο λόγος για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Κουτσή,στραβή; Είναι όμως δημόσια.

Κι ως δημόσιο αγαθό θα πρέπει καταρχήν να παρέχεται και έπειτα όλοι μας να φροντίζουμε, ώστε να λειτουργεί, για τον λόγο που υπάρχει. Να διορθωθούν τα σημεία στα οποία χωλαίνει και να παρέχει στον πολίτη ενημέρωση και ψυχαγωγία.

Με αφορμή το νέο όνομα, που ανακοινώθηκε ότι θα της αποδοθεί, το ΝΕΡΙΤ (Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία Ίντερνετ και Τηλεόραση), μου δημιουργήθηκε η απορία: Ίντερνετ ή Διαδίκτυο; Ποια είναι η ελληνική λέξη; Το Ίντερνετ είναι greeklish ή englinika. Ή κάνω λάθος; Η πιστή απόδοση του όρου internet στα ελληνικά είναι διαδίκτυο. Άρα γιατί ΝΕΡΙΤ; Γιατί “Ι”; “Δ” Διαδίκτυο. Κι αφού το ΝΕΡΔΤ είναι δύσκολο στη προφορά και αποκρουστικό ως brandname, πως να το προωθήσεις στην αγορά των ΜΜΕ;

Προτείνω, λοιπόν, το ΔΑΤΗΔΙΡ (Δημόσια Ανεξάρτητη ΤΗλεόραση ΔΙαδίκτυο Ραδιόφωνο). Προφέρεται ευκολότερα (ειδικά από Μαδυτιανούς). Προωθείται ευκολότερα. Περιγράφει ακριβώς κάποιες καταστάσεις στις οποίες περιπέφτει κατά καιρούς... Επιπλέον, μπορεί να μετατραπεί εύκολα, με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, σε ΘΑΤΗΔΙΡ (Θεωρητικά Ανεξάρτητη Τηλεόραση Διαδίκτυο Ραδιοφωνία) όποτε χρειαστεί....

Άλλες τέτοιες ονομασίες θα μπορούσαν να είναι:

ΝΕΡΙΤ ΑΛΗ ΜΟΥΣΤΑΦΑ (Αν αρχίσει να μεταδίδει τουρκικές σειρές)

ΕΜΠΡΟΣ (Ενημερωτικό Μέσο Προσανατολισμού Ραδιοφωνικών και Οπτικοακουστικών Σημάτων)

ΠΙΣΩ (Πρότυπο Ίδρυμα Συσκότισης – Ωραιοποίησης)

PUTA MANTRE (Public Transaction Agency of Multipuple Access Nodes in Television Radio Entertainment)

ΤΟ ΡΑΔΙΚΙ (Τηλεοπτικό Οπτικοακουστικό Ραδιοφωνικό Διαδικτυακό Κινηματογραφικό Ίδρυμα)

ΔΑΝΕΡΤ (Δημόσια ΑΝανεωμένη Ελληνική ΡαδιοΤηλεόραση)

ΔΑΠΑΕΙ (Δημόσιο Ανεξάρτητο Πληροφοριακό Άσπηλο Ενημερωτικό Ίδρυμα)

ΓΔΑΡΤΣ (Γενικό Δίκτυο Ανεξάρτητης ΡαδιοΤηλεόρασης)

ΥΓ:

1. Το όνομα ΝΕΡΙΤ νομίζω ότι σημαίνει στα εβραϊκά κερί αναμένο και ονομάζουν έτσι και τα κορίτσια (ή αλλιώς ΝΕΡΑ) που τυγχάνουν να γεννηθούν κατά την περίοδο Χάνουκα (με μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο το βρήκα).

2. Η μαύρη οθόνη πονάει ακόμα. Οι φέρουσες συχνότητες, που τελικά δεν φέρουν κάτι, κραυγάζουν την απώλεια του φερόμενου σήματος... Κι αν οι συχνότητες γεμίσουν “παράσιτα” δύσκολα καθαρίζουν. Και για να καθαρίσουν θέλει πολύ γνώση, πολύ δουλειά, πολύ διάβασμα και καθαρή ατμόσφαιρα...

3. H DIGEA είναι δημόσια; Είναι ιδιωτική; Ως πάροχος μήπως αποτελεί μονοπώλιο;

                                                                                                                                        Γ.Χ.Κ.

συνέχεια »

Θλίψη

 Βλέπεις το livestream από την Κων/πολη, πόλεμος κανονικός· νέοι, παιδιά, ηλικιωμένοι, άντρες και  γυναίκες παλεύουν με τις αύρες, τα καυστικά και τα χημικά·οδοφράγματα και ιατρεία εκστρατείας. Οι Τούρκοι πολεμάνε ενάντια στον νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα Ερντογάν, που έχει φτάσει την Τουρκία στην πρώτη θέση του Ο.Ο.Σ.Α. με τις μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Οπότε να ξέρετε η ταμπακιέρα δεν είναι για τα δέντρα του Γκεζί.
 "Γυρνάς" ιστοσελίδα και πας ραδιομέγαρο. Απογοήτευση. Ένα πλήθος εν πλήρη τάξη και αρμονία ψέλνει: "μην παρακαλώ σας μη, μη παρακαλώ σας μη, μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε την χώρα μου...". Να τους θυμίσει κάποιος να "πιάσουνε" τον Θούριο... ίσως εκεί δώσει βάση ο τοποτηρητής!
 Την άλλη μέρα η διαμαρτυρία κορυφώνεται με Μπετόβεν και μαθήματα τάνγκο.
  Και στο καπάκι βγαίνει ένας αντιπολιτευόμενος πολιτικάντης, που θέλει να γίνει καθεστώς στη θέση του καθεστώτος  και δηλώνει, ότι η κυβέρνηση έχει χάσει την κοινωνική αποδοχή και πρέπει να πάμε σε εκλογές. Τέτοια.
 Όταν μακράν το μεγαλύτερο Μ.Μ.Ε. της χώρας, με την δυνατότητα να φτάνει σε κάθε σπίτι, αυτοκίνητο και υπολογιστή ( ποιο f/b και ποιο twitter) δεν έχει την δυνατότητα να κατεβάσει τον κόσμο στο δρόμο, τότε άστο.
 Όταν από τους  100 περίπου "φίλους" μου στο f/b ηλικίας 20 με 30, δεν εξέφρασε απολύτως κανένας έστω και τον πιο μικρό προβληματισμό για το θέμα, αλλά ανεβοκατεβάζουν φωτογραφίες  με τις παραλίες και τα καινούργια μαγιό, τότε άστο. Και το ωραίο είναι ότι στις εκλογές θα τα βάζουν πάλι με τους ηλικιωμένους.
 Γι' αυτό λοιπόν φίλοι μου, ας αποσυρθούμε ήσυχα στην ουτοπία της παραλίας και της σεζλόνγκ και ας αφήσουμε την Άτροπο να κάνει την δουλειά της.
                                                                                                                                     Κουκ

 

συνέχεια »

Εσύ ποιόν λύκο ταΐζεις;

Εκείνο που φτάνεις στο αμήν και τα βάζεις με τον εαυτό σου που για ακόμη μια φορά συνομιλείς με έναν άνθρωπο που φοραει παρωπίδες και ξέρεις  πως είναι δώρων άδωρο να τον κάνεις να σε ακούσει -να σεβαστεί την γνώμη σου και αν διαφωνεί να το κάνει παρουσιάζοντας τα σωστά επιχειρήματα-  αλλά παρόλα αυτά εσύ συνεχίζεις γεμάτος αγανάκτηση ποτέ, δεν μου το δικαιολόγησα . Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να δέχονται – ακούν- σέβονται  την γνώμη του άλλου. Το βιώνεις καθημερινά. Στην οικογένεια , στην δουλεία, στους φίλους , παντού. Ποια να είναι άραγε η αιτία που ένας άνθρωπος συνεχίζει να μάχεται τόσο φανατικά ώστε να υπερασπίσει την άποψη του, ακόμα κι όταν τα επιχειρήματα του συνομιλητή του είναι πιο στιβαρά τεκμηριωμένα ενώ  τα δικά του μένουν στο ‘’ξέρω εγώ πολύ καλά δεν θα πεις εσύ έμενα’’  ;
Τι είναι; Ξεροκεφαλιά; Εγωισμός; Άμυνα του χαρακτήρα; Βλακεία; Όπως και να ονομάζεται, ένα είναι σίγουρο. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον όσο συνεχίζουμε να λειτουργούμε με κλειστά μυαλά. Είναι χρέος μας να αλλάξουμε επιτέλους, να μάθουμε από τα λάθη μας αλλά και από τα λάθη των προηγούμενων γενεών ώστε να δώσουμε τις σωστές βάσεις στα παιδιά μας. Είναι καιρός να μάθουμε να συζητάμε, να μάθουμε να διαφωνούμε, να μάθουμε να ανταγωνιζόμαστε δίχως μίσος, να μάθουμε βοηθάμε και  να αγαπάμε δίχως ανταλλάγματα.
Είναι λυπηρό να ακούς πως στην Νέα Μάδυτο τα ελάχιστα μαγαζιά που παλεύουν να κρατηθούν ανοιχτά,  έχουν ανοίξει έναν πόλεμο καταγγελιών και μηνύσεων μεταξύ τους.
Είναι λυπηρό να ακούς τόσα πικρόχολα σχόλια γιατί μια ομάδα ανθρώπων ασχολείται με αγάπη και μεράκι με τον παραδοσιακό χορό αλλά και τα πολιτιστικά δρώμενα ενός χωριού.
Είναι λυπηρό να ακούς πως ένας άλλος σύλλογος  αρνείται να δώσει  - παρά μόνο έναντι αμοιβής- τον μουσαμά που τοποθετείτε στην εξέδρα για να χορέψουν τα παιδιά του μπαλέτου και της ρυθμικής.
Είναι λυπηρό να μοιράζονται τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης και την άλλη μέρα ένα χωρίο ολόκληρο να ασχολείται με το ποιος πήρε και αν τα είχε πραγματικά ανάγκη.
Είναι λυπηρό να ντρεπόμαστε επειδή αναδείξαμε σε τηλεοπτικό σταθμό την ανεργία που μαστίζει τον τόπο που ζούμε.
Είναι λυπηρό να μην αποδεχόμαστε την πραγματικότητα. O εχθρός δεν είναι ο γείτονας-σύντροφος-συνεργάτης μας αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ένα ινδιάνικο ρητό μας λέει πως πάνω σε ένα βράχο συνομιλούσε ένας παππούς με τον εγγονό του. Ο πρώτος εξηγούσε  πως κάθε άνθρωπος κρύβει μες την ψυχή του δύο λύκους όπου είναι σε συνεχή μάχη μεταξύ τους.
Ο ένας αντιπροσωπεύει την κακία, το μίσος, την αλαζονεία, την διχόνοια, την προσβολή, την απληστία, το ψέμα, την ματαιοδοξία, την υπεροψία και το εγώ.
Ο άλλος αντιπροσωπεύει το καλό, την αγάπη, την ευγένεια, την ελπίδα, την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη, την αλήθεια, την ηρεμία, την φιλανθρωπία και την ευσπλαχνία.
Τότε, ο εγγονός του τον ρωτά γεμάτος απορία ‘’ και τελικά παππού; Ποιος κερδίζει; ’’
‘’Αυτός που ταΐζεις παιδί μου ’’
Εσύ ποιόν λύκο ταΐζεις;

                                                                                                                            Καπόνιας Δήμος

συνέχεια »

Διατροφικό σκάνδαλο: Βρέθηκαν ίχνη σκ@τού σε παξιμάδια...

Ανάστατη η ελληνική κοινωνία μετά από ελέγχους σε παξιμάδια που προορίζονταν για κατανάλωση από Έλληνες πολίτες. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στα μικροβιολογικά εργαστήρια της ΜΚΟ “Προστασία στο Παξιμάδι του Έλληνα”, βρέθηκε ότι σε παξιμάδια που υπήρχαν σε σπίτια καταναλωτών, ανιχνεύτηκαν ίχνη σκ@τού...

Έντρομοι οι καταναλωτές σπεύδουν να ελέγξουν τα παξιμάδια τους. Την ίδια ώρα διακρίνεται διχασμός στις αντιδράσεις των πολιτών. Κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν τα παξιμάδια τους, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν τους ενοχλεί η όποια νοθεία έχουν υποστεί. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι προσέρχονται στα εργαστήρια της ΜΚΟ “Προστασία στο Παξιμάδι του Έλληνα”, με όλα τους τα υπάρχοντα-παξιμάδια προς εξέταση. Ο εκπρόσωπος τύπου της Οργάνωσης προειδοποιεί: “Παρακαλούνται όλοι οι κάτοχοι παξιμαδιών, οποιουδήποτε τύπου, να τα μεταφέρουν στα εργαστήρια για εξέταση. Σε περίπτωση που βρίσκεται κάτι ύποπτο σε αυτά θα αποσύρονται. Η Οργάνωση μάχεται, με υπερβάλλοντα ζήλο, για την προστασία των Ελλήνων καταναλωτών”.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, από αύριο το πρωί σε κάθε κεντρική πλατεία πόλης ή χωριού θα υπάρχουν ειδικά συνεργεία που θα συγκεντρώνουν τα παξιμάδια των πολιτών, ώστε να εξεταστούν στα εργαστήρια της Οργάνωσης “Προστασία στο Παξιμάδι του Έλληνα”.

Οι Υπουργοί Εσωτερικών και Υγείας σε κοινή ανακοίνωση κάνουν έκκληση στους πολίτες – κατόχους παξιμαδιών να τα παραδώσουν στην Οργάνωση, καθώς είναι η πλέον αρμόδια για το θέμα. “Πάνω απ' όλα προέχει η υγεία των πολιτών”.

Εκτός ελέγχου είναι η κατάσταση σε μεγάλους δήμους της χώρας, όπου άρχισαν, από σήμερα κιόλας, να συγκεντρώνουν παξιμάδια στις πλατείες. Την ίδια ώρα, όσοι δεν έχουν πάρει σοβαρά το θέμα δημιουργούν έκρυθμες καταστάσεις, αγοράζοντας στη μαύρη αγορά και χωρίς παραστατικά ύποπτα παξιμάδια, που δεν έχουν ελεγχθεί ακόμα. Ακόμη, σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκαν “τρομοκρατικά” χτυπήματα σε σημεία συγκέντρωσης παξιμαδιών από ταραχοποιά στοιχεία και μπαχαλάκηδες..., που είτε πήραν παξιμάδια για τις οικογένειές τους, είτε άρχισαν να τρώνε ύποπτα παξιμάδια, προκλητικά, μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος.

Ο δήμαρχος Χ.Χ. που ήταν παρών σε μια τέτοια τρομοκρατική ενέργεια, δηλώνει χαρακτηριστικά: “Πρόκειται για τρομοκράτες.... δεν σκέφτονται την υγεία τους, ούτε τις οικογένειές τους, ούτε τους συνδημότες τους, που τρομοκρατούν με τέτοιες ενέργειες. Ήδη είχαμε ηλικιωμένους που λιποθύμησαν μόλις τους είδαν...”.

Τέλος, να προσθέσουμε ότι αμέσως μόλις ενημερώθηκε ο αρμόδιος υπουργός για τα περιστατικά αυτά, υποσχέθηκε ότι είναι θέμα ημερών όλες οι εταιρείες παραγωγής παξιμαδιών να τοποθετήσουν Serial Number σε κάθε παξιμάδι, ώστε να υπάρχει πλήρης έλεγχος στη διακίνησή τους. Ενώ, θα απαγορεύεται η κατανάλωση χειροποίητων παξιμαδιών, αφού δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί η νοθεία τους με σκ@τό. Δεσμεύτηκε δε, ότι το συντομότερο δυνατό θα κατατεθεί σχετικός νόμος για ψήφιση, με τη διαδικασία του κατεπείγοντως, ο οποίος μάλιστα θα προβλέπει τσουχτερά πρόστιμα σε όσους συλλαμβάνονται με παξιμάδια στη κατοχή τους, για τα οποία δεν έχουν τα απαραίτητα παραστατικά.

Μαρτυρίες καταναλωτών από το συγκεντρωμένο πλήθος σε πλατεία συγκέντρωσης παξιμαδιών:

• Να τους πιάσουν...
• Όσοι σκέφτηκαν να κερδοσκοπήσουν με μια τέτοια νοθεία, δεν είναι άνθρωποι...
• Πάλι καλά που έβλεπα τηλεόραση και έπεσα πάνω σε έκτακτο δελτίο... παραλίγο να το έτρωγα...
• Δεν σεβάστηκαν, τα λαμόγια, το παξιμάδι του κοσμάκη. Ελπίζω να τους πιάσουν και να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά...
• Μας χάλασαν το καλοκαίρι... και πάνω που άλλαζε το κλίμα. Ιούνιο μήνα να τρέχουμε στις πλατείες, με τα παξιμάδια στο χέρι; Δε σέβονται τίποτα...
• Αυτό είναι τρομοκρατικό χτύπημα. Σαμποτάζ...
• Ιγώ, παιδίμ' δεν τρώγω παξμάδια. Ευτχώς. Να 'ναι καλά η μασέλα...
• Εγώ άλλο θέλω να πω, πού βρέθηκαν τόσα παξιμάδια; Από πού τα βρήκαν αυτοί όλοι; Προτείνω να τα δηλώνουμε στη φορολογική δήλωση από 'δω και μπρος, να ξεκαθαρίσει το τοπίο... Πόθεν έσχες, κύριε, τα παξιμάδια;;;

Γ.Χ.Κ.

<<Link: http://youtu.be/wXM4upO3L6k >>

συνέχεια »

Τα τσκαλαριά

Ιούνιος λοιπόν  και καλοκαίρι σύμφωνα με την λαϊκή μέτρηση των εποχών που βασίζεται στην αγροτική παραγωγή και στους κύκλους ζωής στην ύπαιθρο.
Ένα από τα πολλά που κουβάλησαν μαζί τους οι πρόσφυγες παππούδες μας από τη Μικρασία, ήταν η τέχνη της κεραμοποιίας και η ικανότητα να επιχειρούν πάνω σ' αυτή. Έτσι μόλις αποφασίσθηκε να στεριώσουν στο βάλτο που λεγόταν Στρόλογγος (στάρι-λόγγος, σταρόλογγος- στρόλογγος)  τα επόμενα κιόλας χρόνια άρχισαν κάποιοι να ασκούν αυτή την τέχνη για να επιβιώσουν.

  Σε ιστοσελίδα κάποιων από την Βαρβάρα, στην ιστορία του χωριού τους αναφέρουν ότι προπολεμικά το χωριό τους το χτίσανε Μαϋτιανοί μαστόροι με υλικά που έφτιαχναν οι ίδιοι. Πριν στηθούν μόνιμα τα τσκαλαριά στα βάλτα της λίμνης, πηγαίναν και τα έστηναν πρόχειρα σε όποιο μέρος υπήρχε ανοικοδόμηση, για να προμηθεύσουν με υλικά τους μαστόρους.
 Οι παππούδες μου και από τις δύο πλευρές των γονιών μου έκαναν την ίδια δουλειά  και ο Χαλιάλιος και ο Λαδόπουλος· Παίρναν το τσούρμο, τους εργάτες και βγαίναν στο δρόμο. Βαρβάρα, Νέα Ευκαρπία, Μαυροθάλασσα, Γιαννιτσά, Άγιος Βασίλειος.

Μετά τον πόλεμο, όταν άρχισε να ομαλοποιείται  η κατάσταση, να φτιάχνονται οι δρόμοι και να εμφανίζονται τα πρώτα φορτηγά αυτοκίνητα, αλλάξανε τα πράγματα. Κάτω από το δρόμο και μπροστά από τη λίμνη, η οποία έφτανε μέχρι πιο πάνω από το κτήριο των σφαγείων ( που έγινε μετά), όλο εκείνο το μέτωπο από τη Γράβα μέχρι το Πανηγύρι γέμισε με τσκαλαριά, με τσκούρια και με καμίνια.
                          Του Χωματά, του Λαδόπουλου, του Σημάκια του Μπιλιάνη, του Σάββα του Λιάππη και του Τσολιά από τη μεριά του Μάκου. Κάτω από του Ψόφιου και προς τη Γράβα ήταν του Κασκάβα, του Χαλιάλιου, του Γκάγκλα , του Τήνια, του Τούλου, του Δαγδιλένη , του Νούφριου που το δούλευε ο Τσιμπούκης, του Γιώργη του Παπάζογλου, του Παναγιώτη του Τσουκαλά, του Καρατζά του Αποστόλη, του Βασίλη του Χάβου, του Διαλεχτού, του Σαφή, του Γιανακούδ, του Βουγιούκα. Ήταν όλα στημένα εκεί επειδή η διαδικασία χρειαζόταν νερό.
  Ήταν η τοπική βιοτεχνία, που έριχνε νερό στο μύλο που  κινούσε το χωριό. Μόλις έμπαινε το καλοκαίρι, όλη η Μάυτο γύριζε γύρω απ΄τα τσκαλαριά. Τσούρμο κατεβαίναν  οι οικογένειες και οι εργάτες αξημέρωτα ακόμα στις 4.00 το πρω,ί για να μπουν στο τσκούρ πριν βγει ο ήλιος απ΄το Σουγλιάνι. Το τσκουρ ήταν ένας λάκος που μέσα σ'αυτόν γινόταν η διαδικασία ζύμωσης του χώματος με νερό για να φτάσει να γίνει το εύπλαστο υλικό που μπαίνοντας στα καλούπια θα έδινε τα τούβλα και τα κεραμίδια. Όλη η διαδικασία φυσικά γίνονταν αποκλειστικά με την ανθρώπινη δύναμη χωρίς καμιά μηχανική υποστήριξη· να γεμίσει το τσκουρ με χώμα κουβαλημένο με ξύλινα βαριά καροτσάκια με σιδερένια ρόδα, να πατηθεί με τα πόδια για να πλαστεί, να ξανακουβαληθεί πάλι για να πάει στον πάγκο  και να μπει στα καλούπια, να ξανακουβαληθούν τα τούβλα και τα κεραμίδια πλέον στο αλώνι για να τα ξεράνει ο ήλιος και μετά να ξανακουβαληθούν για να μπουν στο καμίνι  να ψηθούν.
 Όλη εκείνη η περιοχή ήταν σαν ένα μελίσσι που βούιζε. Οι εργάτες που δούλευαν μέσα, οι οικογένειες που κατέβαιναν για να πλύνουν τα ρούχα τους στη λίμνη και να τα απλώσουν στις λυγαριές και στα σύρματα του Ψόφιου. Οι αραμπάδες που πηγαινοέρχονταν για να τροφοδοτήσουν τα τσκαλαριά με χώμα· Τα κάρα και τα φορτηγά που μπαινοβγαίνανε για να φορτώσουν τούβλα και κεραμίδια φεύγοντας προς κάθε κατεύθυνση. Τα κορίτσια που ανεβοκατέβαιναν με τα σεβερτασί για το φαγητό των εργατών και  που πολλές φορές είχαν συναντήσεις που καταλήγανε σε αρραβώνες...
  << Μπουμπούνιζε ή φόρτωνε ο καιρός, άιντε τρέχαμε να πάμε κάτω να μαζέψουμε 2000 κεραμίδια και 5000 τούβλα για να μην τα χαλάσει η βροχή. Και καλά άμα ήταν μέρα και το παίρναμε με χαμπάρι, όταν έβρεχε τη νύχτα; πηγαίναμε το πρωί και όλος ο κόπος της προηγούμενης μέρας ήταν ένα χαλί από λάσπη· τα μαζεύαμε,  ξανά στο τσκουρ και άιντε πάλι από την αρχή.
 Την παραμονή του παναγηριού  δε δουλεύαμε· πηγαίναμε όμως από την προηγούμενη το απόγευμα  να δουλέψουμε όλο το βράδυ με το φεγγάρι -γιατί ο Αύγουστος έχει φεγγάρια- για να μη χάσουμε τη μέρα. Και μετά στο παναγήρι ήμασταν ρημαγμένοι.
 Ένα παναγήρ ανήμερα ήρθαν δυο φορτηγά να φορτώσουν 10.000 τούβλα· οι ζουρνάδες και τα νταούλια ήταν στο φόρτε τους και 'μεις φορτώναμε ·άστα. Τουλάχιστον εμείς δε δίναμε βερεσέ. Τα πληρωνόμασταν στο φόρτωμα.

  - Μπα εμείς τα δίναμε βερεσέ και μετά έτρεχε ο καημένος ο μπαμπάς μου με το κάρο στο Σταυρό να πάρει καμιά δραχμή από το Μπελτέ, από το Μαγουνάκη, κι άλλους κι άλλους... Είχε να πάρει 100 τον δίναν δέκα· γινόντουσαν αυτοί και 'μεις πεθαίναμε στην πείνα. Άστα... >>
 




 Υ.Γ. Η πρώτη φωτογραφία είναι του 1930. Η δεύτερη του 1934. Η τρίτη  και η τέτερτη του 1937 από την Ευκαρπία και η πέμπτη του 1958.
  Υ.Γ. Ίσως στο μέλλον όταν χορτάσουμε την προγονολατρεία της βράκας και των μουσικών όλης της Βαλκανικής αλλά όχι του χωριού μας, ασχοληθούμε  κάποια στιγμή  για να αναδείξουμε τη πρόσφατη ιστορία μας τιμώντας έτσι, τους ίδιους μας τους γονείς.
                                                                                                                                                Κουκ

συνέχεια »