Χριστουγεννιάτικη πλατεία

 Νομίζω ότι τα  megapixels είναι πολύ "λίγα" για να αποδώσουν την ατμόσφαιρα και την διάθεση που επικράτησε το προηγούμενο τριήμερο  στην πλατεία της Νέας Μαδύτου και κατ΄επέκταση σε όλο το χωριό.
 Φρέσκες ιδέες από τους ανθρώπους των συλλόγων που έδωσαν έναν τόνο πολιτισμού, καλαισθησίας και πάνω απ' όλα ελπίδας ότι μπορούν να γίνουν φανταστικά πράγματα.
 Ο στολισμός ανέβαζε ακόμα ένα επίπεδο την έτσι κι αλλιώς καταπληκτική πλατεία, οι φωτιές, τα σπιτάκια, τα χαρούμενα παιδιά και οι κοινωνικότητα έφτιαξαν την διάθεση όσων την επισκέφθηκαν.
 Μπροστάρηδες  σ' αυτή την προσπάθεια οι άνθρωποι του πολιτιστικού συλλόγου, του αθλητικού συλλόγου και του συλλόγου των Γονέων και κηδεμόνων του χωριού.
 Μπράβο παιδιά! Συνεχίστε να μας εκπλήσσεται  με τις φρέσκες ιδέες σας και να αναζωογονείτε   το χωριό.
 Κι άμα έχετε όρεξη να κάνουμε καμιά επαφή με τον δήμο Θεσσαλονίκης μπας και τους ξεστραβώσετε και σταματήσουν να στήνουν τσίρκο αντί να ομορφαίνουν την πόλη όπως εσείς.

Υ.Γ.  Τις φωτογραφίες τις έκλεψα από δημοσιευμένα άλμπουμ του Χάρη Περήφανου και της Νίκης Καραγκιόζη χωρίς να τους ρωτήσω φυσικά και την μουσική έγραψε για την περίσταση και μας τραγούδησε ο James Brown !


                                                                                                                                     Κουκ

συνέχεια »

Χριστουγεννιάτικη ιστορία 2014

 Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα βασίλειο του νότου, υπήρχε ένας τελάλης που δούλευε μοναχός του, ήταν αποκομμένος και δε δεχόταν μπαχτσίσι από τους άρχοντες αργυραμοιβούς και τους υποτακτικούς τους, όπως σχεδόν όλο το υπόλοιπο ισνάφι του .
Κάποια στιγμή, έφτασε στα χέρια του ένα κατάστιχο από έναν αργυραμοιβό, που περιέγραφε πόσο έκλεβαν το βασίλειο κάποιοι προύχοντες . Βγήκε λοιπόν, όπως έπρεπε να κάνει, αφού αυτή ήταν η δουλειά του, και το τελάλησε σε όλο το κόσμο. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στον άρχοντα Μπενιζέλαρο, ο οποίος αντί να πιάσει τους κλέφτες, να πάρει πίσω τα κλεμμένα και να τα κάνει δουλειές να έχει να δουλεύει ο κόσμος, προτίμησε να πιάσει και να βάλει φυλακή τον τελάλη και να στείλει ακόμα μια καραβιά με νέους να δουλέψουν στην ξενιτιά μακριά από τις οικογένειες και τον τόπο τους . Μ' αυτή λοιπόν την ιστορία, έμαθε ο κόσμος ότι δεν είναι ο κακός αυτός που κλέβει αλλά αυτός που δείχνει και φωνάζει "Αυτός είναι ο κλέφτης". Σ' αυτό λοιπόν το βασίλειο, υπήρχε μια συνήθεια, να μαζεύονται οι προύχοντες και να ψηφίζουν για τον Πρώτο. Ο Πρώτος ήταν ένας απόμαχος προύχοντας που όλοι κάνανε σα να ήταν α ανώτερος άρχοντας. Για να κάνουν και το λαό να το πιστέψει, του δίνανε ένα μεγαλόπρεπο παλάτι και πολύ παχυλό εισόδημα από το υστέρημα του κοσμάκη. Κανένας νοήμων όμως δεν γελιόταν, γιατί όλοι ξέραν ότι η εξουσία ήταν στα χέρια του Σατράπη. Ο Σατράπης όμως ήθελε να βολέψει έναν δικό του στη θέση του Πρώτου για να μην πάνε χαράμι παλάτια και εισοδήματα. Κάποια στιγμή λοιπόν εκεί που ήταν μαζεμένοι και ψήφιζαν, ένας προύχοντας, μην έχοντας μάλλον διδαχθεί τίποτα από την προηγούμενη περιπέτεια του τελάλη, βγήκε και είπε με αποδείξεις ότι ο Σατράπης και οι αργυραμοιβοί του δίνανε μεγάλο μπαχτσίσι, για να ψηφίσει για Πρώτο, τον εκλεκτό του Σατράπη. Σεισμός. Ο Σατράπης τον έστειλε στο δικαστήριο και τα τσιράκια του τον αποκαλούσαν τσιρκολάνο και θεατρίνο . Οι αργυρώνητοι τελάληδες, που έπρεπε να το φέρουν με το γάντι, ανακρίνοντάς τον προσπαθούσαν να τον βγάλουν τρελό και φταίχτη, γιατί ψεύτη δεν μπορούσαν να τον πουν, αφού, είπαμε, τα στοιχεία ήταν αδιάσειστα. Πες πες, Σατράπης, τσιράκια και αργυρώνητοι τελάληδες, κάνανε τον κοσμάκη να αναρωτιέται στις συναναστροφές του στις αγορές των πόλεων και των χωριών, αν ζει στην πραγματική ζωή ή σε ένα μεταφυσικό Σατραπικό όνειρο. Σ' αυτό λοιπόν το σάπιο βασίλειο του νότου , αποδείχθηκε περίτρανα ακόμα μια φορά ότι ουρλιάζουν οι κλέφτες και λουφάζουν οι νοικοκύρηδες. Κι έπειτα η ζωή συνεχίστηκε και ζήσανε οι κλέφτες καλά και ο λαός χειρότερα.

Κουκ

συνέχεια »

Ο Μέγας Διγέας, ο θεός της εστίας.

Ο Διγέας πήρε το προσωνύμιο Μέγας μετά την επικράτησή του έναντι του ΕΡωΤα. Μάχες δόθηκαν σε κάθε σημείο της Ελλάδος, μεταξύ των δυο υποψήφιων θεών. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΕΡωΤας εμφανίζεται κάπου κάπου ακόμα, συνήθως στην επαρχία ή όπου βρει εύφορο έδαφος. Όμως ο Διγέας είναι τόσο ισχυρός πλέον, που είτε τον αγνοεί και αφήνει το ποίμνιό του να “δοκιμαστεί”, είτε, με το εκτόπισμά του, δίνει κάποιες μάχες για παραδειγματισμό και επιβεβαίωση της ισχύος του.

Έτσι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πια τη δύναμη του Μέγα Διγέα. Οι αρχιερείς του λένε ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκεται και στο τελευταίο σπίτι. Αυτή τη στιγμή έχει κυριεύσει τα περισσότερα. Όμως είναι θέμα χρόνου...

Όσοι έχουν υποδεχθεί τον Διγέα στο σπίτι τους, λένε ότι η παρουσία του είναι καθηλωτική, εκστατική. Ενώ, διαβεβαιώνουν ότι το στίγμα του μένει για πολύ καιρό στην καθημερινότητά τους, ακόμα κι όταν σβήσει η εικόνα του για μέρες.

Πράγμα σπάνιο, βέβαια, αφού συνήθως η εικόνα του βρίσκεται πάντα φωτεινή σε κάθε σπίτι. Άλλοι, πάλι του έχουν φτιάξει ένα εικονοστάσι για κάθε δωμάτιο. Γι' αυτό του δόθηκε κι ο χαρακτηρισμός “Θεός της Εστίας”. Προστατεύει το σπίτι απ' τα δεινά της εποχής, προειδοποιεί, εκπαιδεύει, διδάσκει, κάνει παρέα, φωτίζει, μαλώνει για τα λάθη που έγιναν, αποτρέπει από τις αποκοτιές... Είναι πάνσοφος. Δεν μπορείς χωρίς τη βοήθειά του.

Η παντοδυναμία του φαίνεται από το ότι όποιος θέλει να φτιάξει μια “εικόνα” πρέπει να πάρει την άδειά του, αλλιώς δεν θα' χει καλή τύχη...

Ο Μέγας Διγέας, ως απόγονος του Μέγα Αδερφού, είναι πιο ισχυρός, πιο σύγχρονος. Δεν χρειάζεται να σε βλέπει. Είναι σίγουρος για σένα, αρκεί να βλέπεις τις εικόνες του...

                                                  Γ.Χ.Κ.

συνέχεια »

Ραδιο-φονικά.

Πόσο πιο φτωχό είναι πλέον το φαντασιακό μας περιβάλλον χωρίς την ΕΡΑ. Πόσο πεζή έγινε η καθημερινότητα, οι απλές καθημερινές στιγμές ανάπαυλας και αναπόλησης, χωρίς την μαγεία ενός ραδιοφώνου ικανού να σε ταξιδέψει.
 Οι πρόστυχες διαφημίσεις του Jambo καθορίζουν πλέον τις ώρες και την αλλαγή των εκπομπών στα φτηνιάρικα και ανάξια λόγου ραδιόφωνα.
 Οι τηλεοπτικές περσόνες γεμίζουν τον ραδιοφωνικό πρωινό χρόνο συμπληρώνοντας τις εργατοώρες τους και αποκοιμίζοντας εσένα. Γιατί τί είναι το ραδιόφωνο αν δεν σου εξάπτει την φαντασία γι' αυτόν που εκφωνεί.
 Τα ακούσματα μας φτώχυναν και φύραναν χωρίς την ΕΡΑ. Τα ερτζιανά γέμισαν με μονότονα μουσικά, πολιτικά και διαφημιστικά σκουπίδια. Οι μουσικές εκπομπές, όταν οι διαφημίσεις επιτρέψουν να ακουστεί μουσική, έχουν ένα τέμπο και έναν ρυθμό. Η μαγεία του ραδιοφώνου έγκειται στον πλουραλισμό των ακουσμάτων· ο Βαμβακάρης να ακολουθεί τον Δεληβοριά, ο Μόμπυ τον Μακάρτνεϊ  και ο Σαλέας τον Κολτρέιν . Έτσι μαγεύεσαι! Έτσι δίνεις αξία στο μέσο!
 Στον καιρό της άκρατης ιδιωτικοποίησης ( όπου ιδιωτικοποίηση= σκοπός το κέρδος) τα εθνικά και τοπικά ραδιόφωνα της ΕΡΑ συγκρατούσαν τις φυγόκεντρες δυνάμεις εκπέμποντας  κεντρομόλες, ανθρωποκεντρικές   φωνές και μουσικές, με παραγωγούς πάντα έτοιμους και προετοιμασμένους να μεταλαμπαδεύσουν στους ακροατές γνώση για την μουσική, το θέατρο , το σινεμά· προβληματισμό για την καθημερινότητα  και ανθρωπιά.
 Ας είναι. Θα βρει τον δρόμο του το μέσο. Απλά κάθε φορά που το παγκόσμιο καλεντάρι αφιερώνει μια μέρα στα τεχνολογικά και πολιτιστικά επιτεύγματα του σύγχρονου ανθρώπου, εδώ στην Ελλάδα μελαγχολούμε

                                                                                                                            Δον Κουκ

συνέχεια »

Το Τέρας

  Στη Βραζιλία εδώ και ένα χρόνο μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος. Από τη μια τα εκατομμύρια των φτωχών και κατατρεγμένων μιας από τις πιο πλούσιες χώρες του πλανήτη, που βγαίνουν καθημερινά στο δρόμο για να φωνάξουν. Να φωνάξουν και να διαδηλώσουν μην αντέχοντας άλλο την προκλητική διαφθορά και σπατάλη των πόρων της χώρας τους από τους κυβερνώντες τους, που ρίχνουν δισεκατομμύρια δολάρια στα πόδια των διεθνών συμμοριών της Δ.Ο.Ε. και της F.I.F.A. Από την άλλη η στρατιωτικού τύπου και “ευγένειας” εκκαθαρίσεις των πόλεων από τα λούμπεν στοιχεία προς τέρψιν των τουριστών εν όψη των διεθνών πανηγυριών. Όχι δουλειά και εκπαίδευση για τη φτωχολογιά αλλά απλώς πλαστικές(?) σφαίρες, δηλητηριώδη αέρια, σηκωμένα γκλοπ και μετακίνηση! Τόσο απλά! Φτώχεια εναντίων άδικα και απάνθρωπα διογκωμένου πλούτου.

Πέρυσι η γείτονα συγκλονίστηκε από το θάρρος των πολιτών της που βγήκαν στο κάγκελο για να φωνάξουν ότι δεν θέλουν να είναι άλλο οι γιες μεν του απολυταρχικού καθεστώτος τους και έρμαια των αχόρταγων ορέξεων των εργολάβων. Τώρα ξανά είναι στο κάγκελο για να διαμαρτυρηθούν για την σαπίλα και την διαφθορά πρωθυπουργικών και υπουργικών υιών και θυγατέρων. Φτώχεια εναντίων παράνομου και διογκωμένου πλούτου.

Πριν λίγο καιρό ή άλλη γείτονα ήταν στο κάγκελο για να φωνάξει για τις παράλογα υψηλές αυξήσεις στο ρεύμα, σε μια χώρα που οι εργοστασιακοί μισθοί είναι δεν είναι 200€, σε μια χώρα που οι Ευρωπαϊκές ελίτ την βάλανε αλλά καρτ στην Ε.Ε. Αυτές να μπορούν να κάνουν δουλειές στη χώρα, αλλά οι πολίτες της να μην μπορούν να δουλέψουν στις φάμπρικες και στις στοές τους. Στην πορεία καταφέρανε να αλλάξουν τον πρώην μπράβο πρωθυπουργό με κάποιον άλλο. Αλλά τί τα θες. Άσπρος σκύλος μαύρος σκύλος, ούλοι σκύλοι μία ράτσα.

Στις Η.Π.Α. Τώρα! Στην χώρα των ζάπλουτων δισεκατομμυριούχων ανθρώπων και εταιρειών, των ευκαιριών και του ονείρου, 45.000.000 εκατομμύρια απόκληροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αδυνατούν να εξασφαλίσουν την τροφή τους και σιτίζονται σε συσσίτια. Μεγάλο μέρος αυτών τον συσσιτίων χρηματοδοτεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Στα πλαίσια όμως της αύξησης του ωρομίσθιου της γραφειοκρατίας έπρεπε να βρεθεί ένα ισοδύναμο! Τί ωραία λέξη ε; βρέθηκε! Μέχρι το 2016 η κυβέρνηση θα ταΐζει 20.000.000 εκατομμύρια ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι άλλοι; να κόψουν το λαιμό τους. Να μην ζητάνε φαΐ.

  Στην Ουκρανία οι άνθρωποι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο επιλογές. Ή μια υποτυπώδη υποτελή ζωή με οικονομικές μικροανάσες από τον Πούτιν ή τον πλήρη αφανισμό, της έτσι κι αλλιώς φτιαχτής χώρας τους, με Ευρωπαϊκά-Αμερικάνικα όμως κόλλυβα. Ήδη τα κοράκια αρχίζουν να ανταλλάσσουν γαμίδια μεταξύ τους για το  ποιος θα μοιραστεί την λεία. Οι ακροδεξιοί φασίστες λοιπόν, οι απόγονοι των Wafen SS, κατόπιν εντολής αυτών τον κορακιών βγάζουν στο δρόμο τους απελπισμένους και πάμφτωχους έτσι κι αλλιώς Ουκρανούς.

 Παντού στον κόσμο, οι εκλεγμένες ή όπως αλλιώς ανερχόμενες στην εξουσία κυβερνήσεις, καταφέρονται με βάναυσο τρόπο στους ανθρώπους της χώρας τους. Είτε με το γκλοπ (μπάτσους) είτε με το γάντι (νόμους). Παντού ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις ζημιές.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από την κοινωνική δικτύωση και την εύκολη επικοινωνία και ενημέρωση, έγιναν πιο έντονες οι αντιδράσεις. Η απάντηση των ελίτ σ' αυτές τις αντιδράσεις είναι το Τέρας. Το Τέρας του φασισμού που εκμαυλίζει αγράμματους ανθρώπους και τους στρέφει ενάντια σε όσους φωνάζουν για ψωμί, για ελευθερίες, για ανθρωπιά.

Στα καθ' υμάς τώρα. Στον εφιάλτη που πλησιάζει. Αν αύριο όπως μας λένε οι σφυγμομετρητές κυβερνάει ο Σύριζα και προσπαθήσει να μιλήσει υπό νέο πρίσμα με τους τοκογλύφους μας , αν προσπαθήσει να αλλάξει έστω δειλά το υπάρχων στάτους της διαφθοράς και της ασυδοσίας,, θα βρει μπροστά του το δευτεροτρίτο από ψήφους των αγραμμάτων Τέρας, με τις σιδερογροθιές του, τα μαχαίρια, τα ρόπαλα, τις δολοφονίες και τους τσαμπουκάδες του!

Όπως μου 'λεγε πριν λίγο καιρό κοντινός μου αγράμματος: προτιμώ αυτούς που δέρνουν παρά αυτούς που κλέβουν! Εγώ που δεν κλέβω, απορώ γιατί δεν του έσπασα το κεφάλι! 

                                                                                                                                                                                                            Δον Κουκ

                     

συνέχεια »

Άνθρωποι vs πολιτικοί

 17.600 συμβασιούχοι δημοτικοί υπάλληλοι και 10.000 επιλαχόντες από τον ΑΣΕΠ, στον στενό δημόσιο τομέα μέχρι τις 19 Μαρτίου ( γιατί 2 μήνες πριν κάθε εκλογική αναμέτρηση απαγορεύεται κάθε πρόσληψη).  Εμείς οι άνθρωποι αυτό  το λέμε πελατειακές σχέσεις. Οι πολιτικοί το λένε ανάπτυξη.
 Αντί να δώσουν μάχες στους διαδρόμους των Ευρωπαϊκών διευθυντηρίων, εκεί που παρέδωσαν την πραγματική διοίκηση του τόπου οι οκνηροί πολιτικοί, δίνουν εντολή σε λιμενόμπατσους (είδος που αιωρείται και πλέει σε αχαρτογράφητα νερά της ανθρωπιάς)  να δολοφονούν και να πνίγουν ανθρώπους, "κατώτερης ποιότητας" μεν ανθρώπους δε!
 Ενώ τα τελευταία χρόνια ο παραγωγικός ιστός της χώρας και οι καθημερινοί άνθρωποι εκλιπαρούσαν για την τοκογλυφική έστω  χρηματοδότηση από τις τράπεζες, οι οποίες την αρνούνταν κατηγορηματικά παρ' όλη την χρηματοδότησή τους με πακτωλούς δημόσιου χρήματος, με ένα νεύμα των πολιτικών
έρεαν εκατομμύρια  από Α.Τ.Ε. και Τ.Τ. προς τα κόμματά τους, τους κουνιάδους τους και τους ημέτερους.
 Ενώ οι πολιτικοί δεν θα "βγαίνουν" αν τους μειωθεί το δεκαχίλιαρο του μισθού τους, ψηφίζουν και υπογράφουν αβίαστα την οικονομική εξουθένωση των ανθρώπων.
 Στη θέση της Ευρώπης που ξεκίνησε ως οικονομική ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ και μετεξελίχθηκε σε Γερμανική ιμπεριαλιστική-αποικιακή ένωση των υποτελών λαών στις προνομιούχες διεθνείς και κατά τόπους  ελίτ, οι άνθρωποι βλέπουν το άθαφτο πτώμα που ήδη το τρώει η σήψη ενώ για τους πολιτικούς είναι βρισιά το να εκφράσεις αντιευρωπαϊκό λόγο.
 Οι άνθρωποι υποφέρουν καθημερινά, με επίσημα αναγνωρισμένο σύγχρονο λήσταρχο Γιαγκούλα το κράτος. Οι πολιτικοί λένε ότι η Ελλάδα τα κατάφερε και ότι οι Έλληνες δεν υπερφορολογούνται.
 Ζητήσαμε ως άνθρωποι, δίνοντας υπόσταση αξιωματικής αντιπολίτευσης σε έναν υπό διάλυση σχηματισμό, την δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους·  την διαγραφή του απεχθούς και αποπληρωμή του πραγματικού χρέους με δόσεις ανάλογες της ανάπτυξης της οικονομίας όπως προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις· την μονομερή κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντισυνταγματικών πράξεων νομοθετικού περιεχομένου· την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων της κοινής δημόσιας περιουσίας  που δεν ανήκει  στο κράτος αλλά στην κοινωνία·συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ανακούφιση της χειμαζόμενης κοινωνίας, αλλά φευ! Είδαμε πολιτικούς, μέλλοντες υπουργούς με μετοχές σε πολυεθνικές που κερδίζουν από το χρέος μας και πολιτικούς εργατοπατέρες-γυρολόγους με εφάπαξ εκατομμυρίων.
 Έχουμε "πολιτικούς" που ξεκίνησαν ήδη την εμφύλια σύρραξη με πολιτικές δολοφονίες νέων ανθρώπων και καθημερινές οδομαχίες στην Αθήνα και στον Πειραιά.
 Έχουμε αριστερούς ανθρώπους  με ανθρωποκεντρικό τρόπο σκέψης αλλά όχι αριστερούς πολιτικούς.
Καιρός λοιπόν να διαλέξουμε με ποιόν θα συνταχτούμε . Με τους ανθρώπους ή με τους πολιτικούς. Τους πολιτικούς θα μας  τους βάλουν στο σαλόνι μας  οι συνέταιροι τους οι δημοσιολόγοι.
 Τους ανθρώπους θα πρέπει να ψάξουμε και να τους βρούμε μέσα μας.
                                                                                                                               
                                                                                                                                       Δον Κουκ

συνέχεια »

Συν Αθηνά και χείρα κίνει...

 Στην παραλία τεράστιο άγαλμα του Καραμανλή· του ανθρώπου που ξήλωσε τα τραμ στην πόλη μας, που αμνήστευσε τους δωσίλογους και απαγόρευσε την δίωξη των εγκληματιών ναζί στον Ελλαδικό χώρο. Το άγαλμα το έστησε ο Παπαγεωργόπουλος που καταχράστηκε εκατομμύρια € από τα ταμεία του δήμου και εκτίει  πλέον ποινή ισοβίων.
 Στα ανατολικά της πόλης άλλο άγαλμα του Α.Παπανδρέου που "χαιρετάει" τα πλήθη· του ανθρώπου που μας βούτηξε στον ωκεανό των χρεών, που κατέστρεψε την γραπτή ελληνική γλώσσα και που κοινωνικοποίησε και μαζικοποίησε την διαφθορά με το αμίμητο "Είπαμε να κάνουμε ένα δωράκι στον εαυτό μας αλλά όχι και 500 εκατομμύρια"!
 Κάναμε ανθρώπους υπουργούς παιδείας για να προστατέψουν και να προάγουν τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, που ήταν πρόεδροι συνδέσμων φροντιστηριαρχών ( Γκεσούλης).  Ανεχόμαστε ως υπουργούς ανθρώπους σαν τον Α. Γεωργιάδη.
 Βάλαμε αντιπρόεδρο τον άνθρωπο που με τους μαγειρεμένους νόμους του έχει αμνηστεύσει όλους τους υπουργούς και το σάπιο πολιτικό σύστημα.
 Είχαμε πρωθυπουργό έναν που εδώ και πέντε χρόνια, παρ' ότι συνεχίζουμε να τον πληρώνουμε δεν μας έχει πει ούτε καλημέρα...
  Κάναμε πρωθυπουργό και συνεχίζουμε να πληρώνουμε αυτόν που έκλεψε την ψήφο του Ελληνικού λαού λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν , για να μας ρίξει αμέσως μετά στα αρπακτικά της Τρόικας.
  Ανεχτήκαμε για χρόνια στην πολιτική σκηνή έναν Πάγκαλο,για να μας φτύσει κατάμουτρα στο τέλος, όταν μας έλεγε ότι μαζί τα φάγαμε, ενώ όλη η νομενκλατούρα έκανε ( και κάνει ) πάρτι με κλεμμένα εκατομμύρια.
 Στηνόμαστε κάθε βράδυ στο σαλόνι μας για να δούμε  τους μεγαλοδημοσιολόγους να σηκώνουν το φρύδι και να μας κουνάνε το δάχτυλο, μην τυχόν και κάνουμε κάτι που θα δυσαρεστούσε την τρόικα και θα έβλαπτε τις "επενδύσεις" των αφεντικών τους.
 Έχουμε Κομουνιστικό κόμμα περιχαρακωμένο γύρω από τον μικρόκοσμό του.
  Κάναμε αξιωματική αντιπολίτευση ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερό μεν, αλλά με καμία αναφορά στο λόγο του και στις αρχές του  στις κατεξοχήν αριστερές κοινωνικοοικονομικές σταθερές.
 Έχουμε για πρωθυπουργό κάποιον που σαν μεσαιωνικός πάτερ φαμίλιας προσφέρει εικονίτσες της Παναγίτσας σ' αυτούς που αναγνωρίζονται διεθνώς και μεταναστεύουν. Κάποιον, που ενώ οι Έλληνες αγωνιούν για το πώς θα βγει ο μήνας η εβδομάδα ή η ημέρα, αυτός διατυμπανίζει στα πέρατα της τροϊκανής οικουμένης ότι η Ελλάδα τα κατάφερε. Κάποιον που ακούγοντάς τον νομίζεις ότι διοικεί την πιο προηγμένη χώρα του κόσμου . Κάποιον που ακούγοντάς τον απορείς για το αν ζεις στη χώρα που περιγράφει.
 Θα μου πεις τα ξέρουμε όλα αυτά, παρακάτω τι γίνεται.
 Φέτος είναι χρονιά εκλογών. Εκλογές που δεν θα κρίνουν επίσημα το ποιος θα μας κυβερνήσει την επόμενη μέρα.  Ας τους δώσουμε λοιπόν ένα μάθημα. Μια καλή κλοτσιά στον πισινό τους.
 Καμιά ψήφο στις αυτοδιοικητικές, σε υποψηφίους που φέρουν χρίσματα. Να μην δώσουμε το δικαίωμα σε κανέναν πολιτικάντη να πει ότι ο χάρτης είναι μπλε, πράσινος ή με κόκκους. Ψήφο μόνο σε ανθρώπους και συνδυασμούς που έχουν κρατήσει την αξιοπρέπεια τους μένοντας μακριά από τον βόρβορο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
 Καμία ψήφο στις Ευρωβουλευτικές στα κόμματα που είναι στο προσκήνιο.Ας στείλουμε 24 "γραφικούς" Νάιτζελ Φάραντζ στο Ευρωκοινοβούλιο.Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Ας τους πουλήσουμε τρέλα στο κάτω κάτω τώρα και όταν έρθει η ώρα των βουλευτικών, ας ψηφίσει ο καθένας το κόμμα της καρδιάς του...
 Ας ψηφίσουμε συλλογικότητες που ο λόγος τους προέρχεται από ανθρώπους και απευθύνετε σε τέτοιους και όχι κόμματα που απλά αντιλαλούν την βοή του ανθρωποφάγου νεοφιλελευθερισμού . Συλλογικότητες ( ή κόμματα στο πιο επίσημο ) που μπορούμε πανεύκολα πλέον να τις βρούμε στο διαδίκτυο και που μπορούμε να κατανοήσουμε το λόγο τους. Ας ανακατέψουμε την τράπουλα και ας απολαύσουμε την αγωνία των κοινοβουλευτικών Και πού ξέρεις, το δυνατό χαστούκι του να μείνουν έξω από την Ευρωβουλή μπορεί να τους κάνει καλύτερους (λέμε τώρα ), από τον Σαμαρά μέχρι τον Κουτσούμπα.
 Βλέπουμε ότι από τη Βραζιλία και την Τουρκία μέχρι την Βουλγαρία και το Κίεβο, το μόνο που μένει από το κατέβασμα στις πλατείες είναι τα σπασμένα μαγαζιά και οι κατεστραμμένες πόλεις, άντε και καμιά αλλαγή προσώπων όπως στη Βουλγαρία.
 Ας παίξουμε με το μόνο όπλο για την ώρα που μας έχει απομείνει και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε κατά το δοκούν  και χωρίς αστυνομικό έλεγχο ή πίεση ( για την ώρα και όσο προλαβαίνουμε) . Στο χέρι μας είναι να θολώσουμε το τοπίο για να αρχίσει επιτέλους να ξεκαθαρίζει. Ας το τολμήσουμε, δεν έχουμε να χάσουμε απολύτως τίποτα, εν αντιθέσει με τα                                                                κέρδη που θα είναι τεράστια.
 Υ.Γ. Όχι like από κάτω. Αναδημοσιεύσεις και τη γνώμη σας.
                        
                                                                                     Δον Κουκ

συνέχεια »

Πιό μπερδεμένοι από ποτέ...

   Δεν είναι εύκολο να γράψεις ούτε 2 αράδες πια. Θες πως βγήκανε όλα που 'χαμε στο κεφάλι μας, θες πως πιστεύεις ότι δεν έχουν νόημα πια, αφού όλα δείχνουν να 'ναι προδιαγεγραμμένα, ίσως και τα δυό μαζί, πάντως επικρατεί ξηρασία. Ξηρασία σε σκέψεις και εμπνεύσεις, ελπίζω παροδική.
   Η θολούρα και το μπέρδεμα που διαδέχθηκαν τον ενθουσιασμό των διαδηλώσεων και των δράσεων των ''αγανακτισμένων'', ήταν καταλυτικά. Καταπλάκωσαν τους πάντες και τα πάντα. Τράβηξαν σε μάκρος, περισσότερο από 3 χρόνια πια, και καταλάγιασαν κάθε ενθουσιασμό.
   Και τώρα τι? Ερωτήσεις χιλιάδες, απαντήσεις ελάχιστες κι αβέβαιες. Ως πότε θα τραβήξει αυτή η ιστορία? Υπάρχει πθανότητα κάτι ν' αλλάξει? Οι Ευρωπαίοι θέλουν το καλό μας? Ο Αλέξης μπορεί? Ο Αντώνης θα τα καταφέρει? Πόσοι ακόμη χωράνε στις φυλακές? Πόσα φράγκα επιτέλους βουτήξανε οι πάντες από παντού? Τι θα κάνει ο Χριστόδουλος Ξηρός? Είναι λύση να πνίγουμε τους μετανάστες? Είναι λύση ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης? Δεν απαντιούνται εύκολα όλα.
  Μερικά μοιάζουν αυτονόητα, μα κι αυτά εύκολα δεν είναι. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρήσει λύση τους απίστευτους Χρυσαυγίτες, όμως το ότι τόσος κόσμος μπαίνει σ΄αυτήν τη διαδικασία, μη διδασκόμενος από τα εκατομμύρια νεκρών που άφησε πίσω της η προηγούμενη δοκιμή των εξίσου μπερδεμένων και απελπισμένων Γερμανών, θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας προβληματίσει. Το ότι να πετάς στη θάλασα αθώα παιδάκια, μανάδες και εξαθλιωμένους ανθρώπους, όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά αντίθετα είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις ως κυβέρνηση και ως φύλακας των θαλάσσιων συνόρων, είναι σίγουρο και δεν νομίζω πως χωράει ούτε συζήτηση, έλα όμως που συμβαίνει και ίσως ίσως κάποιοι το βλέπουν ως μια κάποια λύση (ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!).
   Τόσο μπερδεμένοι και τόσο φοβισμένοι για τα χειρότερα, που μπορεί να μας βρουν είμαστε όλοι, που δεν έχουμε πια αντιστάσεις. Καναπεδάτοι ρουφάμε κυριολεκτικά την μασημένη τροφή της Τιβούλας που με την προσθήκη και της Δημ.Τηλεόρασης ολοκλήρωσε την επιστροφή σε εποχές '80s, με Χατζάρα, Στάη κ.λ.π. για όσους θυμούνται.
   Το νέο μότο των ξενέρωτων αγοριών που μας κυβερνούν, είναι πως φάγαμε τον γάιδαρο και είναι αμαρτία να μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν τώρα που 'μεινε μια τόση δα ουρίτσα! Μα απ' την αρχή αυτής της ιστορίας, αλλά και πολύ παλιότερα ακόμη, κάτι πρέπει να υπάρχει για να ''τσιμπάει'' το πόπολο! Ένα όραμα βρε παιδί μου, ένας στόχος! Παλιά ήταν ο διορισμός, η μιζούλα, το επιδοματάκι. Τώρα η σωτηρία της πατρίδος, που φαίνεται να τα καταφέρνει σύμφωνα με την άποψή τους, έστω και στις καθυστερήσεις (τρομάρα τους!!!).
  Ο Αλέξης απ' την άλλη μπορεί να φαίνεται κάπως ισχυροποιημένος, δεν ρισκάρει όμως το ν' αρχίζει να μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και να γίνει ο νέος Ανδρέας ή τουλάχιστον ο Γιωργάκης του 2009. Έτσι όμως δεν γίνεσαι όσο αρεστός χρειάζεται και δεν μπορείς να εμπνεύσεις το ζαλισμένο πλήθος. Το τραγικόν της κατάστασης και το γενικόν των θεωριών του Αλέξη, προφανώς δεν εμπνέει καμία σιγουριά και επιτείνει το μπέρδεμα. Μα ποιος λογικός θα ρίσκαρε σ' αυτό το χάλι το αδιόρθωτο (που βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να το ξέρουμε και στα σημερινά χρόνια που το μάθαμε) να υποσχεθεί παράδεισους? Ή τρελός πρέπει να 'ναι ή μάγος. Από δήθεν τρελούς κι από δήθεν μάγους χορτάσαμε όλ' αυτά τα χρόνια.
  Δεν ξέρω αδέρφια αν στην τελική κάποιος μας σώσει, αν είναι δυνατόν να σωθούμε, κι ακόμη ακόμη αν γουστάρουμε να σωθούμε. Δεν ξέρω αν και πότε κάποιος ή κάτι θα μας βγάλει απ' την ανακατωσούρα κι απ' την ''ομίχλη'' που βρισκόμαστε. Κι αν ίσως κάποια στιγμή τα οικονομικά των πολιτών αυτής της χώρας ''πάρουν μια ανάσα'', φοβάμαι πως το μυαλό, η σκέψη, η κρίση όλων μας έχει σε τέτοιο βαθμό σκοτεινιάσει που θα χρειαστούν δυό ζωές μέχρι να δούν το φως...

συνέχεια »

Φυσιολογικά δεν θα 'πρεπε να το χωράει ο νους μας...

   Όχι πως δεν το γνώριζα, όχι πως δεν το γνωρίζατε κι εσείς, μα πιθανότατα δεν είχαμε όλοι αντιληφθεί την έκταση του θέματος. 85 ΑΝΘΡΩΠΟΙ (ναι 85 όχι 85 χιλιάδες!!!) έχουν όσο πλούτο έχει η μισή Γη!!! 85 ζάμπλουτοι δισεκατομμυριούχοι συνδυαστικά, έχουν στα χέρια τους ό,τι έχουν 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι!!! 85 άνθρωποι (υπάνθρωποι, ίσως) θα μπορούσαν να δώσουν τέλος στο 95% των δεινών της ανθρωπότητας!!!
  Τα νούμερα είναι εκπληκτικά, εξοργιστικά θα έλεγα. Το 1% της ανθρωπότητας κατέχει 65 φορές περισσότερο, απ' όσο ο μισός υπανάπτυκτος ή αναπτυσσόμενος κόσμος!!! Ασύλληπτο!!!Ασύλληπτο και λυπητερό ταυτόχρονα. Δεν μπορεί να 'μαστε τα πιο εξελιγμένα όντα του πλανήτη και να φτιάξαμε αυτό το τερατούργημα. Δεν μπορεί να 'χουμε κρίση, σκέψη, συναισθήματα και να επιτρέπουμε αυτό το έκτρωμα!!!
  Δεν φιλοδοξώ να γράψω το καινούριο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Το γράψανε μια χαρά ο Μαρξ με τον Ένγκελς κι ακόμη δεν μπορούμε να ξεμπερδευτούμε! Ούτε θα σταθώ στη διδασκαλία του Ναζωραίου περί των δύο χιτώνων. Φαντάζομαι πως κι ο Προφήτης των Μουσουλμάνων κάτι αντίστοιχο θα 'χει αναφέρει, αλλά κι ο Βουδισμός, ο Κομφουκιανισμός και ο Ζωροαστρισμός κάπου εκεί θα κινούνται.
   Ποια λογική γυρνάει στα κεφάλια αυτών που ανήκουν σ' αυτό το 1% και ποια λογική γυρνάει στα κεφάλια ημών, του υπόλοιπου 99% που το ανεχόμαστε? Ποια θεωρία-λάστιχο μπορεί να δεχθεί πως ένα δείπνο ή τα φιλοδωρήματα ενός, μπορεί να εμβολιάσουν ένα ολόκληρο χωριό? Πόσο μαλθακοί, πόσο βαριεστημένοι, πόσο αργοί στην σκέψη και πιο αργοί στη δράση έχουμε γίνει όλοι εμείς που δεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις ως φυσιολογικές? Πόσο ναρκωμένοι από τηλεκοντρόλ και πληκτρολόγια είμαστε όλοι εμείς που πάψαμε να διεκδικούμε ή καλύτερα να απαιτούμε το αυτονόητο?
   Δεν πιστεύει κανείς πως μπορούν να επαναληφθούν οι Γαλλικές και οι Ρωσικές επαναστάσεις. Οι εποχές των μουζίκων και των μπολσεβίκων περάσαν ανεπιστρεπτί. Αν όμως απαλλοτριονώταν ο μισός πλούτος αυτών των 85, αυτοί θα παρέμεναν εξαιρετικά πλούσιοι και τα 3,5 δις του πληθυσμού της Γης θα έλυνε όλα τα προβλήματα επιβίωσης. Αν αυτό συνέβαινε στο πλούσιο 1% του πληθυσμού, θα ευημερούσαμε όλοι και για πάντα.
   Δεν ξέρω πόσο δίκαιο είναι να απαλλοτριώνεις για το κοινό συμφέρον, μα ας σκεφτούμε με πόσο καθαρά χέρια αποκτήθηκαν (στην συντριπτική τους πλειοψηφία) όλα αυτά απ' αυτούς τους λίγους. Μπορεί επίσης να ειπωθεί η γνωστή δικαιολογία των Βορείων, περί τεμπέληδων και υπναράδων μελαμψών. Ας το δεχτούμε κι αυτό. Πρέπει να το πληρώνουν με την ζωή τους ή με την ζωή και την υγεία των παιδιών τους? Τους έμαθε κάποιος να δουλεύουν ? Τους δόθηκε η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης? Είναι εύκολο να βρίσκεις μια (τουλάχιστον) δικαιολογία για κάθε μικρή ή μεγάλη παγαποντιά. Είναι εύκολο να βρίσκεις ένα λόγο για να συνεχίζεις τον ύπνο του δικαίου.
     Λογική, θέληση και συγκροτημένες δράσεις χρειάζονται. Όχι ελεημοσύνη. Η ελεημοσύνη δεν έσωσε κανέναν. Αντίθετα μάλιστα. Η ελεημοσύνη πολλές φορές κοιμίζει το πνεύμα.
    Δεν φιλοδοξώ να υψώσω κανένα επαναστατικό λάβαρο. Ίσως είμαστε πολύ κουρασμένοι ή πολύ χορτάτοι για επαναστάσεις. Δεν μπορώ με τίποτα όμως να θεωρώ φυσιολογικό και αποδεκτό κάποιοι συνάνθρωποί μας, στο διπλανό στενό ή στην υποσαχάρια Αφρική να ζούνε σαν τα ποντίκια κι άλλοι να μετράνε τρελά μηδενικά ως σύγχρονοι Σκρουτζ...

συνέχεια »

Μεγάλο σουξέ

1.26 δημοσίευσα αυτήν την φωτογραφία
















Αν λοιπόν πιστέψουμε το μετρίδι της εταιρίας που στο μαγαζί της θα μπούμε όλοι τουλάχιστον μια φορά τη μέρα,  στις 1.27 την σελίδα την είχαν ανοίξει 2 φορές στις Η.Π.Α.  Στις 1.30 την είχαν ανοίξει 4 φορές στις Η.Π.Α.
Κατά τύχη το διαπίστωσα πριν λίγο καιρό και από τότε το παρακολουθώ.
 Καλοί μου ομογενείς, γιατί ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να είναι κολλημένοι στον "Μαδυτιανό" στις 6,30 τα ξημερώματα στο Ατλάντικ και στις 3.30 στην άγρια νύχτα  στο Πασίφικ, στείλτε μας τα χαιρετίσματά σας...







                                                                                                                                             Δον Κουκ

συνέχεια »

Λαμπάδα με πορτοκάλι

Στα παλιά τα χρόνια, εκεί περίπου στην δεκαετία του '70, αλλά φαντάζομαι και πολύ παλαιότερα και ελπίζω και  πολύ πιο μετά, η παραμονή των Φώτων στη Μάυτο είχε μια ιδιαιτερότητα για μας τα παιδιά. Εκτός από τα καθιερωμένα κάλαντα, που μετά από τόσα χρόνια τα ξέχασα και καλά έκανε η Κατερίνα και τα διόρθωσε, περιμέναμε να μας στείλει η νονά μας και την λαμπάδα μας . Ήταν μια απλή άσπρη λαμπάδα, που την περνούσαν μέσα σε ένα πορτοκάλι. Γύρω-γύρω στο πορτοκάλι κάρφωναν εναλλάξ γλειφιτζούρια και φραγκοδίφραγκα (οι έχοντες ενίοτε και τάλιροδεκάρικα). Την λαμπάδα που την ανάβαμε την άλλη μέρα στην εκκλησία, στην γιορτή των Φώτων δηλαδή, την συνόδευε και το δώρο των εορτών. Ο συμβολισμός αυτής της "κατασκευής" (αν υπήρχε τέτοιος) , άρχιζε και τελείωνε για μας τα παιδιά στα καρφωμένα γλειφιτζούρια και φραγκοδίφραγκα και για τους νονούς-ες στο ότι με ένα φρούτο της εποχής δείχνανε την αγάπη τους χωρίς να χρειάζεται να  περάσουν από τα υπερπαιχνιδάδικα της Θεσσαλονίκης.

 Όλα αυτά βέβαια μέχρι την εποχή που αναγκαστήκαμε να υπακούσουμε σε νόρμες και ντιρεκτίβες. Από την μια των δεσποτάδων για να μην ανάβουμε λαμπάδες μέσα στις εκκλησιές.

 Από την άλλη, όταν μπήκαν στις ζωές μας ( ή όταν αποθέσαμε τις ζωές μας; ) στα διευθυντήρια των διαφόρων W.T.O. και Ε.Ο.Κ. Που με τα διάφορα Μάαστριχ και Λισσαβόνες,  μας μήνυσαν ότι σιγά σιγά πρέπει να αρχίζουμε να παγκοσμιοποιούμαστε και να ομογενοποιούμαστε. Τέρμα μας είπαν η διαφορετικότητα των φτηνών και ανακυκλώσιμων παιχνιδιών του κάθε χωριού που εξύπταν φαντασία και δημιουργικότητα. Από τούδε και στο εξής, τα παιχνίδια σας θα τα κατασκευάζουν σκλάβοι. Οπότε όλοι Jambo, όλοι gran tourism, όλοι pro. Τέρμα μας είπαν το φτηνό Χριστουγεννιάτικο φαγητό σας.Τέρμα το σελινάτο (λαχανικό της εποχής) από τον μπαξέ του Μίτσιγκαν ή του Καραΐσκάκη. Από τούδε και στο εξής, θα τρώτε την κατάλληλη και πανάκριβη κούρκα. Και ει δυνατόν να είναι (ακόμα πιο ακριβή) από την Αμερικάνικη γεωργική σχολή· γι' αυτόν το το λόγο βέβαια μας στείλαν και στρατιές τηλεοπτικών σεφ που μας μαθαίνουν την διεθνή κουζίνα.

  Τέρμα τα κάλαντα σκέτα ή το πολύ πολύ με ένα μεταλλικό τρίγωνο. Τώρα πρέπει να συνοδεύονται από  αμφιέσεις και σκουφάκια στο χρώμα της κόκα κόλα και να κρατάμε μεταλλόφωνα και αρμόνικες. 

 Θα μου πεις τώρα και τί να κάνουμε, ο κόσμος αλλάζει, προοδεύει.
 Θα σου πω ότι η αλλαγή είναι σίγουρη, αλλά η πρόοδος μάλλον όχι.

                                                                                                                                          Δον Κουκ

συνέχεια »