Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, εκεί στα μακρινά 1980 μ.χ. ,όταν τα χωριά διοικούνταν από την κοινότητα και τον πρόεδρό της, ένα μεσοκαλόκαιρο, υπήρχε πρόβλημα στην υδροδότηση του χωριού. Οι μπαξέδες που ήταν στο φουλ και στην εποχή τους μένανε απότιστοι και οι γνωστές φιγούρες καταστηματάρχες της εποχής, ο Φρόυντ και ο Σπούκεν, δεν μπορούσαν να καταβρέχουν με τις ώρες την άσφαλτο παίζοντας με τους περαστικούς.
Όλη αυτή η ανακατωσούρα που προκαλούσαν οι παρατεταμένες διακοπές στην υδροδότηση του χωριού, "έβγαινε" κάθε πρωί στον καθρέφτη της Μαϋτιανής ζωής, στα "εργατικά". Στο μεγάλο αυτό ταξικό σχολείο για γενιές και γενιές νέων οικοδόμων. Το τί μπινελίκια άκουγε τότε ο Όχουνος και τί γενεές 14 τον περνούσαν κάθε πρωί δεν περιγράφεται.
Το μεγάλο ρωνιό μέσα στο λεωφορείο ήταν ο Καραϊσκάκης. "Τί έγινε ρε παιδιά πρωί-πρωί και φωνάζεται για το νερό, γανιασμένοι είστε;"
Τότε όμως υπήρχε ο "Κοντός" να του ρίξεις προσωπικές ευθύνες, αποποιούμενος φυσικά τις δικές σου. Έριχνες και ένα μπινελίκι στα πολ(ι)τάκια που τον ψήφιζαν και τον έβγαζαν και κάπου εκεί τελείωνε η αυτοκριτική σου. Τώρα; Τώρα μετά τον παραλογισμό των λογαριασμών της ύδρευσης-αποχέτευσης-κουνουποκτονίας, πώς να τα βάλεις με κάποιους που δεν ξέρεις ; Τώρα πώς να τα βάλεις με τους Σταυρινούς που δικαιολογημένα ψήφισαν τον δικό τους άνθρωπο. Πώς να τα βάλεις με τα πολ(ι)τάκια που δεν επηρεάζουν πλέον το αποτέλεσμα. Πού να βρεις τώρα τράγο να του φορτώσεις τα κρίματά σου και να τον πέμπψεις βαθιά στην έρημο. Άστα! Κάθεσαι λοιπόν και περιμένεις να έρθει το νερό κατά τις 12 το βράδυ και λες, πάλι καλά...
Υ.Γ. Γανιάζω: βγάζω γάνα στη γλώσσα/ταλαιπωρούμαι/διψώ πολύ. Από το λεξικό του Τεγόπουλου-Φυτράκη
Όλη αυτή η ανακατωσούρα που προκαλούσαν οι παρατεταμένες διακοπές στην υδροδότηση του χωριού, "έβγαινε" κάθε πρωί στον καθρέφτη της Μαϋτιανής ζωής, στα "εργατικά". Στο μεγάλο αυτό ταξικό σχολείο για γενιές και γενιές νέων οικοδόμων. Το τί μπινελίκια άκουγε τότε ο Όχουνος και τί γενεές 14 τον περνούσαν κάθε πρωί δεν περιγράφεται.
Το μεγάλο ρωνιό μέσα στο λεωφορείο ήταν ο Καραϊσκάκης. "Τί έγινε ρε παιδιά πρωί-πρωί και φωνάζεται για το νερό, γανιασμένοι είστε;"
Τότε όμως υπήρχε ο "Κοντός" να του ρίξεις προσωπικές ευθύνες, αποποιούμενος φυσικά τις δικές σου. Έριχνες και ένα μπινελίκι στα πολ(ι)τάκια που τον ψήφιζαν και τον έβγαζαν και κάπου εκεί τελείωνε η αυτοκριτική σου. Τώρα; Τώρα μετά τον παραλογισμό των λογαριασμών της ύδρευσης-αποχέτευσης-κουνουποκτονίας, πώς να τα βάλεις με κάποιους που δεν ξέρεις ; Τώρα πώς να τα βάλεις με τους Σταυρινούς που δικαιολογημένα ψήφισαν τον δικό τους άνθρωπο. Πώς να τα βάλεις με τα πολ(ι)τάκια που δεν επηρεάζουν πλέον το αποτέλεσμα. Πού να βρεις τώρα τράγο να του φορτώσεις τα κρίματά σου και να τον πέμπψεις βαθιά στην έρημο. Άστα! Κάθεσαι λοιπόν και περιμένεις να έρθει το νερό κατά τις 12 το βράδυ και λες, πάλι καλά...
Υ.Γ. Γανιάζω: βγάζω γάνα στη γλώσσα/ταλαιπωρούμαι/διψώ πολύ. Από το λεξικό του Τεγόπουλου-Φυτράκη
Γανιάζω: έέέχω σκάάάσει, έχω βγει απ΄τα ρούχα μου. Απ΄το λεξικό του Γανιασμένου-Μαδυτιανού :))
ΑπάντησηΔιαγραφή