Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Γιορτές ε; Μάλιστα! Και τώρα;

 ...Τώρα υπομονή μέχρι να περάσουν  re-τιτίβισε φίλος κάπου από τη Μεσόγειο.

"Γιορτές",  μας  έχουνε μάθει από πολύ παλιά να ονομάζουμε αυτό το 12ήμερο  που κλείνει ο χρόνος. Γιορτές της γης, του ηλιακού και φυσικού κύκλου στα παλιά τα χρόνια  όταν Θεός ήταν τα γήινα. Η γέννηση του Θεανθρώπου και τα Θεοφάνια, που στέκονται σαν δείκτες δεξιά και αριστερά από την αλλαγή του χρόνου, εδώ και καμιά 1500 χρόνια. 
Και τώρα, στα "ύστερα του κόσμου", η μεγάλη , η λαμπρότατη γιορτή της αγοράς. Jumbo, χοντροκόκκινη Φιλανδική βερσιόν κάποιου Βυζαντινού Θεολόγου, φωτοστολισμοί, τζίρος της αγοράς, τρενάκια και παγοδρόμια. Καταναγκαστική χαρμόσυνη διάθεση για όσους λίγο λίγο τα φέρνουν βόλτα, κατάθλιψη και ανημπόρια για τους περισσότερους.
 Τώρα λοιπόν που κλείνει η χρονιά, είναι ώρα για αναλογισμούς. Να βάλουμε κάτω τα πεπραγμένα μας και να τα αξιολογήσουμε.Τι καταφέραμε ο καθένας μόνος του. Πως μέσα σ' αυτόν το χρόνο αλλάξαμε και γίναμε καλύτεροι. Τι βιβλία διαβάσαμε, τι μουσικές ακούσαμε, τι αλήθειες εξομολογηθήκαμε και πόσα χαμόγελα μοιράσαμε. Αν έχουμε θετικό πρόσημο σ' αυτά που κάναμε εμείς, πάει καλά. Γιατί αυτά που γίνονται γύρω μας από άλλους για μας, άστα.
 Αφήνουμε μια χρονιά πίσω μας που να πάει και να μην ξανάρθει. Φτωχύναμε λίγο ακόμα σε όλα τα επίπεδα. Φτώχεια στη μουσική χωρίς Λου Ριντ, φτώχεια στις φωνές χωρίς Πόλυ Πάνου. Χωρίς Τσάβες και Μαντέλα να εμπνέουν, αλλά με Ερτογάν και Δένδια να ρίχνουν τρελά (φώτο)σόπια σε Γκεζί και Βελβεντό. Με όλο τον Ευρωπαϊκό κόσμο να διαλαλεί την αποτυχία της συνταγής  Δ.Ν.Τ.-τρόικας, αλλά με τους αντιπροσώπους μας εθισμένους στις "δόσεις". Με ακόμα μια προδοσία της Κύπρου, σε οικονομικό επίπεδο αυτή τη φορά . Με πιο πλούσιες τράπεζες. Με φτωχά τα 10 εκατομμύρια λαού αλλά με πλούσιο το έσχες των αντιπροσώπων τους. Το έσχες, γιατί το πόθεν είναι πιο πλούσιο ακόμα...
 Χωρίς Ε.Ρ.Τ. αλλά με Καψή. Χωρίς πανεπιστήμια αλλά με Αρβανιτόπουλο. Χωρίς παροχές υγείας αλλά με Άδωνη!
 Χωρίς πλέον την δημοτική αστυνομία οι πόλεις έχουνε γυρίσει στην κόλαση του 20ου αιώνα. Τα χωριά ακέφαλα από αυτόνομες κοινότητες και μικρούς δήμους ξαναγυρνάνε δεκαετίες πίσω.
 Με φτηνά  παιχνίδια από το Jumbo με τους πιο κακοπληρωμένους εργαζόμενους στη χώρα. Με φτηνά ρούχα εισαγόμενα από τις φάμπρικες κολαστήρια του Μπαγκλαντές  που όταν καταρρέουν σκοτώνουν εκατοντάδες εργάτες.
 Όμως ας είναι καλά εκείνο το φακιδωμένο Αμερικανάκι με την εφεύρεσή του. Ευλογημένο να είναι το facebook του. Η τέλεια μεταφορά στον ψηφιακό κόσμο της κλασικής πλέον ταινίας του Πίτερ Γουίαρ  "Σε ζωντανή μετάδοση: The Trouman show".
 Όμως και 'κει σύννεφα. Εκτός το ότι είναι περίεργο και μας ρωτάει συνέχεια τί σεφτόμαστε, εκτός το ότι καταγράφει κάθε like, κάθε κείμενο και φωτογραφία, χρησιμοποιεί μας είπαν φέτος και έναν κώδικα που αποθηκεύει   και αυτά που διαγράφουμε πριν καν τα δημοσιεύσουμε. Μιλάμε για μεγάλο ρουφιάνο. Το κάνει λέει και το gmail, αλλά αυτό το κάνει για να μας διευκολύνει αποθηκεύοντας τα στο "πρόχειρο".  Βέβαια όλα αυτά, και πολλά πολλά άλλα, μας τα είπε το παλικάρι ο Έντουαρντ Σνόουντεν. Αυτόν που μας είπε με τον πλέον επίσημο τρόπο, χωρίς σενάρια συνομωσιολογίας πλέον,
ότι καταγράφετε κάθε κίνησή και πολλώ δε μάλλον κάθε σκέψη μας, δεν αποφασίζει να τον προστατέψει καμιά χώρα. Αυτά που μάθαμε επίσημα φέτος απ' αυτόν, για τον ψηφιακό μας κόσμο, κάνουν τους σύγχρονους μεγάλους στοχαστές που προτρέπουν τους ανθρώπους να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση γιατί μέσω αυτής ελέγχονται , να μοιάζουν με δεινόσαυρους.
 Αυτή την πραγματικότητα αφήνουμε πίσω το 2013.
  Για την ώρα, καλικάντζαροι και παλικάρια ας γίνουμε μαλλιά κουβάρια για καμιά δεκαπενταριά μέρες, και από 'κει και μετά, έχει ο Zackerberg!

Υ.Γ. Επειδή εσχάτως έχουμε χωρίσει τα τσανάκια μας με τον εν λόγω κύριο, αν ανοίξει κανένας το ιστολόγιο και διαβάσει το κείμενο, ας το πατήσει μια δημοσίευση μπας και πάρουμε κανένα dislike!!!

                                                                                                                                     Απλα Κουκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου