Θα μου πεις ρε φίλε ξανά μανά bloking το 2016; στην εποχή της πιασάρικης ατάκας των 15 λέξεων προς άγρα like; την εποχή που το συγκεκριμένο κοινωνικό δίκτυο φαντάζει παρωχημένο και αρχαίο; Ε θα σου πω γιατί όχι; εδώ κάποιοι ρομαντικοί ακόμα κάθονται και γράφουν βιβλία, εμείς που θα γράψουμε πέντε αράδες;
Μετά από 300 περίπου κείμενα και αναρτήσεις και 35.000 επισκέψεις, ο Μαδυτιανός είχε κλείσει έναν μεγάλο κύκλο. Ένας κύκλος που άρχισε το Φθινόπωρο το '11 μεσούσης της "κρίσης" όπως τη λέγαμε τότε.
Μέσα από τα κείμενά του θυμηθήκαμε, προβληματιστήκαμε, αντιπαρατεθήκαμε και ίσως να ονειρευτήκαμε και λίγο. Συγκροτήσαμε την σκέψη μας και την κάναμε γραπτό λόγο. Τα ατελείωτα πήγαινε έλα στο πλακόστρωτο της παραλίας στην Θεσσαλονίκη και οι ατέρμονες διαφωνίες στα τραπέζια με την συνοδεία κρασιού, έδιναν την θεματολογία. Το χωριό και οι βίαιες καταστάσεις Σοκ στις οποίες υποβαλλόμαστε εκείνη την εποχή ήταν τα πηγάδια που αντλούσαμε.
Τα πηγάδια αυτά εξαντλήθηκαν, φύραναν. Το Σοκ έγινε πλέον κατάσταση και το χωριό απομακρύνθηκε από την καθημερινότητά μας.
Σιγά σιγά αδειάσαμε κι εμείς. Μας πήρε μπάλα η καθημερινότητα και η εποχή. Η βιοπάλη και η ατάκα του fb. Έτσι έμεινε μετέωρος και ο Μαδυτιανός να αιωρείται στο cloud. Περάσανε κατά καιρούς σκέψεις να "κατέβει", αλλά τελικά επικράτησε η άποψη να μείνει ως αποθήκη και αρχείο των σκέψεών μας εκείνης της μαύρης εποχής.
Αν όμως καταφέρεις και συγκροτήσεις την σκέψη σου έστω και μια φορά και την κάνεις κείμενο, είναι σίγουρο ότι θα θες μετά να το κάνεις συνέχεια.
Γι' αυτό λοιπόν εγώ επανέρχομαι. Μετά από πρώτες σκέψεις να ενεργοποιήσω προσωπικό blog από το 2007 κρεμασμένο στο δίκτυο, ξαναγύρισα στον Μαδυτιανό.
Για να πάρω πάσες, για την βοήθεια που είχα στο στήσιμο από την Μεγαλόνησο και για να καταφέρω να ενεργοποιήσω ξανά τις υπόλοιπες πένες.
Εδώ λοιπόν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του f/b. Εγώ ή κι εσύ αν είσαι πρόθυμος, που μπορούμε να γράψουμε παραπάνω από πέντε γραμμές.
Κουκ
Μετά από 300 περίπου κείμενα και αναρτήσεις και 35.000 επισκέψεις, ο Μαδυτιανός είχε κλείσει έναν μεγάλο κύκλο. Ένας κύκλος που άρχισε το Φθινόπωρο το '11 μεσούσης της "κρίσης" όπως τη λέγαμε τότε.
Μέσα από τα κείμενά του θυμηθήκαμε, προβληματιστήκαμε, αντιπαρατεθήκαμε και ίσως να ονειρευτήκαμε και λίγο. Συγκροτήσαμε την σκέψη μας και την κάναμε γραπτό λόγο. Τα ατελείωτα πήγαινε έλα στο πλακόστρωτο της παραλίας στην Θεσσαλονίκη και οι ατέρμονες διαφωνίες στα τραπέζια με την συνοδεία κρασιού, έδιναν την θεματολογία. Το χωριό και οι βίαιες καταστάσεις Σοκ στις οποίες υποβαλλόμαστε εκείνη την εποχή ήταν τα πηγάδια που αντλούσαμε.
Τα πηγάδια αυτά εξαντλήθηκαν, φύραναν. Το Σοκ έγινε πλέον κατάσταση και το χωριό απομακρύνθηκε από την καθημερινότητά μας.
Σιγά σιγά αδειάσαμε κι εμείς. Μας πήρε μπάλα η καθημερινότητα και η εποχή. Η βιοπάλη και η ατάκα του fb. Έτσι έμεινε μετέωρος και ο Μαδυτιανός να αιωρείται στο cloud. Περάσανε κατά καιρούς σκέψεις να "κατέβει", αλλά τελικά επικράτησε η άποψη να μείνει ως αποθήκη και αρχείο των σκέψεών μας εκείνης της μαύρης εποχής.
Αν όμως καταφέρεις και συγκροτήσεις την σκέψη σου έστω και μια φορά και την κάνεις κείμενο, είναι σίγουρο ότι θα θες μετά να το κάνεις συνέχεια.
Γι' αυτό λοιπόν εγώ επανέρχομαι. Μετά από πρώτες σκέψεις να ενεργοποιήσω προσωπικό blog από το 2007 κρεμασμένο στο δίκτυο, ξαναγύρισα στον Μαδυτιανό.
Για να πάρω πάσες, για την βοήθεια που είχα στο στήσιμο από την Μεγαλόνησο και για να καταφέρω να ενεργοποιήσω ξανά τις υπόλοιπες πένες.
Εδώ λοιπόν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του f/b. Εγώ ή κι εσύ αν είσαι πρόθυμος, που μπορούμε να γράψουμε παραπάνω από πέντε γραμμές.
Κουκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου