2008

2008. Δεκέμβριος.
Δύο  θρασύτατοι 16άχρονοι . Όπως πρέπει να είναι οι δεκαεξάχρονοι απέναντι στον κόσμο που βρίσκουν χτισμένο από κάτι ραμολιμέντα.
Μια πλατεία -καζάνι  που βράζει, αντίβαρο στην καθεστηκυία τάξη.
Οι δεκαεξάχρονοι βγάζουν την γλώσσα στην εξουσία.
Την εξουσία εκπροσωπούν δύο  ευέξαπτοι ράμπο .
Μια σφαίρα.
Ο μεγαλοδικηγόρος είπε ότι εξοστρακίτηκε.
Μια ζωή που δεν πρόλαβε να ανθίσει,  μαράθηκε και κόπηκε.
Σε λίγες ώρες χιλιάδες κόσμου,  συντεταγμένα, είναι στους δρόμους κάθε πόλης.
Τέτοια οργάνωση και εκτέλεση κινητοποιήσεων σε τόσο λίγο χρόνο, ούτε το ΚΚΕ την δεκαετία του '40 δεν μπορούσε να καταφέρει.
Πολλά ακούστηκαν.
Οι αλλοδαποί μπροστάρηδες που πιάσανε δεν μάθαμε ποτέ τι απέγιναν.
Ο ένας ράμπο ελεύθερος από την πρώτη στιγμή σχεδόν
Ο άλλος σε λίγο.
Η ζωή που κόπηκε, πάει.
Η άλλη σέρνεται στις φυλακές με πρησμένο το πρόσωπο από φωτο-σόπια για να μάθει.
Να μάθει να μην βγάζει τη γλώσσα.
Να μάθεις κι εσύ να φοβάσαι.

                                            Κουκ