Νομίζω ότι οι χειμώνες παλιότερα ήταν πιο ψυχροί ή τουλάχιστον έτσι μας φαίνονταν ως πιτσιρίκια, μαθητευόμενοι μάγοι τότε στο γιαπί .Αυτές οι κρύες μέρες ήταν πάντα πολύ δύσκολες.
Πάντα είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι θα αποφασίσουν οι παλιομαστόροι να μην δουλέψουμε και έτσι θα μπορούσαμε να κάνουμε τα δικά μας.
Όμως αυτοί είχανε άλλη λογική. Είχαν να ταΐσουν οικογένειες. Εμείς μόνο τα κορμιά μας. Άπαξ και έβγαιναν από το σπίτι να πάνε στην οικοδομή, έπρεπε να δουλέψουν ο κόσμος να χαλάσει.
Μια φορά, στα μακρινά '80 , έναν παγωμένο Δεκέμβρη δουλεύαμε στο ύψωμα της Νέας Ελβετίας. Φτάνουμε 6.20 στο γιαπί με μια ξεροπαγωνιά που σου έκοβε την ανάσα.
Περνάμε από τα βαρέλια με την γνωστή κίνηση-δοκιμή με το χέρι για την κατάσταση του νερού. Πάγος χοντρός και συμπαγής. Εντάξει λέω μάλλον θα φύγουμε. Δοκιμάζουμε την βρύση, παγωμένη. Σίγουρα θα φύγουμε!
Για βάστα όμως. Βλέπω ανάβουν φωτιά οι μπαρμπάδες. Εκείνη τη φωτιά με τις μπετατζιδικες χλάπες
που μόλις αναβανε με τα καμένα λάδια που ήταν για την λίπανση της "μηχανής", άρχισζαν να σκάνε τα τσιμέντα που είχαν πάνω τους και να κάνουν τον τόσο γλυκό και μαυλιστικό εκείνον ήχο.
Εκεί γύρω από τη φωτιά στήθηκε το μεγάλο επιχειρησιακό συμβούλιο.
Χωρίς πολλά πολλά η απόφαση βγήκε. Θα δουλέψουμε!
-Εντάξει μωρέ αστάρια έχουμε δεν τα πειράζει η παγωνιά .
Πήρε ο μάστορας μια φτυαριά κάρβουνα και τα έριξε στο βαρέλι. Ακόμα μια φτυαριά τα έβαλε κάτω από τη βρύση.
-Μέχρι να ξαλάξουμε θα έχουν ξεπαγώσει και τα δύο. Ίσα ξαλάξτε
να ζεσταθούμε!
Μια άλλη φορά στις ανοιχτωσιές και στα ψηλώματα της Νέας Πολιτείας του Ευόσμου. Παγωνιά φαρμάκι. Τα λιμνάζοντα νερά στα μπαλκόνια είχαν γίνει 10 πόντους πάγος.
Ίδια φωτιά, ίδιο συμβούλιο, ίδια απόφαση απλά άλλο σκεπτικό.
- Εντάξει μωρέ ψιλά έχουμε. Άμα είναι γερά τα αστάρια δεν έχουν ανάγκη τα ψιλά.
-Ίσα ξαλάξτε.
Με λίγα λόγια είτε αστάρια είχαμε είτε ψιλά, η παγωνιά δεν τα πείραζε. Τα δικά μας τα δάχτυλα που μελανιάζανε είτε κρατώντας το λάστιχο με τη μάνικα είτε κρατώντας το μαστάρι, δεν τα μετρούσε κανένας
Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η δικιά μου η γενιά να παίξει το ρόλο του σκύλου που λέει θα δουλέψουμε γιατί έτσι πρέπει . Βέβαια οι χειμώνες τώρα είναι σαν παιδική χαρά σε σχέση με παλιότερα χρόνια αλλά και πάλι οι πρωινές θερμοκρασίες τούτου του Φλεβάρη μια φωτιά την τραβάνε!
Ανάψτε λοιπόν μια φωτιά και ξαλάξτε να αρχίσουμε να βαράμε!
Κουκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου