Δεν είναι που ''τσιγκλίστηκα'' απ' την ανάρτηση, μεσ' το κατακαλόκαιρο, του ''Αρχιτέκτονα'' του ΜΑΔΥΤΙΑΝΟΣ, για το που πάει το blog. Μέσα στην ''τούρλα του Σαββάτου'', ίσα που πρόλαβα να την διαβάσω κι όχι να την σκεφτώ...
Κι όμως το να ξαναγράψουμε, το να επανενεργοποιήσουμε το blog, ήταν μια σκέψη που για άλλη μια φορά ''κούμπωσε'' στη δική μου. Ήθελα από καιρού εις καιρόν να ξαναγράψω. Και να ξαναδιαβάσω αναρτήσεις άλλων συνοδοιπόρων, επίσης το ζητούσα που και που. Για να συμφωνήσω, να διαφωνήσω, για να ''στραβώσω'', για να δω στην τελική αν διαβάζει κανείς τους συλλογισμούς μας κι αν οι προβληματισμοί μας, για το δικό μας Χωριό ή για το Παγκόσμιο Χωριό είναι προβληματισμοί κι άλλων.
Ηλίου φαεινότερον το ότι ζούμε στην εποχή της ατάκας, που και πιο ξεκούραστη είναι και χρόνο δεν χρειάζεται. Το Twitter έχει γίνει πλατφόρμα διαλόγου Καλλιτεχνών, Συγγραφέων μέχρι Υπουργών και Πρωθυπουργών. Των πάντων. Ο καθένας που μπορεί να συμπυκνώσει την σκέψη του και διαθέτει και λιγάκι χιούμορ (άσπρο ή μαύρο), βγαίνει στ' ανοικτά του Twitter και γεμίζει ακόλουθους και ανακόλουθους.
Ποιος να καθήσει λοιπόν, στους καιρούς που η ροή των γεγονότων (ο Θεός να τα κάνει γεγονότα) των εκατοντάδων ή και χιλιάδων ''φίλων'' του f/b τρέχει με χίλια, να διαβάσει ανάρτηση με περισσότερες από 100 λέξεις? Πιθανόν λίγοι. Λίγοι και ρομαντικοί. Γι' αυτούς τους λίγους και τους ρομαντικούς θα προσπαθήσουμε να ξαναγεμίσουμε το blog Maditianos, με αναρτήσεις, ας ελπίσουμε, ενδιαφέρουσες.
3-4 χρόνια μετά, όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια. Τα μικρά και τα μεγάλα. Το πιο μικρό κι ασήμαντο: το παγκάκι μπρος στο ''Κρεπάκι'' στην Τσιμισκή (στη Διαγώνιο), έχει αφαιρεθεί για άγνωστους λόγους. Ήμασταν που ήμασταν λειψοί λόγω της (παροδικής ή μόνιμης???) ξενιτιάς μας ξήλωσαν και ''Το πιθάρι του Διογένη''....
Ας είναι. Καλό Χειμώνα, καλές αναρτήσεις και καλές αναγνώσεις!!!
C.R.
Κι όμως το να ξαναγράψουμε, το να επανενεργοποιήσουμε το blog, ήταν μια σκέψη που για άλλη μια φορά ''κούμπωσε'' στη δική μου. Ήθελα από καιρού εις καιρόν να ξαναγράψω. Και να ξαναδιαβάσω αναρτήσεις άλλων συνοδοιπόρων, επίσης το ζητούσα που και που. Για να συμφωνήσω, να διαφωνήσω, για να ''στραβώσω'', για να δω στην τελική αν διαβάζει κανείς τους συλλογισμούς μας κι αν οι προβληματισμοί μας, για το δικό μας Χωριό ή για το Παγκόσμιο Χωριό είναι προβληματισμοί κι άλλων.
Ηλίου φαεινότερον το ότι ζούμε στην εποχή της ατάκας, που και πιο ξεκούραστη είναι και χρόνο δεν χρειάζεται. Το Twitter έχει γίνει πλατφόρμα διαλόγου Καλλιτεχνών, Συγγραφέων μέχρι Υπουργών και Πρωθυπουργών. Των πάντων. Ο καθένας που μπορεί να συμπυκνώσει την σκέψη του και διαθέτει και λιγάκι χιούμορ (άσπρο ή μαύρο), βγαίνει στ' ανοικτά του Twitter και γεμίζει ακόλουθους και ανακόλουθους.
Ποιος να καθήσει λοιπόν, στους καιρούς που η ροή των γεγονότων (ο Θεός να τα κάνει γεγονότα) των εκατοντάδων ή και χιλιάδων ''φίλων'' του f/b τρέχει με χίλια, να διαβάσει ανάρτηση με περισσότερες από 100 λέξεις? Πιθανόν λίγοι. Λίγοι και ρομαντικοί. Γι' αυτούς τους λίγους και τους ρομαντικούς θα προσπαθήσουμε να ξαναγεμίσουμε το blog Maditianos, με αναρτήσεις, ας ελπίσουμε, ενδιαφέρουσες.
3-4 χρόνια μετά, όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια. Τα μικρά και τα μεγάλα. Το πιο μικρό κι ασήμαντο: το παγκάκι μπρος στο ''Κρεπάκι'' στην Τσιμισκή (στη Διαγώνιο), έχει αφαιρεθεί για άγνωστους λόγους. Ήμασταν που ήμασταν λειψοί λόγω της (παροδικής ή μόνιμης???) ξενιτιάς μας ξήλωσαν και ''Το πιθάρι του Διογένη''....
Ας είναι. Καλό Χειμώνα, καλές αναρτήσεις και καλές αναγνώσεις!!!
C.R.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου