Δεν είναι εύκολο να γράψεις ούτε 2 αράδες πια. Θες πως βγήκανε όλα που 'χαμε στο κεφάλι μας, θες πως πιστεύεις ότι δεν έχουν νόημα πια, αφού όλα δείχνουν να 'ναι προδιαγεγραμμένα, ίσως και τα δυό μαζί, πάντως επικρατεί ξηρασία. Ξηρασία σε σκέψεις και εμπνεύσεις, ελπίζω παροδική.
Η θολούρα και το μπέρδεμα που διαδέχθηκαν τον ενθουσιασμό των διαδηλώσεων και των δράσεων των ''αγανακτισμένων'', ήταν καταλυτικά. Καταπλάκωσαν τους πάντες και τα πάντα. Τράβηξαν σε μάκρος, περισσότερο από 3 χρόνια πια, και καταλάγιασαν κάθε ενθουσιασμό.
Και τώρα τι? Ερωτήσεις χιλιάδες, απαντήσεις ελάχιστες κι αβέβαιες. Ως πότε θα τραβήξει αυτή η ιστορία? Υπάρχει πθανότητα κάτι ν' αλλάξει? Οι Ευρωπαίοι θέλουν το καλό μας? Ο Αλέξης μπορεί? Ο Αντώνης θα τα καταφέρει? Πόσοι ακόμη χωράνε στις φυλακές? Πόσα φράγκα επιτέλους βουτήξανε οι πάντες από παντού? Τι θα κάνει ο Χριστόδουλος Ξηρός? Είναι λύση να πνίγουμε τους μετανάστες? Είναι λύση ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης? Δεν απαντιούνται εύκολα όλα.
Μερικά μοιάζουν αυτονόητα, μα κι αυτά εύκολα δεν είναι. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρήσει λύση τους απίστευτους Χρυσαυγίτες, όμως το ότι τόσος κόσμος μπαίνει σ΄αυτήν τη διαδικασία, μη διδασκόμενος από τα εκατομμύρια νεκρών που άφησε πίσω της η προηγούμενη δοκιμή των εξίσου μπερδεμένων και απελπισμένων Γερμανών, θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας προβληματίσει. Το ότι να πετάς στη θάλασα αθώα παιδάκια, μανάδες και εξαθλιωμένους ανθρώπους, όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά αντίθετα είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις ως κυβέρνηση και ως φύλακας των θαλάσσιων συνόρων, είναι σίγουρο και δεν νομίζω πως χωράει ούτε συζήτηση, έλα όμως που συμβαίνει και ίσως ίσως κάποιοι το βλέπουν ως μια κάποια λύση (ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!).
Τόσο μπερδεμένοι και τόσο φοβισμένοι για τα χειρότερα, που μπορεί να μας βρουν είμαστε όλοι, που δεν έχουμε πια αντιστάσεις. Καναπεδάτοι ρουφάμε κυριολεκτικά την μασημένη τροφή της Τιβούλας που με την προσθήκη και της Δημ.Τηλεόρασης ολοκλήρωσε την επιστροφή σε εποχές '80s, με Χατζάρα, Στάη κ.λ.π. για όσους θυμούνται.
Το νέο μότο των ξενέρωτων αγοριών που μας κυβερνούν, είναι πως φάγαμε τον γάιδαρο και είναι αμαρτία να μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν τώρα που 'μεινε μια τόση δα ουρίτσα! Μα απ' την αρχή αυτής της ιστορίας, αλλά και πολύ παλιότερα ακόμη, κάτι πρέπει να υπάρχει για να ''τσιμπάει'' το πόπολο! Ένα όραμα βρε παιδί μου, ένας στόχος! Παλιά ήταν ο διορισμός, η μιζούλα, το επιδοματάκι. Τώρα η σωτηρία της πατρίδος, που φαίνεται να τα καταφέρνει σύμφωνα με την άποψή τους, έστω και στις καθυστερήσεις (τρομάρα τους!!!).
Ο Αλέξης απ' την άλλη μπορεί να φαίνεται κάπως ισχυροποιημένος, δεν ρισκάρει όμως το ν' αρχίζει να μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και να γίνει ο νέος Ανδρέας ή τουλάχιστον ο Γιωργάκης του 2009. Έτσι όμως δεν γίνεσαι όσο αρεστός χρειάζεται και δεν μπορείς να εμπνεύσεις το ζαλισμένο πλήθος. Το τραγικόν της κατάστασης και το γενικόν των θεωριών του Αλέξη, προφανώς δεν εμπνέει καμία σιγουριά και επιτείνει το μπέρδεμα. Μα ποιος λογικός θα ρίσκαρε σ' αυτό το χάλι το αδιόρθωτο (που βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να το ξέρουμε και στα σημερινά χρόνια που το μάθαμε) να υποσχεθεί παράδεισους? Ή τρελός πρέπει να 'ναι ή μάγος. Από δήθεν τρελούς κι από δήθεν μάγους χορτάσαμε όλ' αυτά τα χρόνια.
Δεν ξέρω αδέρφια αν στην τελική κάποιος μας σώσει, αν είναι δυνατόν να σωθούμε, κι ακόμη ακόμη αν γουστάρουμε να σωθούμε. Δεν ξέρω αν και πότε κάποιος ή κάτι θα μας βγάλει απ' την ανακατωσούρα κι απ' την ''ομίχλη'' που βρισκόμαστε. Κι αν ίσως κάποια στιγμή τα οικονομικά των πολιτών αυτής της χώρας ''πάρουν μια ανάσα'', φοβάμαι πως το μυαλό, η σκέψη, η κρίση όλων μας έχει σε τέτοιο βαθμό σκοτεινιάσει που θα χρειαστούν δυό ζωές μέχρι να δούν το φως...
Η θολούρα και το μπέρδεμα που διαδέχθηκαν τον ενθουσιασμό των διαδηλώσεων και των δράσεων των ''αγανακτισμένων'', ήταν καταλυτικά. Καταπλάκωσαν τους πάντες και τα πάντα. Τράβηξαν σε μάκρος, περισσότερο από 3 χρόνια πια, και καταλάγιασαν κάθε ενθουσιασμό.
Και τώρα τι? Ερωτήσεις χιλιάδες, απαντήσεις ελάχιστες κι αβέβαιες. Ως πότε θα τραβήξει αυτή η ιστορία? Υπάρχει πθανότητα κάτι ν' αλλάξει? Οι Ευρωπαίοι θέλουν το καλό μας? Ο Αλέξης μπορεί? Ο Αντώνης θα τα καταφέρει? Πόσοι ακόμη χωράνε στις φυλακές? Πόσα φράγκα επιτέλους βουτήξανε οι πάντες από παντού? Τι θα κάνει ο Χριστόδουλος Ξηρός? Είναι λύση να πνίγουμε τους μετανάστες? Είναι λύση ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης? Δεν απαντιούνται εύκολα όλα.
Μερικά μοιάζουν αυτονόητα, μα κι αυτά εύκολα δεν είναι. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρήσει λύση τους απίστευτους Χρυσαυγίτες, όμως το ότι τόσος κόσμος μπαίνει σ΄αυτήν τη διαδικασία, μη διδασκόμενος από τα εκατομμύρια νεκρών που άφησε πίσω της η προηγούμενη δοκιμή των εξίσου μπερδεμένων και απελπισμένων Γερμανών, θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας προβληματίσει. Το ότι να πετάς στη θάλασα αθώα παιδάκια, μανάδες και εξαθλιωμένους ανθρώπους, όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά αντίθετα είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις ως κυβέρνηση και ως φύλακας των θαλάσσιων συνόρων, είναι σίγουρο και δεν νομίζω πως χωράει ούτε συζήτηση, έλα όμως που συμβαίνει και ίσως ίσως κάποιοι το βλέπουν ως μια κάποια λύση (ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!).
Τόσο μπερδεμένοι και τόσο φοβισμένοι για τα χειρότερα, που μπορεί να μας βρουν είμαστε όλοι, που δεν έχουμε πια αντιστάσεις. Καναπεδάτοι ρουφάμε κυριολεκτικά την μασημένη τροφή της Τιβούλας που με την προσθήκη και της Δημ.Τηλεόρασης ολοκλήρωσε την επιστροφή σε εποχές '80s, με Χατζάρα, Στάη κ.λ.π. για όσους θυμούνται.
Το νέο μότο των ξενέρωτων αγοριών που μας κυβερνούν, είναι πως φάγαμε τον γάιδαρο και είναι αμαρτία να μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν τώρα που 'μεινε μια τόση δα ουρίτσα! Μα απ' την αρχή αυτής της ιστορίας, αλλά και πολύ παλιότερα ακόμη, κάτι πρέπει να υπάρχει για να ''τσιμπάει'' το πόπολο! Ένα όραμα βρε παιδί μου, ένας στόχος! Παλιά ήταν ο διορισμός, η μιζούλα, το επιδοματάκι. Τώρα η σωτηρία της πατρίδος, που φαίνεται να τα καταφέρνει σύμφωνα με την άποψή τους, έστω και στις καθυστερήσεις (τρομάρα τους!!!).
Ο Αλέξης απ' την άλλη μπορεί να φαίνεται κάπως ισχυροποιημένος, δεν ρισκάρει όμως το ν' αρχίζει να μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και να γίνει ο νέος Ανδρέας ή τουλάχιστον ο Γιωργάκης του 2009. Έτσι όμως δεν γίνεσαι όσο αρεστός χρειάζεται και δεν μπορείς να εμπνεύσεις το ζαλισμένο πλήθος. Το τραγικόν της κατάστασης και το γενικόν των θεωριών του Αλέξη, προφανώς δεν εμπνέει καμία σιγουριά και επιτείνει το μπέρδεμα. Μα ποιος λογικός θα ρίσκαρε σ' αυτό το χάλι το αδιόρθωτο (που βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να το ξέρουμε και στα σημερινά χρόνια που το μάθαμε) να υποσχεθεί παράδεισους? Ή τρελός πρέπει να 'ναι ή μάγος. Από δήθεν τρελούς κι από δήθεν μάγους χορτάσαμε όλ' αυτά τα χρόνια.
Δεν ξέρω αδέρφια αν στην τελική κάποιος μας σώσει, αν είναι δυνατόν να σωθούμε, κι ακόμη ακόμη αν γουστάρουμε να σωθούμε. Δεν ξέρω αν και πότε κάποιος ή κάτι θα μας βγάλει απ' την ανακατωσούρα κι απ' την ''ομίχλη'' που βρισκόμαστε. Κι αν ίσως κάποια στιγμή τα οικονομικά των πολιτών αυτής της χώρας ''πάρουν μια ανάσα'', φοβάμαι πως το μυαλό, η σκέψη, η κρίση όλων μας έχει σε τέτοιο βαθμό σκοτεινιάσει που θα χρειαστούν δυό ζωές μέχρι να δούν το φως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου