Κυρίες και κύριοι τέλος.Πάει και τελείωσε.Όσο περίεργα και ύπουλα μπήκε στη ζωή μας,εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80 και ακολούθως εξελίχθηκε,τόσο βίαια,ξαφνικά και φορτωμένο κατάρες,φεύγει αυτό το περίφημο LIFESTYLE.Αυτός ο τρόπος ζωής,που τόσο πολύ τελευταία συζητιέται.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Μετά την μεταπολίτευση, την νομιμοποίηση της ''ταλαιπωρημένης'' αριστεράς και τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία,με την αποκατάσταση των αδικιών του παρελθόντος(να ρε που έκανε και καλά ο λαοπρόβλητος!)το κύμα ενθουσιασμού και η διάθεση για αγώνα υποχωρεί(να και τα κακά του λαοπρόβλητου!).Το πρότυπο ''είμαι ο Τσε Γκουεβάρα,πάρκαρα τη μηχανή και κάνω επανάσταση'',πέρασε ανεπιστρεπτί.Τα μακριά μαλλιά χρειάζοταν το ζελεδάκι τους για να μην χαρακτηριστούν αφάνα-θάμνος!Τα μούσια θέλανε στυλάκι και σχέδιο για να μην χαρακτηριστείς ''άνθρωπος των σπηλαίων''.Ο ''άνθρωπος με το γαρύφαλλο''στο αρχείο και οι νεαροί Λαμπράκηδες κουράστηκαν να κάνουν πορείες.
Κάπου εκεί καταφθάνει ο Πετράν(ο κατά κόσμον Πέτρος Κωστόπουλος)από τα Παρίσια,σπουδαγμένος και ψαγμένος, σε παρθένο έδαφος για ν' αλλάξει τα πάντα.Είναι μεγάλος ο πειρασμός να τον κατηγορήσω.Αυτόν κι άλλους που σε άλλα επίπεδα και μ' άλλους τρόπους χαρακτήρισαν την εποχή και το στυλ της.Σαν τον Νταλάρα ας πούμε.Είναι εύκολο να μαζευτούμε όλοι και να τους πετάμε γιαούρτια(κι ας έχουμε τον φόβο να τα πάρουν και να τα πουλήσουν,που λέει κι ο Τζιμάκος!)Εξάλλου το ''δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται"ήταν ανέκαθεν Ελληνικό σπορ.Δεν θα μπω σ' αυτήν τη διαδικασία.Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως ο Πετράν, τουλάχιστον τα πρώτα 10-12χρόνια του στην δημοσιογραφία,έφερε έναν νέο αέρα,δημιούργησε ένα πρότυπο πραγματικά έξυπνου άντρα,απαλλαγμένου σε μεγάλο βαθμό,από κόμπλεξ του παρελθόντος.Τέρμα το μακρύ αχτένιστο μαλλί(σε άνδρες και γυναίκες),τέρμα το τραγούδι-κιθάρα-τσε Γκουεβάρα!Τέρμα πια η ΚΝΕ!(που κι αυτή μπερδεύτηκε από το σταμάτημα του κυνηγητού της!).Φυσικά αυτό το πρότυπο έκρυβε λιγάκι ''δε γαμείς ΠΑΣΟΚ'',έβγαζε δηλαδή κάτι ''απολιτίκ''μεν,αλλά μακριά από την τρισκατάρατη δεξιά δε,πράγμα που οδηγούσε απ' ευθείας στην αγκαλιά των πράσινων τιμητών των πάντων.
Αλλάξαμε τα ρούχα μας,ως ένα σημείο,σωστά και με μέτρο.Αλλάξαμε τα αυτοκίνητά σχεδόν πάντα με μοναδικό μέτρο τη φιγούρα και τις γκόμενες.Αλλάξαμε τα τραγούδια μας,μα άλλαξαν κι αυτοί που τα τραγουδούσαν.
Μότο μας έγινε το ''η ζωή είναι μικρή για να 'ναι θλιβερή''.Λωτοφάγοι κανονικοί!Βάλαμε μπροστά τα ''θέλω'' μας,υλικής φύσεως κυρίως και ξεχάσαμε τα ''πρέπει''.Τα ''θέλω'' και τα ''πρέπει'' είναι μεγάλη ιστορία.Νομίζω θέλουν ζυγαριά κι έμεις την έχουμε μόνιμα ξεχασμένη και σκονισμένη στην αποθήκη μας.Είπαμε ''μπρος εμείς και δε γαμείς'',''ζήσε το σήμερα'',ταξίδεψε,ξόδεψε!Το 2012,πολύ αργά πια,μας είπε ο Αγγέλακας,απαντώντας στον Κωστόπουλο,πως η ζωή είναι μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι!Τόσα χρόνια μας άφηνε να την κάνουμε καρναβάλι του Ρίο(ναι,ναι αυτό με τις σφιχτοκώλες τις Βραζιλιάνες!)
Δεν θα πω ότι όλ' αυτά ήταν αρνητικά και μόνο.Απλά σε πολλά σημεία τους ήταν υπερβολικά,γνώρισμα της φυλής μας σε ότι καταπιάνεται.
Γίναμε πρωτοπόροι πανευρωπαϊκα,ίσως μετά τους Ιταλούς,στην ένδυση,αφήνοντας πίσω λαούς προηγμένους,που ντύνονται απλά και μόνο για να μην κρυώνουν.Πρώτοι στο ουίσκι,στις MERSEDES, στα JEEP.Πρώτοι στην ξιπασιά.Πρώτοι στο τραπέζι-πίστα με το πόδι αραγμένο επί της πίστας.Και χωρίς άσπρη κάλτσα.Ακόμη και οι τυρέμποροι και οι λαϊκατζήδες.Οι εργάτες και οι άνεργοι.Όλοι είχαν δικαίωμα στο όνειρο.Δικαίωμα στη φιγούρα.Δικαίωμα στο να κυνηγήσεις την δική σου Φιλίππα Μάθιους,την δική σου Μπαλατσινού,την δική σου Μαστροκώστα και δεν ξέρω ακόμη ποιές άλλες.Πολλοί βρίσκαν την άκρη τελικά,αφού λεφτά υπήρχαν και τα κορίτσια ψάχνανε τσέπες που να τους ''λύνονται οι κλωστές".
Ο λαός εξελλίσετο όλο και περισσότερο ''απολιτίκ'',μπήκε στην Αμερικανική λογική του ''δεν πάω ούτε να ψηφίσω''και στην Ιταλική λογική του να προσέχει ντύσιμο,φέρσιμο,αέρα,μανικιουρ,
πεντικιούρ,ανταύγειες και σπα.Λιποαναρρόφηση,ανόρθωση στήθους και SOLARIUM.Τα μάθαμε όλα.Πληρώνοντας αδρά.Αδρά και χαζά,θα συμπληρώσω γιατί ο κύριος Πετράν και οι μιμητές του,που γέμισαν τηλεοράσεις και περιοδικά,μετά την πρώτη αλήθεια και πρωτοτυπία τους κατέληξαν ''κώνωπες ανωφελείς'',ένα περιφερόμενο τίποτα,στεγνό από εμπνεύσεις και φαντασία.
Εκεί έκοψε η σάλτσα.Σε τέτοιο σημείο που δεν τη σώζει ούτε ο μάστερ-σεφ.ΧΑΛΙΑ.ΓΑΜΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ.
Άφραγκοι οι μάγκες(έ!όχι και τελείως!),τσαλακωμένοι οι ατσαλάκωτοι,διαλυμένες οι αυτοκρατορίες.Μόνο ο Νταλάρας έμεινε με κάποια φράγκα,γιατί ήταν σφιχτός.Γι' αυτό φοβάται ο Τζιμάκος για τα γιαούρτια!(παρεμπιπτόντως ο Τζιμάκος γιατί τραγουδάει σε μαγαζιά με 150ρια μπουκάλια???).
Φυσικά και θα γεννηθεί ένα καινούριο LIFE-STYLE.Δεν ξέρω αν κι αυτή τη φορά την αποκλειστική μετάδοση θα την έχει το STAR και τα πρωινο-μεσημεριανά κορίτσια.Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος πάντως.Τώρα που δεν μοιάζουν όλα τόσα μαγικά,τα αγόρια όχι τόσο φραγκάτα κι ατσαλάκωτα και τα κορίτσια όχι τόσο γυαλιστερά, ό,τι κι αν γίνει θα 'ναι πιο γήινο,πιο ισορροπημένο,λιγότερο υπερβολικό ίσως.
Νομίζω πως μ' όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μπορεί να είμαστε πιο στεναχωρημένοι,λιγότερο γελαστοί και με πιο άδειες τσέπες,μα αν μη τι άλλο,έχουμε γίνει λιγάκι σοφότεροι για να καταλάβουμε πως ''ότι λάμπει δεν είναι χρυσός''.Ακόμη και στην ιλουστρασιόν έκδοσή του....
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Μετά την μεταπολίτευση, την νομιμοποίηση της ''ταλαιπωρημένης'' αριστεράς και τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία,με την αποκατάσταση των αδικιών του παρελθόντος(να ρε που έκανε και καλά ο λαοπρόβλητος!)το κύμα ενθουσιασμού και η διάθεση για αγώνα υποχωρεί(να και τα κακά του λαοπρόβλητου!).Το πρότυπο ''είμαι ο Τσε Γκουεβάρα,πάρκαρα τη μηχανή και κάνω επανάσταση'',πέρασε ανεπιστρεπτί.Τα μακριά μαλλιά χρειάζοταν το ζελεδάκι τους για να μην χαρακτηριστούν αφάνα-θάμνος!Τα μούσια θέλανε στυλάκι και σχέδιο για να μην χαρακτηριστείς ''άνθρωπος των σπηλαίων''.Ο ''άνθρωπος με το γαρύφαλλο''στο αρχείο και οι νεαροί Λαμπράκηδες κουράστηκαν να κάνουν πορείες.
Κάπου εκεί καταφθάνει ο Πετράν(ο κατά κόσμον Πέτρος Κωστόπουλος)από τα Παρίσια,σπουδαγμένος και ψαγμένος, σε παρθένο έδαφος για ν' αλλάξει τα πάντα.Είναι μεγάλος ο πειρασμός να τον κατηγορήσω.Αυτόν κι άλλους που σε άλλα επίπεδα και μ' άλλους τρόπους χαρακτήρισαν την εποχή και το στυλ της.Σαν τον Νταλάρα ας πούμε.Είναι εύκολο να μαζευτούμε όλοι και να τους πετάμε γιαούρτια(κι ας έχουμε τον φόβο να τα πάρουν και να τα πουλήσουν,που λέει κι ο Τζιμάκος!)Εξάλλου το ''δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται"ήταν ανέκαθεν Ελληνικό σπορ.Δεν θα μπω σ' αυτήν τη διαδικασία.Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως ο Πετράν, τουλάχιστον τα πρώτα 10-12χρόνια του στην δημοσιογραφία,έφερε έναν νέο αέρα,δημιούργησε ένα πρότυπο πραγματικά έξυπνου άντρα,απαλλαγμένου σε μεγάλο βαθμό,από κόμπλεξ του παρελθόντος.Τέρμα το μακρύ αχτένιστο μαλλί(σε άνδρες και γυναίκες),τέρμα το τραγούδι-κιθάρα-τσε Γκουεβάρα!Τέρμα πια η ΚΝΕ!(που κι αυτή μπερδεύτηκε από το σταμάτημα του κυνηγητού της!).Φυσικά αυτό το πρότυπο έκρυβε λιγάκι ''δε γαμείς ΠΑΣΟΚ'',έβγαζε δηλαδή κάτι ''απολιτίκ''μεν,αλλά μακριά από την τρισκατάρατη δεξιά δε,πράγμα που οδηγούσε απ' ευθείας στην αγκαλιά των πράσινων τιμητών των πάντων.
Αλλάξαμε τα ρούχα μας,ως ένα σημείο,σωστά και με μέτρο.Αλλάξαμε τα αυτοκίνητά σχεδόν πάντα με μοναδικό μέτρο τη φιγούρα και τις γκόμενες.Αλλάξαμε τα τραγούδια μας,μα άλλαξαν κι αυτοί που τα τραγουδούσαν.
Μότο μας έγινε το ''η ζωή είναι μικρή για να 'ναι θλιβερή''.Λωτοφάγοι κανονικοί!Βάλαμε μπροστά τα ''θέλω'' μας,υλικής φύσεως κυρίως και ξεχάσαμε τα ''πρέπει''.Τα ''θέλω'' και τα ''πρέπει'' είναι μεγάλη ιστορία.Νομίζω θέλουν ζυγαριά κι έμεις την έχουμε μόνιμα ξεχασμένη και σκονισμένη στην αποθήκη μας.Είπαμε ''μπρος εμείς και δε γαμείς'',''ζήσε το σήμερα'',ταξίδεψε,ξόδεψε!Το 2012,πολύ αργά πια,μας είπε ο Αγγέλακας,απαντώντας στον Κωστόπουλο,πως η ζωή είναι μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι!Τόσα χρόνια μας άφηνε να την κάνουμε καρναβάλι του Ρίο(ναι,ναι αυτό με τις σφιχτοκώλες τις Βραζιλιάνες!)
Δεν θα πω ότι όλ' αυτά ήταν αρνητικά και μόνο.Απλά σε πολλά σημεία τους ήταν υπερβολικά,γνώρισμα της φυλής μας σε ότι καταπιάνεται.
Γίναμε πρωτοπόροι πανευρωπαϊκα,ίσως μετά τους Ιταλούς,στην ένδυση,αφήνοντας πίσω λαούς προηγμένους,που ντύνονται απλά και μόνο για να μην κρυώνουν.Πρώτοι στο ουίσκι,στις MERSEDES, στα JEEP.Πρώτοι στην ξιπασιά.Πρώτοι στο τραπέζι-πίστα με το πόδι αραγμένο επί της πίστας.Και χωρίς άσπρη κάλτσα.Ακόμη και οι τυρέμποροι και οι λαϊκατζήδες.Οι εργάτες και οι άνεργοι.Όλοι είχαν δικαίωμα στο όνειρο.Δικαίωμα στη φιγούρα.Δικαίωμα στο να κυνηγήσεις την δική σου Φιλίππα Μάθιους,την δική σου Μπαλατσινού,την δική σου Μαστροκώστα και δεν ξέρω ακόμη ποιές άλλες.Πολλοί βρίσκαν την άκρη τελικά,αφού λεφτά υπήρχαν και τα κορίτσια ψάχνανε τσέπες που να τους ''λύνονται οι κλωστές".
Ο λαός εξελλίσετο όλο και περισσότερο ''απολιτίκ'',μπήκε στην Αμερικανική λογική του ''δεν πάω ούτε να ψηφίσω''και στην Ιταλική λογική του να προσέχει ντύσιμο,φέρσιμο,αέρα,μανικιουρ,
πεντικιούρ,ανταύγειες και σπα.Λιποαναρρόφηση,ανόρθωση στήθους και SOLARIUM.Τα μάθαμε όλα.Πληρώνοντας αδρά.Αδρά και χαζά,θα συμπληρώσω γιατί ο κύριος Πετράν και οι μιμητές του,που γέμισαν τηλεοράσεις και περιοδικά,μετά την πρώτη αλήθεια και πρωτοτυπία τους κατέληξαν ''κώνωπες ανωφελείς'',ένα περιφερόμενο τίποτα,στεγνό από εμπνεύσεις και φαντασία.
Εκεί έκοψε η σάλτσα.Σε τέτοιο σημείο που δεν τη σώζει ούτε ο μάστερ-σεφ.ΧΑΛΙΑ.ΓΑΜΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ.
Άφραγκοι οι μάγκες(έ!όχι και τελείως!),τσαλακωμένοι οι ατσαλάκωτοι,διαλυμένες οι αυτοκρατορίες.Μόνο ο Νταλάρας έμεινε με κάποια φράγκα,γιατί ήταν σφιχτός.Γι' αυτό φοβάται ο Τζιμάκος για τα γιαούρτια!(παρεμπιπτόντως ο Τζιμάκος γιατί τραγουδάει σε μαγαζιά με 150ρια μπουκάλια???).
Φυσικά και θα γεννηθεί ένα καινούριο LIFE-STYLE.Δεν ξέρω αν κι αυτή τη φορά την αποκλειστική μετάδοση θα την έχει το STAR και τα πρωινο-μεσημεριανά κορίτσια.Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος πάντως.Τώρα που δεν μοιάζουν όλα τόσα μαγικά,τα αγόρια όχι τόσο φραγκάτα κι ατσαλάκωτα και τα κορίτσια όχι τόσο γυαλιστερά, ό,τι κι αν γίνει θα 'ναι πιο γήινο,πιο ισορροπημένο,λιγότερο υπερβολικό ίσως.
Νομίζω πως μ' όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μπορεί να είμαστε πιο στεναχωρημένοι,λιγότερο γελαστοί και με πιο άδειες τσέπες,μα αν μη τι άλλο,έχουμε γίνει λιγάκι σοφότεροι για να καταλάβουμε πως ''ότι λάμπει δεν είναι χρυσός''.Ακόμη και στην ιλουστρασιόν έκδοσή του....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου