Ο Μαδυτιανός φαρμακοτρίφτης εκτός από συνταγές και φάρμακα,πιέσεις και υπογλυκαιμίες έχει καταπιαστεί με κάτι αρκετά χαλαρωτικό γι' αυτόν και αρκούντως διασκεδαστικό για τους λοιπούς.
Αντί να κυνηγάει λαγούς και να ταράζει την πανίδα μας ή να ψαρεύει και να μας τρελάνει στο παραμύθι,αποφάσισε ν' ακολουθήσει τη συμβουλή των προγόνων μας:''οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπων".
Βοηθούντων και των περιστάσεων εκεί στην διασταύρωση του χωριού,πριν απ' του Δούκα κι αρκετά πριν τη λίμνη Βόλβη,δημιούργησε ενα κελλάρι-ανάχωμα πραγματικό σ' αυτούς που απελπισμένοι αποφασίσουν να βουτήξουν στη λίμνη!!!(εεεε!!!πλάκα κάνω!!!).
Σαν έτοιμοι από καιρό δεχθήκαμε την πρόσκληση-πρόκληση να επισκεφτούμε το όλο δημιούργημα και να ζήσουμε κι εμείς την ατμόσφαιρα αυτού του ''κάτι σαν κελλάρι'' ,''κάτι σαν μαγαζί''ή ''κάτι σαν οίκο υψηλών απαιτήσεων οίνου και μουσικής''.
Ένας DJ υψηλών προδιαγραφών,άμεσα επηρρεασμένος από τα ''τραγούδια της παρέας''του Β' προγράμματος,μας ταξίδεψε σε χρόνια αλλοτινά χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα,μιας και τη μουσική εκεί δεν την πουλάς μα την προσφέρεις.Ο συμπαθέστατος μπακαλόγατος θα άγγιζε την τελειότητα αν δεν το παράκανε λιγάκι από το μικρόφωνο με την ''επεξηγηματική στιχουργική''(προσέξτε αυτόν τον στίχο,προσέξτε τον άλλο στίχο!!!ψιλοφοβήθηκα πως στο τέλος θα γράφαμε τεστ!!!).
Το Μουγγρί που τον διαδέχθηκε θύμησε αρκετά τον τόπο γαλουχίας του.Μουσική CAMEL-ΦΡΟΫΝΤ,λίγο πιασάρικη στην αρχή,πολύ καλύτερη στη συνέχεια.
Η ατμόσφαιρα καθαρά παρεϊστικη,οι αρμοδιότητες ιερά κρατημένες.Χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες φαντάζομαι πως όλοι οι συμμετέχοντες σ' αυτή την εξαίρετη έκφραση αλληλεγγύης,προσφέρουν το λίγο ή το πολύ τους στο να στηθεί αυτό το πανηγυράκι(με την καλή την έννοια!).
Dejavu κανονικό με τον Καναρή(όχι τον μπουρλοτιέρη,για τους μη γνωρίζοντες) να φτιάχνει σαλάτες σαν να 'ρθε απ' τα '80ς και την πάλαι ποτέ ταβέρνα του,και τον Μεσαίο να φέρνει το κατσίκι(μέσα στη Σαρακοστή οι αθεόφοβοι!!)καλλιτεχνικά ψημένο και στημένο.
Όλα στ' αλήθεια ήταν πολύ όμορφα,χωρίς το ''δήθεν''που φέρνει ο φόβος του κουτσομπολιού,χωρίς το σφίξιμο των μαγαζιών.Με χαμογελαστές(εως πολύ χαμογελαστές θα έλεγα!!)φάτσες καταμεσής στην κρίση.Κάθαρση κανονική από σκέψεις και στεναχώριες,που μ' ένα μαγικό τρόπο κρατιούνται έξω απ' την πόρτα του περίφημου για τα Μαδυτιανά δεδομένα κελλαριού.Υποθέτω πως σ' αυτό συντελούν σε μεγάλο βαθμό τα εξαιρετικά κρασιά και τσίπουρα του μερακλή παραγωγού.Θα 'θελα να 'μουν γευσιγνώστης,για να μπορούσα εμπεριστατωμένα να πω την άποψή μου για την ποιότητα της παραγωγής,αλλά από το λίγο που καταλαβαίνω έχω την εντύπωση πως ο φαρμακοτρίφτης και σ' αυτόν τον τομέα έκανε καλή δουλειά.
Δεν θα πω περισσότερα,όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω πως μου μείνε μια πολύ-πολύ ευχάριστη θύμηση απ' όλο το μάζεμα.Κάτι που μου μοιάζει πως ήρθε από παλιά.Ίσως απ' το Ντάλια,το Πκαμσούδ και τον Καναρή.Ίσως απ' τα πάρτυ της Αυγούστας και του ΦΡΟΫΝΤ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου