Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Θεσσαλονίκη -Γιάννενα ΙΙ και ΙΙΙ

Η Άρτα και τα Γιάννενα. Η Άρτα  μια  απρόσωπη μικρή επαρχιακή πόλη με φόντο το πολυθρύλητο γεφύρι της , τους πάρα πολλούς Πακιστανούς εργάτες των πορτοκαλεώνων που διεισδύουν μέχρι μέσα στην πόλη,  στα πάρκα , στις νησίδες των δρόμων και στους μικρούς κήπους οικοδομών και μονοκατοικιών.
 Τα Γιάννενα συνεχίζουν να με εκπλήσσουν κάθε φορά που παίρνω τον πανάρχαιο δρόμο της Εγνατίας με τα 600 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα. Αλλά όπως λέει και ο εκεί πανδοχέας μας (σοβατζής τρίτης γενιάς που πέρασε στις κατασκευές με αντιπαροχή και κατέληξε χανιτζής):  "Ο Αργύρης είναι πίσω από το Μιτσικέλι και άμα θέλουμε να βάλουμε κάτω από τη μύτη πρέπει να πάμε να τον βρούμε" ,Φυσικά  το πρόφερε με τα μισά από τα αναγραφόμενα φωνήεντα. Και για να κάνω και τη μετάφραση: Αργύρης είναι το χρήμα, Μιτσικέλι το βουνό που σκιάζει την Παμβώτιδα και τα Γιάννενα και συμβολίζει τον δρόμο - ταξίδι  και κάτω από την μύτη είναι το στόμα που πρέπει να το ταΐσουμε. 
 Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν αφού βγήκαμε στο δρόμο ο Απόστολος, ο Πέτρος και ο Παύλος (ονομαστικό συνδυασμό που πετύχαμε και 'μεις έτσι;)  και φτάσαμε στα Γιάννενα εκεί κάτω από το Μιτσικέλι , πιάσαμε δουλειά πάνω σε μια ταράτσα. 
 Το Σάββατο μέσα στην πυκνή ομίχλη που μας περιέβαλε, οι πυροβολισμοί από τους κυνηγούς στο βουνό, μας κάναν να νομίζουμε ότι ζούμε σε εμπόλεμη ζώνη. Στο διάλειμμα του καφέ ρωτάει ο Παύλος; λες να έχει τίποτα δεινόσαυρους εδώ πάνω στο βουνό έτσι όπως είναι σκοτεινό από την ομίχλη; (πολύ ομίχλη τα Γιάννενα) Απαντάει ο Πέτρος: άμα πας στο βουνό και δεις κανέναν δεινόσαυρο , μην φοβηθείς. Άμα δεις όμως κανέναν απ' αυτούς τους πάνοπλους κυνηγούς που πυροβολούν ότι κινείτε , άλλαξε μονοπάτι.
  Αυτή την εβδομάδα ξανά στο δρόμο , ξανά Γιάννενα. Νάτοι και οι δεινόσαυροι. Ραντεβού με την προϊστορία .Στο γιαπί που δουλεύαμε ήταν μέσα και οι σοβατζήδες , ντόπιο μεικτό συνεργείο από Έλληνες και Αλβανούς , νέους και ηλικιωμένους.  Ανέβαινα κατέβαινα μέσα στην οικοδομή και το μάτι μου σκάλωνε σε ένα καλοφτιαγμένο ξύλινο  φραγγόφτυαρο· έλεγα από μέσα μου όταν τελειώσω με τη δουλειά να το περιεργαστώ λίγο, έστω για ιστορικούς λόγους. Οποία έκπληξη όμως,  καθώς όσο περνούσε η ώρα έβλεπα ότι κάθε μάστορας κρατούσε από ένα τέτοιο ξύλινο φραγγόφτυαρο. Να οι δεινόσαυροι που λέγαμε . Ολόκληρο συνεργείο σοβατζήδων που δούλευε με μηχανή , τα μαστόρια του κρατούσαν ξύλινα φραγγόφτυαρα , το έτος 2012.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου