Έχω σαφώς την απορία να δω πόσο καλά το 'χουμε εμπεδώσει, πόσο η μνήμη είναι ασθενής ή πόσο ο φόβος του αβέβαιου, ισχυρός.Πόσο θα ενεργήσουμε με το σύνδρομο της Στοκχόλμης (αυτό που ''ταυτίζει'' τον απαχθέντα με τον απαγωγέα, το θύμα με τον θύτη, εξ' ου και το βιντεάκι στην αρχή της ανάρτησης) .Πόσο θα μοιάσουμε στους νέγρους που στο τέλος της σκλαβιάς τους, μην έχοντας επιλογή, ξαναγυρνούσαν στ' αφεντικά τους για να 'χουν ένα πιάτο φαϊ.Πόσο ακόμα θα συμπεριφερθούμε σαν τα πουλιά του δάσους που μετά την τουφεκιά χάνονται απ' το ξέφωτο, για να ξανάρθουν δειλά-δειλά να τσιμπήσουν σπόρους, μέχρι να 'ρθει η καινούρια τουφεκιά.
Σίγουρα τα τελευταία δυο χρόνια γίναμε σοφότεροι.Πιο άφραγκοι,''τραυματισμένοι'', εκτεθειμένοι στις τράπεζες (που τόσο ευγενικά μας το υπενθυμίζουν!) μα σοφότεροι.Έτσι είναι ο άνθρωπος και δη ο Έλληνας.Αν δεν το νιώσει, αν δεν το ζήσει δεν το καταλαβαίνει.Η εμπειρία δεν αγοράζεται.Αποκτιέται και τις περισσότερες φορές με οδυνηρό τρόπο.
Μπορεί να φώναζε η γραφική Αλέκα για τα δεινά της Ευρώπης, μα ποιός να την πιστέψει?100χρόνια σχεδόν τα ίδια ακούμε! Έσκουζε ο Αλέξης για τα παιχνίδια του κεφαλαίου στις πλάτες μας, μα φάνταζε κι αυτός εκτός τόπου χρόνου και θέματος.Κασσάνδρες πραγματικές ηχούσαν στ' αυτιά μας, αφού στην ουσία του πράγματος, με δανεικά ή όχι, βλέπαμε τη ζωή μας να καλυτερεύει και το βιοτικό μας επίπεδο ν' ανεβαίνει.
Μέχρι που ακούστηκε το μπαμ και η φούσκα έσκασε!Δεν έπαθε φούϊτ, που λέμε και στο Βορρά (για τους Νότιους φίλους η επεξήγηση) να ξεφουσκώσει σιγά-σιγά και να μας δώσει χρόνο να προσαρμοστούμε.Έσκασε με κρότο! Κι έκανε και λάμψη! Σαν αυτά τα ΜΑΤατζήδικα τα κρότου-λάμψης!
Και τώρα? Ζαλισμένοι,μπερδεμένοι και-μην το ξεχνάτε-ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ, καλούμαστε να ψηφίσουμε.Καλούμαστε να δώσουμε την σκυτάλη στον επόμενο (όχι ντοπαρισμένο ελπίζω!) δρομέα.Ξέροντας ή υποθέτοντας, πως τα περιθώρια ελιγμών είναι στενά.Βλέποντας πως λίγο-πολύ τα περισσότερα μοιάζουν προδιεγραμμένα.
Δεν έχω διάθεση κανέναν να συμβουλέψω.Δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε ιστορικός και το πιθανότερο είναι να 'χω λιγότερες γνώσεις από πολλούς από σας.Όμως μια σκέψη, μια φράση μου 'χει καρφωθεί τον τελευταίο καιρό στο μυαλό:ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!
Δεν ξεχνώ αυτούς που με πράξεις ή παραλείψεις τους μας φέρανε εδώ.Δεν ξεχνώ αυτούς που ξαναστείλανε τον κόσμο στα συσσίτια και στις Γερμανίες(όχι σαν επιστημονικό προσωπικό, μα σαν εργάτες στις φάμπρικες με τρεις κι εξήντα!).
Σαφώς και είναι δύσκολο να συμπλεύσουν όλοι οι αντιμνημονιακοί.Σαφώς και είναι απίθανο να καθίσουν έστω και στο ίδιο τραπέζι η Αλέκα με τον δεξιό και πιστολέρο Καμμένο.Εδώ καλά-καλά δεν μπορούν να συνεννοηθούν τα πρώην συντρόφια, ο Αλέξης με τον Κουβέλη, ούτε για τα βασικά.Σε τι είδους σύγκλιση προσδοκούμε?Δεν ξέρω και πραγματικά δεν μ' ενδιαφέρει.Όπως ο κόσμος έμαθε να ζει με 300 ευρώ, έτσι κι αυτοί να βρουν τρόπο.Να μας δείξουν το δρόμο αντιμνημονιακά ή μνημονιακά αλλά ανθρώπινα!
Πάντως εγώ θα το ξαναγράψω, χωρίς διάθεση στ' αλήθεια να επηρεάσω κανέναν από σας.
Δ Ε Ν Ξ Ε Χ Ν Ω ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου