Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Ο καφές στο γιαπί...

Αυτό που κρατάει όρθιο τον οικοδόμο σ' ένα από τα πιο δύσκολα μεροκάματα που υπάρχουν , είναι ο πρωινός καφές . Το διάλειμμα των 9:00 περίπου ,  σπάει τη μέρα στη μέση και δίνει κουράγιο για την υπόλοιπη  . Όταν η δουλειά είναι έξω από τον τσιμεντοβόθρο της πόλης , στις εξοχές , ο οικοδόμος έχει την ευχαρίστηση να πίνει το καφεδάκι του σε μπαλκόνια με απίστευτη θέα και φόντο τα κατά εποχή φορέματα της φύσης . Κλέβοντας έτσι , λίγο από την ευχαρίστηση των μελλοντικών ενοίκων της οικοδομής , αποπληρώνεται  ψυχικά για τον κόπο του . Το επιπρόσθετο θετικό είναι ότι ποτέ δεν προλαβαίνεις να χορτάσεις ένα τοπίο , αφού αλλάζεις συνέχεια περιοχή που δουλεύεις .
  Ο καφές στη οικοδομή είναι όσο πιο απλοϊκός γίνεται . Καθισμένοι ένα γύρο το συνεργείο πάνω στα   όρθια τούβλα μ' ένα κομμάτι φελιζόλ πάνω τους, ο ηλεκτρολόγος που περνάει και σταματάει να πει καμιά κουβέντα και όλοι μαζί εν χορώ , να φωνάζουν τον υδραυλικό να σταματήσει το κομπρεσέρ για πέντε λεπτά μέχρι να πιουν τον καφέ.
   Ανασκόπηση των χθεσινών αθλητικών , σε συνεργεία με οπαδικού ενδιαφέροντος μέλη, αν και χρόνια τώρα , έχει εκλείψει το είδος . Χαλαρή πολιτική κουβεντούλα , μουχαμπέτι  , πειράγματα , βολές και πάσες μεταξύ συνεργείων και ειδικοτήτων. Τα προηγούμενα χρόνια με την πολλή δουλειά είχε χαθεί κάπως αυτό, είτε γιατί πιστέψαμε στο χρήμα και δεν είχαμε χρόνο για τέτοια , αλλά περισσότερο γιατί οι οικοδόμοι ήταν σχεδόν μόνο αλλοδαποί , οπότε αυτά γινόταν και λεγόταν σε άλλες δυσνόητες για μας γλώσσες.
  Αυτόν λοιπόν τον καφέ , που ειρήσθω εν παρόδω σε άλλες εποχές έκανε ζάμπλουτο τον Κυφωνίδη , δεν τον ύμνησε η τέχνη . Δύο μουσικές συλλογές που έχω υπ' όψιν μου  της Ελληνικής δισκογραφίας, που υμνούν τον καφέ " Το καφέ Greco" και "Η εποχή των καφέδων " , τον άφησαν απ' έξω.  Ίσως γιατί τα μικρά καθημερινά πράγματα , μας αφήνει να τα υμνήσουμε εμείς .
 Λόγω της φύσης της δουλειάς μου τα τελευταία πολλά χρόνια , έχω την ευτυχία να πίνω κάθε μέρα αυτόν τον καφέ , σε διαφορετικό γιαπί και πάνω απ΄όλα με διαφορετικά συνεργεία . Η απλοϊκή και αυθεντική χαρά των οικοδόμων όταν έχουν στη συντροφιά τους κάποιον επισκέπτη είναι απερίγραπτη .
  Σ' έναν απ' αυτούς τους καφέδες πρόσφατα ξανασυνάντησα  έναν τύπο από τα πολύ παλιά . Μετά τις πρώτες αναγνωριστικές βολές :
 - Είχες μαλλιά παλιά
 - Εσύ και τότε κοντός ήσουν , έγινε η αναγνώριση. Ιδιοκτήτης μαγαζιών διασκέδασης της τουριστικής ζώνης του Στρυμονικού , τις πυρίκαυστες δεκαετίες '80- '90 . Αυτός που με τα μαγαζιά του εισήγαγε τον όρθιο τρόπο διασκέδασης, του οποίου εραστής παραμένω μέχρι σήμερα ,ξεφεύγοντας από τις καθιστικές καφετέριες. Στα μαγαζιά του ανδρωθήκαμε , πρωτοερωτευθήκαμε , πρωτομεθύσαμε . Μυθικές και καινοτόμες φιγούρες της εποχής αυτός και οι συνεταίροι του,  εισήγαγαν  στην μίζερη επαρχία μας  , το "RAINBOW" το μπαρ των όρθιων  που χάλασε κόσμο με την απήχηση που είχε. Tο καλοκαιρινό μπαρ στη θάλασσα,το θρυλικό πλέον " Καπρίρτσιο" , που μπορεί να χαλούσε τον ύπνο των γραφικών κατασκηνωτών στα πλατάνια , αλλά πρωτοπόρησε στο είδος του σε όλο τον Στρυμονικό και την Χαλκιδική. Το κλαμπ χωρίς πίστα, που πολύ πρώιμα κιόλας έφερε την ηλεκτρονική εποχή στη περιοχή μας , το "Acid" . Επιχειρηματικές κινήσεις που δεν άφησαν ίσως τίποτα στους ίδιους . Άφησαν όμως ένα τεράστιο καταπίστευμα στην περιοχή , αλλάζοντας τον τρόπο που πλασάρεται το τουριστικό της προϊόν.
   Σε τί απάτητα εδώ και καιρό μονοπάτια των αναμνήσεων , οδηγεί τη σκέψη ένας οικοδομίσιος καφές!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου