Πριν ακριβώς από 15 χρόνια , το 1997 , η 6η Ιουλίου ήταν Κυριακή. Στο αυτοκίνητο ήμασταν μια ετερόκλητη παρέα τριών φίλων ,δύο αγόρια και μια κοπέλα · προχωρημένο απόγευμα και επιστρέφαμε όπως κάθε Θεσσαλονικιός νέος που σέβεται τον εαυτό του , από ένα Σαββατοκύριακο Χαλκιδικιώτικης κραιπάλης στο "Goa" και στο "Mamba" . Με το που μπήκαμε στον Ανθεμούντα από ψηλά βλέπαμε τα Canander να βουτάνε ασταμάτητα στον Θερμαϊκό , να γεμίζουν τα σωθικά τους με νερό και να φεύγουν κάπου δεξιά . Πρώτο μούδιασμα . Όσο μπαίναμε μέσα στην κοιλάδα συνειδητοποιούσαμε τί συνέβαινε· πετάξαμε τις ερεθιστικά δυνατές μουσικές και βάλαμε ραδιόφωνο. Ξενέρωμα και παγωμάρα . Μας έφυγε εν μία στιγμή όλο το αλκοόλ που είχαμε καταναλώσει το Σαββατοκύριακο . Η μεγάλη φωτιά στην πλάτη της πόλης. Διασχίσαμε τον ανοιχτό ακόμα σε κυκλοφορία περιφερειακό και δεν είμαι σίγουρος αν ήταν πιο μαύροι οι καπνοί ή η ψυχή μας .Καταλήξαμε σε γνωστό γυράδικο, στέκι της εποχής στον Κόκορα . Ο κόσμος της πόλης παγωμένος και αλαφιασμένος δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τί του είχε συμβεί· Οι πληροφορίες συγκεχυμένες για το μέγεθος , τη φορά και τον τρόπο αντιμετώπισης του κακού . Σε όλα τα πρόσωπα ζωγραφισμένη η απόγνωση και ένα μεγάλο γιατί.
Όταν με το καλό σβήστηκε η φωτιά και άρχισαν να κατακάθονται οι στάχτες η κάθε κοινωνική ομάδα ζούσε το δικό της δράμα .
Οι πάσης φύσης ανευθυνουπεύθυνοι συρομαδιόταν για το ποιος και το τί φταίει και για το ποιος έκανε ή δεν έκανε τη δουλειά του· αυτό το βιολί το συνέχισαν και αργότερα με το αν πρέπει , πώς και πότε να γίνει αναδάσωση.
Η Γερασιμίδου και τα ταίρια της αγωνίζονταν και διεκδικούσαν τα κομμάτια γης - φιλέτα που κατείχαν με οθωμανικούς τίτλους και που περίμεναν πώς και πώς να καεί το δάσος για να τα χτίσουν.
Εμείς ο λαουτζίκος , ζούσαμε βουβά με την αγωνία των αποτελεσμάτων της καταστροφής. Με την πρώτη ψιχάλα των επόμενων χειμώνων πλημμύριζε με ένα μπόι νερό η Χ.Α.Ν.Θ. , ο Βαρδάρης και η Αγίων Πάντων και με το πέρασμα του χρόνου και ελλείψει περιαστικού δάσους -πνεύμονα, η Θεσσαλονίκη έγινε η πιο επιβαρυμένη και μολυσμένη πόλη με μικροσωματίδια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση .
Στα 15 αυτά χρόνια επισκέφθηκα πολλές φορές το Σέιχ Σου, είτε για να συμμετάσχω σε αγώνες orienteering ( αγωνιστικός προσανατολισμός) είτε για να το διασχίσω με το ποδήλατο· η εγκατάλειψη και η βρωμιά , εμφανή σε κάθε στροφή του δρόμου , αποτέλεσμα συνυπευθυνότητας πολλών όμορων Δήμων.
Τα αποτελέσματα του αγώνα της Γερασιμίδου εμφανή. Στους Ελαιώνες, εκεί που παλιά υπήρχαν 2-3 εκπαιδευτήρια και 4-5 επαύλεις, τώρα έχουν χτιστεί ιδιωτικά νοσοκομεία και νοσηλευτήρια , πάμπολλα σπίτια - βίλες μεγαλογιατρών και ινστιτούτα αδυνατίσματος. Εκεί που παλιά ήταν δάσος , τώρα βλέπεις περιφραγμένες εκτάσεις με άλογα ή ελιές.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την καταστροφή και τις έριδες των ιθυνόντων , αυτή τη βδομάδα μας ανακοίνωσαν όλο ύφος και στόμφο , για να μας δείξουν πως φταίνε "οι άλλοι" , ότι τα συστήματα πυρόσβεσης και πυροπροστασίας που προμηθευτήκαμε και που τα πληρώσαμε πανάκριβα, δεν λειτουργούν . Αντίθετα , στα ψιλά πέρασε η είδηση που λέει ότι ανακριτικό κλιμάκιο της πυροσβεστικής συνέλαβε την Τρίτη στο Ροδολίβος Σερρών 30χρονο ( που δεν μας λένε όμως αν είναι ημεδαπός , ,Τούρκος ή ότι άλλο ) του οποίου του απευθύνθηκαν οι κατηγορίες του εμπρησμού από πρόθεση και κατ΄εξακολούθηση. Ο τυπάκος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ( να ζήσεις Μαζιώτη) αφού ζήτησε χρόνο για να απολογηθεί.
Κοιμήσου Κεμάλ , ο κόσμος αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ...
Κουκ
Όταν με το καλό σβήστηκε η φωτιά και άρχισαν να κατακάθονται οι στάχτες η κάθε κοινωνική ομάδα ζούσε το δικό της δράμα .
Οι πάσης φύσης ανευθυνουπεύθυνοι συρομαδιόταν για το ποιος και το τί φταίει και για το ποιος έκανε ή δεν έκανε τη δουλειά του· αυτό το βιολί το συνέχισαν και αργότερα με το αν πρέπει , πώς και πότε να γίνει αναδάσωση.
Η Γερασιμίδου και τα ταίρια της αγωνίζονταν και διεκδικούσαν τα κομμάτια γης - φιλέτα που κατείχαν με οθωμανικούς τίτλους και που περίμεναν πώς και πώς να καεί το δάσος για να τα χτίσουν.
Εμείς ο λαουτζίκος , ζούσαμε βουβά με την αγωνία των αποτελεσμάτων της καταστροφής. Με την πρώτη ψιχάλα των επόμενων χειμώνων πλημμύριζε με ένα μπόι νερό η Χ.Α.Ν.Θ. , ο Βαρδάρης και η Αγίων Πάντων και με το πέρασμα του χρόνου και ελλείψει περιαστικού δάσους -πνεύμονα, η Θεσσαλονίκη έγινε η πιο επιβαρυμένη και μολυσμένη πόλη με μικροσωματίδια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση .
Στα 15 αυτά χρόνια επισκέφθηκα πολλές φορές το Σέιχ Σου, είτε για να συμμετάσχω σε αγώνες orienteering ( αγωνιστικός προσανατολισμός) είτε για να το διασχίσω με το ποδήλατο· η εγκατάλειψη και η βρωμιά , εμφανή σε κάθε στροφή του δρόμου , αποτέλεσμα συνυπευθυνότητας πολλών όμορων Δήμων.
Τα αποτελέσματα του αγώνα της Γερασιμίδου εμφανή. Στους Ελαιώνες, εκεί που παλιά υπήρχαν 2-3 εκπαιδευτήρια και 4-5 επαύλεις, τώρα έχουν χτιστεί ιδιωτικά νοσοκομεία και νοσηλευτήρια , πάμπολλα σπίτια - βίλες μεγαλογιατρών και ινστιτούτα αδυνατίσματος. Εκεί που παλιά ήταν δάσος , τώρα βλέπεις περιφραγμένες εκτάσεις με άλογα ή ελιές.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την καταστροφή και τις έριδες των ιθυνόντων , αυτή τη βδομάδα μας ανακοίνωσαν όλο ύφος και στόμφο , για να μας δείξουν πως φταίνε "οι άλλοι" , ότι τα συστήματα πυρόσβεσης και πυροπροστασίας που προμηθευτήκαμε και που τα πληρώσαμε πανάκριβα, δεν λειτουργούν . Αντίθετα , στα ψιλά πέρασε η είδηση που λέει ότι ανακριτικό κλιμάκιο της πυροσβεστικής συνέλαβε την Τρίτη στο Ροδολίβος Σερρών 30χρονο ( που δεν μας λένε όμως αν είναι ημεδαπός , ,Τούρκος ή ότι άλλο ) του οποίου του απευθύνθηκαν οι κατηγορίες του εμπρησμού από πρόθεση και κατ΄εξακολούθηση. Ο τυπάκος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ( να ζήσεις Μαζιώτη) αφού ζήτησε χρόνο για να απολογηθεί.
Κοιμήσου Κεμάλ , ο κόσμος αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ...
Κουκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου