Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ...

   Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ....
Αν υπάρχουν ακόμη μπαρ κι αν μας έχει μείνει κανένα ευράκι, μπορεί και να ξανακάνουμε το τραγούδι πραγματικότητα!
Μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε σ' ένα καφέ-μπαρ που είχε αφεντικό και μέντορά μας έναν κατεξοχήν χειμωνιάτικο τύπο, που έκλεινε τις πόρτες στο μαγαζί και φορούσε μακρυμάνικα με το πρώτο αεράκι, κι ας ήταν Αύγουστος ακόμη!(Φυσικά και αναφέρομαι στον Φρόυντ!)
 Βοηθούσε λιγάκι και το πανηγύρι που σηματοδοτούσε κι επίσημα την λήξη του καλοκαιριού κι όλα μοιάζανε τακτοποιημένα.Μετά τα ζεστά καλοκαίρια με τα ξυπόλητα πόδια-χάρτες, και τα θρυλικά μπάνια στις θάλασσες του Στρυμωνικού, το πανηγύρι ήταν η κορύφωση για την πιτσιρικαρία και με το τέλος του, έμενε μια βαρεμάρα και μια μελαγχολία για τις μέρες του σχολείου που πλησίαζαν.
   Τα χρόνια πέρασαν και βρεθήκαμε νοτιότερα.Τα καλοκαίρια μεγάλωσαν κι άλλαξαν ρόλο.Ο Σεπτέμβρης άλλαξε κι αυτός.Δεν έχει βροχές εδώ κάτω, και θεωρείται για πολλούς ο καλύτερος μήνας διακοπών.Ο ουρανός είναι καταγάλανος και ο ήλιος κάνει τη δουλειά του απρόσκοπτα, μα το συνηθισμένο αεράκι (εώς ανεμοθύελλα!) έχει γίνει ένα κλικ πιο κρύο.Μπορεί και δύο κλικ.Οι τουρίστες έχουν άλλο μέσο όρο ηλικίας πια.Τα πιτσιρίκια επέστρεψαν στις χώρες τους, για να τους διαδεχθούν άτολμοι μεσήλικες ασκόπως περιφερόμενοι και καλοχορτασμένοι (όχι Έλληνες προφανώς!!!) συνταξιούχοι, μαγεμένοι απ' το τοπίο.
  Όσο κι αν το νότιο της περιοχής ''σκουντάει'' τον Χειμώνα προς τα πίσω, είναι φυσικό πως δεν μπορεί να τον εκτοπίσει.Δεν είμαστε δα και στον Ισημερινό!Καλώς ή κακώς ο Χειμώνας έρχεται, στον καιρό και την ψυχολογία μας, και τίποτα δεν μας πείθει, για το ότι δεν θα είναι χειρότερος απ' τον προηγούμενο.
  Ο διοπτροφόρος φλούφλης εκμεταλλευόμενος την ''ψήφο ανοχής'' συνεχίζει-άξιος διάδοχος των προκατόχων του-την μετατροπή μας σε ''οίκο ανοχής''!Τα μέτρα έρχονται και ξανάρχονται συνοδευόμενα με το παραμύθι πως θα 'ναι τα τελευταία.Απογοήτευση στην απογοήτευση και καταλάβαμε πια, πως τα τελευταία μέτρα, τα παίρνει ο νεκροθάφτης και κανείς άλλος!!!
  Τι μας μένει αδέρφια;Ειλικρινά δεν ξέρω.Ν' αντέχουμε;Να επαναστατούμε;Να κάνουμε αντίσταση στα κουμπάκια, που σαν βαλβίδα χύτρας ξεθυμαίνουν την οργή μας ή να βγούμε στους δρόμους και να φάμε καμιά γκλοπιά;
  Δεν τη βλέπω μάγκες!Επαναστάτες του καναπέ, αγωνιζόμαστε κάνοντας like και κοινοποιήσεις σε συνθήματα και παραινέσεις.Δεν ξέρω πραγματικά, αν αυτή η τεράστια δύναμη του Ιντερνέτ και του facebook, με την ταχύτατη μετάδοση ιδεών και συνθημάτων έκανε τελικά καλό ή κακό στον κάθε αγώνα, στην κάθε προσπάθεια αλλαγής.
   Ας είναι.Δεν θέλω να κλαψουρίζω και να μεμψιμοιρώ.
   Θα είμαι χαρούμενος λοιπόν, αν δούμε τις βροχές και τα χιόνια του Χειμώνα (αν χιονίσει!) από την τζαμαρία κάποιου μπαρ στην Προξένους,στο χωριό ή στην παραλία της Σαλονίκης! 
   Θα είμαι επίσης χαρούμενος, αν πιούμε κανένα ουζάκι στην Περαία ή στην Άθωνος!
   Θα είμαι διπλά χαρούμενος, αν καταφέρουμε ν' ακούσουμε και καμιά καλή ελληνική ή ξένη συναυλία, μες στη μιζέρια του χειμώνα (Γιάλεμ τα δυνατά σου!!!).
  Με όλα αυτά που ως χθες μοιάζανε τόσο φυσιολογικά και αμελητέα θα είμαι (είμαστε) στ' αλήθεια, πολύ-πολύ χαρούμενος (χαρούμενοι)!
  Μήπως τελικά, αυτό είναι το κέρδος;;;