Δύο ΚΚάπα κι ένα Ε, το κόμμα σου λαέ!

 Πολλά χρόνια πίσω, ο Χάρυ  Κλυν με το καυστικό του χιούμορ, που τότε τσάκιζε κόκαλα μιλούσε ήδη για την  Παπαρήγα που άφησε μισό το κόμμα. Παρ' ότι ο Φρόυντ που έπαιζε στη διαπασών το δίσκο υπομειδιόντας κάτω από τα μουστάκια του μη θέλοντας να το πιστέψει, οι προβλέψεις δυστυχώς επαληθεύθηκαν.
 Το Κ.Κ.Ε ως γνήσιο τέκνο του 20ου αιώνα, γεννήθηκε, αγωνίσθηκε, πήρε τα όπλα ενάντια στους Γερμανούς και Άγγλους κατακτητές και ενάντια στους υπόλοιπους Έλληνες που κουρασμένοι από τους πολέμους πέσανε σαν ώριμα φρούτα στα χέρια των ταγματασφαλιστών και των δοσίλογων.
 Εξορίστηκε, πέρασε στην παρανομία και βασανίστηκε από τους νικητές. Στους κόλπους του, όσο ήταν στην παρανομία και όσο είχε όραμα να αναδιαμορφώσει την κοινωνία, εξέθρεψε το σύνολο σχεδόν της σύγχρονης Ελληνικής διανόησης και τέχνης.
 Από την κατάρρευση της μαμάς Σοβιετίας το '89-'90 παραπαίει ανερμάτιστο. Ανίκανο να αρθρώσει πολιτικό λόγο που θα συνεπάρει και θα προσελκύσει τους εργαζόμενους Έλληνες. Ο μόνος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα που αντιλαμβάνεται το οικονομικό γίγνεσθαι έξω από την γκιλοτίνα του νεοφιλελευθερισμού, δυστυχώς αφήνεται να βουλιάζει στην δίνη της εσωστρέφειας του και αυτοκαταστρέφεται.
 Είτε το θέλουμε είτε όχι, η αριστερή πολιτική σκέψη που εδράζεται πάνω στα φιλοσοφήματα του Κ.Μαρξ και του Φ.Ένγκελς, είναι η ανθρωποκεντρική πολιτική που μπορεί να σταθεί ως αντίβαρο στη λαίλαπα των τραπεζικών κορακιών,  που το μόνο μέλημα τους είναι η διασφάλιση των κερδών των πάσης φύσης πολυεθνικών εταιρειών.
 Θα ήταν ευχής έργο για μας τους απογοητευμένους και πλαγιοκοπημένους από τον Ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό απλούς ανθρώπους, να υπήρχε ένα σύγχρονο  Κομουνιστικό κόμμα, το οποίο να έβαζε  μπροστά σε πανελλήνιο επίπεδο την πλούσια τεχνογνωσία του και εμείς την όρεξή μας για ζωή, ώστε να μπορέσουμε να αντικρούσουμε τον οικονομικό, πνευματικό και πολιτιστικό οδοστρωτήρα που μας τσαλαπατά. Αντ' αυτού, εμείς αρκούμαστε στα ρομαντικά μεν αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα σε μεγάλη κλίμακα κινήματα της γειτονιάς μας και το Κ.Κ.Ε. στην εναλλαγή αρχηγών με ελάχιστο πολιτικό βάρος, ακολουθώντας απλά την εσωτερική ιεραρχία.
 Ο νέος γ.γ. του Κ.Κ.Ε., αυστηρά  μόνο με κομματικά ένσημα στον μέχρι τώρα εργασιακό του βίο, δηλαδή στην καθοδήγηση, και δυο φορές υποψήφιος βουλευτής χωρίς επιτυχία. Μιλάμε για απίστευτη διάχυση μέσα στην κοινωνία. Το κόμμα υποστηρίζει ότι ο γ.γ. εκφράζει τις θέσεις ολόκληρου του οργανισμού και των οργάνων του και γι' αυτό αποκηρύσσει τον αρχηγικό χαρακτήρα των άλλων κομμάτων.
 Δυστυχώς όμως, στον 21ο αιώνα που ζούμε, κυρίαρχο ρόλο παίζει η εικόνα. Και η εικόνα του Μπογιόπουλου που η Παπαρήγα και οι συν αυτώ ξόρκιζαν, θα μας ξανάβαζε στο ρόλο των εν δυνάμει ψηφοφόρων του.
 Οπότε για την ώρα θα αρκεστούμε στα κινήματα της γειτονιάς μας και θα περιμένουμε τα επόμενα 22 χρόνια...
                                                                                                                                           Κουκ