Οι σειρήνες μας δείχνουν τον δρόμο.

Είναι πολύ εντυπωσιακό το πώς μπορεί να νεκρώσει μια πόλη 2,6 εκατομμυρίων κατοίκων. Κατόρθωμα γι' αυτούς που το οργάνωσαν. Σοκαριστικό γι' αυτούς που το ζουν. Οι οργανωτές δεν χρειάστηκε να ηχήσουν τις σειρήνες έκτακτης ανάγκης στη Βοστώνη. Αυτές που σημαίνουν π.χ. σε έναν βομβαρδισμό ή μια απειλή του πληθυσμού.

Χρησιμοποίησαν τις πιο σύγχρονες «σειρήνες», αυτές των ΜΜΕ. Και η αλήθεια είναι ότι αποδείχτηκαν αποτελεσματικότατες. Αξίζει επιστημονικής μελέτης το όλο εγχείρημα. Εϊμαι σίγουρος ότι έχει ήδη γίνει και με την ολοκλήρωσή του θα συνεχιστεί (η μελέτη), ώστε να οδηγηθεί σε συμπεράσματα χρήσιμα...

Από τη πλευρά των πολιτών, το σοκ, του γεγονότος της βομβιστικής επίθεσης στην πόλη τους, διαδέχθηκε το σοκ της είδησης, ότι ο “πιθανός” τρομοκράτης κυκλοφορεί πάνοπλος ανάμεσά τους, ενώ δε θα διστάσει να σκοτώσει ώστε να σωθεί... Με το δεύτερο σοκ έρχεται και “σειρήνα”: να κλειδωθούν όλοι στα σπίτια τους, ώστε να πιάσουν οι αρχές τον “πιθανό” τρομοκράτη. Τρίτο σοκ, η πόλη αρχίζει να αδειάζει. Άρα η “σειρήνα” - ο συναγερμός είναι πραγματικός. Είναι σοβαρά τα πράγματα. Η επόμενη “σειρήνα” προειδοποιεί ότι θα γίνει έλεγχος σε σπίτια, ώστε να βρεθεί ο “πιθανός” τρομοκράτης.

Σε εμάς τους “εν κρίση” ζώντες, δε μας είναι και τόσο ξένο το συναίσθημα των κατοίκων της Βοστώνης. Εμείς ακούμε “σειρήνες” εδώ και 3 χρόνια καθημερινά, οι οποίες βλέπουμε να υλοποιούνται και να έχουν αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας. Πολλές “σειρήνες”. Έρημες πόλεις και χωριά ζούμε καθημερινά και όσο πάει το πετυχαίνουμε καλύτερα. Ακόμα, μάθαμε να τρομοκρατούμαστε με τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Μάθαμε ότι όταν η “σειρήνα” πει ότι ο τάδε είναι τρομοκράτης, εμείς δεχόμαστε ότι είναι. Όταν πει ότι αυτός φταίει που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, όντως αυτός φταίει. Όταν πει ότι αυτός φταίει που ερήμωσαν οι δρόμοι, όντως έχει δίκιο. Όταν πει ότι πρέπει να εξολοθρεύσουμε τον τάδε, γιατί αυτός είναι ο “τρομοκράτης”, μόλις τον δούμε να περνάει έξω από το σπίτι μας, η γυναίκα θα πάρει τηλέφωνο στο “κανάλι” της να ενημερώσει σχετικά, ενώ ο άντρας θα πάρει το όπλο να τον τουφεκίσει. Τα παιδιά θα καμαρώνουν, για την ετοιμότητα της οικογένειας μέσα στο φόβο που επικρατεί και θα παραδειγματίζονται, ώστε να γίνουν πιό έτοιμα τα ίδια...

Οι “σειρήνες” αμέσως θα ηχήσουν πανηγυρικά. Ο τρομοκράτης είναι νεκρός (η μόνη εξέλιξη που μπορεί να πείσει τους πολίτες ότι μπορούν να επανέλθουν στη ζωή). Πανηγύρια, χειραψίες πάνω από το πτώμα, μύθοι και αλήθειες, συνεντεύξεις, ευφορία.

Την ίδια στιγμή, αυτός που πραγματικά έβαλε τη βόμβα τους βλέπει όλους αυτούς και απορεί: “Να χαρώ που δε με κυνηγάει κανείς πια, ή να βγω και να φωνάξω ότι λάθος άνθρωπο φάγατε ρε κανίβαλοι;”

Κάπου εκεί αντιστρέφονται οι όροι. Ο κανίβαλος βρίσκει την ανθρωπιά του και οι άνθρωποι γίνονται κανίβαλοι. Σε λίγες μέρες δε θα θυμάται κανείς τίποτα... Εκτός απ' τον πραγματικό τρομοκράτη, τους συγγενείς των νεκρών “πιθανών” τρομοκρατών (που πλέον έχουν πειστεί για τη διπλή ζωή των ασυγχώρητων – συγχωρεμένων), τους συγγενείς των θυμάτων της βομβιστικής επίθεσης (των αδίκως χαμένων και σαφώς συγχωρεμένων) και τους οργανωτές της νέκρωσης μιας πόλης, που θα μελετούν για καιρό με εργαστηριακή ακρίβεια το τι έγινε...

“Ο άνθρωπος εξελίσσει τις σειρήνες, οι σειρήνες αποκτηνώνουν τον άνθρωπο..”

* 1. Το κείμενο δεν αποτελεί απαραιτήτως πιστή απεικόνιση της πραγματικότητας και των γεγονότων. Είναι απλά παράλληλος συλλογισμός και τροφή για σκέψη.

2. Το κείμενο γράφτηκε πριν τους πανηγυρισμούς για τον τραυματισμό και τελικά τη σύλληψη του δεύτερου “πιθανού” τρομοκράτη, τους οποίους και προέβλεψε, γι' αυτό και δημοσιεύεται.

                                                                                                                                              Γ.Χ.Κ