.. φτάσαμε να διανύουμε το καλοκαίρι του 2013. Της χρονιάς δηλαδή - σύμφωνα με τις προβλέψεις των πολιτικών αλλά και των οικονομολόγων που κυριαρχούσαν στα τηλεοπτικά παράθυρα το 2010- όπου η κρίση θα ήταν μια κακή ανάμνηση και στο σύνολο της θα ήταν περισσότερα τα ωφέλει παρά η ζημία που θα είχε επιφέρει.
Ναι. Εδώ είναι που γελάμε. Δυστυχώς όμως με την σημερινή κατάντια δεν αρμόζει το γέλιο διότι είμαστε για κλάματα. Εμείς. Όχι οι πολιτικοί. Αυτοί απλά κάνουν την δουλειά τους και όπως έχουμε καταλάβει όλοι, σίγουρα, η δουλειά τους δεν είναι να προστατεύσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και των πολιτών της. Καθώς γράφω αυτές τις λέξεις όμως, συνειδητοποιώ ότι κάνω ένα μεγάλο λάθος. Όχι, δεν καταλάβαμε ‘’όλοι’’ ότι αυτοί που κυβερνούν μας θέλουν δούλους. Για κακή μας τύχη, στην σημερινή Ελλάδα, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα καφενεία, στις παραλίες, νέοι άνθρωποι – οι αυριανοί πολιτικοί? – και μη, είναι υπέρμαχοι των παρατάξεων που έφεραν αυτό το χάλι. Μερικοί προσπαθούν να σε πείσουν μάλιστα με το εξής καταπληκτικό επιχείρημα
‘’ Ε και ποιον να ψηφίσω τον Τσίπρα; Είναι επικίνδυνος, θα μας καταστρέψει. Το ΚΚΕ όλο όχι λέει. Ο Καμένος μόνο λόγια είναι’’
Όλα αυτά που ζούμε σήμερα**, αν διαδραματίζονταν σε μια κινηματογραφική ταινία το έτος 2004 -σε μια φαινομενικά ‘’χρυσή’’ περίοδο για την Ελλάδα- άραγε τι θα σκεφτόμασταν καθώς θα την παρακολουθούσαμε;
Θα είχαμε την υπομονή να δούμε στην οθόνη την εξαθλίωση ενός λαού χωρίς την αντίδρασή του ή μήπως θα θεωρούσαμε άκρως υπερβολική την τόσο εμφανή αδράνεια;
Έχω την εντύπωση πως θα βγαίναμε από τις αίθουσες αρκετά απογοητευμένοι και μετανιωμένοι που πληρώσαμε για να δούμε κάτι τόσο ακατανόητο, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα ως χειρότερη ταινία της χρονιάς.
Κι όμως, χωρίς ακόμη να το έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι, πρωταγωνιστούμε στο πιο κακογραμμένο σενάριο. Η διαφορά μας με τους πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ότι αυτοί θα συμμετείχαν σε αυτό, παρά μόνο με την θέληση τους. Και για να κάνω και την αυτοκριτική μου, εντάξει, ωραία όλα αυτά. Ωραίες οι σκέψεις, ωραίοι οι προβληματισμοί αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι πολύ λίγο. Είναι αργά για να μένουμε μόνο στις αναφορές. Οι καταστάσεις επιβάλλουν δράσεις. Επιβάλλεται η ανταλλαγή απόψεων με σκοπό την εξεύρεση λύσεων. Και όσο για τους καταστροφολόγους, όχι, δεν μπορούμε να λύσουμε εμείς το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Μπορούμε όμως να συμβάλουμε ώστε να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα του τόπου μας με αποτέλεσμα να γίνει η ζωή μας καλύτερη. Ας ξυπνήσουμε απ τον λήθαργο, ας γίνει αυτός ο ιστότοπος η αρχή για να ξεμουδιάσουμε. Εσύ που αυτή τη στιγμή διαβάζεις αυτό το κείμενο, πάρε το πληκτρολόγιο και γράψε τι σε ενοχλεί στην Μάδυτο(και όχι μόνο). Πώς νομίζεις ότι μπορεί να λυθεί αυτό?
Τι προτείνεις ώστε να ανασάνει οικονομικά το χωριό? Θα μπορούσε για παράδειγμα να λειτουργήσει ένας συνεταιρισμός με τοπικά προϊόντα(κους-κους,γιουφκάδες κτλ);
Πως νομίζεις ότι θα λυθεί η παράνομη κοπή και πούληση ξύλων από τα βουνά της Μαδύτου;
Με ποιον τρόπο θεωρείς ότι θα έπρεπε να ξυλεύεται το βουνό μας έτσι ώστε να μην καταστρέφεται;
Ποιος θα ήθελες να είναι ο ρόλος του αγροτικού συνεταιρισμού;
Τι προσδοκείς από τον πολιτιστικό σύλλογο;
Με ποιο τρόπο κατά την γνώμη σου θα ξαναζωντανέψει το χωριό;
Σου αρέσει ο πεζόδρομος; Η πλατεία; Η λίμνη; Πως θα ήθελες να ήταν;
Κεφάλαιο βιβλιοθήκη; Έθιμα; Βιολογικός καθαρισμός; Σκουπίδια;
Οι πολιτικοί μας έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν όραμα, δίψα για καρέκλα μόνο έχουν. Ας τους δείξουμε πως εμείς έχουμε..
Καν’ το χθες. Το σήμερα είναι αργά..
* Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τις 10 αρχές του Μαχάτμα Γκάντι.
**http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7_%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82_2010-2013 (εδώ αναλυτικά, για όσους θέλουν να δουν τι επιπτώσεις είχαμε ως σήμερα)
Καπόνιας Δήμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου