Θλίψη

 Βλέπεις το livestream από την Κων/πολη, πόλεμος κανονικός· νέοι, παιδιά, ηλικιωμένοι, άντρες και  γυναίκες παλεύουν με τις αύρες, τα καυστικά και τα χημικά·οδοφράγματα και ιατρεία εκστρατείας. Οι Τούρκοι πολεμάνε ενάντια στον νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα Ερντογάν, που έχει φτάσει την Τουρκία στην πρώτη θέση του Ο.Ο.Σ.Α. με τις μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Οπότε να ξέρετε η ταμπακιέρα δεν είναι για τα δέντρα του Γκεζί.
 "Γυρνάς" ιστοσελίδα και πας ραδιομέγαρο. Απογοήτευση. Ένα πλήθος εν πλήρη τάξη και αρμονία ψέλνει: "μην παρακαλώ σας μη, μη παρακαλώ σας μη, μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε την χώρα μου...". Να τους θυμίσει κάποιος να "πιάσουνε" τον Θούριο... ίσως εκεί δώσει βάση ο τοποτηρητής!
 Την άλλη μέρα η διαμαρτυρία κορυφώνεται με Μπετόβεν και μαθήματα τάνγκο.
  Και στο καπάκι βγαίνει ένας αντιπολιτευόμενος πολιτικάντης, που θέλει να γίνει καθεστώς στη θέση του καθεστώτος  και δηλώνει, ότι η κυβέρνηση έχει χάσει την κοινωνική αποδοχή και πρέπει να πάμε σε εκλογές. Τέτοια.
 Όταν μακράν το μεγαλύτερο Μ.Μ.Ε. της χώρας, με την δυνατότητα να φτάνει σε κάθε σπίτι, αυτοκίνητο και υπολογιστή ( ποιο f/b και ποιο twitter) δεν έχει την δυνατότητα να κατεβάσει τον κόσμο στο δρόμο, τότε άστο.
 Όταν από τους  100 περίπου "φίλους" μου στο f/b ηλικίας 20 με 30, δεν εξέφρασε απολύτως κανένας έστω και τον πιο μικρό προβληματισμό για το θέμα, αλλά ανεβοκατεβάζουν φωτογραφίες  με τις παραλίες και τα καινούργια μαγιό, τότε άστο. Και το ωραίο είναι ότι στις εκλογές θα τα βάζουν πάλι με τους ηλικιωμένους.
 Γι' αυτό λοιπόν φίλοι μου, ας αποσυρθούμε ήσυχα στην ουτοπία της παραλίας και της σεζλόνγκ και ας αφήσουμε την Άτροπο να κάνει την δουλειά της.
                                                                                                                                     Κουκ