Πράσσειν άλογα... Copy-Paste

Με την εκρηκτική είσοδο των υπολογιστών στις ζωές μας, καθώς και με την εξοικείωση περισσότερων ανθρώπων – χρηστών στην επεξεργασία κειμένου, πρώτο εμπόδιο στάθηκε το “πληκτρολόγιο”. Ένα μάτσο πλήκτρα που δεν ήταν καν σε αλφαβητική σειρά. Σε διάταξη qwerty, όπως λέμε και στο χωριό μας (κι αυτή η διάταξη έχει την ιστορία της).

Σαν να βρίσκεσαι στα θρανία της Α' Δημοτικού, ψάχνεις τα γράμματα ένα – ένα, ούτε καν συλλαβίζεις, αλφαβητίζεις. Δεν μιλώ για τονισμό. Οι μεγαλύτεροι, σε ηλικία, σκέφτηκαν για λίγο: “Φαντάσου να χρησιμοποιούσαμε ακόμα ψιλές και δασείες... Ευτυχώς που προοδεύσαμε..” Κάπου εκεί μαθαίνεις το χρησιμότατο copy – paste (ελληνιστί αντιγραφή – επικόλληση).

Κι αφού το έμαθες, ποιος σε πιάνει. Μπορείς να “γράψεις” σελίδες επί σελίδων, εργασίες, ποιήματα και ότι φανταστεί ο νους σου, χωρίς να γράψεις ουσιαστικά. Αν μάλιστα σου τύχει να πρέπει να συμπληρώσεις μια φράση στην “αντιγραφή” σου, βρίζεις και λίγο. Μετά διαπιστώνεις ότι η φράση σου ξεχωρίζει απ' το υπόλοιπο κείμενο. Άντε να τη μορφοποιήσεις. “Τι στο καλό μορφοποίηση χρησιμοποίησε ο “ηλίθιος” που το έγραψε;” Γραμματοσειρά, μέγεθος, στυλ, στοίχιση, στηλοθέτες. Ωχ! Πώς αλλάζουν τα διαστήματα και τα διάκενα;

Έτσι καταλήγεις στο ότι το πιστό και ξεκούραστο copy-paste πρέπει να είναι μονίμως στο μυαλό σου, την επόμενη φορά που θα το ξαναχρησιμοποιήσεις. Με αυτή την εμμονή πορεύεσαι, συμβιβάζεσαι και ευτυχείς μπροστά στον υπολογιστή σου. Κι όσο πιο πιστός σ' αυτή την αρχή είσαι, τόσο τα στυλό σου μένουν άθικτα, τα μολύβια δεν χρειάζονται ξύσιμο, ενώ εσύ έχεις περισσότερο χρόνο για κάτι τέτοιο (ξύσιμο ε!).

Το θέμα είναι, πως αυτή η ευλάβεια στην αντιγραφή κειμένου, προχωράει σε αντιγραφή του λόγου. Πάνω στο σημείο, που διαπραγματεύεσαι με το κείμενο που θες να αντιγράψεις, αν σε καλύπτει, αν συμφωνείς με τα αναγραφόμενα, αν εσύ θα έγραφες και κάτι παραπάνω και κάτι λίγο διαφορετικό. Τελικά, υποχωρείς – λόγω έλλειψης χρόνου, το λέμε για παρηγοριά – και αντιγράφεις τον γραπτό λόγο κάποιου άλλου, αυτολεξεί. Κάπου εκεί είναι που η δύναμη της συνήθειας, η πρόφαση του περιορισμένου χρόνου και η ξεκούραστη αναπαραγωγή κειμένου (εξάλλου γι' αυτό δεν πήρα το κομπιούτερ;) σε κάνει να χάσεις την έκφραση του δικού σου λόγου.

Και άκου που φτάσαμε, από τα ανακατεμένα πλήκτρα στο να αλλοιωθεί ο λόγος, του μοναδικού έλλογου πλάσματος στη γη. Δεν έγινε ολοκληρωτικά άλογο. Απλά, αντιγραφικό. Άντε καλά “καψίματα”, λοιπόν.

Συμβουλή: Τα πληκτρολόγια των υπολογιστών χρειάζονται πολύ καλό καθάρισμα. Είναι οι μεγαλύτερες εστίες μικροβίων.

(Η εικόνα είναι copy – paste από το εξώφυλλο του βιβλίου "Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων", του Νίκου Σαραντάκου)

                                                                                                                                                    Γ.Χ.Κ.