Πριν πολλά πολλά χρόνια, εκεί προς το τέλος των '90, σ' αυτήν την πάροδο της Γούναρη στο Ναβαρίνο, εκεί που είναι οι "τέχνες γραφίστικης" άνθιζε το streto αν θυμάμαι καλά το όνομα.
Στέκι της τσακαλοπαρέας για ένα φεγγάρι αφού κάποιοι δούλευαν κιόλας εκεί. Ένα μεσημέρι στις αρχές κάποιας άνοιξης, πίνοντας καφέ στην ανήλιαγη Μανουσογιανάκη με έναν φίλο που τα τελευταία χρόνια έφευγε τα καλοκαίρια για να δουλέψει στα νησιά, τον ρώτησα αν θα έφευγε και φέτος.
Σήκωσε ψηλά το κεφάλι δείχνοντας μου την στενή λουρίδα ουρανού που μόλις διακρινόταν ανάμεσα από τα 8 πατώματα και μου είπε: πώς να ανθίσουμε ρε Κουκ εδώ πέρα μου λες;
Μάλλον με επιμονή και υπομονή, όπως αυτή η αγριαμυγδαλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου