''Άνοιξη'',ο τίτλος του γνωστότερου (μαζί με το''Φιλαράκι'')άσματος της καλλιτέχνιδος,μας εκπροσώπησε το '91 στο περίφημο ευροπανηγυράκι.Αφού το τραγούδι ''φορτσάρησε''για κάποιους μήνες,εξαφανίστηκε επί μακρόν,για να επανεμφανιστεί καμιά δεκαετία αργότερα για να συντροφέψει άλλες άνοιξες της ζωής του τόπου.
Τι να πρωτοθυμηθούμε?Την άνοιξη του χρηματιστηρίου που θα γέμιζε λεφτά τον κάθε πικραμένο?Την άνοιξη του ελληνικού αθλητισμού που γέμισε ντοπαρισμένο τσίγκο την ψωροπερηφάνια μας?Ή την άνοιξη του ενιαίου νομίσματος που θα μας έφερνε ισότιμους και αναβαθμισμένους-κατά συρροήν βιαστές αριθμών και καταστάσεων-στην ελίτ της Ευρώπης?Όπου κι αν γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει,πολύ σοφά μας λέει ο ποιητής...
Κι όμως αυτή τη φορά έρχεται μιά άνοιξη που ο καθένας μας χωριστά,μα κι όλοι μαζί,την έχουμε πραγματικά ανάγκη.Δεν θα σας μιλήσω για την άνοιξη της ανάπτυξης,ούτε για την άνοιξη που θα φέρει η διαφαινόμενη εκλογή του παλαι ποτέ πολιτικοανοιξιακού πρωταγωνιστή των εξελίξεων.Τέρμα τα θαύματα.Δεν τα πιστεύουμε πια.Ακόμη κι αν ποτέ συμβούν στη δύσμοιρη Ελλαδίτσα μας θα 'μαστε τόσο δύσπιστοι,που ο άπιστος Θωμάς θα μοιάζει αμελητέα ποσότητα μπροστά μας.
Μιλώ,λοιπόν,για την πραγματική άνοιξη,την μια από τις 4 εποχές του χρόνου.Την πιο όμορφη,από τις εποχές,όπως την χαρακτήριζαν τα βιβλία και με περισσό ζήλο προσπαθούσαν, μάταια,να μας πείσουν οι δάσκαλοί μας στις πρώτες τάξεις.Αυτή την αίσθηση πως κάτι αλλάζει,έστω και στη φύση,την έχει ανάγκη ο καθένας μας νομίζω.Φέτος πιο πολύ από ποτέ.Φέτος που ο χειμώνας ήταν μακρύς,δύσκολος και καταθλιπτικός.Φέτος που τα μέτρα πονέσανε πιο πολύ,που αγγίξανε ακόμη περισσότερο κόσμο.Φέτος που περισσότεροι Έλληνες από ποτέ(τα τελευταία πολλά χρόνια)έμειναν άνεργοι και χτυπημένοι από τ'αποτελέσματα του συστήματος και της ανοησίας μας ως λαού.
Δεν πιστεύω σε μαγικά ραβδάκια,ούτε έχω πειστεί πως πιάσαμε τον πάτο,ώστε να αισιοδοξώ πως υπάρχει αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ.Όμως ακόμη και το μυαλό σου λειτουργεί διαφορετικά όταν φοράς μπουφάν χοντρό,σκούφο και γάντια και διαφορετικά όταν είσαι μ' ένα μπλουζάκι.Και για να δούμε και την πρακτική πλευρά του θέματος?Δεν πληρώνεις θέρμανση!Το θέμα σημαντικότατο πλέον, λόγω της γενικής οικονομικής δυσπραγίας αλλά και λόγω υπερβολικής αύξησης της τιμής του αναχρονιστικού,πλέον,πετρελαίου.Ας μην ξεχνάμε ακόμη,πως φεύγοντας ο χειμώνας,μειώνονται σαφώς οι πιθανότητες να παγώσουν και κυριολεκτικά(γιατί μεταφορικά έχουν παγώσει για τα καλά!) οι άστεγοι συμπολίτες μας.Αυτή η ολοένα αυξανόμενη κοινωνική ομάδα,θύμα του αδηφάγου συστήματος,πέρασε πραγματικά εφιαλτικές στιγμές αυτόν το χειμώνα με τις χαμηλές θερμοκρασίες από τη μια και την αδιαφορία ή την ολιγωρία μισομεθυσμένων δημάρχων από την άλλη.
Ακόμη-ακόμη,τις ανοιξιάτικες μέρες μπορείς να περπατάς με τις ώρες,χωρίς να παγώνεις και χωρίς να ζητάς τους ταληρίσιους καφέδες στη ζεστασιά.Και στο κάτω-κάτω είναι δεδομένο πως στην Ελλάδα,κυρίως εξ'αιτίας του τουρισμού υπάρχει σαφώς μεγαλύτερη περίπτωση να κινηθεί κάτι τους ζεστούς,παρά τους κρύους μήνες.
Έτσι κι αλλιώς μας έχουν προσγειώσει για τα καλά.Έτσι κι αλλιώς έγινε ξανά,δυστυχώς,ζητούμενο η επιβίωση.Ας περιμένουμε την αυριανή μέρα λοιπόν με μια στάλα αισιοδοξίας.Ας ελπίσουμε το ανοιξιάτικο αύριο να 'ναι:
''ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡO ΑΠΟ TO 'ΧΘΕΣ...''
Υ.Γ.1 Από πολλά και διάφορα ορμώμενος,ξεκίνησα να γράψω για το εθνικό μας σπορ(ανδρικό κυρίως),το ''πέταγμα του χαρταετού''.Τα μεσημεριανά ούζα(άλλο εθνικό σπορ)λειτούργησαν ανασταλτικά στην ολοκλήρωση του κειμένου,οπότε η δημοσίευσή του θα γίνει τις επόμενες μέρες και....κατόπιν εορτής(για να ολοκληρώσουμε με τα εθνικά σπορ!)
Υ.Γ.2 Όσοι από σας μπαίνετε στη ευχάριστη,ελπίζω,ταλαιπωρία να μας διαβάζετε,κάντε και κανένα κλικ στα διαφημιστικά μπανεράκια που ξεφυτρώνουν δεξια κι αριστερά.Που ξέρετε μπορεί μ' αυτόν τον τρόπο,κάποια στιγμή,το μπλογκ να γίνει ένα σκαλάκι καλύτερο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου