Μια φορά και έναν καιρό... στα πολύ παλιά χρόνια, υπήρχε ένα μεγάλο και δοξασμένο βασίλειο που λεγόταν Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Σε μια απομακρυσμένη από την πρωτεύουσα πόλη , γεννήθηκε καλή ώρα μια μέρα σαν και τη σημερινή ένα αγόρι που του δώσανε το όνομα Αδριανός. Όνομα που πήρε από την πόλη που καταγόταν ο πατέρας του. Μεγαλώνοντας ο Αδριανός, γούσταρε πολύ τους Έλληνες και γι΄αυτό μελέτησε και έγινε βαθύς γνώστης της Ελληνικής γραμματείας, η οποία τον ξεστράβωσε δίνοντας του τα εφόδια για να γίνει μεγάλος ηγέτης. Η ενασχόληση με τα Ελληνικά, του έδωσε το usser "Γρεκούλους" (το Ελληνάκι) και την χαρακτηριστική Ελληνική λεπτότητα ( αυτήν την παλιά , όχι την σημερινή, την χοντροκοπιά).
Στα 41 του λοιπόν , τσουπ , να τος ο μάγκας αυτοκράτορας της Ρώμης. Φυσικά με όλη την αλληλουχία και διαδοχή των γεγονότων που προηγούνταν μιας αυτοκρατορικής διαδοχής στην Ρώμη·πλαστογραφίες , παραγκωνισμοί, δολοφονίες και όλα αυτά τα ωραία που αρέσουν και αγαπούν όόόόλοι οι υποψήφιοι μνηστήρες της εξουσίας όπου γης , ες αεί.
Μόλις λοιπόν πήρε το σκήπτρο, το πρώτο πράγμα που έκανε ο ντερβίσης , ήταν να διαγράψει από τα τεφτέρια του κράτους όλους τους φόρους που είχαν καθυστερήσει να πληρωθούν . Οοοοοοο, δόξα τη μακροθυμία σου κύριε και αφέντη μας, από κάτω όλοι οι Ρωμαίοι· οι πληβείοι . Γιατί οι άλλοι, οι συγκλητικοί τον θέλανε τηγανιτό και κομμένο κομματάκια.Πού ξανακούστηκε ηγέτης να χαρίζει φόρους. Αυτά ούτε στην Ελλάδα δεν γίνονται. Έλα όμως ντε που αυτές τις ιδέες τις είχε ξεσηκώσει από την Ελληνική γραμματεία, η οποία τον δίδαξε ότι ο ηγέτης πρέπει να είναι για τον λαό και όχι ο λαός για τον ηγέτη. Ψιλά γράμματα θα μου πεις τώρα. Έ, παραμύθια λέμε , τα ψιλά γράμματα ψάχνουμε. Τες πα, πίσω στην ιστορία μας.
Ο αυτοκράτορας μας λοιπόν που του αρέσανε πολύ οι τσάρκες και τα ταξιδάκια ( σε ποιον μήπως και δεν αρέσουν), πέρασε όλα τα χρόνια που αυτοκρατόρευε , περιοδεύοντας απ΄άκρη σ΄άκρη σ΄όλο το αχανές βασίλειο. Θεμελίωνε έργα και μετά ξαναγυρνούσε για να επιβλέψει την πρόοδό τους.
Κάποια στιγμή , ο δρόμος του τον έβγαλε στην Αθήνα. Ελληνομαθής αλλά και περίεργος γαρ, προσκύνησε λαμβάνοντας μέρος στα Ελευσίνια μυστήρια. Εκεί λοιπόν, τί του κάνανε οι Δημητρούλες και οι Περσεφόνες , τον μαγέψανε τον άνθρωπο και έμεινε για πάρα πολύ καιρό στην Αθήνα.
Έχτισε μια πύλη στα τείχη που συναντιόταν η παλιά με την νέα πόλη και της έδωσε το όνομά του: "η Πύλη του Αδριανού" . Κι αν δεν έχουν τραβήξει πλάνα ο Δαλιανίδης και η Φίνος φιλμς από ΄κει. Αποπεράτωσε τον ναό του Διός που είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται επί Πεισίστρατου 600 χρόνια πριν· αυτό που σήμερα ονομάζουμε στήλες του Ολυμπίου Διός και που στις ρίζες τους άρχισε να γιορτάζετε η Καθαρά Δευτέρα υπό το βλέμμα του Όθωνα, αλλά αυτό είναι από άλλο παραμύθι που θα το πούμε άλλη φορά. Έκανε διαπλάτυνση της οδού Κορίνθου- Μεγάρων, την κακιά Σκάλα δηλαδή, το οποίο ήταν ένα παλιό λαϊκό αίτημα που κρατούσε από την εποχή του Θησέα.
Και σαν Ρωμαίος που ήτανε και σέβονταν τον εαυτό του , έχτισε και ένα υδραγωγείο με το ανάλογο σύστημα αγωγών ύδρευσης. Και ο μπαγάσας το έκανε τόσο καλό ,που μέχρι το 1930 η Αθήνα υδροδοτούνταν μόνο απ΄αυτό.
Έφυγε από την Αθήνα και έζησε αυτός καλά , αλλά εμείς όχι καλύτερα, γιατί ήρθαν οι δικοί μας μετά το 1930 και κάνανε το Μόρνο. Και στο όνομα της δήθεν έλειψης νερού ή οποιουδήποτε άλλου αγαθού, δωσ΄ του αυξήσεις, δωσ΄ του φόρους.
Στα 41 του λοιπόν , τσουπ , να τος ο μάγκας αυτοκράτορας της Ρώμης. Φυσικά με όλη την αλληλουχία και διαδοχή των γεγονότων που προηγούνταν μιας αυτοκρατορικής διαδοχής στην Ρώμη·πλαστογραφίες , παραγκωνισμοί, δολοφονίες και όλα αυτά τα ωραία που αρέσουν και αγαπούν όόόόλοι οι υποψήφιοι μνηστήρες της εξουσίας όπου γης , ες αεί.
Μόλις λοιπόν πήρε το σκήπτρο, το πρώτο πράγμα που έκανε ο ντερβίσης , ήταν να διαγράψει από τα τεφτέρια του κράτους όλους τους φόρους που είχαν καθυστερήσει να πληρωθούν . Οοοοοοο, δόξα τη μακροθυμία σου κύριε και αφέντη μας, από κάτω όλοι οι Ρωμαίοι· οι πληβείοι . Γιατί οι άλλοι, οι συγκλητικοί τον θέλανε τηγανιτό και κομμένο κομματάκια.Πού ξανακούστηκε ηγέτης να χαρίζει φόρους. Αυτά ούτε στην Ελλάδα δεν γίνονται. Έλα όμως ντε που αυτές τις ιδέες τις είχε ξεσηκώσει από την Ελληνική γραμματεία, η οποία τον δίδαξε ότι ο ηγέτης πρέπει να είναι για τον λαό και όχι ο λαός για τον ηγέτη. Ψιλά γράμματα θα μου πεις τώρα. Έ, παραμύθια λέμε , τα ψιλά γράμματα ψάχνουμε. Τες πα, πίσω στην ιστορία μας.
Ο αυτοκράτορας μας λοιπόν που του αρέσανε πολύ οι τσάρκες και τα ταξιδάκια ( σε ποιον μήπως και δεν αρέσουν), πέρασε όλα τα χρόνια που αυτοκρατόρευε , περιοδεύοντας απ΄άκρη σ΄άκρη σ΄όλο το αχανές βασίλειο. Θεμελίωνε έργα και μετά ξαναγυρνούσε για να επιβλέψει την πρόοδό τους.
Κάποια στιγμή , ο δρόμος του τον έβγαλε στην Αθήνα. Ελληνομαθής αλλά και περίεργος γαρ, προσκύνησε λαμβάνοντας μέρος στα Ελευσίνια μυστήρια. Εκεί λοιπόν, τί του κάνανε οι Δημητρούλες και οι Περσεφόνες , τον μαγέψανε τον άνθρωπο και έμεινε για πάρα πολύ καιρό στην Αθήνα.
Έχτισε μια πύλη στα τείχη που συναντιόταν η παλιά με την νέα πόλη και της έδωσε το όνομά του: "η Πύλη του Αδριανού" . Κι αν δεν έχουν τραβήξει πλάνα ο Δαλιανίδης και η Φίνος φιλμς από ΄κει. Αποπεράτωσε τον ναό του Διός που είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται επί Πεισίστρατου 600 χρόνια πριν· αυτό που σήμερα ονομάζουμε στήλες του Ολυμπίου Διός και που στις ρίζες τους άρχισε να γιορτάζετε η Καθαρά Δευτέρα υπό το βλέμμα του Όθωνα, αλλά αυτό είναι από άλλο παραμύθι που θα το πούμε άλλη φορά. Έκανε διαπλάτυνση της οδού Κορίνθου- Μεγάρων, την κακιά Σκάλα δηλαδή, το οποίο ήταν ένα παλιό λαϊκό αίτημα που κρατούσε από την εποχή του Θησέα.
Και σαν Ρωμαίος που ήτανε και σέβονταν τον εαυτό του , έχτισε και ένα υδραγωγείο με το ανάλογο σύστημα αγωγών ύδρευσης. Και ο μπαγάσας το έκανε τόσο καλό ,που μέχρι το 1930 η Αθήνα υδροδοτούνταν μόνο απ΄αυτό.
Έφυγε από την Αθήνα και έζησε αυτός καλά , αλλά εμείς όχι καλύτερα, γιατί ήρθαν οι δικοί μας μετά το 1930 και κάνανε το Μόρνο. Και στο όνομα της δήθεν έλειψης νερού ή οποιουδήποτε άλλου αγαθού, δωσ΄ του αυξήσεις, δωσ΄ του φόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου