Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Σκεφτείτε. Η μόνη ευχή.


Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

  Αυτές οι μέρες πάντα μου φέρναν μια αμηχανία. Συναντιόμαστε, ζωντανά ή ψηφιακά τα τελευταία  χρόνια, ανταλλάσσουμε ευχές και μάλιστα στις ψηφιακές μας συναντήσεις προσπαθούμε να καταπλήξουμε  με το πλούσιο ρεπερτόριο ευχολογίου που διαθέτουμε και που τις περισσότερες φορές είναι κλεμμένο με αντιγραφή-επικόλληση. Στην καθημερινότητά μας κοροϊδεύουμε τα "Αμερικανάκια" που μαζεύονται  την ημέρα των ευχαριστιών και εύχονται ο ένας τον άλλον, αλλά πάνω απ' όλα λοιδορούμε και αγανακτούμε με τους πολιτικάντηδες όταν στους δεκάρικους τους ενσωματώνουν τα γνωστά ευχολόγια για το τι πρέπει να καλυτερέψει η ζωή μας.  
  Ευχόμαστε λοιπόν. Ευχόμαστε φανφαρόνικα, με μεγαλοπρέπεια και αφειδώς, όπως κάνουμε όλοι οι Έλληνες  με ότι είναι τζάμπα και δεν κοστίζει παρά ελάχιστα από τον χρόνο μας.
Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είμαστε μεγάλοι πλέον.Οι ευχές δεν πιάνουν και δεν αποδίδουν επειδή απλά τις εκστομίζουμε. Δεν βοηθάνε καν να καλυτερέψει το πνεύμα των ημερών (που θα κατηγορηθώ εγώ ότι το χαλάω με αυτά που γράφω).
  Οι ευχές μας για τους άλλους πιάνουν άμα συνοδεύονται από μια ώρα εθελοντικής εργασίας για να κάνουμε καλύτερη την ζωή των αδύνατων συνανθρώπων μας.
 Οι ευχές μας πιάνουν όταν συνοδεύονται από δουλειά. Μην εύχεστε. Στραγγίξτε  το χρόνο που έφυγε, και ξεχωρίστε τη μούργα από το καλό. Κρατήστε τις καλές στιγμές σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και προσπαθήστε να τις επαναλάβετε .      
  Σκεφτείτε γιατί επιτρέπετε στους εαυτούς σας να ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές από τους άλλους. Πολιτικούς , άρχοντες ή συνανθρώπους. 
 Προσπαθήστε να αλλάξετε την θλιβερή καθημερινότητα που σας περιβάλει αλλάζοντας πρωτίστως τους εαυτούς σας. Δεν φταίει κανείς άλλος για την ζωή μας είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για τον δρόμο της.  Δεν αρκεί η δημοσιοποίηση τσιτάτων του Καζαντζάκη και του Νίτσε. Κάντε τα πράξη και ενσωματώστε τα στην ζωή σας πριν τα δημοσιοποιήσετε .
 Οπότε ας σκεφτούμε. Απόρροια αυτού θα είναι η υγεία , η ευζωία  και η αισιοδοξία.
 Ας σκεφτούμε.Μόνο έτσι θα αλλάξουμε τη ζωή μας και τον κόσμο. Αν θέλουμε να τα αλλάξουμε...

Υ.Γ. Το ποίημα του προλόγου είναι του Αργύρη Χιόνη.
                                                                                                                           Κουκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου