Πι Άλφα Όμικρον και Κάπα έχουν ιστορία...

Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα , στα πάρκα της συμβολής των οδών της Αγίου Δημητρίου & Αγίου Νέστορος στο περιβόητο καφενείο του Καφαντάρη , που αν θυμάμαι  καλά από μια έρευνα που είχα διαβάσει πρέπει να είναι το μακροβιότερο καφενείο της πόλης μας, περιμέναμε τα απογεύματα να επιβιβαστούμε στο <<Εργατικό>>. Αφού είχε προηγηθεί ένα βάρβαρο πρωινό ξύπνημα και μια κοπιαστική μέρα στη οικοδομή ,  περιμέναμε πως και πως να περάσουν τα λεωφορεία με το σχόλασμα από την φάμπρικα του Βουλινού , εμείς  εκατό άντρες, και από την άλλη τα λεωφορεία του Βουλινού  γεμάτα γυναίκες εργάτριες. Τι μας φαινόταν αυτό , τι ξεκούραση για τα μάτια μας και το πονεμένο μας κορμί ήταν, δεν μπορείτε να καταλάβετε , αν τα έπιανε και το φανάρι της οδού Ειρήνης; πάρτι!!! . Οι ατάκες που έχουν ειπωθεί εκεί , κανενού  Σακελάριου και κανενού Ψαθά δεν πέρασε απο το μυαλό και την πένα και κανένας Χ΄χρίστος δεν τις έχει πει .
  Στην τρίτη Λυκείου στα πλαίσια ενός μαθήματος επισκεφθήκαμε την μεγάλη φάμπρικα του Βουλινού, δούλευε κόσμος και ντουνιάς καμιά πεντακοσαριά νοματαίοι  (και οι όμορφες της προηγούμενης παραγράφου) , εμείς βία καμιά εικοσαριά παιδιά , 5η δέσμη γαρ. Μας ανέλαβε κάποιος υπεύθυνος και μας ξεναγούσε , κάθετη μονάδα , έπαιρνε μπαμπάκι , έκλωθε , έκανε νήμα , έπλεκε ύφασμα , έκοβε , γάζωνε και εξήγαγε μακό . Καθ΄  όλη την ξενάγηση έπλεκε το εγκώμιο της φάμπρικας και του Βουλινού . Και τι μεγάλη εταιρεία και τι μεγάλος επιχειρηματίας, δεν είχαμε λόγο να τον αμφισβητήσουμε , όταν τελείωσε η ξενάγηση που τεχνηέντως τελείωσε μπροστά στο κυλικείο μας είπε ότι μπορούμε να αγοράσουμε άμα θέλουμε νερό κόκα-κόλα κ.τ.λ. . Ούτε νερό δεν μας κέρασε ο Βουλινός.

 Τα επεισόδια και διακοπή του ματς με την Παρί  τον  Οκτώβριο του  ΄92 δεν έγιναν γιατί στο ημίχρονο μας είχε βάλει δύο ο Γουεά , αλλά γιατί δεν θέλανε τον πρόεδρο . Η εποχή μετά από αυτά τα επεισόδια ήταν η καλύτερή μου στο γήπεδο, καταζητούμενη και κυνηγημένη όλοι η πλέμπα της κερκίδας , βλέπε Ξιφίες , Μασκοφόροι , Τρίγωνοι μας αφήσανε να απολαμβάνουμε τα Κυριακάτικα απογεύματα χωρίς την βρώμικη παρουσία τους η οποία όταν επανέκαμψε έκοψα και το γήπεδο... . Πηγαίναμε , εμείς που δεν κάναμε αποχή , ήσυχα ήσυχα τις Κυριακές ,γουστάραμε ποδόσφαιρο , μας βγάλανε και το όνομα  , οι Βουλινικοί, και φεύγαμε μετά και πηγαίναμε την τετάρτη - Πέμπτη στο Παλέ και όλοι εν χορώ Πι Άλφα Όμικρον και Κάπα έχουν ίστορία Βουλινέ μαλάκα... Ας αναπαυθεί εν ειρήνη ο Θου Βου