Η φούσκα...!

Η προχθεσινή εμφάνιση των γκρουπούσκουλων του παρακράτους ήταν μία άσκηση ετοιμότητας και ένα ξεμούδιασμα σε πραγματικό πεδίο δράσης με αψιμαχίες και κυνηγητά. Η μέρα με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και  η ώρα, απομεσήμερο  σκόπιμα επιλεγμένα  για να αποτρέψουν τον πολύ λαό να κατέβει , με σκοπό να παρευρεθεί μόνο ο σκληρός οργανωτικός  πυρήνας, ο οποίος θα σταθεί πάλι ανάμεσα στους πραγματικούς αγανακτισμένους και στο καθεστώς.
   Αγανακτισμένοι... . Όλο τον Απρίλιο μαζεύονταν και οργανώνονταν οι 300 ένας προς έναν , μέσα από το διαδίκτυο με ονόματα και διευθύνσεις (όχι ηλεκτρονικές) . Όρισαν  ημερομηνία και αρχές Μαΐου  ξεκίνησαν να φυλάνε βάρδιες στο Σύνταγμα με αυξητικές τάσεις μεν, σιγά σιγά δε. Βλέπεις ήταν ακηδεμόνευτοι και απατρονάριστοι . Ώσπου εμφανίζεται ένα πανό στην Καταλονία που εμφανίζει τους Έλληνες ως κοιμώμενους και ως δια μαγείας την επόμενη κατεβαίνουν στις πλατείες χιλιάδες για να δείξουν την αγανάκτησή τους μουντζώνοντας   την βουλή. Μάλιστα, αφού έχουν αυτοονομασθεί αγανακτισμένοι και  έχουν πνίξει τους 300 , χωρίζονται σε πάνω και κάτω πλατεία καταλαμβάνοντας όλον το χώρο  για να μην μπει σφήνα καμιά άλλη μη ελεγχόμενη ομάδα  και αρχίζουν την ατελείωτη μπουρδολογία.
   Πίσω τώρα στα καθ' ημάς Θεσσαλονικιώτικα. Αυτοί οι αγανακτισμένοι ήταν η ελπίδα μας, είχαμε μπροστά μας μεσοπρόθεσμες άγριες επιθέσεις, στην ζωή μας, στην καθημερινότητά μας και θέλαμε από κάπου να πιαστούμε . Όλοι κατεβήκαμε , άλλοι για να πιουν μπύρες άλλοι για να δούνε τις φρέσκιες γκόμενες ( άνοιξη γαρ) ,   άλλοι για να λανσάρουν το καινούργιο τους ποδήλατο  και οι περισσότεροι για να οσμιστούμε και να ψαχουλέψουμε αυτό το καινούργιο φρούτο στην αρχή και  να το γιγαντώσουμε μετά , πιστεύοντας στο αυθόρμητο του πράγματος.  Αμ δε , άνθραξ ο  θησαυρός.
 Μάλιστα κάποια μέρα συναντώντας εκεί τον τέως πλέον δήμαρχο Μαδύτου ( άνθρωπο με υψηλό πολιτικό κριτήριο και βαθύτατο γνώστη προσώπων και πραγμάτων στην κεντρική πολιτική σκηνή) τον ρώτησα  πως το βλέπεις αυτό;   μου απάντησε δείχνοντας την οργανωτική απ' αυτούς μην περιμένεις , από τον κόσμο να περιμένεις.
    Το ξεφούσκωμα άρχισε πολύ γρήγορα , όταν αναλώνονταν οι καθημερινές συγκεντρώσεις σε ατέρμονες αμεσοδημοκρατικές ουτοπίες για το πως θα αλλάξουμε τον κόσμο, ενώ άλλαζε άρδην η καθημερινότητα μας , έλεγα αυτό γίνεται εδώ γιατί δεν έχουμε τους πολιτικούς απέναντι. Όταν και στην Αθήνα την ημέρα ψήφισης του μεσοπρόθεσμου απλά μουτζώνανε, κατάλαβα ότι  κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν ήρθε εδώ να μιλήσει ο Αντωνίου ,ο γιατρός που  έκανε  τους 155 μήνυση επι εσχάτη προδοσία και ο σκληρός πυρήνας δεν τον άφησε να μιλήσει , ε, τότε κάτι βρομούσε.
  Μετά  όντας υποψιασμένος τα έβλεπα καθαρά. Την οργάνωσή τους , τις θέσεις τους , τα θέματά τους και τον τρόπο πίεσης προς το καθεστώς . Ήταν μία καλοστημένη και καλολαδομένη μηχανή από την ''πρεσβεία'' και το βαθύ κράτος , για να σταθεί ως βαλβίδα εκτόνωσης ανάμεσα στον λαό και στην εξουσία, ώστε να είναι ελεγχόμενες και κόσμιες οι διαμαρτυρίες .
  Αγανακτισμένοι ... χωρίς μία Ελληνική σημαία...
  Αγανακτισμένοι ... η μεγάλη παραμύθα του 2011.
   Δεν πειράζει ίσως κάποια στιγμή πιστέψουμε στους εαυτούς μας , βγούμε στους δρόμους ακηδεμόνευτοι από κάθε είδους πάτρωνα και τους πάρει ο διάολος . Μέχρι τότε αναμονή και διεργασίες.