Νέα τάξη πραγμάτων

       Καλησπέρα στους αναγνώστες του maditianos κι αν  αλληλοαντεχθούμε,ελπίζω να μακροημερεύσουμε!                                                                                                                                             Η σκέψη μου,που έγινε τίτλος της παρθενικής μου  ανάρτησης,έχει να κάνει με τον λανθασμένο,τώρα πια χαρακτηρισμό της κατάστασης που ζούμε με τον όρο''κρίση''.                                                                                                                                                                             Ο όρος κρίση συνήθως αναφέρεται σε κάτι που δίνει την αίσθηση του παροδικού,κάτι που πάμε να περάσουμε κρατώντας την αναπνοή μας,προκειμένου να φτάσουμε στην ''απέναντι όχθη''.Πιστεύει κανείς ότι μιλάμε για κάτι παροδικό?Πιστεύει κανείς ότι θα ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και όλα θα'ναι όπως πρώτα?Νομίζω απλά ότι πρόκειται για την ''νέα τάξη πραγμάτων''!Δυσκολοχώνευτη,σκληρή,απάνθρωπη για πολλούς,αλλά ''νέα''.                                                        Μια νεα τάξη πραγμάτων γεμάτη 40άρηδες και 50άρηδες που ψάχνουν να ξαναρχίσουν τον επαγγελματικό τους βίο.Μια νέα τάξη πραγμάτων που επανέφερε τους ρακοσυλλεκτες και τα συσίτια.Μια νέα τάξη που ισοπεδώνει τα πάντα.Πού εκδικείται ''επί δικαίων και αδίκων''χωρίς μέτρο και σκέψη.Με χιλιάδες βίαιες αλλαγές που ταρακουνήσανε τους πάντες και τα πάντα.Με ανθρώπους τρομαγμένους μπροστά στο αναπάντητο ερώτημα: πιάσαμε πάτο?                                                                        Κι αν όλα τελικά,σκληρά ή λιγότερο σκληρά,καταπίνονται ένα κατ'εμέ δεν καταπίνεται με τίποτα!Εμείς οι άνθρωποι αυτής της χώρας,φύση αισιόδοξοι και θετικοί στην αντιμετώπιση της ζωής,έχουμε πάψει να ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ!Θαρρείς και ζήλεψε η Εσπερία το μικρό ποσοστό αυτοκτονιών που πάντα είχε η Ελλαδίτσα μέσα στο χάλι της και βάλθηκαν να μας ξεπαστρέψουν.Εδώ είναι η ουσία του θέματος,σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη.Ούτε στα σπρεντς,ούτε στο PSI.Αυτό που πάντα μας έκανε να ξεχωρίζουμε και να καταφέρνουμε τα ακατόρθωτα ήταν η αισιοδοξία και το ανοιχτό μυαλό,που ο ήλιος κι η θάλασσα από χιλιετίες πριν μας προσέφεραν.                                                                                        
   Θα κλείσω με μια φράση που μου άρεσε πολύ όταν την πρωτοάκουσα σε μια συνέντευξη  των Ο.Ν.Α.Ρ.  και δεν πρέπει κανείς ποτέ να την ξεχνάει.Άλλωστε είναι η μόνη μας άμυνα.                                    ''Στο τέλος όλα θα πάνε καλά.Αν δεν πάνε καλά,δεν είναι το ΤΕΛΟΣ''