Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου,ίσως όχι απ'τα γνωστότερα,είναι το ''πάντα μετρημένος''.Ο στίχος ''είμαι μετρίως μέτριος,είμαι και μετρημένος,είμαι απ'όλους τους τρελούς ο πιό τρελός κρυμένος''είναι σίγουρα από τους πιο αγαπημένους μου.
Όμως για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους,άλλο ο μέτριος και άλλο ο μετρημένος,άλλο ο αβγουλομάτης κι άλλο ο ανοιχτομάτης.
Από τα μαθητικά μου και τα πρωτοφηβικά μου χρόνια,το θυμάμαι καλά,μου την ''δίναν''οι μέτριοι!!!Όχι οι μέτριοι μαθητές,προς Θεού,ή οι μέτριοι συμπαίκτες μου στις ποδοσφαιρικές μας ανοιξοκαλοκαιρινές πανδαισίες στις αλάνες(τι θυμήθηκα ο άνθρωπος: χάρτες στα πόδια από το χώμα,μαυρισμένα μούτρα,κοκκαλιάρικα πόδια!!!) Όλα τα παραπάνω μόνο γλυκιά νοσταλγία γι' αγαπημένα χρόνια μου προκαλούν.
Σαφώς και δεν αισθάνομαι το ίδιο επιεικής ως προς τη μετριότητα που μας χαρακτηρίζει ως πολίτες αυτού του κράτους,από την άρχουσα τάξη ως την πλέμπα,απ΄την νομενκλατούρα ως τον όχλο που άκριτα ακολουθεί.
Πολίτες ενός κράτους που δυστυχώς ζητάει,ανατρέφει κι επιβραβεύει την μετριότητα.Μέτριο και το κράτος μας,βυθισμένο στο σκοτάδι που βολεύει την υφισταμένη κατάσταση,δεν αγαπάει αυτούς που δεν συμβαδίζουν με το ρεύμα.Κι όμως αν οι Έλληνες ήμασταν πάντα μέτριοι,σαφώς και δεν θα είχαμε δημιουργήσει απολύτως τίποτα.Τώρα το πως ο Έλληνας Σωκράτης,Λεωνίδας,Κολοκοτρώνης έχει φτάσει ν'αντικαθίσταται από τον Γ.Α.Π. ή τον συμπαθητικό χοντρούλη που παρίστανε τον πρωθυπουργο είναι απορίας άξιον.Ή μάλλον είναι άκρως επεξηγηματικό της κατάστασης που βιώνουμε ως χώρα.Πιθανώς οι παραπάνω και οι φαμίλιες τους να είναι απ'ευθείας απόγονοι των Μαυροκορδάτων και των Κουντουριώτηδων που λυμαίνονταν τα Αγγλικά δάνεια της επανάστασης(ρε κάτι μου θυμίζει αυτό!)και στέλναν στη φυλακή τους Κολοκοτρώνηδες!
Ως το πολύ πρόσφατο παρελθόν ήταν πολύ-πολύ εύκολο να επιβιώσεις ως μέτριος σ'αυτή τη χώρα.Αρκούσε η κατάλληλη δράση και το ανάλογο παρελθόν με μπλε και πράσινους κόκκους(ανάλογως την περίσταση).Εκτιμάτο ιδιαίτερα η λογική ''κανένα δεν πειράζω,είμαι cool'',και η αφοσίωση στον αρχηγό!(βλ.το μέσον γιατί τον αρχηγό δεν τον βλέπουμε).
Η εντύπωση που έχουμε για τον εαυτό μας είναι το ότι είμαστε ''μετρημένοι'' και όχι ''μέτριοι''κι έτσι όλα πάνε κάλα.Βιοποριζόμαστε με την βοήθεια μικρών ωραίων τρυκ(για να τo πω εξωραισμένα)καθόμαστε σε μια αναπαυτική καρέκλα ή πολυθρόνα στην οποία ταυτόχρονα με μας εγκαθίσταται και κονιορτός!!!Περιμένουμε την σύνταξη,μεγαλώνοντας την κοιλιά μας,όταν μια ωραία πρωία οι βόρειοι συνεταίροι μας(μετρημένοι στ'αλήθεια,κι όχι γιαλαντζί σαν κι εμάς)συνεπικουρούμενοι κι από την ανυπαρξία των πασάδων μας,μας ζητάνε,ούτε λίγο ούτε πολύ,να τινάξουμε την σκόνη από την καρέκλα μας,τα ρούχα μας και το μυάλο μας και να τρέξουμε κατοστάρι!!!Κουδουνάκια και μαλακίες κομμένα,που λέει και το κορυφαίο ανεκδοτάκι!
Οι μέτριοι όμως δεν τρέχουν κατοστάρι,μάγκες.Είναι νωθρό το μυαλό και το σώμα.Το πολύ-πολύ να τερματίσουμε κούτσα-κούτσα με μεγάλη την πιθανότητα να μας πιάσει ο αράπης του ανεκδότου...
Κι όπως προανέφερα ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΟΜΜΕΝΑ!!!
Όμως για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους,άλλο ο μέτριος και άλλο ο μετρημένος,άλλο ο αβγουλομάτης κι άλλο ο ανοιχτομάτης.
Από τα μαθητικά μου και τα πρωτοφηβικά μου χρόνια,το θυμάμαι καλά,μου την ''δίναν''οι μέτριοι!!!Όχι οι μέτριοι μαθητές,προς Θεού,ή οι μέτριοι συμπαίκτες μου στις ποδοσφαιρικές μας ανοιξοκαλοκαιρινές πανδαισίες στις αλάνες(τι θυμήθηκα ο άνθρωπος: χάρτες στα πόδια από το χώμα,μαυρισμένα μούτρα,κοκκαλιάρικα πόδια!!!) Όλα τα παραπάνω μόνο γλυκιά νοσταλγία γι' αγαπημένα χρόνια μου προκαλούν.
Σαφώς και δεν αισθάνομαι το ίδιο επιεικής ως προς τη μετριότητα που μας χαρακτηρίζει ως πολίτες αυτού του κράτους,από την άρχουσα τάξη ως την πλέμπα,απ΄την νομενκλατούρα ως τον όχλο που άκριτα ακολουθεί.
Πολίτες ενός κράτους που δυστυχώς ζητάει,ανατρέφει κι επιβραβεύει την μετριότητα.Μέτριο και το κράτος μας,βυθισμένο στο σκοτάδι που βολεύει την υφισταμένη κατάσταση,δεν αγαπάει αυτούς που δεν συμβαδίζουν με το ρεύμα.Κι όμως αν οι Έλληνες ήμασταν πάντα μέτριοι,σαφώς και δεν θα είχαμε δημιουργήσει απολύτως τίποτα.Τώρα το πως ο Έλληνας Σωκράτης,Λεωνίδας,Κολοκοτρώνης έχει φτάσει ν'αντικαθίσταται από τον Γ.Α.Π. ή τον συμπαθητικό χοντρούλη που παρίστανε τον πρωθυπουργο είναι απορίας άξιον.Ή μάλλον είναι άκρως επεξηγηματικό της κατάστασης που βιώνουμε ως χώρα.Πιθανώς οι παραπάνω και οι φαμίλιες τους να είναι απ'ευθείας απόγονοι των Μαυροκορδάτων και των Κουντουριώτηδων που λυμαίνονταν τα Αγγλικά δάνεια της επανάστασης(ρε κάτι μου θυμίζει αυτό!)και στέλναν στη φυλακή τους Κολοκοτρώνηδες!
Ως το πολύ πρόσφατο παρελθόν ήταν πολύ-πολύ εύκολο να επιβιώσεις ως μέτριος σ'αυτή τη χώρα.Αρκούσε η κατάλληλη δράση και το ανάλογο παρελθόν με μπλε και πράσινους κόκκους(ανάλογως την περίσταση).Εκτιμάτο ιδιαίτερα η λογική ''κανένα δεν πειράζω,είμαι cool'',και η αφοσίωση στον αρχηγό!(βλ.το μέσον γιατί τον αρχηγό δεν τον βλέπουμε).
Η εντύπωση που έχουμε για τον εαυτό μας είναι το ότι είμαστε ''μετρημένοι'' και όχι ''μέτριοι''κι έτσι όλα πάνε κάλα.Βιοποριζόμαστε με την βοήθεια μικρών ωραίων τρυκ(για να τo πω εξωραισμένα)καθόμαστε σε μια αναπαυτική καρέκλα ή πολυθρόνα στην οποία ταυτόχρονα με μας εγκαθίσταται και κονιορτός!!!Περιμένουμε την σύνταξη,μεγαλώνοντας την κοιλιά μας,όταν μια ωραία πρωία οι βόρειοι συνεταίροι μας(μετρημένοι στ'αλήθεια,κι όχι γιαλαντζί σαν κι εμάς)συνεπικουρούμενοι κι από την ανυπαρξία των πασάδων μας,μας ζητάνε,ούτε λίγο ούτε πολύ,να τινάξουμε την σκόνη από την καρέκλα μας,τα ρούχα μας και το μυάλο μας και να τρέξουμε κατοστάρι!!!Κουδουνάκια και μαλακίες κομμένα,που λέει και το κορυφαίο ανεκδοτάκι!
Οι μέτριοι όμως δεν τρέχουν κατοστάρι,μάγκες.Είναι νωθρό το μυαλό και το σώμα.Το πολύ-πολύ να τερματίσουμε κούτσα-κούτσα με μεγάλη την πιθανότητα να μας πιάσει ο αράπης του ανεκδότου...
Κι όπως προανέφερα ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΟΜΜΕΝΑ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου