Απαγορευμένη λέξη: Μπόμπολας

 Κάπου εκεί στην δεκαετία του '90 ο ισχυρός ανήρ της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ενώ τα πάντα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο γυρνούσαν γύρω απ' αυτόν και από αυτόν, κανένας εκλεγμένος άρχοντας της εποχής δεν τολμούσε να αναφέρει το όνομά του. Σε τέτοιο επίπεδο μάλιστα είχε φτάσει ο φόβος τους, που αναγκάστηκε η παλιοκαραβάνα τότε της πολιτικής , ο Μητσοτάκης, να γίνει γλωσσοπλάστης προκειμένω να μην ειπωθεί το όνομα του Κόκκαλη. Κάπως έτσι λοιπόν οι Έλληνες ανακαλύψαμε ότι οι κεφαλαιοκράτες-καπιταλιστές, οι διαφθορείς, οι εκβιαστές και χρηματίζοντες  του πολιτικού συστήματος, δεν έχουν όνομα και είναι απλά  "τα διαπλεκόμενα συμφέροντα". Έτσι απρόσωπα και όμορφα. Και καθαρίσαμε!
 Στα '00 τώρα, η οικολογία στα ανώτερά της. Η φούσκα του θερμοκηπίου είχε θεριέψει και μας είχε συνεπάρει. Οι οικολόγοι ως δια μαγείας πάψανε να είναι οι γραφικοί και περιθωριακοί χίπις των προηγούμενων δεκαετιών, βάλανε κοστούμι και κάνανε μπίζνες δισεκατομμυρίων. Ο Αλ Γκορ πήρε Nobel ειρήνης πουλώντας οικολογία, άσχετα αν τα χρήματα του βραβείου επενδύθηκαν στις πιο "μαύρες" εταιρείες παραγωγής ενέργειας των Η.Π.Α. . Το βιβλίο με τα οικολογικά κατορθώματα του, έγινε παγκόσμιο  μπεστ σέλερ και στην Ελλάδα κάναμε ουρές να το πάρουμε από  την "Καθημερινή", του οικολόγου Αλαφούζου φυσικά! Επίσης στην Ελλάδα, τα Ευρωβαρόμετρα χτυπούσαν κόκκινο στις διάφορες μετρήσεις ανά την Ευρώπη για την οικολογική συνείδηση των πολιτών. Κάπου εδώ μπήκε και η πράσινη ανάπτυξη εκείνου του ζάπλουτου πλέον προδότη Παπανδρέου και έδεσε το γλυκό.
 Σήμερα λοιπόν, αυτοί που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν ζωντανό τον ζωτικό τους χώρο και την ζωή τους, λοιδορούνται ως "ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ". Ξαναγυρίσαμε πίσω κανά δυο δεκαετίες, που  ο υπερασπιστής του δικαιώματος να ζει, είναι ο γραφικός οικολόγος.
 Όλο αυτό το σκηνικό, λες και είναι βγαλμένο από τα doc του Αυγερόπουλου και του Δανέζη από την Λατινική Αμερική και την υποσαχάρια Αφρική, που ομάδες κατοίκων προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους και τον τόπο τους από τα γαμψά νύχια των πολυεθνικών και των ντόπιων εργολάβων.
 Δόξα και τιμή λοιπόν στους 30-40 κουκουλοφόρους που το κατόρθωμά τους δεν ήταν ο εμπρησμός και η ζημιά που προκάλεσαν στην εταιρεία· τί είναι άλλωστε μερικές χιλιάδες € ζημιά μπροστά στα 12.000.000.000 που θα ξεθάψουν από τη Χαλκιδικιώτικη γη. Το κατόρθωμά τους είναι που στρέψανε τα φώτα πάνω στο πρόβλημα. Πρόβλημα που αν δεν συνταχθούμε να παλέψουμε μαζί με τους "κουκουλοφόρους", θα το δούμε να παίζει με πολλά επεισόδια σε καθημερινή προβολή.
 Αν λοιπόν η μαλθακή ζωή μας, δεν μας επιτρέπει να βγούμε στον δρόμο και να διεκδικήσουμε την ζωή μας, ας κάνουμε κάτι πιο απλό. Όταν θα έρθει ο καιρός, ας αναγκάσουμε τον κάθε υποψήφιο πολιτευόμενο, κάθε υποψήφιου κόμματος συστημικού ή αντισυστημικού  που θα σταθεί στην πλατεία για να ζητήσει την ψήφο μας, να αναφωνήσει δις το όνομα του Μπόμπολα. Όποιος το τολμήσει την αξίζει!
                                                                                                                                          Κουκ