Φλεβάρης...

Φλεβάρης ( φλέβα+ Άρης) το Ελληνικόν , Februare( εξαγνισμός) το Λατινικόν. Συμπίπτει με το δεύτερο 15ήμερο του αρχαίου Ελληνικού Γαμηλιώνα  που ήταν αφιερωμένος και πήρε το όνομά του από την γιορτή των Γαμηλίων ή τα Θεογάμια , τη σύζευξη δηλαδή του Δία και της Ήρας· και το πρώτο 15ήμερο του Ανθεστηριώνα  στα πλαίσια του οποίου γιορτάζονταν τα μεγάλα Ανθεστήρια. Γιορτή αφιερωμένη στην αναγέννηση της φύσης και στην ανάσταση των νεκρών.Στις γιορτές αυτές ανοίγονταν τα πιθάρια με το κρασί της χρονιάς και τότε μέσα σε κλίμα γενικής χαράς οι Αθηναίοι έπιναν τον φετινό κεκραμένο οίνο.
 Στα χρόνια μας ο μήνας μπαίνει γιορτάζοντας την μνήμη του Αγίου Τρύφωνα προστάτη των αμπελουργών , αφού στις αγιογραφίες του παρουσιάζετε να κρατά κλαδευτήρι. Φυσικά εμείς το κρασί τα ανοίξαμε νωρίτερα και το ήπιαμε άκρατο.
 Τον λέμε κουτσοβλέβαρο, κούντουρα (με κοντή ουρά) και  κουτζούκη (ελλειμματικό) .Ο Μάνος Ελευθερίου τον έκανε Άγιο και οι Κρήτες κλέφτες περιμένουν να Φλεβαρίσει για να κατέβουν από τα ορεινά μιτάτα τους  παίρνοντας το δρόμο του Μουσούρου να κάμουν μάνες δίχως γιους ..

                                                                                                                                           Δον Κουκ