Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον και μια εποχή που το ραδιόφωνο κατείχε περίοπτη θέση στο σπίτι και την καθημερινότητα. Στολισμένο πάνω σε μια εταζέρα με το καθιερωμένο σεμεδάκι πάνω του, ένα μεταπολεμικό BRAUN παγκόσμιας λήψης που δεν έπιανε φυσικά FM αλλά έπιανε Μεσαία, Βραχέα και άλλες τρεις συχνότητες, έπαιζε χωρίς σταματημό σχεδόν όλη την ημέρα. Πάνω στον πίνακα των συχνοτήτων που αναγραφόταν οι πόλεις-σταθμοί που έπιανε έκανα τα πρώτα μαθήματα γεωγραφίας και τα πρώτα μου ταξίδια. Μπουένος Άιρες , Καλκούτα, Τόκιο , Λόντον, Μαδρίτη , Μόσχα· πήγαινα την βελόνα εκεί, άκουγα τον εκφωνητή και τις μουσικές που παίζανε και ταξίδευα. Ταξίδευα με τα μέσα του ραδιοφώνου και τις ανέσεις της παιδικής φαντασίας πλάθοντας κόσμους ολόκληρους· και μετά , έτρεχα στον παγκόσμιο άτλαντα και στην Χάρη Πάτση για να χαρτογραφήσω τους μακρινούς τόπους που είχα επισκεφθεί.
Η θρυλική Λιλιπούπολη του Χατζηδάκη και παραμύθια αναγνωσμένα από ηθοποιούς που τους ξέραν οι μεγαλύτεροι, ήταν τα πρώτα παιδικά ακούσματα τις καθημερινές ( του Σαββάτου συμπεριλαμβανομένου) . Θεία λειτουργία και η κλασική αναμετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων την Κυριακή . Η μύηση στον κόσμο της μουσικής έγινε από αυτό το ραδιόφωνο. Καζαντζίδης, Κυνούσης, Πόλη Πάνου, Δούκισα, Τσιτσάνης, δημοτικά και την μουσική από το τρίτο του Χατζηδάκη. Ότι έπαιζε το ράδιο τα ρουφούσα όλα. Στην παιδική ηλικία δεν έχεις ούτε φίλτρα ούτε κριτήρια, είσαι σφουγγάρι.
Τα χρόνια περάσαν , τα fm μπήκαν στις καινούργιες πλέον συσκευές και στην ζωή μας και το "δεύτερο" καρφώθηκε στις καρδιές μας. Το top10 του billboard κάθε παρασκευή στις 14:00 μόλις σχολούσαμε από το σχολείο, ήταν αιτία καβγά για το αν έπρεπε να καθίσω στο τραπέζι ή όχι. Τα τραγούδια της παρέας μας πήραν από το χέρι παιδιά και μας στείλανε φαντάρους. Εκεί, με τις ακροάσεις από το φορητό κόκκινο panasonic που ήταν κολλημένο στο αυτί, γινόταν η ζωή μας πιο εύκολη. Οι αφιερώσεις φίλων από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά στον σκοπό του 264Τ.Ε. στα καύσιμα , με κάναν και ανατρίχιαζα. Έφη Μεταλλινού, Ζωή Μπατσακούτσα , Ζέλια Σταύρου , Μαργαρίτα Μυτιληναίου, Λευτέρης Κονκαλίδης και οι αξεπέραστοι Πάνος Γεραμάνης και Γιάννης Πετρίδης είναι μερικές από τις μαγικές φωνές που σκηνοθετούσαν την φαντασία του ακροατή.
Οι πειρατές και τα αφιερωμένα εξαιρετικά καψουροτράγουδά τους δεν με συγκίνησαν ποτέ. Δεν είχανε να πούνε ποτέ τίποτα·βοήθησαν όμως στην απελευθέρωση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων και στην άνοιξη του ραδιοφώνου στην δεκαετία του '90. Εκεί μπήκε στη ζωή μας ο fm100 και 101 με τους Καπετανίδη , Πορτοκάλογλου, Κανάκη και Τσιτσόπουλο.
Ο "Μύλος" στα 88μισό, που με τις εβδομαδιαίες του ραδιοζεύξεις -εκπομπές από Νέα Υόρκη και Βερολίνο μας άνοιγε παράθυρα στον κόσμο.
Ο Ανατολικός , "Όλη μέρα στη γαλέρα με το χτύπο του σφυριού και το βράδυ υγρασία στα μπουντρούμια του αμπαριού" ήταν αυτός που ανέδειξε και διέδωσε την μουσική "σχολή" της Θεσσαλονίκης. Στον Ανατολικό γνωρίσαμε τον Μάλαμα , τον Ζερβουδάκη , την Κανά , την Καλημέρη. Μέχρι που βούλιαξε η γαλέρα του ραδιοφώνου γυρίζοντας στις playlist και ξαναγυρίσαμε στην δημόσια ραδιοφωνία με τις φωνές πλέον της Μπαλογιάνη, του Τούλα , της Καρκίτη, Του Τσολακίδη και του Τσάμπρα να μας ταξιδεύουν στα πελάγη των fm.
Για όλον αυτόν τον θαυμαστό κόσμο του ραδιοφώνου που ο καθένας τον αντιλαμβάνεται και τον ακούει από διαφορετική συχνότητα, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 13η Φεβρουαρίου, την μέρα που βγήκε στον αέρα το ραδιόφωνο του Ο.Η.Ε. το 1946 δηλαδή, ως παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου.
Εξαιρετικά αφιερωμένο από τον Κουκ
Η θρυλική Λιλιπούπολη του Χατζηδάκη και παραμύθια αναγνωσμένα από ηθοποιούς που τους ξέραν οι μεγαλύτεροι, ήταν τα πρώτα παιδικά ακούσματα τις καθημερινές ( του Σαββάτου συμπεριλαμβανομένου) . Θεία λειτουργία και η κλασική αναμετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων την Κυριακή . Η μύηση στον κόσμο της μουσικής έγινε από αυτό το ραδιόφωνο. Καζαντζίδης, Κυνούσης, Πόλη Πάνου, Δούκισα, Τσιτσάνης, δημοτικά και την μουσική από το τρίτο του Χατζηδάκη. Ότι έπαιζε το ράδιο τα ρουφούσα όλα. Στην παιδική ηλικία δεν έχεις ούτε φίλτρα ούτε κριτήρια, είσαι σφουγγάρι.
Τα χρόνια περάσαν , τα fm μπήκαν στις καινούργιες πλέον συσκευές και στην ζωή μας και το "δεύτερο" καρφώθηκε στις καρδιές μας. Το top10 του billboard κάθε παρασκευή στις 14:00 μόλις σχολούσαμε από το σχολείο, ήταν αιτία καβγά για το αν έπρεπε να καθίσω στο τραπέζι ή όχι. Τα τραγούδια της παρέας μας πήραν από το χέρι παιδιά και μας στείλανε φαντάρους. Εκεί, με τις ακροάσεις από το φορητό κόκκινο panasonic που ήταν κολλημένο στο αυτί, γινόταν η ζωή μας πιο εύκολη. Οι αφιερώσεις φίλων από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά στον σκοπό του 264Τ.Ε. στα καύσιμα , με κάναν και ανατρίχιαζα. Έφη Μεταλλινού, Ζωή Μπατσακούτσα , Ζέλια Σταύρου , Μαργαρίτα Μυτιληναίου, Λευτέρης Κονκαλίδης και οι αξεπέραστοι Πάνος Γεραμάνης και Γιάννης Πετρίδης είναι μερικές από τις μαγικές φωνές που σκηνοθετούσαν την φαντασία του ακροατή.
Οι πειρατές και τα αφιερωμένα εξαιρετικά καψουροτράγουδά τους δεν με συγκίνησαν ποτέ. Δεν είχανε να πούνε ποτέ τίποτα·βοήθησαν όμως στην απελευθέρωση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων και στην άνοιξη του ραδιοφώνου στην δεκαετία του '90. Εκεί μπήκε στη ζωή μας ο fm100 και 101 με τους Καπετανίδη , Πορτοκάλογλου, Κανάκη και Τσιτσόπουλο.
Ο "Μύλος" στα 88μισό, που με τις εβδομαδιαίες του ραδιοζεύξεις -εκπομπές από Νέα Υόρκη και Βερολίνο μας άνοιγε παράθυρα στον κόσμο.
Ο Ανατολικός , "Όλη μέρα στη γαλέρα με το χτύπο του σφυριού και το βράδυ υγρασία στα μπουντρούμια του αμπαριού" ήταν αυτός που ανέδειξε και διέδωσε την μουσική "σχολή" της Θεσσαλονίκης. Στον Ανατολικό γνωρίσαμε τον Μάλαμα , τον Ζερβουδάκη , την Κανά , την Καλημέρη. Μέχρι που βούλιαξε η γαλέρα του ραδιοφώνου γυρίζοντας στις playlist και ξαναγυρίσαμε στην δημόσια ραδιοφωνία με τις φωνές πλέον της Μπαλογιάνη, του Τούλα , της Καρκίτη, Του Τσολακίδη και του Τσάμπρα να μας ταξιδεύουν στα πελάγη των fm.
Για όλον αυτόν τον θαυμαστό κόσμο του ραδιοφώνου που ο καθένας τον αντιλαμβάνεται και τον ακούει από διαφορετική συχνότητα, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 13η Φεβρουαρίου, την μέρα που βγήκε στον αέρα το ραδιόφωνο του Ο.Η.Ε. το 1946 δηλαδή, ως παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου.
Εξαιρετικά αφιερωμένο από τον Κουκ
Πάλι μας ταξίδεψες στα ερτζιανά...θά θελα να προσθέσω την υπέροχη εκπομπή του 2ου προγράμματος του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ "τι γράφει εδώ τι τραγούδι ζητάει" όπως επίσης κι ότι πολλά βράδια δεν κοιμόμασταν για ν' ακούσουμε αγαπημένες εκπομπές "σιγά-σιγά πάνε τ'άστρα να πλαγιάσουν" με τη Τζουλιέτα Καρόη. Καλή σας ακρόαση!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή