Μια ωραία παρέα, μιας απλής καθημερινής μέρας, σε μια αξιοπρεπή ταβέρνα κοντά στη Μαρτίου είχε την τιμή να γνωρίσει έναν εκ πρώτης όψεως φυσιολογικό λαχειοπώλη, τον κυρ-Γιάννη.
Τα λαϊκά και τα εθνικά του λαχεία, που τρεις στους τέσσερις κερδίζουν ήταν η αφορμή για την κουβέντα που ανοίξαμε. Αφού τον σταματήσαμε για να τσεκάρουμε τις παλιές πεντάδες, που ποτέ δεν κερδίζουν κι αγοράσαμε το δικαίωμα στο όνειρο (θερινής νυχτός, ασφαλώς!), δεν αργήσαμε ν' αρχίσουμε τα λόγια. Λίγο η αναδουλειά του (και λόγω του προχωρημένου της ώρας), λίγο το ότι έλειπε ο Κουκ που κάνει τις συζητήσεις να φουντώνουν με τις ''αιρετικές'' του απόψεις, βρήκαμε την ευκαιρία να πούμε τις γνωστές εξυπναδούλες που συνήθως λέγονται σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό ήταν! Πήρε την ευκαιρία που ζητούσε! Πήρε καρέκλα, βόλεψε το όχι και λίγο μπόι του και τα επίσης όχι λίγα κιλά του και ξεκίνησε το δικό του σώου.
Σε κανένα δεκάλεπτο που κάθισε περιέγραψε τη ζωή του, μέσες-άκρες, κι όταν σε μια δεύτερη ''ανάγνωση'' θυμήθηκα την ιστορία του, βρήκα πολλές απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για το πώς και το γιατί αυτή η φυλή απείθαρχη και καταφερτζού (με την καλή και την κακή την έννοια) θα πλανιέται στους αιώνες αλύτρωτη και ταλαιπωρημένη.
Τρεις συντάξεις ο μπάρμπα-Γιάννης. Μια σύνταξη απ' τη φίλη Γερμανία για τα δώδεκα χρόνια εργασίας του εκεί, και εκμεταλλευόμενος το δικαιότατο τεκμαρτό σύστημα συνταξιοδότησης- που με λαχτάρα περιμένουμε κι εδώ-τσέπωνε στην τσέπη ένα 450ράκι. Μια ακόμη σύνταξη από τη δουλειά του ως λιμενεργάτης με 24ωρη άδεια (υποθέτω Πασοκοδουλειά από τις πρώτες χρονικά) και μια τρίτη σύνταξη-αίνιγμα, που αν κρίνω απ' τον τρόπο που πορεύτηκε στη ζωή του, θα 'ταν καμιά αναπηρική-μαϊμού. Ούτε λίγο, ούτε πολύ 1500ευράκια μηνιαίως απόδοση του δύσκολου ομολογουμένως εργασιακού του βίου. Τα περίπου +2500ευράκια που έρχονται μηνιαίως και αφορολόγητα από την πώληση των λαχείων του (και μπράβο του) είναι το υπόλοιπο κομμάτι του παζλ των μηνιαίων εισοδημάτων του. Τρία σπίτια στο παλμαρέ του στην ανατολική Θεσσαλονίκη όλα, αρκετά για να μη δουλέψει ποτέ η κυρά. Αρκετά για να του δίνουν το δικαίωμα να γυρνά έξω μεσάνυχτα χωρίς γκρίνιες.
Παλιός Πασοκτσής απογοητευμένος από τον μεγάλο αναγεννητή της αριστεράς, τον ΓΑΠ, ήξερε απλώς τα πάντα. Τα πάντα όμως, όχι μαλακείες. Ποιος θα κυβερνήσει, πού θα μας πάει και γιατί. Ήξερε για το Όσμιο(???) που υπάρχει στα Ίμια και ήξερε επίσης την χημική του σύσταση και την αμύθητή του αξία. Ήξερε για τα παιχνίδια των Αμερικανών, των Γερμανών και των Εβραίων. Για το ξύπνημα της Ρωσικής αρκούδας και τους τρύπιους αγωγούς. Για τα Φελαχίμ και τα Αφελίμ. Για τις βουλωμένες αρτηρίες του μπατζανάκη του και τις ρεμούλες των γιατρών που χάριν της εξυπνάδας του δεν πιάσανε τόπο. Να μη σας ζαλίζω, τα ήξερε όλα. Σε κανένα δεκάλεπτο τον βαρεθήκαμε. Ήταν ο τύπος που δεν κάνει διάλογο, απλά εξιστορεί τα κατορθώματά του. Τα αστειάκια του Γιάλεμ σιγά-σιγά του δώσανε να καταλάβει πως δεν είχε πια ενδιαφέρον ο μονόλογός του και ήταν ώρα να πηγαίνει· κι έτσι έγινε.
Καταλάβατε πιστεύω πως ήδη είχαμε μετανοιώσει που αγοράσαμε λαχεία από κάποιον, που αν το πάρει λιγάκι σοβαρά, μας αγόραζε και τους πέντε της παρέας. Περισσότερο θα μ' άρεσε αν τα 4-5 ευρώ των ποσοστών των λαχείων μας πηγαίναν για κανένα παιδικό γάλα ή για κανένα ρούχο από κανένα πιτσιρικά λαχειοπώλη, που παλεύει για το μεροκάματο.
Ο μπάπμπα-Γιάννης πολύ φοβάμαι πως θα ψωνίσει από Λιακόπουλο κι από Άδωνη το ''Καιρός γαρ εγγύς'' για να φορτώσει θεωρίες συνωμοσίας το στενό του κεφάλι. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που αυτά τα απίθανα βιβλία θα πουλούσαν έστω κι ένα αντίτυπο. Κι όμως σ' αυτήν την έρμη χώρα διαβάζουμε Λιακόπουλο και τον κάθε Λιακόπουλο, που μας δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε αλλού τα βάρη για την κατάντια μας.
Θεωρίες συνωμοσίας παντού, όχι άδικα πάντα. Συνωμοσίες που συμμετείχαμε κι εμείς μπαρμπα-Γιάννη, αφού μας το επέτρεψαν, αν όχι επέβαλαν. Τρία σπιτάκια, αφορολόγητα, υποθέτω, αφού το ανάπηρο κράτος θυμήθηκε τώρα να φορολογήσει τους ξεζουμισμένους κι όχι αυτούς που χρονάκια κάνανε τα αφορολόγητα φραγκάκια τους ντουβάρια.
Δεν είναι ο μπάρμπα-Γιάννης η μοναδική αιτία του κακού σίγουρα. Ήταν και είναι όμως ένα μεγάλο κομμάτι του. Γιατί είμαι σίγουρος πως χιλιάδες μπάρμπα-Γιάννηδες φέρναν την πράσινη και γαλάζια ισορροπία της ρεμούλας. Μπάρμπα-Γιάννηδες φέρνανε Παπαγεωργόπουλους και Ψωμιάδηδες σ' αυτήν την πόλη-φάντασμα. Γι' αυτούς τους μπάρμπα-Γιάννηδες ήταν το ''μαζί τα φάγαμε'' του αχαρακτήριστου.
Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, λίγο ως πολύ μπάρμπα-Γιάννηδες υπήρξαμε όλοι.
Δεν θα πεινάσει ο μπάρμπα-Γιάννης. Το αντίθετο μάλιστα. Θα τον ζορίσει λιγάκι ο φόρος στα ακίνητα και το μικροξεπλυματάκι που πρέπει να κάνει, μα θα τα καταφέρει, όπως χρόνια τώρα.
Τον άλλον να κλαίς που έμεινε άνεργος με τρία παιδιά και δεν έχει τρία σπίτια. Και δεν έμαθε ούτε λαχεία να πουλάει. Τον πιτσιρικά να κλαις που θα γίνει όψιμος Λαζογερμανός, αν μάθει ποτέ τη γλώσσα.
By the way αν κερδίσω κανένα φράγκο απ' την πεντάδα που μου πούλησε, δεν θα του δώσω ούτε σεντς...
Τα λαϊκά και τα εθνικά του λαχεία, που τρεις στους τέσσερις κερδίζουν ήταν η αφορμή για την κουβέντα που ανοίξαμε. Αφού τον σταματήσαμε για να τσεκάρουμε τις παλιές πεντάδες, που ποτέ δεν κερδίζουν κι αγοράσαμε το δικαίωμα στο όνειρο (θερινής νυχτός, ασφαλώς!), δεν αργήσαμε ν' αρχίσουμε τα λόγια. Λίγο η αναδουλειά του (και λόγω του προχωρημένου της ώρας), λίγο το ότι έλειπε ο Κουκ που κάνει τις συζητήσεις να φουντώνουν με τις ''αιρετικές'' του απόψεις, βρήκαμε την ευκαιρία να πούμε τις γνωστές εξυπναδούλες που συνήθως λέγονται σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό ήταν! Πήρε την ευκαιρία που ζητούσε! Πήρε καρέκλα, βόλεψε το όχι και λίγο μπόι του και τα επίσης όχι λίγα κιλά του και ξεκίνησε το δικό του σώου.
Σε κανένα δεκάλεπτο που κάθισε περιέγραψε τη ζωή του, μέσες-άκρες, κι όταν σε μια δεύτερη ''ανάγνωση'' θυμήθηκα την ιστορία του, βρήκα πολλές απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για το πώς και το γιατί αυτή η φυλή απείθαρχη και καταφερτζού (με την καλή και την κακή την έννοια) θα πλανιέται στους αιώνες αλύτρωτη και ταλαιπωρημένη.
Τρεις συντάξεις ο μπάρμπα-Γιάννης. Μια σύνταξη απ' τη φίλη Γερμανία για τα δώδεκα χρόνια εργασίας του εκεί, και εκμεταλλευόμενος το δικαιότατο τεκμαρτό σύστημα συνταξιοδότησης- που με λαχτάρα περιμένουμε κι εδώ-τσέπωνε στην τσέπη ένα 450ράκι. Μια ακόμη σύνταξη από τη δουλειά του ως λιμενεργάτης με 24ωρη άδεια (υποθέτω Πασοκοδουλειά από τις πρώτες χρονικά) και μια τρίτη σύνταξη-αίνιγμα, που αν κρίνω απ' τον τρόπο που πορεύτηκε στη ζωή του, θα 'ταν καμιά αναπηρική-μαϊμού. Ούτε λίγο, ούτε πολύ 1500ευράκια μηνιαίως απόδοση του δύσκολου ομολογουμένως εργασιακού του βίου. Τα περίπου +2500ευράκια που έρχονται μηνιαίως και αφορολόγητα από την πώληση των λαχείων του (και μπράβο του) είναι το υπόλοιπο κομμάτι του παζλ των μηνιαίων εισοδημάτων του. Τρία σπίτια στο παλμαρέ του στην ανατολική Θεσσαλονίκη όλα, αρκετά για να μη δουλέψει ποτέ η κυρά. Αρκετά για να του δίνουν το δικαίωμα να γυρνά έξω μεσάνυχτα χωρίς γκρίνιες.
Παλιός Πασοκτσής απογοητευμένος από τον μεγάλο αναγεννητή της αριστεράς, τον ΓΑΠ, ήξερε απλώς τα πάντα. Τα πάντα όμως, όχι μαλακείες. Ποιος θα κυβερνήσει, πού θα μας πάει και γιατί. Ήξερε για το Όσμιο(???) που υπάρχει στα Ίμια και ήξερε επίσης την χημική του σύσταση και την αμύθητή του αξία. Ήξερε για τα παιχνίδια των Αμερικανών, των Γερμανών και των Εβραίων. Για το ξύπνημα της Ρωσικής αρκούδας και τους τρύπιους αγωγούς. Για τα Φελαχίμ και τα Αφελίμ. Για τις βουλωμένες αρτηρίες του μπατζανάκη του και τις ρεμούλες των γιατρών που χάριν της εξυπνάδας του δεν πιάσανε τόπο. Να μη σας ζαλίζω, τα ήξερε όλα. Σε κανένα δεκάλεπτο τον βαρεθήκαμε. Ήταν ο τύπος που δεν κάνει διάλογο, απλά εξιστορεί τα κατορθώματά του. Τα αστειάκια του Γιάλεμ σιγά-σιγά του δώσανε να καταλάβει πως δεν είχε πια ενδιαφέρον ο μονόλογός του και ήταν ώρα να πηγαίνει· κι έτσι έγινε.
Καταλάβατε πιστεύω πως ήδη είχαμε μετανοιώσει που αγοράσαμε λαχεία από κάποιον, που αν το πάρει λιγάκι σοβαρά, μας αγόραζε και τους πέντε της παρέας. Περισσότερο θα μ' άρεσε αν τα 4-5 ευρώ των ποσοστών των λαχείων μας πηγαίναν για κανένα παιδικό γάλα ή για κανένα ρούχο από κανένα πιτσιρικά λαχειοπώλη, που παλεύει για το μεροκάματο.
Ο μπάπμπα-Γιάννης πολύ φοβάμαι πως θα ψωνίσει από Λιακόπουλο κι από Άδωνη το ''Καιρός γαρ εγγύς'' για να φορτώσει θεωρίες συνωμοσίας το στενό του κεφάλι. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που αυτά τα απίθανα βιβλία θα πουλούσαν έστω κι ένα αντίτυπο. Κι όμως σ' αυτήν την έρμη χώρα διαβάζουμε Λιακόπουλο και τον κάθε Λιακόπουλο, που μας δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε αλλού τα βάρη για την κατάντια μας.
Θεωρίες συνωμοσίας παντού, όχι άδικα πάντα. Συνωμοσίες που συμμετείχαμε κι εμείς μπαρμπα-Γιάννη, αφού μας το επέτρεψαν, αν όχι επέβαλαν. Τρία σπιτάκια, αφορολόγητα, υποθέτω, αφού το ανάπηρο κράτος θυμήθηκε τώρα να φορολογήσει τους ξεζουμισμένους κι όχι αυτούς που χρονάκια κάνανε τα αφορολόγητα φραγκάκια τους ντουβάρια.
Δεν είναι ο μπάρμπα-Γιάννης η μοναδική αιτία του κακού σίγουρα. Ήταν και είναι όμως ένα μεγάλο κομμάτι του. Γιατί είμαι σίγουρος πως χιλιάδες μπάρμπα-Γιάννηδες φέρναν την πράσινη και γαλάζια ισορροπία της ρεμούλας. Μπάρμπα-Γιάννηδες φέρνανε Παπαγεωργόπουλους και Ψωμιάδηδες σ' αυτήν την πόλη-φάντασμα. Γι' αυτούς τους μπάρμπα-Γιάννηδες ήταν το ''μαζί τα φάγαμε'' του αχαρακτήριστου.
Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, λίγο ως πολύ μπάρμπα-Γιάννηδες υπήρξαμε όλοι.
Δεν θα πεινάσει ο μπάρμπα-Γιάννης. Το αντίθετο μάλιστα. Θα τον ζορίσει λιγάκι ο φόρος στα ακίνητα και το μικροξεπλυματάκι που πρέπει να κάνει, μα θα τα καταφέρει, όπως χρόνια τώρα.
Τον άλλον να κλαίς που έμεινε άνεργος με τρία παιδιά και δεν έχει τρία σπίτια. Και δεν έμαθε ούτε λαχεία να πουλάει. Τον πιτσιρικά να κλαις που θα γίνει όψιμος Λαζογερμανός, αν μάθει ποτέ τη γλώσσα.
By the way αν κερδίσω κανένα φράγκο απ' την πεντάδα που μου πούλησε, δεν θα του δώσω ούτε σεντς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου